De ideale allround sportieve zakensedan.
Ouderwets, behouden, veilig, saai, voorspelbaar, comfortabel. Het lijkt erop alsof we je favoriete sokken, ondergoed en/of schoenen omschrijven. Van sommige producten eis je bepaalde eigenschappen. Veel producten beloven dat ook. Hetzelfde geldt voor auto’s. De automotive equivalent van de ultieme kabeltrui en/of Paul & Shark trui is natuurlijk Volvo. Het merk is express wat behouden. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Maak het fijn en prettig, niet hip & happening. Compleet imaginair onderzoek wees zelfs uit dat de verkopers in de Volvo showroom zich express inspoten met spruitjesextract. Gewoon, om je dat thuis-gevoel te geven.
Het imago van Volvo was hun sterkste punt, maar ook een enorm zwak punt. Natuurlijk, dankzij de sedans en stationwagons in de jaren ’70, 80 en ’90 vergaarde het merk een fantastisch imago, mede dankzij de onverwoestbaarheid van die apparaten. Volvo’s uit die tijd waren minimaal net zo betrouwbaar als de onverzetbare Mercedes-Benzen iut die tijd. Volvo schreeuwde het alleen wat minder van de daken. Een Zweed is nu eenmaal bescheidener dan een Duitser.
Dat ultrabehoudende imago was voor heel lange tijd het grootste Unique Selling Point voor het merk. Het nadeel was alleen dat je toe was aan een Volvo. Je kreeg een gezin, je bereikte een bepaalde leeftijd en je werd op het werk gepromoveerd. Mensen in een Volvo waren oud. Heel oud. Sterker nog, met de 340/440 modellen heeft Volvo zo’n beetje heel bejaard Nederland 15 jaar langer mobiel gehouden dan wijselijk was. Mijn Oma had een 460 en de ritjes met haar staan gegraveerd als de engste en meest indrukwekkende momenten in mijn leven. En ik heb naast Sabine Schmitz in een M5 gezeten. Op de Nürburgring. Niets is enger en erger dan bij een zelfverzekerd en licht dementerend familielid in een Volvo zitten.
Volvo was in de jaren ’90 al gestart met een verjongingskuur. Dat begon met de Volvo 850, volgens de kenners. De auto zorgde binnen Volvo-gelederen voor een ware sensatie, maar de buitenwereld zag gewoon wat de Volvo 850 was: een grote, hoekige en statige auto. Net als alle andere Volvo’s. De in Nederland gebouwde S40 (sedan) en V40 (stationwagon) waren daarentegen écht een stap in de goede richting. Het Zweedse zustermodel van de Mitsubishi Carisma was een schot in de roos en zorgde daadwerkelijk voor een jonger publiek, waarvan een groot gedeelte zelfs een meetbare hartslag had.
Volvo was natuurlijk niet gek. Alle grappen over oudere klanten hadden ze al gehoord. Die ouderen brengen echter wél geld in het laatje. Leuk dat je je product richt op jonge hipsters, maar die kopen de komende 40 jaar geen nieuwe auto. Daarom had Volvo zijn kaarten verdeeld over twee kampen. Aan de ene kant een veilige en bekende Volvo: de V70. Het prototype stationwagon. Aan het recept van de verkoophit van de jaren ’90 werd niet getornd. Het concept van de uitgaande S70 daarentegen was hopeloos verouderd en kreeg geen doorgang. Voor de traditionele koper was er een S80.
De S60 was juist gericht op de succesvolle manager. De auto was was een rechtstreekse aanval op auto’s als de Audi A4, BMW 3 Serie en Mercedes-Benz C-Klasse. Voor het lijnenspel was Peter Horbury verantwoordelijk. Aan de beste man zit in een Nederlands tintje. Nadat zijn carrière gestart was in Engeland (bij Chrysler) verkaste hij naar Nederland om daar te werken aan het ontwerp van de Volvo 480 ES Coupé. Peter Horbury maakte in 1992 furore met de Volvo ECC. Horbury had al snel door dat Volvo een andere richting op moest gaan en de ECC was het grote voorbeeld daarvan.
De ECC had kenmerkende Volvo lijnen, zoals de herkenbare grille en de ‘schouders’ boven het achterwiel. De invulling ervan was echter compleet anders. De lijnen waren modern, vloeiend en bijna frivool te noemen. Het geheel was echter strak genoeg om als Volvo door te kunnen gaan. Op en top Zweeds design. Van een Brit. Bij de Volvo S80 werd ervoor gekozen om het frivole ontwerp iets in te houden. Dat was vooral een moderne doch statige auto. Bij de S60 werd er meer ‘emotie’ van de ECC geïnjecteerd.
In technisch opzicht en qua marketing deed Volvo het heel erg slim. Het platform was namelijk niet alleen de basis van de S60, maar ook voor de V70, S80 en XC90. In tegenstelling tot wat weleens wordt aangenomen is dit een volwaardig Volvo-platform. Ondanks dat Ford de boel overnam rond die tijd (1999), was het platform al in gebruik voor de S80.
De Volvo S60 kwam in 2000 op de markt. Qua voorzijde was er verwantschap met de V70 te bemerken, alhoewel de snoet van de S60 wat spitser en strakker was dan bij de V70, dankzij een andere bumperpartij. De achterkant was beeldschoon en wordt te weinig geroemd. Zelden zijn er zulke perfecte C-stijlen getekend. Het is dat Mercedes er meer ruchtbaarheid aan heeft gegeven, maar dit is eigenlijk een vierdeurs coupé.
In motorisch opzicht was de S60 relatief uniek. Net als de 850, S70 en V70 was de auto enkel en alleen leverbaar met vijfcilinder lijnmotoren. Vanuit het veiligheidsoogpunt en de ruimte indeling werden deze motoren overdwars gemonteerd. De motoren brachten een heerlijke roffelend timbre voort. Een welhaast unieke ervaring.
Er waren diverse varianten leverbaar van de vijfcilinder. In Nederland begon het met de 140 pk sterke 2.4, waarvan ook een 170 pk versie was. Een stapje hoger was de 2.4 met turbo (200 pk), die eventueel kon worden voorzien van vierwielaandrijving. In sommige markten was er ook een 165 pk sterke 2.0 vijfcilinder met turbo. Dat klinkt allemaal niet spectaculair, maar dat was het wel. Schraapmotoren zijn niet iets van deze tijd, vroeger hadden we er ook mee te maken. 140 pk was een flinke instapper, zeker als je het vergelijkt met de Audi A4 1.6 (102 pk), BMW 316i (109 pk) en Mercedes-Benz C180 (129 pk).
Aanvankelijk was de leukste variant de S60 T5. Met de ‘T5’ aanduiding had Volvo al een naam gemaakt met de 850. In de S60 kreeg de 2.3 een grote turbo tot zijn beschikking, goed voor 250 pk bij 5.500 toeren. Indrukwekkender was de koppelkromme die clichématig geen koppelkromme genoemd hoeft te worden, maar een tafelberg: 330 Nm dat vrij kwam bij 2.400 toeren en paraat bleef tot 5.200 toeren.
Om nog een cliché van stal te halen: het blok was smeuiger dan een pot Calvé pindakaas op je gehemelte. Op papier was de S60 T5 vrij snel, met handbak kon je in 6,8 seconden de 100 km/u halen en doorstomen naar 250 km/u. De S60 was absoluut niet de bochtenridder die een BMW 330i wel was, maar op de snelweg was de acceleratiedrang van de S60 T5 gewoon te sterk voor De Beier.
Volvo was traditioneel een merk dat voornamelijk grossierde in benzinemotoren. De veelrijders gooiden er achteraf maar een tank in. Vreemd eigenlijk dat Volvo zo’n karige dieselhistorie heeft, het zijn immers de ideale kilometervreters. Met de S60 kon Volvo meerdere klanten bedienen. Zoals gezegd waren er diverse benzinevarianten. De 140 pk sterke vijfcilinder kon af-fabriek ook met een LPG-installiatie (Bi-Fuel) geleverd worden. Tsja, als die motoren zo goed op gas lopen en veel klanten ervoor kiezen, waarom daar niet zelf een graantje van meepikken?
De meest indrukkende motor voor de S60 was gek genoeg niet een benzinemotor, maar een diesel. Voorheen haalde Volvo zijn dieselmotoren van buitenaf. De S40 en 440 hadden dieselmotoren van Renault. De S70, V70 en S80 waren leverbaar met een 140 pk sterke 2.5 TDI van Audi origine, terwijl de aloude 740 Turbo Diesel een Volkswagen LT blok in het vooronder had liggen. Met de ‘D5’ veranderde dat. De eerste S60 D5 met het D5244T blok was een pareltje. Dankzij common-rail injectie, 2.4 liter slagvolume, vijf cilinders en een turbo was dit een van de eerste echt goed gemanierde diesels. Sterk, soepel en relatief stil.
In 2000 liet Volvo de PCC zien, PCC stond voor Performance Concept Car en was overduidelijk een hint naar een snelle Volvo. De felblauwe kleur, de enorme 19” velgen, de honingraatgrille en de twee stortkokers van uitlaten lieten niets te wensen over qua bedoelingen van deze auto. De bodykit was gedeeltelijk in een afwijkende kleur (grijs) gespoten en helaas niet al te best ouder geworden. Het ging echter niet alleen om het uiterlijk, maar vooral om de techniek: een 300 pk sterke vijfcilinder turbomotor met vierwielaandrijving. Dat beloofde veel goeds.
Het productiemodel van deze auto stond in het begin van 2003 in de showrooms. Het resultaat werd de Volvo S60 R AWD genoemd. In vergelijking met een gewone S60 was de auto veel stoerder, alhoewel het subtieler was dan de PCC. De voorbumper was dieper uitgesneden, de velgen waren eenvoudiger qua design en kleiner dan diameter bij de PCC. Linksonder prijkten twee vrij grote uitlaten, waaruit je kon afleiden dat dit een héél snelle S60 was.
De motor werd namelijk wel bijna 1 op 1 overgenomen uit de PCC. Een 2521cc grote vijfcilinder met een enorme turbo en intercooler was verantwoordelijk voor de voorwaartse drang van de auto. De motor leverde 300 pk bij 5.500 toeren en het maximum koppel van 400 Nm stond al paraat van 1.950 toeren. In combinatie met de handgeschakelde transmissie accelereerde de S60 R in 5,7 seconden naar de 100 km/u, terwijl de begrenzer op 250 km/u een einde aan de lol maakte. Het blijft immers een Volvo.
Dat hoge Volvo gehalte zagen we ook bij het onderstel. Het Four-C adaptieve dempersysteem kon zich aanpassen aan de situatie. De bestuurder kon kiezen uit Comfort, Sport en Advanced rijinstelling. De strafheid van de dempers werd daar dan op aangepast. Ook de gaspedaalrespons kon erop worden aangepast, dank zij drive-by-wire technologie. Om de ruim 1.600 kilogram zware Volvo tot stoppen te brengen, waren Brembo remmen standaard.
In de zomer van 2004 werd de Volvo S60 voorzien van een facelift. De voorbumper was nieuw en de koplampen gemaakt van helderder glas, met een oranje clignoteur aan de zijkanten. De bumperstrips en stootstrips op de deuren waren nu in kleur meegenoten en de achterlichten waren iets roder dan voorheen. Het interieur werd ook onder handen genomen dankzij nieuwe stoelen, andere bekledingen en een aangepasten middenconsole. Het RTI navigatiesysteem was overduidelijk onder het niveau van de Duitse concurrenten, maar het optionele geluidssysteem maakte dat meer dan goed.
Voor modeljaar 2007 kreeg de auto andermaal een milde refresh. Het was een subtiele make-over om de S60 nog eventjes up-to-date te houden. Zo kreeg de S60 het nieuwe logo in de grille. Er kwamen nieuwe wielen bij en bi-xenon koplampen. Verder werd het chassis wat stijver gemaak en was de uitrusting nog iets luxer.
Op de laatste dag van maart 2009 is het over en uit voor de Volvo S60. Na een vrij lange carrière van maar liefst negen jaar word de productie van de S60 gestaakt. In Nederland was deze auto een behoorlijk succes. Er zijn dik 20.000 exemplaren van verkocht in ons kikkerlandje. Ook in Europa en in de Verenigde Staten was het een succes. Eindelijk was er een Volvo die je wilde hebben, niet eentje die je ‘nodig had’.
Het was ook het perfecte medicijn tegen Duitse Premium geldingdrang. Tijdens circuit-tests en andere dynamische beproevingen viel de S60 hopeloos door de mand. Dit was geen rijdersauto en dat wist Volvo donders goed. Ze wisten ook heel goed dat de eigenaren niet eens de buurt komen van racebaan. Je neemt Keira Knightley ook niet mee voor een aflevering Heel Holland Bakt. Daar heb je andere plannen mee. Volvo combineerde de S60 met andere eigenschappen. De stoelen waren briljant, bijna iedereen kon hier lekker in zitten. Zeer comfortabel (in tegenstelling tot veel Duitse concurrenten), maar absoluut niet zo week als een Citroen of volkomen vrij van ondersteuning.
Alle onderdelen die er toe deden (stereo, motor, stoelen, comfort) stonden op een enorm hoog niveau. Daarbij kreeg je nog een flinke bak vermogen tot je beschikking. Een basis S60 is geen crisis-instapper. Ook dat waren fijne auto’s met heerlijke stoelen en een roomboterzachte vijfpitter. Het beste was misschien nog wel de prijs. Een standaard S60 stond voor 35 mille voor de deur. Een afgeladen T5 Summum had je voor iets meer dan 50 mille. Ten opzichte van veel concurrenten was het gewoon een steengoede aanbieding.
Tegenwoordig heeft Volvo een compleet nieuwe huisstijl. Een compleet nieuwe identieteit. Volvo is niet meer dat behoudende en duffe merk van weleer. Vergeet alleen niet dat het Volvo moeite heeft gekost om aan dat nieuwe imago te komen. Die transitie heeft erg veel tijd gekost. Als Volvo destijds geen actie had ondernomen was de volledige doelgroep voor het Zweedse merk overleden wegens ouderdom. De Volvo S60 was het eerste tegengif. Daarmee is het voor Volvo zelf een belangrijkere auto geweest dan ze tot nu toe laten blijken.
Maar al dat sentimentele gedoe mag je compleet negeren. Het zijn namelijk enorm fijne auto’s om in rond te rijden. Met name die T5. Natuurlijk is zo’n S60 R sneller, maar ook zwaarder en opzichtiger. De S60 bezweek onder de concurrentie van de S4, M3 en C32 AMG, terwijl de T5 een paar troeven achter de hand had. Een uniek geluid, zeer betrouwbaar motorblok met veel power en een herkenbaar geluid, voldoende uitrusting en een tijdloos en zeer geslaagd uiterlijk. De ideale auto voor de ideale schoonzoon.
-edit: Klopt helemaal! dank u, is inmiddels gefixt-
Dat blauwe kleurtje op S60 R blijft heerlijk! Helaas zie je die maar weinig!
De achterkant was beeldschoon en wordt te weinig geroemd. Zelden zijn er zulke perfecte C-stijlen getekend. Het is dat Mercedes er meer ruchtbaarheid aan heeft gegeven, maar dit is eigenlijk een vierdeurs coupé.
Ik wil hier nog een (licht) kritische noot bij plaatsen: die achterkant, en dan met name de C-stijl en de ‘schouders’ in de flanken, zijn haast een één-op-één kopie van de vijfde generatie van de Honda Accord (1993-1998). Qua ‘vierdeurs coupe’ misschien nog wel meer trendsettend dan de Volvo S60. Die overigens verder alle lof toekomt die deze in dit geweldige artikel krijgt toebedeeld.
Top artikel!
Leuke auto, de S60 T5, maar op een enigszins vochtige weg kan hij zijn vermogen echt totaal niet kwijt. 250pk op de voorwielen (zonder geavanceerde trucjes) is wat veel voor deze auto.
@Rudy: Sorry, maar droog ook niet. Ik heb autoliefhebbers en Volvo nooit als een goede combinatie gezien.
@michaelb: Ach, zo lang je er geen stoplichtsprintjes mee probeert te doen en het zaakje eenmaal rolt is het allemaal zo beroerd nog niet. Gewoon een fijne, vlotte reisauto. Niks mis mee.
-edit: nutteloze bijdrage-
@rudy:
Buiten het feit dat het extreem dom is om vol gas weg te rijden met vochtig weer ..
Is het ook volslagen imbeciel ..
@lincoln: wie zegt het over volgas wegrijden?, in de 2e versnelling vanaf lage snelheid met een stevige hoeveelheid gas resulteert ook in wielspin. Dat zo’n FWD auto geen stoplicht sprinter is begrijp ik ook wel….
@rudy:
Dan geef je wat minder gas ..
Hoe moeilijk kan dat zijn dan ??
Of neem gewoon lekker die 140 peeka als simpele natuurkunde te lastig voor je is ..
@lincoln: natuurlijk ben ik niet zo stupide om zo’n auto altijd en overal te vloeren, maar feit is gewoon dat die S60’s gewoon weinig grip op de voorkant hebben. Veel minder dan tal andere auto’s voor mijn gevoel.
Niet dat rwd heilig is hoor, op een beetje natte weg (met winterbanden) kan ik de TC in de 2 en 3 laten branden in mijn 3 serie ;).
@rudy:
Ach joh ..
Heb je iig nog een beetje “rijbeleving” in dat ding ..
@lincoln:
@lincoln: rijden als een IT-er, binair gas geven. Leuk toch?
Niks mis mee wat mij betreft. Je moet alleen niet zeuren dat de banden snel verslijten, de auto rond een paal gevouwen is of over andere ongein.
@Rudy: ik kan dit ook bevestigen voor de 2.5T die wij hebben, met de zomerbanden gaat het nog maar nu met de winterbanden kun je een stoplichtsprint wel vergeten haha
@Rudy: De XC60 (zonder AWD) die ik een tijdje gehad had hier ook erg last van. Ook op droge weg als je enigszins omhoog moet wegkomen: altijd krabbelende voorwielen. Superirritant.
@frederik: ligt het niet aan de banden dan?
@fouadski: Nee een mens heeft gewoon achterwielaandrijving nodig!
@frederik: Hear hear! Als het gesneeuwd heeft laat ik mn V70XC staan en pak ik de E46 van mn vrouw mee! Feest!
@rudy: Heb meerdere generaties van de 5-cylinder T5 gereden. Momenteel een V70 met 310PK op de voorwielen.
Dat van die grip is volledig waar, maar op de manier waarop ik (en waarschijnlijk meer T5-rijders) hem gebruiken is het geen enkel probleem. Ik heb weinig behoefte om in 5 seconden op de 100 te zitten of met 70km/h over een minirotonde te hoeken.
Op snelwegen kun je met speels gemak invoegen zonder terug te schakelen, en even inhalen op een B-weg is kinderspel. Als ik na een lange werkdag ’s nachts terug rijd zet ik hem op 200km/h in de cruisecontrol op een vrijwel verlaten snelweg (ja, in Nederland, ik neem het risico wel, in 25 jaar pas 1x mijn rijbewijs moeten inleveren) en door de comfortabele vering en het hoge gewicht zijn zelfs de de Duitse betonplaat-autobahnen prettig te rijden op hoge snelheden terwijl de hond achterin slaap.
Voor mij (beperkt budget) zijn gebruikte Volvo T5-modellen de goedkoopste manier om veel power en comfort te krijgen voor een zacht prijsje.
@rechtervoetje: amen!
Iemand die het snapt.
@rechtervoetje: dit dus. En als chef colbert op de snelweg op je bumper zit met zijn 530D kan je hem ook nog eens plagen als hij er langs wilt??
Destijds bloedmooie auto, zo’n S60. Liefst zonder plastic opsmuk. Dat heeft het ontwerp namelijk helemaal niet nodig. Nu fraaie youngtimer die eigenlijk nooit echte opvolger gekregen heeft.
@eklasse: eh niet opgelet? De nieuwe S60 is net uit.
@nijhofp: een echte opvolger zei ik. De charme van deze S60 heb ik nooit meer gezien bij z’n opvolgers.
Het is dus meer iets persoonlijks.
@eklasse:
Destijds….@Esprit_de_Flandre: ja, inderdaad nu ook nog. Mits juiste uitvoering. ?
Eens met heel veel punten in ’t artikel. Maar godskolere, wat een saaie bak om mee te rijden. Nog nooit zo’n tweespalt ervaren tussen de klank en de pit van het motorblok, en de wegligging van de auto. We hebben er nog een staan op de zaak, als wagen voor noodgevallen. Panzerkreuzer Potemkin, zo staat-ie te boek. Fantastisch als je rechtdoor moet. Over de rest zwijgen we.
@BaRa: Met een S-klasse ga je toch ook niet driften? Daar neem je een C voor. En met een C Estate moet je geen pallets willen vervoeren. Waarom willen hoeken met een S60 als ie daar niet voor is bedoeld?
@phaeton: Wist je wel dat prettig bochten nemen helemaal niet hetzelfde is als snel bochten nemen? Stap eens van een 406 in een s60 en ervaar het verschil. De 406 is ook niet gemaakt om te hoeken maar is een stuk prettiger in bochten. En zeker zo comfortabel trouwens.
@lekbak:
Sinds mijn schokbrekers van de E39 helemaal doods zijn vind ik sturen weer een grappige bezigheid ..
@lekbak: Een 406 staat bekend om z’n goede rijeigenschappen. Toch kun je met anticiperen en een goede lijn prima een bocht door in een S60. Maar die laatste is ook 250kg zwaarder en uiteraard geen E46.
@phaeton: Het onderstel is gewoon niet goed, niet plezierig, niet verfijnd. Het is een lomp slecht ontworpen gebeuren waar ze domweg slappe veren en schokdempers onder hebben gesmeten voor comfort. Je word er gewoon niet blij van. En dat is jammer want voor mij verpest dat de verder uitstekende auto.
Overigens kun je met elke auto een bocht nemen met anticiperen enzo. Of je nou een zwaar transport vrachtwagen hebt of een t-ford. Maar het zal nooit prettig worden. Wel eens gekeken hoeveel bochten er zijn? Als je rond al die bochten moet worstelen is dat gewoon kut.
@lekbak: je gaat compleet het doel van deze auto voorbij. In de stad en op rotondes is deze auto te zwaar in de neus. Maar op de snelweg, met lange doordraaiers en afritten is dit een super stabiele en comfortabele auto. Ook op hoge snelheden. Daar is deze auto voor gemaakt! Jou een paar 100 km verder onvermoeid afleveren. Niet voor een ritje naar de supermarkt. Pak daar maar een Panda voor.
@pa045: Ik mis geen doel. Geen enkele bestemming ligt aan een snelweg en geen enkel vertrekpunt ligt aan een snelweg. Deze auto is gewoon een dweil in bochten en bochten neem je gewoon vaak. Er zit een waardeloos onderstel onder. Er zijn zat auto’s met minimaal dit comfort, minimaal de rechtuit stabiliteit en met goed bochtengedrag waar je nog uitgeruster uit stapt na een paar honderd km omdat die wel natuurlijk zijn in bochten. Het is een ordinaire bezuiniging geweest en dat is jammer. Met een beetje meer moeite had dit namelijk een prettige auto kunnen zijn onder alle omstandigheden.
@lekbak: onderstel is oersterk en oerdegelijk. Het is alleen geen bochtenridder. Als dat jouw ding niet is, prima. Maar dit onderstel een ordinaire bezuiniging noemen is praten zonder er ook maar een beetje verstand van te hebben. Ook al pretendeer je dit wel te hebben.
@pa045: Het ìs een ordinaire bezuiniging anders was het wel beter geweest. Behalve geld is er letterlijk niet één reden om het niet optimaal te maken. Als jij anders beweert ben jij diegene die het niet snapt.
@lekbak: ieder doel kent een andere optimale setting. Dit is een reisauto. Waarin je uren achtereen onvermoeid kan cruisen. Daar is die optimaal voor gemaakt.
Geen bochtenridder waarmee je keihard de rotonde over knalt. Nee. Daar is die niet optimaal voor.
En, wanneer je er goed over gaat nadenken, welke auto met een grote (lees zware) motor en bak vóór de voorwielen is een optimale bochtenridder?
Het was niet het doel van Volvo om de auto zo te maken. Daarom is die afgesteld op de manier waarop hij is afgesteld, vrij optimaal.
@lekbak: ik moet bekennen, net over vn 406 coupe naar V70 en de 406 was zowel comfortabeler als stabieler in de bochten
@BaRa: overdrijven is ook een vak, tijdig rubbers in het onderstel vervangen doet wonderen, een 3 serie wordt het niet maar zo’n ,s60 wil prima het hoekje om!
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
Ik heb nog voor Volvo cars gewerkt. Paar keer met een s60 t5 gereden tijdens dienstreizen. Was een hele fijne auto en topmotor voor die tijd. Alleen was 250 pk net iets te veel voor de voorwieltjes
Dit blijft een droomauto, zeker als T5. Tijdloos, elegant, sportief als de betrouwbare boekhouder op sneakers. Die stoelen zijn nog steeds fijn. Misschien komt er nog één, als pure liefhebbersauto.
Mijn beste, leukste en fijnste auto ooit. Reed super. Beste stoelen. En die motor…
@mijnwerker: ik heb ook 4 jaar eentje gehad en m’n ouders hebben hem nu nog steeds. Een 2007 S60 2.4d met 126pk :D!
Ik heb nog steeds dezelfste vriendin en nog steeds, in welke auto ze ook gaat zitten, zegt die: het zit goed, maar je kan dat toch niet vergelijken met de Volvo hé… onlangs moest ze er nog eens in meerijden, wat heb ik het weer mogen horen over die Volvo zijn zetels zeg.
En het ergste is dat ze gelijk heeft, niets zit zoals die fauteuils van die Volvo geweest! En best klinkende diesel motor ook (en ik reken de SQ5 mee dan :p!)
Ik ben het niet helemaal eens met de lofzang over deze auto. Ok, het is een belangrijke auto geweest voor volvo. Maar het is een grote krappe auto die gewoon helemaal niet fijn rijdt. De motor is heerlijk, de stoelen zijn goed maar het onderstel is lang niet genoeg aandacht aan besteed. Ford kon een auto lekker sportief maken zonder vermoeiend en zenuwachtig op de lange rit te worden. Peugeot kon een auto geweldig comfortabel maken terwijl je ook verrassend goed een bocht om kunt komen. En dat is gewoon een hele zwak punt van deze auto. Comfortabel zonder dat het verder een fijn onderstel is. Er is een reden dat de gemiddelde volvo stationair rond een rotonde gaat. Want een weg heeft nou eenmaal bochten die je moet nemen en een echt prettige auto maakt die óók fijn. En fijn is zeker niet hetzelfde als snel trouwens.
Ik heb 440 turbo, 460 turbo en 480 turbo gereden, het enige dat je niet kapot kreeg was het motorblok, dat was dan ook echt het enige! Wel veel (sleutel)plezier gehad aan de auto’s!
Een leuke anekdote over de 460, was zo een ouder modelletje, de meer vierkantere lelijke uitvoering, had ik gratis gekregen van mijn mechanieker die de zaken deed die ik niet kon, dit voor onderdelen. Had ik een boostcontroller op gestoken, de turbodruk zo hoog als het maar kon gezet en dan dikke auto’s pesten op de autoweg, het plezier duurde meestal maar enkele seconden omdat de elektronica alles toesloeg. Maar fun was het wel!
Ik heb een S60 2.4 140pk gehad voor een aantal jaar. Heerlijke auto. Had nagenoeg alle opties erop en dan zag de cockpit er lekker dik uit met de spaceball pook en blauw met zwart leer. Geweldig audio ook. Het was inderdaad geen bochtenridder maar elke keer als ik de motor startte ontwaakte hij met die lekkere roffel, top auto! Wordt beter oud dan zijn Duitse collega’s.
@rudyv: zo eentje heb ik eens testgereden, was geen supersprinter en schakelen vond ik niet echt vlot Japans maar wat ik me vooral herinnerde waren de heerlijke zetels! Van de ongeveer 200 auto’s die ik ooit gereden heb was dit de bestzittende!
De 2.4 T5 voor mij met sperr en een hele grote turbo. ????
@kennone: wat heb je zelf eigenlijk voor auto? Of deel je dat liever niet hier
@melkkoe: een kennon van een auto!
Met dit model is de achteruitgang van Volvo begonnen. Kwalitatief stukken slechter dan de s70 en v70 classic.
@johnhert: échte Volvo liefhebbers zeggen dat over de 850/S70. Toen ging de neerwaartse spiraal in ;-).
Tot begin jaren ’90 was Volvo nog écht onverwoestbaar. (200, 700, 900). 850 + S60/V70/S80 zijn al een stapje terug, Sinds 2010 weer een stap terug. Maar nog altijd vér boven het gemiddelde. Als je de upgrade maakt van een BMW naar Volvo wordt je blij verrast ;-).
Heerlijke auto! Zeker de modellen na 2007 zijn superfijne auto’s.
Leuk artikel, had destijds de S60 2.4 D5, echt heel veel plezier van gehad hele fijne auto. Het navigatiesysteem was ook echt goed kan ik me herinneren.
Er was ook een 210pk 2.5T, een 180pk 2.0T, een 260pk T5, een 130pk 2.4D, een 185pk D5
M’n pa had ooit een facelift 2.0T vijfpitter met 180pk en de juiste Heico velgen… Kan me nog goed herinneren dat het op een bepaalde zondag loeihard sneeuwde en ik vanuit Twente naar het zuiden móest ivm een tentamenweek. Mijn eigen E39 530i op zomersloffen ging me daar niet met zekerheid naartoe brengen, maar met de Volvo van pa stond ik na 2,5 uur 220km verderop op mijn bestemming. Weergaloze auto, zeker met die toffe ‘spaceball’ versnellingspook. ??
10 jaar geleden in een T5 gereden; stoelen zaten subliem, mooi interieur en exterieur. Maar vond de aandrijflijn te krachtig voor een voorwielaandrijver. Vijf cilinder klinkt lekker, maar kan niet op tegen het geluid van mijn RS2. Andere onstekingsvolgorde.
@maxidyne: De Volvo heeft net als de Audi 1-2-4-5-3
@sracovlov: dan zal het wel de uitlaat zijn
@sracovlov: ik was altijd van onderstelling dat de onstekingsvolgorde verschillend is. Dit vanwege het monotone geluid van de Volvo. Blijft bijna hetzelfde over het toerengebied. Mijn RS2 klinkt heel anders in hoge toeren; bijna een V10. Weer wat geleerd!
@maxidyne: Zoek maar eens wat filmpjes van flink getunede 850’s
Mijn pa heeft ruim 10 jaar gereden in een 2.4 140pk. Zelfs na 10 jaar nog een mooie auto om te zien. Het was geen scheurijzer, maar wel een auto die een ‘rijk’ gevoel wist te geven door het grote comfort en niet in de laatste plaats de vijfcilinder. Dat het onderstel zo slecht was kan ik niet zeggen. Het weggedrag staat mij bij als wat indirect, maar wel degelijk en voorspelbaar.
Ik heb de S60 T5 nu twee jaar in bezit. Automaat en gechipt naar meer dan 300 pk. Door de automaat is die 300 pk makkelijk in bedwang te houden (verder ligt het aan je eigen voet, niet aan de auto). En omdat hij standaard net geen 250 gaat (geen begrenzer), loopt de mijne nu makkelijk over de 250 km/u ;-) Zuipt als een gek, maar wat een heerlijke auto op de snelweg. De tussensprintjes van 140 naar 180 km/u gaan zo ontzettend vlot!!
Als stadsauto niet echt geschikt en stoplichtsprintjes vind ik niet interessant. Daar sloop je de boel toch alleen maar mee…
Topauto!
@grumnorch: heb die van mij krap 2 jaar geleden verkocht. Was inderdaad een heerlijke snelweg auto, geweldige tussensprintjes.
Het is niet toevallig een blauwe en begint je kenteken met 50? ;)
@breeeze: mijne is donker grijs-blauw en het kenteken begint met 28.
@grumnorch: ook mooi. hopelijk kan je er nog lang van genieten in ieder geval.
@breeeze: hij staat nog niet eens op drie ton, dus die gaat nog wel even mee hoor.
Voor z’n leeftijd (bijna 18 jaar) is het interieur nog in uitstekende conditie. Stoelen zitten lekker en alles werkt nog. Voorlopig doe ik hem niet weg ;-)
@grumnorch: niet geschikt voor stoplicht sprintjes valt ook wel mee hoor. Mijn 850R deed dat in 6 seconde rond met een 4bak automaat. Daar zal de jouwe nog iets overheen gaan lijkt mij.
@kennone: ik denk dat de S60 iets zwaarder is, maar inderdaad 6-7 sec zal hij wel doen. Genoeg om menig andere auto te verrassen ;-)
Vooral omdat hij verder helemaal standaard lijkt.
Maar toch, die bak heeft ook al 3 ton achter zn kiezen, dus het materiaal met een beetje respect behandelen is geen overbodige luxe :-)
Keira Knightley, kan je nochtans perfect brood mee snijden.
Een geniale reiswagen.
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
Meh vind het maar een saai bak, en de R versie is het ook net niet.
Kameraad had een S60 T4, gechipt naar 314pk en 400+Nm. Wat een heerlijke autobahncruiser.
Voelde echt aan als een boot in de bochten maar rechtdoor wilde hij wel. En fantastische stoelen en dito roffeltje uit de uitlaat.
Zoals gezegd een super auto als je geen sportieve circuit aspiraties hebt.
@allesmetturbo: een T4? Bij mijn weten is er van dit type S60 nooit een T4 geleverd?!?
@autodidact: excuus! Moest natuurlijk T5 zijn, tiepvaudje??♂️
@willeme weer een super artikel!
Leuk stuk !
Op 3 december 2007 mijn S60 D5 (185pk) bij de dealer mogen ophalen. Vrijwel alle opties op de automatische versnellingsbak en trekhaak na. Na ruim 11 jaar rij ik er nog met evenveel plezier in. Voldoende vermogen om lekker mee te komen op de snelweg en als het motorgeluid begint te vervelen is de premium audio set ook een genot om naar te luisteren.
Hoewel er inmiddels 5x hulp nodig is geweest van volvo assitance/anwb (waarvan 3 in het laatste jaar) voelt het nog steeds als een zeer betrouwbare auto.
Na 11 jaar begint er hier en daar wel iets te trillen in het interrieur en de RTI zal mij niet meer naar iedere bestemming kunnen begeleiden. Als dit model nog geproduceert zou worden dan zou ik er zo weer een kopen.