LeBlanc Caroline GTR (1999): how you doin’?

Dikke kans dat je nog nooit van het Zwitserse Leblanc gehoord hebt. In 1999 lanceerde het bedrijf zijn eerste auto, de Caroline, die je het best als een Le Mans-prototype op kenteken kunt omschrijven.

Zwitsers zijn onder andere goed in neutraal zijn, bijna niks centraal te regelen, en heel veel geld verdienen. Maar hebben ze ook kaas gegeten van auto’s bouwen? Als je naar Rinspeed kijkt, dan weet je dat het qua creativiteit wel snor zit, zonder daar meteen een waardeoordeel aan te hangen overigens. En laten we Sbarro ook niet vergeten.

Toen LeBlanc, ondanks zijn Frans klinkende naam gevestigd in Zürich, in 1999 met de Caroline GTR op de proppen kwam, was dit een van de heetste straatauto’s verkrijgbaar: 519 pk werd er uit een twin-turbo 2 litermotor gepeuterd, en dat met een gewicht van slechts 785 kg (dankzij veel koolstofvezel). De 100 km/u-grens werd in 2,7 seconden geslecht, 0-200 ging in 7,5 seconden, terwijl de topsnelheid op 348 km/u werd opgegeven.

Toegegeven: dit was met slicks gemeten, bandjes met profiel zullen er iets langer over doen.

Met een nieuwprijs van zo’n 425.000 euro was de kleine Zwitser (4020 x 1900 x 1100 mm) voorbehouden aan de happy few. Zijn bedenker, Rolf Wyss, runt een bedrijf dat carbon onderdelen en crashelementen aan Sauber levert, en de Caroline is een leuk nevenproject. De kleine viercilinder middenmotor is gekoppeld aan een sequentiele zesbak.

In 2004 stond de Caroline nog op Top Marques in Monaco, en ook (een deel van) de foto’s in de gallery zijn daar genomen. Op een ervan zien we de gele supercar voor het Grimaldi-forum staan, waar het evenement altijd plaats vindt.

Destijds was het plan er maximaal 5 per jaar te bouwen, maar hoeveel exemplaren uiteindelijk een eigenaar hebben gevonden is ons niet bekend. Ik heb er in ieder geval nooit eentje zien rijden, en de website ziet er ook niet echt meer levend uit.