Het schaap in wolfskleren. Met een identiteitscrisis, maar zó heerlijk Frans en eigenzinnig. En tegenwoordig moeilijker te vinden dan een Lamborghini LM002, waar toch nooit in gereden wordt. Hierin wel, alleen moet je wel even heel goed opletten waar je rijdt.
Het ontwerp van deze auto was namelijk nogal bijzonder. Blijkbaar heeft het team van ontwerpers urenlang enthousiast door elkaar zitten praten en misschien ook wel in teveel verschillende dialecten, om het allemaal nog wat verwarrender te maken. Na de rondvraag en afsluiting sloegen ze elkaar blij op de schouders en vervolgens de plank geweldig mis. Want leg dat maar eens uit: een terreinwagen zonder vierwielaandrijving. Een ruime gezinsstation zonder achterdeuren. Een duurzame kunststof carrosserie (voor een deel tenminste) monteren op een chassis en frame dat na een weekje buitenstaan verandert in crêpe-papier. Het kon beter. Dan de marketingstrategie maar wat aanpassen: een auto voor “tout chemin” in plaats van “tout terrain”. Voor alle wegen. Vonden ze zelf. Dat klopt, zolang ze maar verhard zijn. Net zo terreinwaardig als iedere andere gezinsauto dus. Maar wel véél leuker en origineler.
Gebouwd van 1977 tot 1984 op een aangepast Simca 1100 pick-up chassis en met de motor en veel van de techniek van de Simca 1308 en 1510 modellen, vonden nog zo’n kleine zestigduizend exemplaren de weg naar een Simca-dealer. Die later Talbot-dealer werd, ook pareltjes als de Solara en Tagora moest gaan verkopen en zo ongewild veranderde in een wereldvreemde kluizenaar. Maar we dwalen af: de Rancho deed het heel aardig en dat was terecht. De techniek was beproefd en best betrouwbaar. De 1.4 liter benzinemotor met 80 PK liep al een tijdje redelijk probleemloos mee voor hij in het vooronder van de Rancho verdween. Dat was meteen de enige motoroptie trouwens, en ook een automaat was niet leverbaar. De variatie zat hem in de uitvoering die vanaf de basis-, via de X-uitvoering zijn hoogtepunt vond in de Grand Raid. Die had standaard bodembescherming (maar nog steeds niet tegen roest…), werklampen onder de voorruit, terreinbanden en een lier. Allemaal erg handig, zoniet onmisbaar op een woonerf natuurlijk. Maar het smoelde werkelijk heerlijk en daar ging het om. Als je dan ook nog je reservewiel op het dak monteerde zag het er helemaal uit of je buiten de gebaande paden kon denken.
Niet rijden natuurlijk, daar hadden we het al over. Maar netjes op de gebaande paden kon je alle kanten op en ging je zeker niet op in die dofgrijze massa van Ascona’s, Taunussen of nog zoutlozer Japans blik. Hij zag eruit of je er doodleuk hemelsbreed mee naar je werk reed, maar eigenlijk blonk hij nergens echt in uit. Behalve in chassisontbinding. Als de buurman vroeg wat-ie allemaal kon was er maar één eerlijk antwoord mogelijk. Niks. Althans, niks meer dan zijn eigen Kadett 1.2N. Maar die was zó saai en zó kaal uitgevoerd dat zelfs de Amish er verlekkerd naar keken. En daar onderscheidde de Rancho zich van de rest, hij zag er best spectaculair uit. Hij had iets meer bodemvrijheid omdat-ie wat hoger op de poten stond, de Grand Raid had zelfs een beperkt slipdifferentieel. Maar daarmee was het rijtje terreinkwaliteiten wel meteen afgevinkt.
Op normaal wegdek reed hij best comfortabel. Flink onderstuurd in bochten, maar dat is niet uitzonderlijk met het meeste gewicht en de aandrijving op de voorwielen. Buiten dat was de wegligging zeker niet verkeerd. Dans l’interieur lekker stevige voorstoelen en dito achterbank met een zee van ruimte daarachter, in totaal kon je een kilootje of vijfhonderd verstouwen in deze armelui’s Range Rover. Verder werd je verwend met een ruime portie minimalisme: geen toerenteller, geen vijfbak, geen elektrische ramen en geen stuurbekrachtiging. Toch was het geen koopje: rond 1980 stond hij voor dik meer dan twintigduizend gulden in de prijslijst. Een Renault 18 of Ford Taunus station kostten een paar duizend minder. Maar waren lang niet zo flamboyant als deze sympathieke Fransoos. Dat prijsverschil kon je daarna het best investeren in een professioneel lasapparaat voor je chassis en werkplaatshuur, beetje vooruitdenken alvast.
Omdat maar weinigen dat deden staan wij nu met lege handen: ze zijn er vrijwel niet meer. C’est trop tard, malheuresement. Sporadisch vind je er misschien nog eentje en dan maar hopen dat-ie nog uit één stuk bestaat… Heel jammer, want het concept was redelijk uniek en een opvolger had hij ook niet. De in eerste aanzet door Matra ontwikkelde Espace werd een totaal andere auto. Tegenwoordig staan er in de prijslijsten dan wel allerlei Cross- of andere opsmukuitvoeringen met bumper- en spatbordbotox, maar dat zijn gekunstelde versies van al bestaande modellen die zich een weg bluffen door de Urban Jungle. Whatever that may be. De Rancho was hierin de eerste, het meest authentiek en daardoor uniek en begerenswaardig. Nu nog meer, omdat-ie zo ontzettend zeldzaam is. En nee, over Bassie en Adriaan gaan we het absoluut NIET hebben!
Bassie en adriaan en het geheim van de sleutel! Racen tegen een dikke Datsun om uiteindelijk in de was box te eindigen haha.. Geinig bakkie :)
@WoutH: Ik zat al te denken dat ie mij heel erg bekend voor kwam!
@WoutH: Datsun Laurel 200L Type C230
Gewoon 1 van de leukste betaalbare auto’s die er rond reed toen Norge jong was. Denk dat tie voor die tijd normaal roeste?
De eeuwig tikkende Simca-motor, de versnellingsbak met gevoel alsof je in een bak stront zit te roeren… Heerlijk, wat die Fransen toch af en toe voor een troep produceren.
@Citrofiel:
Maar dit is dan wel weer een voorbeeld van de vooruitstrevendheid van de Franse automobielindustrie..
Het heeft toch zeker 20 jaar geduurd eer de Duitsers met iets vergelijkbaars kwamen..
@Citrofiel: simca werd in spanje gebouwd. De bouwkwaliteit is spaans, misschien wel slechter dan franse bouwkwaliteit.
In spanje/portugal kom je ze hier en daar nog tegen.
@Citrofiel:
En toch wisten we dat hoe meer de motor ratelde, hoe beter íe was en niet kapot ging.
En je zat in de olie te roeren ipv fatsoenlijk te schakelen.
MAARRE hij had wel voorwielaandrijving iets waar de meeste Europese fabrikanten nog steeds mee worstelden.
@desjonnies: nou joepie, voorwielaandrijving… Voor de kuddedieren in Nederland lekker veilig en geeft ruimte maar wat rijden betreft inferieur aan achterwielaandrijving. Draaicirkel is veel groter met voorwielaandrijving en bij wegrijden spinnen die krengen altijd. In de bochten gedraagt een auto zich veel prettiger als de achterwielen aangedreven worden. De grenzen wat grip betreft liggen voor rwd auto’s veel verder dan de normale fwd auto’s.
Ik ben blij voor mijn en hun veiligheid dat bijna iedereen fwd rijdt maar voor de persoon die er wel rekening mee kan houden als het nodig is rijdt rwd vele malen lekkerder.
@lekbak: RWD-rijders zijn ook kuddedieren hoor, maar ze zijn gewoon fanatieker.
“Woooow! RWD!!”
Draaicirkel groter? Spinnen bij wegrijden? Misschien kan jij gewoon niet zo goed rijden als je denkt. Ik heb zelden problemen met een auto, of die nu FWD, RWD of AWD is…
@Esprit_de_Flandre: als je ff snel weg wilt rijden spinnen voorwielen vele vele malen makkelijker als een rwd auto, dat lijkt me duidelijk. Dat de voorwielen scherper kunnen draaien als ze niet aangedreven worden is ook een feit. Het is een stukje gemak wat gewoon erg fijn is. Ik kom ook gewoon overal in met mijn fwd maar straatje keren of een krap parkeervak insturen gaat nou eenmaal prettiger met een korte draaicirkel. Ik vind het gewoon vervelend dat bij ons in de straat keren wel in 1 keer kan met een w124 station en een 190 maar niet met een ’12 Ford Fiesta of een Mazda 323 fastbreak.
@lekbak: de w124 heeft een grotere stuurhoek dan de meeste auto’s. Alleen oude volvo’s hebben meer.
Haha, die jachtfoto. Die kerel met snorretje, groen jasje, sjaaltje en ontploft kapsel lijkt zo weg te zijn gelopen uit Monthy Python.
En ik heb er eentje gevonden die te koop staat: http://www.leboncoin.fr/voitures/661738092.htm?ca=21_s
Wat een gedrocht is deze auto, nooit mooi gevonden.
Bij het zien van het plaatje moest ik direct aan Bassie en Adriaan denken, sorry..
@pindakoning: Het is je vergeven :)
Sjeetje was deze auto alweer een beetje vergeten terwijl toen ik nog een klein kereltje was deze auto elke dag zag. Onze buurman had er één in het rood. Elke keer als ie er stond moest ik ff kijken. Niet alleen omdat Bassie en Adriaan er één hadden, maar ook omdat ik het gewoon een gave auto vond.
Gaaf dit topic. Brengt allemaal jeugdherinneringen terug.
-edit: geen idee, zou nu beter moeten gaan-
Wel een grappige auto met een kenmerkend uiterlijk. Voor velen herkenbaar als een van de Bassie en adriaan auto’s. Deze auto’s roesten als de beste, zijn daardoor ook behoorlijk zeldzaam geworden.
Jaaa jeugdsentiment :).
Best een populaire wagen toen, alleen die Grand Raid uitvoering is in Nederland niet erg veel verkocht volgens mij.
Wat ook wel hielp is dat het ding ook leverbaar was in Camel Trophy beige (of in ieder geval een kleurtje dat er heel dichtbij zat).
@potver7: paar deuren verder de Talbot Rancho in exact de uitvoering zoals op dr foto’s. Oranje met zwart. Zach er best tof uit en eigenlijk nog wel… Ik bedoel het is geen S60 met verhoogd onderstel en wat plastic… Zo debiel ziet dit ding er niet uit.
Aan het einde van mijn straat was een Simca/Talbot dealer gevestigd. Plek voor slechts 3 auto’s waarvan ik me kan herinneren dat er een Rancho stond. Ik was nog een ukkie, maar die auto maakte toentertijd wel indruk op me. In ieder geval meer dan die Horizon die er naast stond.
Bij het googlen kwam ik deze photoshop voor een moderne Rancho tegen:
Niet slecht!
Toch zijn tijd (te) ver vooruit, als ik tegenwoordig al die opgehoogde en met zwart plastic aangeklede versies zie van normale gezinsauto’s.
Mooie tuut voor de Dakar
in matchbox variant uiterst geliefd vroeger!
@eklasse: Ik heb ‘m nog! In het geel. Met de nodige butsen :)
in matchbox variant uiterst geliefd vroeger!
De Rancho is toch jaren een van mijn favoriete auto geweest! Die verrekte Bassie & Adriaan ook…
Een vriend van mijn vader had rond 1980 een groene. Prachtig en stoer vond ik ‘m als klein ventje. Hij was er mee naar Griekenland en terug gereden, in zes weken tijd. Daar had ik al respect voor, maar na het lezen van dit artikel nog meer!
Wat een oerlelijk ding zeg.
Geinig bakkie wel haha! Herkenbaar van bassie en adriaan ja.
Eigenlijk nog niet eens zo slecht model als je hem nu zou uitbrengen maar dan met 4×4 . je kunt er dan alles mee.. Echt tijdloos..
De eerste cross-over eigenlijk.
Ik vind het meer een poor man’s Land Rover Discovery.
@Edge: Of de Discovery is een rich man’s Rancho, omdat de Rancho er al (veel) eerder was dan de Disco.
@edge: kan toch ook gewoon handig zijn. Meer zien als een soort VW caddy. Heel wat anders dan dure land rovers.
@edge: dat kwam er in mij ook op.. Alleen moet landrover het ontwerp bij simca afgekeken hebben..
Ik wist er nog eentje staan, ergens in een oude fabriekshal naast een mehari. Spijtig genoeg zijn ze afgebrand.
Geen wagen die ik zelf zou willen hebben, maar het is leuk als er iemand anders die dingen bijhoud om die rariteiten af en toe nog eens te zien.
De murena darentegen … dat zegt me al meer.
Doet mij wat terug denken aan de tijd dat ik een Matra Murena 2.2 uit 1981 had.
Toch best jammer dat zo rond 1983 ( dacht ik ) de productie gestaakt werd.
Was toch best een mooie auto die toch redelijk de bocht om ging.
De voorloper van de moderne SUV: all show, no go.
Als ik de Skoda Yeti zie, moet ik altijd aan de Matra denken… Het zal wel te ver gezocht zijn, maar toch.
@rrk147: Nope, recht erop hoor.
Ik vraag me af wie er tegenwoordig de rechten heeft op de naam Rancho, PSA, Renault, Chrysler, Pininfarina, of datgeen wat overblijft van Matra. In ieder geval lijkt er mij wel een markt te zijn voor bvb een Kangoo Rancho, met bult in dak, stoere plastiek en extra ronde lampen…
De bassie en Adriaan auto??
@mrrallycross: het is een v/d auto’s maar of het DE B&A auto is kan per persoon verschillen. Voor mij blijft de Honda Prelude de B&A auto.
Gelukkig heb ik nog twee echte rijdende exemplaren kunnen bewaren. De ene nog hagelnieuw en de andere volledig gerestaureerd.
Zie hier enkele foto’s:
https://www.flickr.com/photos/rancho_decouvrable
NB: de open versie is alleen in 1981 uitgebracht (200 exemplaren)
@decouvrable: Leuk om zo’n mooie exemplaren te zien. Knap! Hou ze in ere…
Complimenten voor het artikel, met plezier gelezen! Ik moet elke keer weer denken aan de Rancho als ik een Skoda Yeti voorbij zie komen…
Wel! Bassie en Adriaan!
Deze en Matra Murena 2.2 waren echt wel stoere karretjes (om te zien dan)
Het was een bijzonder ding toendertijd. De Simca 1100 was zeker geen lelijke auto toen en deze dus ook niet. Hoewel misschien niet zo praktisch als ie eruit ziet. Net als iedere andere Simca gemaakt van een soort blik waar zelfs doperwtjes het niet langer dan een week volhouden. Dat was en is toch wel jammer…… Wat te denken van een leuke 1000, 1100 of 1500…….
Tof artikel over een leuke wagen!
Op een een of andere manier zag ik deze wagen altijd als een mengeling van een oude Defender/ Series Land Rover met een hele vroege Discovery.
Ik zou er nu ook nog zo een grote ledbalk (zoalsin Dakar) op monteren. Licht heb je nooit genoeg
“Maar die was zó saai en zó kaal uitgevoerd dat zelfs de Amish er verlekkerd naar keken.”
Haha fijne man.
Ik mocht willen, dat dit artikel iets genuanceerder geschreven was. Het accent wordt voor mijn gevoel teveel gelegd op het roesten van deze auto. En omdat dat zo is, wil ik er in dit verband graag op wijzen, dat ik zelf de praktische ervaringen heb opgedaan met andere auto’s uit die tijd.
Zelf heb ik 2 Audi’s 100 (C1) gereden: 1 Audi 100 4-deurs GLS en 1 Audi 100 2-deurs GLS. Beide waren ontzettend fijn rijdende auto’s, maar voor de prijs, die ervoor betaald moest worden waren het ongelooflijke roestbakken!
Ook de Audi 100 GLS van het type C2 van mijn vader werd alleen maar van de hand gedaan, omdat het ding roestte als de neten!
Voor mijn gevoel wordt in dit artikel een onderbuikgevoel ten aanzien van Franse auto’s gestimuleerd, maar ik weet uit ervaring, dat de Duitse “Premium” merken (afgezien van de toenmalige Mercedessen) roestbakken 1e klas waren.
En nog iets: Die Audi’s waren van dezelfde bouwjaren als deze Rancho!
Eigenlijk is het dus de voorvader van de Dacia Duster: Ook eenvoudige techniek die niet opvallend geschikt is voor naast de weg, maar met een hoop praktische ruimte en een stoere smoel.
Ik zie wel eens een staan tijdens een zomerritje. Volgens mij boven Heerenveen. Toffe wagen en ditto artikel!
@Larssb, leuk stuk en bijzonder aardig dat je de marketing-slogan van deze Matra-Simca nog hebt weten te achterhalen “Tout chemin “oftewel alle wegen.
Jammer zoals @9000cse al aanhaalt dat je het weer op roest moet gooien, met alle respect maar ALLES roestte toen onder je reet vandaan, tot en met de primijum merken aan toe.
Dit was best wel een clevere niche, die op basis van de Simca 1100 Fourgonette was gestoelt, oftewel het befaamde PTT bakkie, waar je als jonge vakantie werker bij de PTT ’s avonds dolgraag de brievenbus ronde mee reed, je werd namelijk vanje verwacht dat je enorm scheurde met zo’n Simcaatje 1100 Fourgonette, dit omdat de PTT chauffeurs de levensduur van 10000 kilometer van de voorbanden graag in stand wilden houden.
Zoals hierboven terecht reeds is opgemerkt was dit karretje eigenlijk de eerste SUV crossover de P.C. Hooftstraat tractor avant-la-lettre, met eigenlijk één voordeel ten opzichte van die protserige obesitas vehikels : de Matra-Simca heeft onmiskenbaar charme en een hoge dosis aaibaarheid.
Hier is de basis van de Matra, het PTT bakkie
http://carsfotodb.com/uploads/simca/simca-1100-vf2/simca-1100-vf2-01.jpg
Geinig autootje, net als de meesten denk ik ken ik hem vooral van bassie en Adriaan maar ik heb het altijd een leuk karretje gevonden.
Altijd een leuke auto gevonden. En een heel stuk eerlijker/puurder dan die rommel van tegenwoordig.
Ik weet nog dat ik deze voor het eerst bij de dealer zag. Was voor mij als 15 jarig jongetje best imposant. Ouders gingen toch maar voor een Taunus. Een 1.6 GL dat dan weer wel.