Terug naar de roots: spelen met Hummers, Vettes en Caddy’s

Tussen al het gemekker over BPM, CO2 en benzineprijzen door willen we bij Autoblog ook wel eens terug naar waar het om gaat. We zitten immers niet met z’n allen op deze site omdat we filerijden zo leuk vinden. Dus als importeur Kroymans een partijtje organiseert waarbij we naar hartelust met Cadillacs, Corvettes en Hummers mogen spelen, dan staan we natuurlijk te trappelen.

Dat wil zeggen, niet alle bloggers zijn voor Amerikanen te porren, maar ik des te meer. Met een brede grijns op m’n smoel klom ik donderdag uit mijn blogzolder en reed ik naar een mooie plek in Almere (lichte contradictie). Hier stonden de nieuwe modellen van de drie merken keurig op een rijtje, klaar om over een leuke route te worden gejaagd.

Uit de grabbelton viste ik eerst de sleutels van een gefacelifte H2. Even rustig wakker worden met dit bakbeest. Het interieur is stevig aangepakt, met mooiere materialen en een videoschermpje dat uit de binnenspiegel schuift als je achteruit rijdt. Maar het oude dashboard, met zijn periscoopvormige ventilatieopeningen, was een stuk origineler en uitbundiger. Dat paste wat mij betreft beter bij de auto. Nog een aparte toevoeging: net als in een sportsedan kun je de automatische zesbak nu met de hand schakelen via knopjes op het stuur. Een beetje doorgeslagen, Hummer?

Wat wel precies hetzelfde is gebleven, is de unieke rijervaring. Door de gigantische vrachtwagenvoorruit kijk je overal overheen, en terwijl je achterover leunt in je dikke stoel roffelt de nieuwe, grotere V8 er op los. Van het gewicht van drie ton merk je niet eens zo veel, tot je een keer goed moet remmen. Alsof je een trein probeert te stoppen door je maatje 43 aan de grond te zetten. Maar wie hard rijdt in een H2 heeft het gewoon niet begrepen. Deze auto is een attractie op zich. Elk ritje is een evenement, daar is geen snelheid voor nodig. Rol rustig over de provinciale weg en de H2 dendert als vanzelf voort, licht sidderend en bevend, alsof je op de rug van een kwaaie bizon meerijdt. Geweldig.

Zijn kleine broertje, de H3, heeft sinds kort een V8 onder de kap beschikbaar. Het is het 5,3-liter Vortec-werkpaard dat we kennen uit andere GM SUV’s als de Chevy Tahoe en de Saab 9-7X. We reden al eens in de vijfcilinder-uitvoering van Hummers kleinste, die was haast trager en oncomfortabeler dan fietsen, maar met een V8 klopt het plaatje weer. Het blok levert in de H3 een dikke 300 pk, dat maakt de auto een stuk levendiger en geeft een bijpassende soundtrack. Bovendien hoeft de 5.3 minder hard te werken, waardoor ie ook nog eens zuiniger is dan de vijfpitter en minder grammetjes CO2 de lucht in blaast. Zo zie je maar dat een grotere motor ook een groene keuze kan zijn. Hummer begint sowieso een beetje aan het milieu te denken, want later dit jaar kunnen we een aardgasversie van de H2 en E85-varianten van de H2 en H3 tegemoet zien. In 2009 komt er een H3 diesel.

Hoe anders dan de Hummers is de ervaring in de Cadillac Escalade. Voor iets meer eypo’s dan een H2 heb je een compleet ander beestje – waar de Hummer echt een truckgevoel geeft, rijdt de Escalade als een grote auto. Op en top Amerikaans, compleet met stuurschakeling en alle gemakken aan boord, is dit de enige nieuwe Cadillac waarin de geest van de slagschepen van weleer nog enigszins voortleeft. Hoewel hij er toch vlotjes vandoor kan gaan: met 409 pk zet hij een 0-100-tijd neer van onder de zeven seconden. Maar het mooist is de Escalade in ontspannen cruise-modus; de grote V8 weet bij alle toeren raad met de mastodont en geeft daarbij een karakteristiek donderend geluid. Ik twijfel of er een fijnere auto is om mee naar Zuid-Frankrijk te toeren, hoewel eenmaal aangekomen het comfort aanzienlijk daalt wanneer je geen geld meer hebt om te eten. Gelukkig komt er een hybride-versie aan, die niet alleen in de stad maar ook op de snelweg zuiniger moet zijn. Alle beetjes helpen.

Kroymans had een hele serie CTS’jes beschikbaar gesteld – toch de auto waar dit plezierdagje eigenlijk een beetje om ging. Sinds enkele maanden is de nieuwe CTS in Nederland te verkrijgen, en de stappen die hij heeft gemaakt ten opzichte van z’n voorganger zijn enorm. Ik reed zowel de 3.6 handgeschakeld als de 3.6 AWD automaat. De eerste is een fijne speelkameraad: 311 pk, 6,3 seconden naar de 100 en een ESP-systeem dat helemaal uit kan, party over here! De vrij lichte besturing ten spijt blijkt de achterwielaangedreven Caddy een gebalanceerde machine die graag een stapje opzij doet, maar wel steeds controleerbaar blijft.

Heb je geen zin in die ongein, dan is er de AWD-versie (25% voor, 75% achter) – ook met het ESP uitgeschakeld komt die niet snel uit het gareel. Alles bij elkaar behoorlijk Duits, dat is immers wat we willen. De nieuwe CTS doet in ieder geval niet onder voor ‘ze Germans’. Misschien wel zijn belangrijkste troef: gezeur over het interieur mag vanaf nu achterwege blijven, dat zit bij deze auto wel goed.

Cadillac heeft grootse plannen met de CTS: voor de tweede helft van 2009 maken de Coupe en Wagon hun opwachting, en eerder verschijnt er al een 2.9 V6 turbodiesel in het vooronder. Maar het allerleukste staat eind dit jaar te gebeuren: dan verschijnt de 550 pk sterke CTS-V Ringbeater ten tonele, waarvan er voor Nederland 10 tot 15 per jaar beschikbaar komen.

En dan de spierwitte slagroom op de taart: de vernieuwde Corvette. We probeerden hem al eens op het circuit van Paul Ricard, iets wat me nog lang is bijgebleven, en ook nu was ik binnen een minuut weer hopeloos verliefd. De power, het geluid, het speelse gemak waarmee je alles en iedereen voorblijft en elke bocht neemt op de manier die jij wil… Spektakel of snelheid, het kan allemaal. Als je van American muscle èn bruikbaar weggedrag houdt, wordt het niet veel beter dan dit. Natuurlijk is er nog de Z06, maar die is harder en listiger – voor dagelijks gebruik is een normale C6 een fijnere kompaan. Hoewel ik niet voor mezelf insta als ik in de buurt kom van de ZR1, die vanaf november bij de dealer zal staan…

Al met al was het een ultiem dagje voor deze GM-fanaat. Ik kon fijn weer even terug naar de ‘roots’. Maar aan alles komt een eind; in mijn volgende artikel zal ik gewoon weer lekker afgeven op het filebeleid.

Meer foto’s van het feestje vind je in de galleries van de CTS, Escalade, H2, H3 en Corvette.