Deze 11 auto’s hadden dit millennium nog klapkoplampen

Want er is niets cooler dan klapkoplampen. Period.

De Klapkoplamp. Het is een ongeschreven regel. Als jij, als mannetje, in een een auto zit welke beschikt over klapkoplampen ben je extra onweerstaanbaar voor leden van het andere geslacht. Vrouwen zullen het bij hoog en laag ontkennen, maar het is gewoon een feit. Als je een (tot dan toe onsuccesvolle) date hebt gehad en haar naar huis brengt in jouw auto met klapkoplampen wordt er een middeltje in haar hypofyse aangemaakt waardoor haar lust tot vermenigvuldiging daadwerkelijk toeneemt. Om met Barney Stinson te spreken: “True Story“.

Oké, de heren van TopGear beweren dit over de hand-brake-turn gaat en dat is deels waar. Zij rijden immers aan de andere kant van de weg en stemmen voor een Brexit. Wat kun je daar tegen in brengen? Oh ja, de klapkoplamp. De klapkoplamp was destijds uit nood geboren. Aan de ene kant wil een fabrikant een waanzinnig design hanteren, maar moeten ze ook rekening houden met luttele dingen als zicht en gezien worden. De reden dat de klapkoplamp niet meer geleverd wordt mag duidelijk zijn. In verband met emissies (aerodynamica) en voetgangersveiligheid is dit type koplamp onmogelijk te voeren. Maar als je (terecht!) toch een auto met klapkoplampen wenst, maar niet een te oude auto, zijn je opties beperkt. Toch waren er na de eeuwwisseling diverse fabrikanten die een dergelijke setup qua lampen voerden. We nemen ze met je door:

2000: Kia Elan
Op de valreep kan deze er bij. De Kia Elan is natuurlijk een Lotus Elan die in licentie werd gebouwd. De techniek was wel ietwat anders. Het exotische Isuzu turboblokje (dat zijn tijd vér vooruit was) moest het veld ruimen voor een eenvoudig Mazda exemplaar. Ook het onderstel en de aandrijflijn waren niet geheel gelijk (lees: véél goedkoper). Maar de Kia Elan werd tot januari 2000 geleverd met klapkoplampen en verdient daardoor een plaats in dit lijstje.

2000: MVS Venturi Atlantique 300
Fransen en supersporters. Het is altijd een beetje een vreemde eend in de bijt geweest. Niet als het aan Manufacture de Voitures de Sport had gelegen. Aldaar werden er sportauto’s van het zuiverste water gebouwd. De één succesvoller dan de andere. De Atlantique mag absoluut niet ontbreken. Naast het feit dat het een zeer originele auto was, kunnen wij van de redactie het ontwerp alleen maar toejuichen. De Atlantique werd gekscherend de Franse Ferrari genoemd en dat was niet geheel onterecht. De motor was een 3.0 V6 van Peugeot, maar met een twin turbo set-up goed voor 300 pk! En ja, de auto had klapkoplampen. En dus een van de coolste auto’s ooit gebouwd. Voor de goede orde: er zijn er 47 stuks van vervaardigd.

2001: Pontiac Firebird Trans Am Ram Air Formula
Typisch zo’n auto die alles fout deed, op een paar kleine puntjes na. Om te rijden was het niet veel soeps. Alsof het onderstel was gemaakt van Mona pudding. Het was echt niet normaal hoe deze auto kon leunen op zijn onderontwikkelde dempers. Ook het interieur was om te huilen. Goedkoop plastic, belachelijk lelijke bekleding en intens trieste besturing. Maar daar stonden wel een paar dingen tegenover. De motor was een LT1 V8. Goed voor dik 300 pk en meer dan 500 Nm aan koppel. De balans was keurig in orde. De automaat was traag en de beperkt verkrijgbare handbak was ook geen wonder van precisie. Enfin, in rechte lijn ging er niets sneller voor het geld. Het uiterlijk was om van te smullen, zoals bij alle Firebirds. Een lage, ranke coupé. Met enorm dikke bumpers en allerlei spoilers, skirts en frutsels om de potentie van de bestuurder de motor aan te geven. En bovenal: klapkoplampen. Ja, een Audi A3 sedan met 1.6 diesel en S-Line is leuk, maar dít maakt een vrouw extra hongerig naar jouw innerlijke Unox.

2002: Ferrari 456M GT
Voordat we deze auto behandelen moet er iets medegedeeld worden. Uw scribent is namelijk geen Ferrari-liefhebber. Jazeker, respect en bewondering is er zeker, maar hoe gaaf de 458 Speciale ook is, ondergetekende wordt er niet warm of koud van. Hoe anders is dat met oudere Ferrari’s. Met name de 456 GT weet de ziel te roeren. Dat maakt van Willem maar een kleine Willempje. Die subtiele lijnen, die dikke coupé daklijn en die lange motorkap: dít is gewoon een bloedmooie GT. Met klapkoplampen. Tot in 2002 werd deze auto gebouwd voordat Ferrari het tijd vond om de Scaglietti te lanceren. Sneller, moderner en beter. Maar mooier dan een 456M GT? Neen, dat zijn maar weinig auto’s.

2002: DeTomaso Guara
We kunnen wel wekenlang refereren aan de bijzondere creaties van DeTomaso. De Argentijn had een aparte kijk op Italiaanse sportwagens. Waarde Collega @Dizono vind het maar niets, maar weet je er alles over te vertellen. Een Italiaanse sportwagen moet een Italiaanse motor hebben. Ja. Inderdaad, want niets is lekkerder dan met een geweldige sportwagen op de vluchtstrook te staan om uit te vogelen hoe de Albanische praatpalen werken. Bij DeTomaso hoefde je je daar geen zorgen over te maken. Tuurlijk, de bloedmooie body roestte onder je vandaan terwijl het chassis zo spoedig het tijdelijke met het eeuwige verwisselde. Maar die Ford V8 motoren bleven werken. De Guara werd zéér sporadisch nog gebouwd tot 2002. Met klapkoplampen. Bloedmooi, een werkende V8 en dus die lampen. Hoe goed wil je het hebben?

2002: Honda NSX (NA1)
Jazeker, de Honda NSX. Stiekem bedenkt ondergetekende telkens lijstjes waarbij deze waanzinnig goede auto voorbij kan komen. Het is misschien lastig te begrijpen voor velen, maar de Honda NSX veranderde de wereld van sportwagens voor altijd. Niet zozeer vanwege Aytron Senna. Dat is een iets te vaak herhaalde anekdote. Daarmee doe je de NSX overigens ook chronisch te kort. Wat de NSX deed was Ferrari & Co volledig te kakken zetten. De NSX deed alles beter. Behalve uit elkaar vallen. Het design was niet geïnspireerd op Italiaanse onderbroekvergroters, maar op straaljagers, vandaar die daklijn. Dat de auto óók nog eens klapkoplampen had, draagt alleen maar bij aan de terechte feestvreugde.

2003: Mazda RX-7 (FD3S)
De NSX is een onderschatte sportwagen, zoveel is duidelijk. Maar dat word wel érg vaak gezegd. Dusdanig vaak dat we niet van een ‘onderschatte auto’ meer kunnen spreken. De Mazda RX-7 daarentegen is andere koek. Daar blijft nog de zweem van ‘Tokyo Drift’ omheen hangen en dat is niet helemaal terecht. Allereerst de layout. Die was briljant. Achterwielaandrijving? Present, uiteraard. Transmissie? Een uiterst precies schakelende 5-bak. Tot zover bekend, maar de motor sloeg alles. De tweeschijfs wankelmotor met seriële turbo was revolutionair. Op papier nog altijd de beste motor. Want het blok was zéér compact en leverde flink veel vermogen en zowaar wat koppel! Dat ging gepaard met het een hoog brandstofverbruik, maar er is geen één auto in deze lijst die de 1 op 10 weet te halen. Wat vaak vergeten word is hoe mooi een FD3S generatie van de RX-7 eigenlijk is. Een korte kont met bescheiden spoiler. Een herkenbare daklijn. Deurgrepen verwerkt in de B-stijlen. En dan die lange en vooral lage motorkap. Die maakte het plaatje bijna helemaal af. Bijna? Ja: de klapkoplampen deden de rest.

2004: Lotus Esprit V8
Over deze auto is al het nodige geschreven. De Lotus Esprit is één van die briljante ontwerpen die je altijd zal bijblijven. Laag, breed en hoekig. Ondanks de vele design wijzigingen door Georgetto Giuguiaro, Peter Stevens, Julian Thompson en Russel Carr bleef de Esprit de Esprit. Zoals de Corvette en 911 de Corvette en 911 bleven, veranderde de Esprit ook vrij weinig. Maar de uiteindelijke versie was toch een waanzinnige looker. Dat niet alleen, de Esprit is overduidelijk een auto die ze uiteindelijk nooit uit productie hadden mogen nemen. Een van de redenen zijn die dubbele lichtunits in de klapkoplampen.

2004: Chevrolet Corvette (C5)
Corvette’s. Wat kunnen we erover zeggen? Veel geschreeuw en weinig wol? Soms wel. De C5 generatie deelde veel techniek met zijn voorganger maar was zoveel beter. Op essentiële punten liet de Yank punten liggen. De stoelen waren ruk. Het dashboard was om te huilen. De bouwkwaliteit leek redelijk tot matig. Ok. Maar de snelheid was meer dan uitstekend. De wegligging was lichtjaren verwijderd van zijn voorganger, ondanks het behoud van bladveren aan de achterzijde (serieus). Met name de latere modellen waren best goed. Zo kregen alle Europese uitvoeringen beschikking over het Z51 pakket. Dus grotere remmen, straffere veren, stijvere dempers en een algehele betere roadholding. Met het uiterlijk was weinig mis. Een lange motorkap werkt altijd. De korte kont ook. Maar vooral die priemende klapkoplampen bezorgden de C5 Corvette een bepaalde ‘cool’ waar de concurrentie niet aan konden tippen.

2006: Cizeta V16T
Een van de meest belachelijk gebouwde auto’s aller tijden. De motor is een waar kunstwerkje. Dat begint al met die idiote zestiencilinder. Ook het design was zwaar over de top. De rijeigenschappen schenen een combinatie tussen ‘interessant’, ‘angstaanjagend’ en ’50 tinten bruin’ te zijn. Maar in dit overzicht is dat geneuzel in de marge. Want klapkoplampen!!! En niet zomaar klapkoplampen. De Cizeta had DUBBELE klapkoplampen! Hoe cool is dat?? Inderdaad: Fonz cool. In 2006 werd de V16T Venice J ten tonele geworpen. Maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat de auto eigenlijk nog in productie is. In Californië schijn je er nog eentje te kunnen bestellen. Wat niemand doet, maar dat terzijde.

2010: Iso Grifo Mako Shark Edition
Ehh, tsja. Wat kunnen we hierover zeggen? Ten eerste een belangrijk feit dat het eigenlijk geen klapkoplampen zijn. Dat heeft te maken met het feit dat deze auto lampen heeft waarvan een schot ervoor zich opheft om zicht te verschaffen. Beter voor de voetgangersveiligheid. Alleen aerodynamisch is het nog steeds niet optimaal. Het is een herinterpretatie van een oude Iso Grifo, maar vanwege de bijzondere koplampen mag hij in het rijtje staan.

We hebben met de grootst mogelijke zorg dit lijstje samengesteld. Mocht er een auto mét klapkoplampen van ná 2000 ontbreken, dan kun je dat vermelden in de comments. De coolste toevoeging krijgt een cursus turbo-taal van @Jaapiyo