Nu even lekker de rillingen over je rug van een auto met dezelfde meervoudige persoonlijkheidsstoornis als die van zijn beruchte fabrikant.
Die fabrikant was het enorme, maar vooral stuurloze schip dat British Leyland heette en dat was ontstaan door het opgaan van carrosseriegigant Pressed Steel in de British Motor Corporation. Zij gaven ons de Austin Princess. Ja lach maar, ik wacht wel even…. Maar hij staat toevallig wel in de top 10! Van lelijkste auto’s ooit, dat dan weer wel.
Die persoonlijkheidstoornis kwam voort uit het feit dat project ADO71 in 1975 in eerste instantie als Series 18-22 onder maar liefst 3 merknamen in de markt gezet werd: als Austin, Morris en Wolseley. De Austin was de basisversie, de Wolseley de meest luxe en alleen leverbaar met de 2200 cc zescilinder. De Morris zat er tussenin en had net als de Wolseley 4 ronde koplampen, waar de Austin 2 trapeziumvormige exemplaren combineerde met zijn geprononceerde wigvorm. Want dat was retehip: The Wedge als designtaal, gebezigd door Harris Mann, de man die ook de Triumph TR7 ontworpen had. Tot zover ging het allemaal ook nog wel. Het was alleen erg jammer dat die voltijds stakende, rivaliserende en chronisch ontevreden slackers van BL het ding vervolgens in elkaar moesten gaan zetten. The car that’s got it all together. Maar meestal niet.
Zo kon het gebeuren dat er wat onderdelen misten of de bedrading verkeerd aangesloten was als het incidenteel toch nog lukte om er een de poort uit en verkocht te krijgen. Het interesseerde niemand iets, tot op managementniveau heerste de totale onverschilligheid. En anders gooide de vakbond de boel wel weer plat. Daar bouw je in de regel geen betrouwbare auto’s mee en die theorie werd als geen ander gestaafd door de Princess. Want na ruim een half jaar merkswingen badge-engineering werd de auto voortaan alleen nog als Austin Princess in de showroom gezet. Het eerste jaar was het model nog redelijk succesvol ook, maar daarna kwam onvermijdelijk zijn ware aard naar boven.
Ook de beslissing van het toenmalige management om de vijfde deur in het ontwerp van Mann te vervangen door een vaste achterruit en kofferklep was een nogal onbegrijpelijke en hielp in elk geval niet om verkooprecords te breken. Dat deed de Princess na verloop van tijd zelf wel, in tweeën of in drieën als het tegenzat. Totdat dat gebeurde was het echter wel een ruime, maar vooral bijzonder comfortabele saloon met goede rijeigenschappen. Dat was vooral te danken aan de Hydragas vering, een systeem dat leek op het veerbollensysteem van Citroën. Je moest alleen niet teveel haast hebben want serie 1 was toen al behoorlijk achterhaald onder de motorkap, het leek daar een museum. De B-serie 1.8 liter viercilinder stamde in wezen al uit 1947 en zat waarschijnlijk ook in dat ding dat bij Roswell plotseling uit de hemel viel. Het was blijkbaar slecht startrekken met maar 84 onbetrouwbare PK’s.
De E-serie 2.2 liter zescilindervariant was iets meer bij de tijd maar kwam ook niet veel verder dan 110 PK. Naar alle waarschijnlijkheid is het begrip onthaasten bij toeval ontdekt in een serie 1 Princess met automaat, want als je die erbij bestelde was de vaart er definitief uit. Je moest echt gaan voor de luxury and comfort, elegance and style!, zoals de geaffecteerde voice over verrukt uitriep in de korrelige BL-commercial uit die tijd. En die weldadige luxe van een klok, een sigarettenaansteker, een ventilator met 3 standen, kaartentassen en een verlichte motorruimte. Superhandig natuurlijk, want daar moest je best vaak zijn.
Dat -en dit gaat echt níémand geloven- hoefde al een stuk minder na de introductie van de Princess 2 in 1978. In deze geëvolueerde versie werden de antieke B-serie motoren vervangen door de moderne O-serie, viercilinders van 1700 of 2000 cc met een aluminium cilinderkop en bovenliggende nokkenas. Die bleken, geheel tegen de gewoonte van BL in, ineens wel betrouwbaar te zijn en zetten tegen een redelijk gunstig verbruik 78 of 92 PK op de voorwielen. Dat was wel erg veel vooruitgang in een keer, dus in de beste Britse traditie moest er wel het een en ander bij het oude blijven. Het is tenslotte een eiland. En dus zocht je nog steeds tevergeefs naar een vijfde deur. Of een vijfbak. Voor de conservatieven bleef de 2.2 liter zescilinder ook gewoon leverbaar, daar kreeg je bovendien nog stuurbekrachtiging bij. En getint glas, in Great Britain zelf een ietwat overbodige accessoire wellicht. Daar had je meer aan ruitenwissers met 12 verschillende snelheden en dubbele bladen.
De Princess 2 was in elk geval een aanzienlijk betere auto dan serie 1, in meerdere opzichten, maar het kwaad was al geschied en onomkeerbaar. Definitief bestempeld als een aanfluiting, lelijk en onbetrouwbaar waren spot en hoon slechts nog zijn deel. Precies de reden dat ik er nu een zwak voor heb. And still…. could be worse. Want kijk maar eens naar de “opgefriste” looks van zijn opvolger, de Austin Ambassador. Auw.
Ik vind ze helemaal niet lelijk, apart zijn ze wel…
Zal wel aan mij liggen, hoor, maar ik vind de Austin Princess helemaal niet lelijk! Het kan zijn dat ze niet (helemaal) betrouwbaar waren (ik kan het je niet zeggen, ik was toen nog een broekie…) maar je artikel is wederom top, @larssb !
@willempjuh: ik ben het roerend met je eens!!
Mooi stukje hoor Lars, maar kon je hem niet anders timen? Ik open Autoblog en zie een Alfa Arna en een Princess, brr.
Die koplampen lijken net van een Peugeot 504.
Schitterend verhaal weer! Lof! En helemaal zoals het was. Technisch een puinhoop, maar àls hij reed dan sprong het comfort er bijna boven alles op vier wielen uit. Lelijk, maar heerlijk rijden.
De Peugeot 504 heeft dezelfde koplamp units, beter goed gejat dan slecht bedacht zeg maar?
@wheelerdealer: kijk eens goed, das echt niet hetzelfde behalve dat er ets scheefs in zit.
Na drie keer 504 werden die opgevolgd door een 2200hls. ;-)
Vergeleken met wat er tegenwoordig van de tekenrafels komt is dit een prachtige auto. Technisch een ramp, maar dat was inherent aan alles wat van BL kwam. Ik heb ook nooit begrepen waarom iedereen de 1100 zo lelijk vond.
Verschrikkelijke auto’s, toen en nu. Op zich vind ik het model nog wel mooi en vooruitstrevend maar verder alleen maar doffe ellende typisch geval wanneer (linkse) politici het roer overnemen van een commercieel bedrijf.
1 augustus automotive failures dag op autoblog?
@erwh: dan zal er wel een uitgebreid interview zijn met Victor M. Die had het talent om twee merken de nek om te draaien ;-).
Ik zag er een 3-4 jaar geleden in Kaapstad, na zeg 25 jaar zoute oceaanwind….
We hebben er DRIE gehad.
En mijn vader de sukkelaar was altijd van het-zo-min-mogelijk onderhoud.
Dat heeft’ie geweten.
De eerste was een 2200 HLS automaat met een Hollandia schuif/kanteldak
Pa had vriendjes bij British Leyland in Gouda, waardoor hij demo’s en company-cars kreeg toegespeeld
Na een korte periode Rover 3500 SD1, vond de ouwe dat die Buick V8 teveel zoop , hij kon er goed vanaf komen en daar kwam de Princess 2200 HLS zes-in-lijn
Een schoonheid, donkerrood bordeaux, zwart vinyl dak, en teddy kleurige velours d’Utrecht bekleding en een houten dashboard.
Behoudender qua interieur dan die Rover SD1 met zijn blokkendoos dashboard maar eigenlijk was de Princess chiquer.
Maar wat een lijer van een apparaat, motor in elkaar gedraaid, gingen mijn ouders naar Spanje, het kreng werd geheid door de ANWB terug gebracht.
Ding is jong op de sloop behandeld, wat doet die ouwe, die koopt er nog eentje !
Dit keer met handbak en dezelfde uitvoering alleen zonder schuifdak.
Weer hetzelfde verhaal.
De derde was een lichtblauwe metallic Princess 2, 2 liter met de vier cilinder “O’ series motor.
De uitrusting was gedegradeerd, de bekleding niet meer van die Rolls Royce kwaliteit, geen twee separate armsteuntjes één op iedere voorstoel die met een chromen mechaniek naar beneden werd geklapt, neen de Series 2 was zwart, strak en zakelijk.
Waarbij de twee 2200 HLS’sen het nog geen ton kilometers met zijn tweeën hebben volgehouden, liep de 2 liter ‘O’ series fluitend en op LPG – de ouwe was een kniepert- moeiteloos dik TWEE TON kilometers.
Zonder kapotte dynamo’s zonder, lekkende stuurinrichting zonder kapotte hydragas vering en na die twee ton kilometers werd de wagen verkocht aan een man die ermee naar Turkije op vakantie wilde gaan en Pa na maanden belde om te vertellen dat die Princess zo fantastisch reed !!!!
Eigenlijk is dit verhaal de hele tragedie van British Leyland in een notedop: toen de Leyland Princess (want zo heette die officieel op het continent) op de markt kwam was het een instant succes, de wagen bood een alternatief voor de Opel Rekord, de Ford Granada, de 504 Peugeot, Volvo 240 en de BMW 518 en CX.
De wagen was qua ontwerp bijzonder modern en mooi uitgerust.
De Princess reed goed t.o.v de concurrentie edoch de ‘kwaliteit’ wel, die was gewoon afwezig !
Toen de kwaliteit bij de Princess 2 echt goed voor elkaar was, hoefde niemand dit Britse product meer.
Die zes cilinder was trouwens van origine een Australische BMC motor is me altijd verteld en de vier cilinder van de Princess 1 was een 1800cc MG-B motor die ook in de Morris Marina 1800 werd gebruikt,
Nix bijzonders een ouderwets blok gietijzer !
En zelfs daar wiste men de kwaliteit en betrouwbaarheid van de verzieken !
Chapeau !
De 2200 HLS eerste serie zoals die ouwe hem had :
http://pic1.autoscout24.net/images-big/564/821/0234821564001.jpg?d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e
@desjonnies: ik geniet elke keer van je weetjes, verhaaltjes en reacties!
@desjonnies:
Prachtig toch, dit soort verhalen! Het roept weer vele herinneringen aan vroeger op. Gelukkig is mij als jongeling al deze Britse ellende bespaard gebleven. Pa’s tweede auto was weliswaar Brits, maar ik heb er goede herinneringen aan.
Hij kocht in 1960 een 58-er Austin A55 Cambridge. Tweekleurig: Boven de sierlijke chroomstrip aan de zijkanten groenachtig beige en eronder beigeachtig groen. Met een donkerrode lederen bekleding! Voor die tijd geen echt nieuwerwetse auto, maar wel heel erg chique! En! Wat menigeen zal verbazen: NOOIT pech of dure reparaties aan gehad!
En wat die herinneringen nog mooier maken: Ik mocht er als 13-jarige soms mee rijden!
In pa’s eerste auto, die hij in 1958 kocht -een Opel Olympia cabrio uit 1956- had ik van hem op een gebombardeerde start- en landingsbaan op de Grote Heide in Venlo de eerste rijlessen gekregen. Op m’n elfde!
Met de Austin werd op zondag familie bezocht en mocht ik rijden. Pa en ma achterin en ik -met de hoed van mijn vader op- achter het stuur. Dit om de politie te misleiden. En wat gebeurde? Soms kwamen we die ook tegen! Ik zat dan echt peultjes te zweten, maar wat deden zij? Zij tikten in het voorbij rijden hun pet aan! Dat was natuurlijk niet voor mij bedoeld, maar voor de auto.
Al bij al heb ik zodoende vanaf héél jeugdige leeftijd leren rijden, met als gevolg dat ik op m’n 18de na vijf rijlessen examen mocht doen en ook slaagde. De examinator: “Maar jij kunt zo nooit hebben leren rijden in 5 lessen”, waarop ik slechts kon antwoorden: “Klopt! Dat heb ik o.a. te danken aan de Austin van m’n vader”. En hij glimlachte! Heerlijk toch?
@desjonnies:
Heeft die Princess op dat plaatje niet eens op Marktplaats gestaan? Was een perfect gerestaureerde, waar ik de foto’s eens op een site heb gezien. Moest dan ook €12.000 kosten of zo.
Ook wij hebben er twee gehad thuis. Mijn vader kocht de eerste, een 1800 HL, in 1978. Die was al roestbruin van kleur, dat scheelde. Na anderhalf jaar ellende ruilt hij hem dus in voor een 2200 HLS, ook bordeauxrood met crème interieur. Was blijkbaar een populaire combinatie.
Ik was bijna 9 toen we hem kregen en zo rond mijn 17e was het over. De APK werd ingevoerd en dat zou niets meer worden. In de tussentijd bleek het ding redelijk betrouwbaar te zijn. Roesten kon het apparaat echter prima, dus in 1987 was het voorbij. De uiterst luxueuze en chique Princess werd ingeruild voor iets goedkopers: een net op de markt zijn de Citroën AX in supergoedkope uitvoering. Wat een afgang…
De avond voor de Princess wegging heb ik het Princess-logo van de grille gehaald en heb jankend afscheid genomen. Ik was helemaal gék van die auto.
Het plaatje heb ik nog. Net als het instructieboekje van de 1800 (Nederlands) en van de 2200 (Engels).
Ik kijk nog wel eens of er wat te koop staat. Want ik vind ze nog steeds schitterend. Ruim een jaar terug stond er een in België, vlak bij Antwerpen. Een 2200 HLS in dezelfde kleur als mijn vader had. In schitterende staat, met maar 50.000km erop, geen roest en zoals gezegd in schitterende staat. Voor €3.000,-. Soms sla ik mezelf nog voor mijn kop dat ik het niet heb gedaan…
Some day, some day…..
@sabrerator:
Dit is een geheel gerestaureerd exemplaar dat op Autoscout te koop stond, te mooi want er zat lederen bekleding in, wat niet hoort.
Jammer van die 50000 kilometer 2200 HLS, voor zo’n bedrag, want weet je, je kunt voor heel weinig een latere Ambassador in Engeland kopen en dan heb je de 2 liter ‘O’ series motor unit als reserve !
Die 2200 hadden last van de krukas, die slecht gehard was en daardoor kon breken !
@desjonnies:
Dat vind ik destijds ook zonde. Zwarte leren bekleding erin was niet mijn smaak. De originele bekleding vind ik veel stijlvoller. Benieuwd waar het ding nu is.
Blijkbaar is die destijds verkocht. Ik vraag me af voor hoeveel. De wagen had wel een perfecte restauratie ondergaan, ik heb de website waar de foto’s opstonden nog wel eens bezocht.
Kijk je ook wel eens op http://www.leylandprincess.co.uk ?
Is een erg leuke site voor de fans.
Geweldig! Een auto waar ik echt een zwak voor heb. (Net als voor bijvoorbeeld de Lexus SC 430)
Waar gebeurd
De hydragas vering van de Princess was lek.
Nu was die hydragas vering zo geconstrueerd dat we gehele linker of rechter zijde van de Princess slagzij maakte als een hulpeloos zinkend schip op de oceaan.
En Pa had me altijd tuk en was een knieperd, zo’n hydragas bol kostte een vermogen en de sloop lag heel snel vol met afgedankte Pincesses’
Dus ik naar de dealert toe om de wagen op te laten pompen en te kijken welke bol (sphere) er lek was.
Het bleek de rechter voor sphere te zijn, dus ik weer terug door de stad met de Princess 2200 op één oor.
In de spits.
Wordt ik aangehouden door twee jonge politie agenten, mijn leeftijd toen.
Ik begin aan ze uit tel leggen hoe en wat er kapot is, gaan ze bijdehand lopen doen.
Roepen ze de verkeersdienst op of de technische dienst, die reden meer in de BMW 3-series (eerste typetje t’is al lang geleden)
Het regent dat het giet en de spits in Rotterdam gaat traag door de stad heen.
Komt die man van die technische dienst naar me toe en zegt :
Goeienavond, ik kom maar even bij u zitten, wat is er precies aan de hand.
Ikke, ik had er goed de pest in op die twee andere agenten, maar ik dorst de man niet uit de Princess te sturen zo van “dit is mijn wagen”- gelukkig maar !
Ik legde hem het probleem aan de Princess uit en dat ik morgen voor Pa een ander sphere ga helen op de sloop die monteer en hem bij de dealert dan weer laat oppompen.
De agent zegt : Is een heel aannemelijk en logisch verhaal, kost een vermogen die vering !
Hij aaide liefdevol over de teddy kleurige bekleding en zei op zachte toon, wat zijn het toch mooie wagens he mijnheer, zo mooi en chique afgewerkt, ik heb zelf een Austin Allegro 1500 gehad ( dat was een top model Allegro die net zo mooi als de Princess was uitgevoerd)
Maar…..zei hij met een diepe zucht, wat zijn ze slecht he !
Ik begon te schaterlachen en gaf hem gelijk, hij stapte uit, wenste me succes en banjerde met zijn grote leren motorlaarzen naar die twee ‘collega’s ‘ toe.
Hij brieste : Als jullie me nog één keer midden in de spits voor zoiets naar zuid laten komen, gaan jullie subiet op rapport ! Die man vertelde gewoon de waarheid.
Soms zit er een engeltje op je schouder, toen in ieder geval wel !
@desjonnies:
En mijn oom was de uitverkorenen die dit soort meuk mocht verkopen. Princess, Rovers, MGs; de hele rataplan.
Hij zag zijn klanten dan ook héél vaak. Waar dealers nu alles uit de kast halen om maar “klant-dealer-momentjes” te creëren, had mijn oom daar geen last van ;-)
Testritten in de regen liepen soms uit in hilarische taferelen. Keurige heertjes die enigszins aangeslagen terug kwamen omdat hun zondagespak nat was geworden zijn namelijk altijd grappig ;-) Maar ze kochten die auto’s wel! Want het waren gewoon mooie chique wagens. Vond mijn oom ook en heeft een heuse haat-liefde verhouding voor die dingen opgebouwd. Nog altijd is ie fan van de kleine Britse sportwagens, maar hij ook heerlijk tieren en schelden op die dingen ;-) En merkwaardig genoeg heeft ie ook een zwak voor grote Amerikaanse sloepen uit de jaren 60-70….
Zo heeft hij jaren een werkelijk prachtig MGA gehad. Die stond dan naast een Ford Galaxie uit de jaren 60, heerlijk contrast! Nu staat er zo’n geinige MGF met daarnaast een Ford Thunderbird (derde gen.), de verschillen kunnen haast niet groter! ;-)
De voorgangers van de Princess waren echter zo lelijk dat ze nauwelijks geëxporteerd werden :
http://www.simoncars.co.uk/ado17/slides/s_Austin%201800%20side.jpg
http://classiccarcatalogue.com/A/austin%201974%20saloon-1.jpg
@desjonnies: Austin Balanza toch?
Het interieur van een 2200 HLS, het topmodel.
Je ziet net armsteuntje ingeklapt in de stoel zitten.
Eigenlijk nooit meer een wagen gereden met zo’n kwaliteit van stoffen bekleding
Primijum avant-la-lettre qua interieur !
http://www.blenheimgang.com/wp-content/uploads/2009/03/090302-austin-princess-04.jpg
@desjonnies: Doet wat sfeer betreft veel denken aan het interieur van de ‘Koploper’ treinen van voor de revisie van een jaar of 5 geleden. Vooral de eerste klasse had een heel mooie stoffen bekleding en stoelen die heel lekker zaten.
Dat is tegenwoordig, hoewel ze verder heel mooi opgeknapt zijn, wel anders. De nieuwe (eerste klasse) stoelen zijn veel te vlak en zitten niet echt fijn.
Die in de (laatste serie) VIRM zitten veel fijner…
Hier zie je de Wolseley versie, gelukkig nooit hier geleverd,
http://www.blenheimgang.com/wp-content/uploads/2009/03/090302-austin-princess-07.jpg
@larsbb
ik heb gelijk weer last van brandend maagzuur !
Maar hardstikke bedankt voor dit stukje nostalgie, hoe mijn familie toen leefde en ik een Innocenti Mini Cooper had. Mijn zus een MGB GT, we reden Brits tegen beter weten in !
Onze famillie was altijd de zoete inval thuis, we reviseerden auto onderdelen in de bijkeuken en mijn broer gebruikte stiekem de vaatwasmachine om onderdelen van motoren te reinigen.
Totdat moeder hem betrapte !
En dan die fantastische Woodall Nicholson Kirklees, best een knappe limousine! En dat is, gezien de wedge shape een hele prestatie te noemen.
En terwijl BL met dit soort onzin op de markt kwam had BMW al de eerste 5 serie en MB de 123 serie…Wie neemt BL dan nog serieus (no offence thesjonnies cs).
@spidermann: senior herft na de Princess toch nog een Rover 2600 en een 2600S gekocht voor er in 1986 een 520i kwam. Rovers waren ook niet foutloos. Vlak voor de 2600S werd ingeruild heeft de auto wraak genomen en ons op 1 dag 3 keer laten staan. Het eindigde op een sleepwagen. Wat een dag was dat;-)
@spidermann: kwa kwaliteit waren de Duitsers toen heer en meester, maar kwa luxe en chiqueheid waren de Britten toch echt beter. En waarschijnlijk wat comfort betreft ook. Als je niet hoefde te lopen…
@spidermann:
ik zal de laatste zijn om daar aanstoot aan te geven, Brits was bar slecht, hoewel mijn zus’ MGB Gt een knettergoede wagen was.
MG personeel had een band met het merk en was trots op wat ze deden.
Des te gekker was het dat Triumph wat in één van de meest stakingsgevoelige Britse gebieden werd gemaakt de stad Speke, de voorkeur kreeg boven MG
Want vlak de interne oorlogen tussen de voormalige Leyland en voormalige BMC merken niet uit !
Ze haatten elkaar
Zelfs bij BMC dat een 20 tal jaren eerder was ontstaan door de fusie van aartsrivalen Austin en Morris, beschouwden de Longbridge mensen zich nog altijd als Austin en de Oxford mensen zich nog altijd als Morris !
@spidermann:
MB was echt flink duurder, de haat jegens Duitsland was nog tamelijk fanatiek en een BMW roestte ook nog in de folder. Dingen zijn niet zo simpel als ze lijken.
@mgmgb: BL werd destijds in Duitsland “Britisch Elend” genoemd. Princess zag er idd wel mooi uit, en in het showroom stond ik destijds ook te dromen bij een Triumph Stag.
@spidermann:
En toch hadden die Britten een aantal zaken die vooruitstrevender waren dan de Duitsers maakten :
– De eerste Europese auto’s met een gelaagde (Triplex Ten Twenty) voorruit waren de Rover SD 1 en de Princess.
– Verzonken ruitewissers onder je motorkap een lage gladde neus om letsel bij voetgangers te beperken waren voor toen vooruitstrevende zaken
– Getint glas standaard in de duurdere versies was ook niet alledaags, evenals de gekleurde dashboard verlichting.
Hadden er thuis ook 1, een 2200 hls. Besteld on metallic groen, maar door stakingen waren er leverproblemen. In overleg werd een “sandlowyellow” exemplaar geleverd.
Spannend moment was de rook uit het dash op de Brienenoord door kortsluiting. Is ingeleverd met een op zijn laatste benen lopende motor (lekke koppakking en geen olie) toen hij werd ingeriild op een Rover 2600.
Problemen met de suto esren normaal. Tijden veranderen.
Lars, leuk stuk weer!
Geen mooie auto, maar toch jammer dat al die gekke merken verdwenen zijn.
Volgens mij schaamde BL Nederland zich zo veel voor deze Austin Princess, dat ze hem een tijdje hebben geleverd als ‘Princess’. In de Princess brochures kwam het woord ‘Austin’ ook nergens voor…
Maar het is (als hij het doet) een heerlijke wagen met veel comfort. Helaas heeft Serie 2 alsnog geen potten kunnen breken…
@sjoerd95: in Nederland rijdt trouwens een witte rond die in Engeland is omgebouwd naar vijfdeurs :-)
De wagen oogt modern voor z’n tijd, maar alles behalve mooi in mijn ogen.
De kwaliteit afsteken op de vakbond is gemakkelijk, maar de waarheid is dat het hele land naar de knoppen was.
Je kan simpel doen en de schuld steken op de vakbonden. Klootzakken zijn het, maar ook wel gemakkelijke zondebokken. Hele half gefusioneerde, geallieerde, genationaliseerde,… en alle andere “eerde’s” bedrijven waar repetitief handwerk gebruikt word omdat machines te duur zijn. Bijgevolg personeel dat met tegenzin gaat werken, geen trots heeft en gemakkelijk opgestookt kan worden met linkse uitbuitings verhalen. Combineer dat met een crisis en een management dat een compleet andere taal spreekt als het personeel.
Dat is kortom een recept voor miserie.
Zonder een piano op zijn dak is hij lang niet zo mooi
Als ik me niet vergis had James May er zo ééntje in ’n vrij hilarische aflevering van Top Gear, of heb ik nu ’n andere auto voor?
@kristof_somers: epische aflevering met May in een Princess, Hammond in een Dolomite en Clarckson in een Rover 3500.
Ik kan deze verhalen enorm waarderen, normale auto’s die obscuur zijn geworden, het blijft fascinerend. Stiekem vind ik het niet eens een lelijke auto, lekker in een 70’s kleurtje, de 6 cilinder natuurlijk voor de smoothness en lekker rustig naar mijn bestemming rijden. Het lijkt me heerlijk.
@mgmgb:
Inderdaad de vloot van Peugeot 404’s , Renault 16’s die de Princess’ van mijn vader voorgingen, waren eigenlijk bere-saai : Ze reden ALTIJD !
De Peugeot 404 Diesel was zelfs in die tijd echt onverwoestbaar.
350000 kilometer en gewoon doorverkocht !
@desjonnies:
Wat ben ik blij dat moeders 16TX toen ik klein was altijd bij het aanbreken van een onweersbui de zekering van het schuifdak door liet branden. Toch nog avontuur, al was dat toen al een semi-klassieker begin jaren ’90. Generatieverschil, vaders 940 was compleet onverwoestbaar.
Mooi artikel.Mijn ouders hebben 2 auto’s van BL gehad. Eerst een rode allegro met vinyl dak. Een 1.5 l . Enkele keren een kapotte alternator maar voor de rest geen problemen mee gehad.
Is gestorven na een ongeval. Dan kwam er een princess 2 l . Beige met vinyl dak en ronde koplampen.zeer comfortabele auto was het maar een hoop rotzooi. Ik herinner me dat bij hoge toerntallen er iets rammelde in de motor. Bij de dealer dachten ze dat het kwam door een plaatje dat tegen een poelie was bevestigd. De laspost werd erbij gehaald en het plaatje kreeg enkele laspuntjes (die de v riem langzaam doorsneden) Echt gebeurd , in het midden van de tauern tunnel begeeft de v riem het. Moet je voorstellen , een caravan erachter , motortemperatuur naar het rood……….. Ik herinner me of het gisteren was.
Net of ik een betonblok op mijn borstkast had . We stikten zowat
Ik heb ooit ergens gelezen dat misnoegde BL arbeiders moeren in de motor deden , vandaar het gerammel bij hoge toerntallen?
Als iemand nog een mooie 2.2 HLS in de aanbieding heeft dan hou ik me aanbevolen! Reacties op, [email protected]
@hermandeboer:
Deze al gezien, prijs is erg stevig, maar ja wie gaat hem anders kopen?
http://suchen.mobile.de/fahrzeuge/details.html?id=206533519&isSearchRequest=true&scopeId=C&makeModelVariant1.makeId=2000&pageNumber=2
@hermandeboer:
Hier nog een groene, een Series 2, 1700, koop/haal het interieur uit een sloop 2200 HLS en je bent de man so to speak !
En eigenlijk de betere wagen de series II, ow knal er een paar 2200 koplampen in en klaaris kees !
http://ww3.autoscout24.nl/classified/274278575?asrc=st|as