Lijstje! Vijf auto’s die GTR heten, maar geen Nissans zijn

Snelle Datsuns hebben geen plaats in deze lijst.

Niet dat we iets tegen Godzilla en diens voorouders hebben overigens, maar iedereen kent Nissans GT-R’s inmiddels wel. Zo goed zelfs dat de mythische afkorting dezer dagen automatisch gelinkt wordt aan het merk. Is ook wel terecht, de Japanners hebben daar jarenlang keihard aan gewerkt, getuige collega @willeme’s diepgaande uiteenzetting over de materie. Desalniettemin zijn er in de loop der jaren ook andere merken geweest die het lef hebben gehad de tot de verbeelding sprekende lettercombo ‘GT’ te fuseren met de eveneens gedachtes aan dikke blèrpijpen oproepende letter ‘R’. Een bloemlezing.

BMW E46 M3 GTR
‘De allerbeste 3-serie generatie ooit kreeg in tegenstelling tot zijn opvolger nooit een V8 onder de kap’. In de meeste gezelschappen zou je makkelijk weg kunnen komen met deze uitspraak, maar niet in autoblog-kringen! Echte kenners weten namelijk dat er enkele E46 M3 GTR’s bestaan met BMW’s P60B40 V8 onder de kap. De auto was in eerste instantie alleen bedoeld om op het circuit uit te komen in de American Le Mans Series (ALMS). Toen BMW echter de titel won met Jörg Müller achter het stuur in 2001, stipte concurrent Porsche aan dat er helemaal geen productievariant van de M3 GTR bestond, wat wel de bedoeling is in de GT-racerij. Immers had de E46 M3 voor de openbare weg de smeuïge zes-in-lijn onder de kap.

BMW besloot hierop enkele straatlegale M3 GTR’s te bouwen, met dezelfde motor onder de kap als de racewagen. Het vermogen van de straatversie is wel een stuk lager dan de 449 Pferde die de raceversie had. Sommigen hebben het over 387 pk, @willeme over 380 stuks. Kortom, het zijn er 380. Een jaar later werden de ALMS-regels nog scherper gesteld: raceauto’s moesten nu baseren op een productieauto die in een oplage van minimaal honderd stuks gebouwd was. Helaas besloot BMW hierop niet nog 94 M3 GTR’s te bouwen voor de straat, maar de auto terug te trekken uit de raceklasse. Schrale troost: de kenmerkende taartschep achterop kwam wel terug, als optie op de M3 met Competition Package uit 2005.

Lamborghini Diablo GTR
De Diablo GTR was een van de meest extreme Diablo’s die de fabriek in Sant’Agata Bolognese verlieten. Alleen de GT2 en vooral de helaas doodgeboren GT1 waren nóg heftiger. De racer was speciaal bedoeld voor het circuit en in die zin de opvolger van de Diablo SV-R.

Qua looks lijkt de GTR op de straatlegale Diablo GT, maar dan nog wat extremer. Hetzelfde geldt in feite voor de motor: in GTR-trim pompt de 6.0 liter V12 er 590 pk uit. De planning was aanvankelijk dat er 30 GTR’s gebouwd zouden worden, maar het gerucht gaat dat het er uiteindelijk veertig werden. Daarnaast zijn er ook nog wat extra chassis gebouwd. De GTR was immers een racer, dus in het geval van een klapper moest ‘ie weer opgelapt kunnen worden.

Isuzu Bellet GT-R
Na deze twee Europese exoten is het tijd voor wat Wasabi. Oude Wasabi in dit geval, want we hebben het over een auto van eind jaren ’60. De Bellet was een soort Japanse Giulia of BMW 02-serie, net wat je wilt. De naam Bellet lijkt wellicht wat vreemd voor een Japanner, maar is verklaarbaar doordat Isuzu Japans is voor voor ‘vijftig bellen’.

De GT-R was de heetste variant van de sportieve familieauto met onder de kap zo’n hitsig Japans torretje dat we later nog veel vaker zouden zien, met een inhoud van 1.6 liter en dubbele bovenliggende nokkenassen. Optisch onderscheidde de GT-R zich door de -jawel- zwart gelakte motorkap. Van de Bellet GT-R werden ongeveer 1.400 stuks gefabriceerd, doch later is de auto vele malen meer nagemaakt met polygonen. Het is namelijk een vaste waarde in de computergame Gran Turismo.

McLaren F1 GTR
De F1 GTR was een raceversie van dé supercar van de jaren ’90: de McLaren F1. De auto werd speciaal ontwikkeld voor de BPR Global GT Series, dat later zou evolueren tot het FIA GT kampioenschap. Tevens behaalde de GTR in 1995 een fameuze victorie in de 24 uur van Le Mans. Hoe logisch het nu ook mag lijken, eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling dat de McLaren F1 het circuit op zou zoeken. Ontwerper Gordon Murray had de auto immers bedoeld als de ‘ultieme sportwagen voor de openbare weg’.

Normaal gesproken zijn raceauto’s vaak sterker dan de straatauto’s waarop ze gebaseerd zijn, maar vanwege de geldende regels op dat moment had de BMW V12 in de race-Macca iets minder dan de 610 pk van het productiemodel. Het zorgde niet voor een gebrek aan succes op het circuit. In het All Japan Grand Touring Championship (JGTC) kwam de F1 tot en met 2003 in actie, zes jaar nadat de laaste van 28 exemplaren gebouwd was. Die laatste units betroffen overigens de zogeheten longtails met, de naam zegt het al, langere staarten. Om deze auto te homologeren werden ook twee inmiddels peperdure straatauto’s gebouwd. Deze straat-langstaarten heten echter geen ‘GTR, maar ‘GT‘.


Mercedes CLK GTR
Een tragische gebeurtenis leidde tot het ontstaan van de CLK GTR, namelijk de dood van het originele DTM kampioenschap na het seizoen van 1996. Mercedes moest opeens op zoek naar een nieuwe klasse om de race-activiteiten op te focussen. Deze vond de driepuntige ster in het nieuwe FIA GT kampioenschap.

Onder het mom beter goed gejat dan slecht verzonnen, kocht Mercedes stiekem een -jawel- McLaren F1 GTR van raceteam Larbre Competition. Hiermee had het team een benchmark voor de prestaties die gehaald moesten worden op het gebied van aero én power. Naar verluidt runde Mercedes de Macca bij tests zelfs met in het achteronder hun eigen V12 in plaats van de S70 van BMW.

Qua looks volgde Merc het voorbeeld van een andere concurrent, namelijk Porsche. Zij hadden met hun 911 GT1 een prototype gebouwd met enkele designkenmerken van de 911. Mercedes deed hetzelfde met de net geïntroduceerde eerste generatie CLK. Goede PR natuurlijk. Op papier werden de CLK GTR en diens opvolger de CLK LM een belachelijk succes. De auto’s wonnen 17 van de 22 races waar ze aan meededen. Toch zal Mercedes waarschijnlijk niet blij zijn met de dominante herinnering die de meeste liefhebbers hebben aan de brute ‘CLK’. Dat is immers deze crash op Le Mans (hoewel de vliegende auto technisch gezien de doorontwikkeling van de CLK LM betrof, genaamd CLR):

Uiteindelijk moest ook Mercedes aan een homologatie-eis voldoen. Hiervoor werd de hulp ingeroepen van niemand minder dan de ‘A’ in AMG, namelijk Hans-Werner Aufrecht. AMG werd in 1998 verkocht aan Mercedes. Wat doe je als tsjoeneerder dan met al die extra tijd omhanden? Weer een nieuw bedrijfje opstarten uiteraard! Bij deze HWA genoemde toko onstonden zo twintig CLK GTR coupé’s en zes CLK GTR roadsters.