Max Verstappen rijdt een ronderecord op Zandvoort

Luca, Max is faster than you.

Als verstokte F1-fan heb je wellicht weleens gehoord van Luca Badoer. De Italiaan werd in 1992 kampioen in de F3000 klasse, zeg maar wat nu de GP2 Formule 2 is. Voor elke kampioen in de hoogste opstapklasse resteert er nog maar één doel en dat is de F1.

In tegenstelling tot sommige andere coureurs, lukte het Luca inderdaad om dat laatste stapje omhoog te maken. In 1993 kwam hij uit voor Scuderia Italia. Één van de vele hopeloze kleine teams die toen nog een groot deel van het startveld opmaakten. Het armlastige team maakte het seizoen dat jaar niet af. Nadat de Italianen bekend maakten te fuseren met Minardi, werd besloten de laatste races in Japan en Australië maar te skippen. Het betekende dat Badoer, die in San Marino zijn beste finish haalde met een zevende plaats, zonder zitje kwam te zitten voor 1994.

In 1995 kwam Luca echter terug, met -jawel- Minardi Scuderia Italia. Maar zelfs met vereende Italiaanse krachten bleef het team een kleine speler in de sport. Badoer kwam niet verder dan twee achtste plaatsen. Je zou zeggen ‘dat kan beter’, maar ook in 1996 wist Badoer de weg omhoog niet te vinden. Voor het team van Forti kwam hij dat jaar in zes races in actie. In vier races wist hij de Forti FG01B respectievelijk Forti FG03 niet te kwalificeren en na tien races hield ook dit team gedurende het seizoen op te bestaan.

Misschien waren er voor 1997 geen zitjes beschikbaar, of misschien had Badoer zelf even genoeg van alle kneuzenteams. Hoe dan ook reed hij dat jaar wederom geen F1. Tenminste, niet in races. In plaats daarvan week hij uit naar het FIA GT kampioenschap en tekende hij een contract als testrijder bij Ferrari.

Maar, in 1999 kroop het bloed toch weer waar het niet gaan kan en keerde Luca terug in de Formule 1. Hij kon wederom terecht bij Minardi en werd daar teamgenoot van Marc Gené. Later zouden beiden nog ontzettend lang testrijder zijn voor Ferrari. Sterker nog, de 43-jarige Gené is dat technisch gezien nog steeds, hoewel hij feitelijk nooit meer in actie komt.

Toen Michael Schumacher zijn been brak, leek het even logisch dat Badoer zijn plaats in zou nemen. Maar Ferrari koos voor Salo. Salo reed in Duitsland op de overwinning af, maar ging vervolgens gedwee aan de kant voor teamgenoot Irvine die nog kans maakte op de titel. Irvine werd echter geen kampioen en Salo zou in de F1 nooit een race winnen. Badoer maakte ondertussen gewoon het seizoen af voor Minardi en scoorde, mede dankzij een dramatische uitvalbeurt vanaf P4 in de Grand Prix van Europa, wederom zero points. Het leek het definitieve einde van zijn race-carrière in de F1. 48 races, geen punten.

Máár dan skippen we opeens naar tien jaar verder. In 2009 heeft Ferrari een vervanger nodig voor de geblesseerde Felipe Massa. Zoals altijd is er veel gespeculeer over wie er het zitje krijgt in de rode auto. Dat jaar is het traditionele Ferrari B-team Sauber echter van BMW, dus een coureur van de Zwitsers aftroggelen is dit keer geen optie. Zo krijgt de dan al 38-jarige Badoer in tegenstelling tot 10 jaar eerder enigszins verrassend alsnog de kans van zijn leven om in ieder geval punten te scoren.

Het wordt echter een echec van jewelste. Badoer is veel te traag en blijkt totaal niet uit de voeten te kunnen met de lastige Ferrari F60. Die auto was sowieso geen kanon, maar Kimi en Felipe wisten er in ieder geval regelmatig punten en enkele podia mee te scoren. Badoer komt daar niet eens bij in de buurt.

In België is het contrast met Kimi té groot voor Ferrari om te negeren. Kimi wint dat jaar de enige race voor het team, Badoer durft niet volgas te gaan door Eau Rouge. Het betekent het einde van de rit voor Luca, die voor de resterende races vervangen wordt door landgenoot Fisichella. 50 races, geen punten. Overigens toonde Fisico, in Spa nog tweede voor Force India, in die resterende races aan dat de F60 echt een vals kreng was. Hij doet het weliswaar beter dan Badoer, maar scoort eveneens geen punten voor het team.

Enfin, na deze korte intro, komen we op Max. Badoer had namelijk nog één zoete herinnering aan zijn tijd bij Ferrari (oké, misschien meer, maar laten we zeggen één). In 2001 reed hij bij een demo voor Ferrari op Zandvoort een officieus ronderecord: 1:19.880. Je raadt het al: Max deed zojuist een 1:19.511 in een Red Bull RB8 met V8. Het nieuwe asfalt heeft hem daar ongetwijfeld mee geholpen.

Volgens Circuit directeur Roland Kleve is Max hiermee nu ’the fastest man ever’ op Zandvoort. Apart, want volgens mij deed Nelson Piquet tijdens het laatste echte F1-raceweekend in 1985 een 1:11.074 in de Brabham-BMW BT54. Maar goed, dat zal wel iets met een andere layout te maken hebben. We hebben nog geen reactie gekregen van Luca op dit bericht, maar hij zal zich op dit moment ongetwijfeld verdrinken in Limoncello.

UPDATE: en nu met een video van de record-ronde!