Renault Clio R.S. 200 EDC: Rijtest en video

De komende tijd kunnen we veel hot hatchback nieuws verwachten in het compacte B-segment. Renault Sport trapt af met de Clio R.S. 200 EDC en is meteen één van de meest vooruitstrevende fabrikanten met een automatische zesbak met dubbele koppeling en launch control! Hardcore als zijn voorgangers of allemansvriend? Tijd voor een test!

Vorig jaar was de strijd tussen de Renault Mégane R.S., Ford Focus ST en Opel Astra OPC (ik laat de veel duurdere BMW M135i en zijn concurrenten bewust even weg hier) een leuke om in etappes te verslaan: de Mégane RS was de wildste en leukste, de OPC de duurste en in dagelijks gebruik wellicht snelste en de Focus ST bleek de beste allrounder. Dit jaar zien we een vergelijkbare strijd tussen de binnenkort te verschijnen Ford Fiesta ST, de Peugeot 208 GTI en de Renault Clio RS. Die gaan wedijveren met de al een tijdje rondrijdende concurrenten als de Opel Corsa OPC, Polo GTI, Ibiza Cupra, etc. Daarbij lijkt de Clio R.S. een meer allround pad te kiezen dan zijn grote broer -de Mégane R.S.- die stukken minder compromisloos lijkt dan deze Clio. Waar de 265 pk sterke driedeurs Mégane zeker in Cup uitvoering redelijk hard en trackready is, belooft het persbericht dat de vijfdeurs Renault Sport Clio van alle markten thuis is. Dat betekent dus dat er een compromis gesloten moet zijn tussen sportief en comfort, of toch niet?

Waar Renault in ieder geval geen compromis heeft gesloten is de versnellingsbak. Jammer voor de puristen onder ons die het leuk vinden om zelf met het stokje in de tandwielen te roeren want voortaan is er alleen nog maar een zes versnellingen tellende automaat leverbaar, die indien gewenst met flippers achter het stuur bediend kan worden. De één zal het fantastisch vinden dat het een paar tienden sneller is, de ander zal balen dat het minder uitdagend is om de aandrijflijn optimaal aan te sturen. Mijn gevoel nu, voordat ik ga rijden, is dat ik bij die laatste groep behoor en ik hoop dan ook van harte dat de tovenaars van Renault Sport er iets speciaals van hebben gemaakt. Voordeel van deze bak is wel dat er Launch Control geleverd wordt: voet op de rem, beide schakelflippers naar achteren trekken, gaspedaal vloeren, rem los en je klapt als de omstandigheden je goed gezind zijn in 6,7 seconden naar de 100. Dat is mede te danken aan het 1618 CC grote turboblok dat 200 pk levert en een koppel van 240 Nm. De topsnelheid bedraagt 230 kilometer per uur.

Allemaal leuk en aardig, maar voor snelheid in de rechte lijn koop je geen hot hatchback. Uiteraard heeft Renault Sport flink aandacht besteed aan het chassis. De eisen waren duidelijk: meer comfort, betere wendbaarheid en een fraaiere wegligging. Ook de remmen moesten beter zijn dan die van zijn voorganger. Dat is nogal wat, want er zijn grote schoenen om te vullen: de Clio III R.S. werd niet alleen door de trouwe fans, maar ook door vrijwel alle media als beste auto in zijn segment gezien.

De voorwielophanging bestaat uit een pseudo McPherson ophanging die zodanig is geconstrueerd dat er optimale stijfheid wordt gerealiseerd. Achter is er in verhouding tot de gewone Clio’s een 60% stijvere stabilisator gemonteerd. Rondom zijn daarnaast hydraulische druklagers gemonteerd, in feite is dit een soort schokdemper in een schokdemper, een idee dat door Renault een jaar of vijftien geleden voor de rallysport is ontwikkeld en dat nu zijn weg heeft gevonden naar een straatauto. Het gevolg is dat oneffenheden in de weg beter kunnen worden geabsorbeerd en dat er minder rebound plaatsvindt. Het wiel houdt dus beter en met minder wisselende belasting contact met het wegdek. Tot slot is er een elektronisch differentieel dat continu de draaisnelheid van de voorwielen vergelijkt met die van de achterwielen. Als er een te groot verschil in rotatiesnelheid wordt gemeten wordt het wiel dat te snel draait iets afgeremd, overigens zonder dat het koppel van de motor verminderd wordt.

De remmen op de R.S. zijn van formaatje “niet te zuinig” mogen we wel stellen: achter de standaard 17″ of optionele 18″ wielen gaan 320 mm schijven voor en 260 mm schijven achter schuil. Kies je voor het Cup pakket dan worden de remklauwen rood geverfd overigens. Tevens wordt dan het nog eens 15% stijvere Cup chassis gemonteerd dat de auto ook nog eens 3 millimeter dichter op het asfalt legt. Complimenten voor je opticien als je dat verschil met de blote ogen kan waarnemen.

Het sturen gaat via een elektronische bekrachtiging. Deze is variabel en dat maakt me huiverig: we kennen allemaal de spookverhalen over elektronische stuurbekrachtiging en de invloed daarvan op het stuurgedrag. Iets wat moet helpen zijn de drie instellingen die voor de voertuigdynamiek te kiezen zijn: Normal, Sport en Race zijn de settings die je kan kiezen en die invloed hebben op een aantal zaken. In Normal staat alles op z’n comfortabelst maar als je voor Sport kiest wijzigen er eea: de stuurbekrachtiging krijgt een zwaarder gevoel, het stationair toerental stijgt naar 1005 (in plaats van 750) toeren per minuut, de shiftlights treden in werking, het gas- en rempedaal reageren feller, het motorgeluid wordt versterkt in het interieur, de bak wordt iets sneller en schakelt eerder terug, Launch Control is beschikbaar en de ESC en ASR laten meer toe. Schakel je door naar Race (pook in manual, RS knop ingedrukt houden) dan merk je dat de schakelmomenten nog korter (150 milliseconden) en feller worden en dat ESC en ASR helemaal uitgeschakeld zijn. Deze instellingen hebben geen invloed op de demperkarakteristiek van de auto.

De feature waar ze bij Renault echter het meest trots op lijken is de (optionele) R.S. Monitor 2.0 die -toegegeven- heel wat meer in zijn mars heeft dan de wat achterhaald aanvoelende versie die we vorig jaar in de Mégane R.S. aantroffen. Het mediasysteem werkt mooi vloeiend en kan heel veel weergeven, waaronder zaken als koppel, vermogen, turbodruk, opening smoorklep, remdruk, stuurhoek, toerental en de temperatuur van bijvoorbeeld de versnellingsbakolie, koppelingen, water en de instromende lucht. Allemaal zaken die wellicht heel interessant zijn als je ingenieur wil worden bij een raceteam, maar in de praktijk gaat natuurlijk bijna niemand dit gebruiken. Wat wel leuk is zijn de metingen van je sprinttijden naar 50 en 100 kilometer per uur en de tijden voor de 400 meter en 1000 meter met staande start. Die laatste zou in 27,1 seconden mogelijk moeten zijn. Er is ook een stopwatch beschikbaar en je kan circuits in het systeem laden om je rondeprestaties bij te houden. Ook kan je G-krachten en dergelijke uitlezen. Al die gegevens kun je vervolgens op een USB zetten en in je pc inladen, een uur rijden levert een bestandje van 3 mb op. Vervolgens kan je via een website alle gegevens terugkijken op een laptop: een gps-marker gaat over een Google Map en verschillende diagrammen geven vervolgens jouw input aan de auto weer: stuurhoek, stand van de pedalen, etc.

Een leuke gimmick maar de meest opvallende (en hilarische) setting is die van het R-Sound effect, ook een optie van het luxere mediasysteem. In de Clio R.S. is een pijp gemonteerd met een membraan dat het motorgeluid direct naar de cabine leidt, een idee dat we al kenden van bijvoorbeeld de Ford Focus ST. Naast de Renault R.S. Soundpipe wordt het geluid echter ook via de stereo versterkt, Renault geeft dit geintje alleen wel een heel nieuwe dimensie. Je kan -dit is geen grap- het geluid instellen van een aantal andere auto’s voor in de cabine. Wil je het geluid van een Alpine A110, R8 Gordini, Clio V6 of Nissan GT-R in de cabine van je RS? We hebben zelfs even in een Clio Estate Diesel gereden met daarin het geluid van een soort ruimteschip. Het R-Sound Effect van Renault maakt het mogelijk. De software die dit geluid aanstuurt houdt rekening met het toerental, de stand van het gaspedaal en de snelheid van de auto. Je kan zelf instellen hoe hard het geluid moet gaan. Het is een gimmick die leuk is om je neefje van 5 mee te entertainen, maar verder kan je het eigenlijk nauwelijks serieus nemen.

Tot zover de ervaring van de binnenkant maar wat vinden we eigenlijk van het uiterlijk van deze Clio R.S.? De grootste verschillen met de standaard Clio zijn de wielen, de voorbumper met geïntegreerde spoiler, de achterbumper met diffuser en spoiler (samen goed voor 100% extra neerwaartse druk) en de in kleur meegespoten sideskirts. Dat laatste vind ik juist zorgen voor een minder sportieve look en ik mis ook een beetje de uitgeklopte spatborden en extra koelopeningen van de vorige R.S.: het oogt allemaal wat braaf bij de nieuweling. En die door Laurens van den Acker bedachte koplampen op de nieuwe Clio blijven wennen, terwijl het profiel en de achterkant er echt wel prima uit zien.

Eenmaal onderweg blijkt al snel dat er inderdaad concessies zijn gedaan. Renault Sport moet meer auto’s verkopen en dus is de Clio R.S. omgevormd tot een allemansvriend. Het onderstel is stukken softer dan dat van zijn voorganger en de besturing minder scherp, iets dat deels te wijten is aan de elektronische stuurbekrachtiging. De scherpe, compromisloze koers die Renault Sport normaal toepaste op haar modellen is omgezet in een koers die wellicht meer mensen zullen waarderen maar die door de liefhebbers minder gewaardeerd zal worden. Natuurlijk kan je nog steeds prima hard gaan met deze Clio R.S., vergis je niet. Het is een spannende auto en je zal er waarschijnlijk zonder al teveel moeite een Polo GTI of Ibiza Cupra het snot mee voor de ogen rijden, het voelt alleen niet meer zo scherp en direct als we gewend zijn van Renault Sport.

Ga je geen boodschappen doen om de hoek of in de file staan, vergeet dan de stand Normal en zoek naar het Renault Sport knopje bij de handrem. Het gaspedaal heeft het standje Sport of Race nodig om adequaat te reageren namelijk. De automatische bak is leuk, maar als je volledige controle wil over de verzetten moet je in de stand Race rijden en dat betekent dat je ook de veiligheidshulpen volledig uitzet. Een ander nadeel is dat de 200 paardenkrachten in deze stand nóg liever naar het asfalt willen, iets dat in de stand Normal al voor een uitdaging zorgt op het moment dat de weg even niet zo fraai en vlak is. Gevolg is dat er Torque Steer optreedt als je flink op het gas gaat. Het elektronische differentieel doet zijn best dit aan banden te leggen maar slaagt daar niet altijd in, wat erin resulteert dat je soms nogal wat moeite moet doen om het stuur in de juiste richting te houden.

Ik zit met enige verbazing na te denken over dat mooie bedrijf Renault Sport. Het bedrijf dat sinds jaar en dag van standaard gezinsauto’s heerlijke sportauto’s maakt waar ik fan van was. Na een tijdje onderweg te zijn bekruipt me het gevoel dat dat bedrijf met de Clio R.S. een té volwassen en keurige auto heeft neergezet voor haar reputatie. De vorige snelle Clio’s en ook de Mégane RS die ik vorig jaar reed waren spannender, wilder, speelser, gewoon leuker voor de liefhebber van sportief rijden. En dat terwijl deze Clio een perfecte basis zou moeten zijn voor een nog wendbaardere en speelsere auto dan de Mégane.

Wat deze Clio R.S. Phase IV in ieder geval nodig heeft om in de buurt te komen van het rijplezier van de Clio R.S. Phase III is een sportiever onderstel en dat is gelukkig te krijgen in de vorm van het Cup chassis. Renault heeft een aantal Clio’s voor ons klaargezet op een circuit om ook deze sportievere variant eens uit te proberen. Meteen valt op dat de auto lekkerder en directer aanvoelt, er is beter te spelen met de balans tussen voor- en achtertrein. Ook voelt het insturen van bochten een stuk preciezer aan dan met de auto die we op de openbare weg reden. Na een paar rondjes boenderen heb ik het vertrouwen in Renault Sport een beetje terug, dit chassis voelt echt veel beter aan dan het chassis dat we op de openbare weg reden. Toch knaagt er nog wel iets: Renault Sport heeft eigenlijk nog een mechanisch differentieel en een hydraulische stuurbekrachtiging nodig om de R.S. af te maken. Maar voor de mensen die eerder een Cup chassis kozen op hun vorige generatie Clio R.S. zal dit Cup Chassis wellicht te soft zijn. Dat sportieve takken van autofabrikanten hydraulische stuurbekrachtiging en dergelijke kunnen verwerken in hun hete hatchbacks heeft Opel al bewezen en dat een auto door dat soort maatregelen iets duurder wordt is ook geen probleem, hij wordt immers ook beter dan de concurrentie. Ik kan me niet onttrekken aan de indruk dat de nieuwe Clio R.S. zoals die nu op de markt komt zonder Cup chassis goed had afgekund met een “Clio GT”-achtige badge.

De Renault Clio R.S. 200 EDC doet het qua prijs ten opzichte van de concurrentie niet slecht: 25.990,- Euro voor een 200 pk sterke 1.6 turbo met een automatische bak met dubbele koppeling is niet gek. Zeker niet als je bedenkt dat je dan al standaard twee achterdeuren krijgt en een rijke standaarduitrusting. De must-have optie voor de liefhebber van sportief sturen is het Pack Cup á 995,- Euro waarbij je het Cup onderstel, 18 inch zwart R.S. Lichtmetaal en rode remklauwen op je auto gemonteerd krijgt. De andere opties die je wilt zijn het R-Link pakket (595,- Euro) met daarin het 7″ touchscreen, betere radio, Bluetooth telefoonverbinding, TomTom navigatie én dat knotsgekke R-Sound. De Renault Sport Monitor zal ook veel besteld gaan worden, deze kost 295,- Euro. Dan zit je alles bij elkaar op een kleine 28.000,- Euro en daarvoor krijg je een prima rijdende sportieve hatchback.

De liefhebber van compromisloos sportief Renault rijden zal echter voor een Mégane R.S. moeten doorsparen. Of je moet op zoek gaan naar een Clio R.S. van de vorige generatie, dat kan ook natuurlijk. Misschien ben ik daarmee wat streng voor deze auto die an sich prima is (en die ik nog steeds blind zou verkiezen boven een Ibiza RS, Fabia GTI of Polo Cupra) maar mijn verwachtingen waren hoog gespannen na mijn ervaringen met de vorige Clio R.S. en als ik eerlijk ben zijn die verwachtingen niet helemaal waar gemaakt. Tel daarbij op dat Peugeot eraan komt met haar 200 pk sterke, handgeschakelde 208 GTI en dat Ford een Fiesta ST klaar heeft staan. Daardoor maak ik me serieus een klein beetje zorgen over de toekomst van de Clio R.S., tenzij, of… Wacht eens even, was er laatst niet dat gerucht, is het misschien zo dat Renault Sport het échte pronkstuk nog heel even voor ons achter houdt in de vorm van een nieuwe Renault Sport Clio Williams? Hoop doet leven,