Het rijdende bewijs dat een langzame auto heel leuk kan zijn.
Sommige auto’s zijn gewoon briljant. Dat kan door van alles komen: karakter, historie, imperfecties of uitzonderlijke kwaliteiten. Bij de Citroen Méhari is het eigenlijk niet anders. Het is een van de meest iconische auto’s van de afgelopen 120 jaar autohistorie. Nou ja, auto. Het is eigenlijk heel erg ‘weinig auto’. Vier wielen, een paar stoelen, een motor en wat blik om alles bij elkaar te houden. Heel veel meer is het niet. Maar ja, zoals met de meeste dingen zit de ware schoonheid in de eenvoud.
Voordat we beginnen met de Méhari, moet een andere Citroën eerst genoemd worden: de 2CV. De auto die wij liefkozend Eend noemen. Of Geit, voor onze Belgische vrienden. De eend had bakken charme, terwijl het eigenlijk bedoeld was als goedkoop, betrouwbaar en relatief droog transport. Prestaties waren niet van belang, noch aanwezig. Je kwam (uiteindelijk) waar je zijn moest met een Lelijke Eend. Je kon er zelf erg gemakkelijk aan sleutelen en mocht je onderdelen nodig hebben, dan waren deze eenvoudig te vinden en betaalbaar.
Het mooiste verhaal van de Eend is natuurlijk dat je eieren bij een boer kon ophalen en over weilanden en slechte wegen terug naar het dorp rijden, terwijl de eieren heel bleven. De 2CV bood een ongekend hoog comfort, dankzij de bijzonder soepele vering. Ondanks dat de Eend flink kon overhellen, bleef het chassis zélf recht staan. Mede dankzij de smalle banden, de relatief hoge rijhoogte en het lage gewicht kon je met eend behoorlijk van de gebaande paden af.
De 2CV bleek uiteindelijk een waanzinnig groot succes. Niet alleen de 2CV, er waren ook diverse varianten van de Eend. De Ami 6 kwam in 1961 op de markt. Deze rondde het gamma af naar boven. de Ami 6 had een bijzonder eigenwijze koets met vierkante koplampen en een teruglopende daklijn. Niet dat je daar iets mee won, maar het zag er bijzonder fraai uit. De Ami 6 was uitgerust met een grotere tweecilinder boxermotor waardoor deze net even in een hogere categorie viel, waardoor de auto gekscherend Citroen ‘3CV’ genoemd.
Voor wie de Eend te basaal was en de Ami 6 juist weer iets te luxe, had Citroen een soort ’tussenmodel’ in de vorm van de Dyane in 1967. Dankzij de Citroen 2CV, had Renault de 4 gelanceerd. Deze auto was gestoeld op de soortgelijke basisprincipes als de 2CV, maar was iets verfijnder en luxer. Als je in een Renault 4 plaats neemt, moet je dat zeker niet te letterlijk nemen. Vergeet niet dat de 2CV een basisontwerp is uit de jaren ’40 (eigenlijk nog daarvoor). Met name aan de separate koplampen was het verschil direct te zien. Ook had de Dyane een grote achterklep. De Dyane was niet zozeer bedoeld als vervanger van de 2CV, zoals weleens werd aangenomen, maar echt een aanvulling op het gamma.
Op basis van de 2CV waren er dus diverse luxere varianten. Op zich was dat moeilijk. Leg een dekentje in een Eend en de auto is 40% luxer. Doe er een zaklamp bij en het stijgt naar 60%. Maar die eenvoudige opzet leende zich natuurlijk ook uitstekend voor extra ruige uitvoeringen, zoals de 2CV Sahara. Zoals de naam suggereert was deze auto er voor Noord-Afrika. Met name de Fransen hadden er mijnen en waren daarnaast op zoek naar mogelijke olielocaties. Daarvoor hadden ze een eenvoudige, licht en wendbare auto nodig. De 2CV Sahara had wel vierwielaandrijving, maar geen aandrijfas tussen de voor- en achterwielen. De oplossing was veel simpeler, de 2CV Sahara had een motor aan zowel de voorkant als aan de achterkant.
Maar de leukste variant van de 2CV moest nog komen: de Méhari zag in 1968 het levenslicht en was zo mogelijk nóg simpeler dan de reguliere 2CV. Waar je bij een Eend nog kunt spreken van ‘droog vervoer’ geldt voor de Méhari ‘niet geheel vochtvrij vervoer’. Officieel was de basis voor de Mehari trouwens niet de 2CV, maar de Dyane. Het grote verschil met die twee is natuurlijk de opbouw. De Méhari had een kunststof koetswerk en een afneembaar dak. Die term is nogal overtrokken.. Je zou ook kunnen zeggen dat de Méhari een soort gemotoriseerde tent is. Het gebruik van kunststof is vrij logisch: de auto was namelijk ontworpen door een grote plastic-fabrikant. Citroen vond het een goed idee en had de auto in 1968 in de showrooms staan.
De motor van de Méhari was dezelfde 0,6 liter tweecilinder boxermotor als in de Eend. Dus dat betekende een maximum vermogen van 29 pruttelende paarden op de voorwielen. Omdat de Méhari net zoveel woog als een redelijk volgroeide Sumoworstelaar had je ook niet heel veel extra nodig. Je kon van je plek komen, precies wat de bedoeling was. De 0-100 km/u tijd is behoorlijk irrelevant en onbekend. Daar komen zoveel factoren bij kijken. Temperatuur, ondergrond, windrichting, hellingshoek, het ontbijt van de bestuurder en de tellerafwijking bepaalden niet alleen de acceleratietijd, maar ook of die 100 km/u überhaupt gehaald zou worden.
Ondanks dat de Méhari verrassend terreinwaardig was, had de guitige strandauto enkel voorwielaandrijving. Althans, de meeste Méhari’s. Er zijn een beperkt aantal gebouwd met aandrijving op alle vier de wielen. Deze werden zeer toepasselijk Méhari 4×4 genoemd. De Méhari 4×4 was een totaal andere auto dan de 2CV Sahara. De Méhari 4×4 had daadwerkelijk een aandrijfas naar achteren. Dankzij het lage gewicht, de plaatsing van de wielen en de AWD kon de Méhari 4×4 hellingen van maar liefst 60% bedwingen.
Ondanks dat de Méhari met integrale aandrijving er op het oog identiek uitzag, waren er wel degelijk verschillen. Zo kwamen de achterlichten van de Citroën Acadiane (dat was de bestelwagen-uitvoering van de Eend). Ook had de Méhari 4×4 stoerdere bumpers aan de voor- en achterzijde. De modellen vanaf 1982 hadden grote wielkasten en grotere wielen om deze te vullen. De Méhari 4×4 is een absolute zeldzaamheid: er zijn slechts 1.300 exemplaren van geproduceerd. Sowieso een exemplaar met een in goede staat verkerende aandrijflijn en transmissie in het bijzonder. Onderdelen voor het AWD systeem zijn zeer lastig te verkrijgen.
Aanvankelijk verkoopt de Méhari heel behoorlijk, maar aan het einde van de jaren ’70 komt het klad erin. Dat kwam niet door de concurrentie, op de Renault Rodeo na was deze er namelijk niet. Misschien een Suzuki SJ410 of een oude Kubelwagen, maar directe concurrenten waren er verder niet. Het grootste nadeel van de Méhari was de prijs. Je betaalde net zoveel voor een Méhari als voor een normale hatchback met meer comfort, uitrusting en hogere prestaties. Daarom komen er in 1983 twee speciaaltjes. Voor Frankrijk en Spanje wordt de Méhari Plage op de markt gebracht, te herkennen aan de gele lakkleur en speciale stickers.
Het tweede speciaaltje zou nooit bij de Méhari Plage in de showrooms staan. De Méhari Azur was namelijk voor de andere Europese markten op Frankrijk en Spanje na. De Méhari Azur kenmerkte zich door de two-tone kleurstelling blauw en wit. Er zijn er 700 van gebouwd. Over kleuren gesproken, de Méhari kon slechts in een paar kleuren gespoten worden: Rouge Hopi (rood), Verde Montana (groen), Beige Kalahari (beige), Orange Kirghiz (oranje), Vert Tibesti (gifgroen), Beige Hoggar (roomwit) en Jaune Atacama (geel).
De Méhari is tot 1987 in productie gebleven. In die tijd (19 jaar!) zijn er 144.953 van gebouwd. Ondanks dat het nooit de bedoeling was om een ‘icoon’ te willen bouwen, werd het er wel eentje. Hoe komt dat eigenlijk? Dat is eigenlijk heel erg simpel. De Méhari werd ontwikkeld als no-nonsense vehikel. Een gebruiksvoorwerp. Door de inventiviteit van de ontwerpers en heren technici kwam er een volstrekt unieke auto uit. Dat wordt pijnlijk duidelijk met de ‘opvolgers’ die Citroen beoogd heeft voor de Méhari. Met man en marketingbureau werd er hard aan gewerkt om een elektrische bejaardentrolley fun, fantastisch en fabuleus te maken. En dat is nooit cool, terwijl de Méhari dat wel was.
Jaaaa, dank je Willeme, helemaal top!!
@marklevinson: Jij leest echt bijzonder snel ;-)
@willeme: Yep, ben er mee behept! Moet ook wel.
Geweldig artikel over een geweldige auto!
@marklevinson: of je bent gewoon een kleine jokkebrok en geilt gewoon op de eerste reactie.
@marklevinson:
jij hebt nog helemaal nix gelezen ..
pas na het comment van @desjonnies kan je iets gelezen hebben ..
cheap ass strandstoeltjes in een slappe polyester badkuip ..
geen gordels .. geen airbags ..
30 peekaa blijkt meer dan voldoende om vlot met het verkeer mee te komen ..
heb me er echter nooit onveilig in gevoeld ..
ook niet naast vrachtwagens op de snelweg ..
artikel geeft mee meer te denken over de hedendaagse peekaa/Ncap sterren strijd dan over de Mehari ..
correctie ..
geen polyester maar plastic ..
in de zijpanelen zit af en toe nog wel een vierkante stalen pijp om de boel in gareel te houden ..
maar die motorkap is gewoon een stuk blow moulding plastic ..
weegt 3 kilo ofzo ..
twee clipjes onder de parafaan en twee gespriempjes vooraan moeten dat dan op de plek houden ..
werkt prima hoor ..
als je een aanhanger zo zou afdekken had je meteen een dikke prent te pakken iig ..
@lincoln: Precies, de hedendaagse auto’s zorgen (in mijn ogen) voor een gehaaste samenleving… Als geen enkele auto airbags had en maar 30 pk, dan kan er ook niet veel gebeuren…
@joostie:
ik ga niet beweren dat het een veilige auto is ..
en ook niet dat dit het antwoord is op de gehaaste samenleving ..
wel dat de verzekeringspremies met 90% omlaag zouden gaan als dit de standaard zou zijn ..
maak er 95% van .. ook goed ..
@lincoln: premies voor levensverzekeringen schieten dan wel weer omhoog als iedereen hiermee gaat forenzen… ?
@tenaci:
minder mensen !!
mooi .. kunnen de milieu premies en belastingen ook omlaag ..
@joostie: in de jaren dat die Méhari in de showroom stond, reden er vier keer minder auto’s rond dan nu, en waren er desondanks zo’n 3000 verkeersdoden per jaar te betreuren.
Ik wil maar zeggen: niet alles was vroeger altijd beter.
Dat gezegd hebbende, is zo’n Méhari toch een heel geinig ding. En net als z’n
stamvader 2CV, gaan ze anno nu voor serieuze bedragen van de hand.
Ook verkrijgbaar als full EV! http://eden-cassis.com/
Altijd een tof ding gevonden! Toen ik nog bij Citroen werkte kregen we er nog wel eens 1 voor onderhoud. Ideale beach auto.
Geniale dingen. Reedt ‘vroeger’ een witte met blauwe kap bij mij in de buurt. Nooit geweten dat die zo zeldzaam was/is.
Leuk artikel om te lezen!
Louis de Funès!!!
Leuk stuk trouwens en een geweldig ding
Een kleine familie anecdote. Mjn moeder wilde een wigen tweedehands autotje in 1979. Mijn vader had wel een idee en nam mijn moeder (en mij) mee naar een Citroen garage in Heythuysen. Daar stond een Mehari! Mijn moeder, tot complete afgrijnzen van mijn vader en mij, zei slechts zeer amotioneel NEE!
Het eind van het liedje: mijn moeder een goedkoop aktiemodel van een 2CV en mijn vader een nieuwe Citroen CX Reflex 2.0 met destijds de nieuwe Douvrin 4 cylinder 2.0 liter motor met automatische stuurbekrachtiging.
Merci! Weer een mooie les geschiedenis met een lekkere Franse druif d’r bij. Indrukwekkend wat Citroën in de loop ter tijden (ongewenst) voor iconen heeft voortgebracht. Daar mogen we best wel eens bij stilstaan, waar dit artikel weer van getuigd. Anno nu worden ook bij Citroën auto’s door marketeers gemaakt, ja het kan misschien niet anders, maar dank dit artikel weten we beter.
Klasse @willeme, mooi stuk weer over één van mijn favoriete auto’s ;)
Is het misschien een ideetje om onderaan elke special een tabelletje te plaatsen met de algemene specs van de auto, dus wat voor motor erin ligt, hoeveel het weegt, 0-100 tijd etc en de nieuwprijs destijds, op een auto als de Méhari misschien niet altijd relevant, maar bijvoorbeeld het gewicht wat je bestempelt als “evenveel als een redelijk volgroeide Sumoworstelaar” is het ook wel leuk om daar getalletjes bij te zien.
Oké, daar bestaat Google voor, maar ik denk dat het iets toevoegt. Desnoods wil ik ze wel voor je maken ;)
Mooi artikel weer. Dat doet Willem toch altijd weer uitstekend. Met de Mehari zelf heb ik verder niets. Maar heb toch weer wat opgestoken.
Een Citroën die niet goedgekeurd werd in West Duitsland.
@staal:
Daar regent het toch altijd !
Wederom een leuk verhaal! Dit is toch echt de leukste Beach auto die je kunt krijgen
De Citroën Mehari…
Één van de bijzondere voitures uit de speelfilms van Louis de Funes…
Al was de DS met heuse platenspeler aan boord die in één van de films figureerde helemaal de crème de la crème…
En wat te denken van de fraaie zwarte Renault 16 die destijds op het witte doek te zien was, tres chique!
Tja, in de echte wereld was die Mehari, behalve op het Franse platteland, een auto voor progressieve idealistische mensen die een full time job hadden met demonstreren.
Menig Mehari was dan ook voorzien van een ban de bom sticker of peace teken. Net als overigens de gewone Eend. En met veel dingen hadden ze nog een punt ook…
De vrijgevochten Meharirijder kan je nog steeds tegenkomen, niet meer op straat maar bij Omroep Max… De Mehari heeft wel plaats moeten maken voor een Suzuki Grand Vitara.
En de wilde haren zijn eraf… Maar de caravan wordt natuurlijk wel op de plek gezet van een electrische Mover, want werkschuw, dat is de Meharirijder nog steeds. Of levensgenieter zo je wilt, want joie de vivre!
Mooie weer @willeme! Dank! Kleine drupje azijn uit het pikkie: De Acadiane is bestelversie van de Dyane.
Je leukste stuk tot nu toe @Willeme! En ik geniet altijd van je stukken…
Echt briljant geschreven. Wat een heerlijk simpele en tegelijkertijd karaktervolle auto’s bouwde men (en vooral Citroën) toch!
[Zeur-opa modus aan]
In een tijd dat niet markteers maar ingenieurs bepaalden hoe een auto moest worden gemaakt. Toen het nog bedoeld was als vervoermiddel en niet als “lifestyle” accessoire. Om aan de buren te laten zien dat je een active lifestyle hebt of juist een rijk geestelijk leven leidt. Ofzo. Toen Citroëns nog Citroëns waren: eigenwijs, vooruitstrevend en zeker niet voor iedereen bedoeld. Net als Saab. Of NSU. Of Jowett. Of…
[Zeur-opa modus uit]
Reden diverse exemplaren rond op Sardinië, meer wil je eigenlijk ook niet op zo’n eiland
@willeme:
“Ondanks dat de Eend flink kon overhellen, bleef het chassis zélf recht staan.”
Dat lijkt me sterk, als de carrosserie overhelt (en dat kon een eend als de beste) dan helt het chassis evenzeer over, want ze zijn vast met elkaar verbonden.
Het grappige aan een eend-onderstel zat hem in het feit dat met eender welke snelheid je een bocht in ging, de wielen contact bleven houden met de weg. ( denk aan Louis de Funès in een 2cv bestuurd door een nonnetje.)
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
Nice nice nice! En da’s ook een Franse badplaats!
Eigenlijk is de Méhari (arabisch-franse verbastering voor dromedaris) helemaal geen origineel idee van Citroën maar gepikt van BMC dat eerder een poging had ondernomen om met de techniek van de Mini, vooral de voor- en achtersubframes een kleine handzame Jeep te bouwen. Deze wagen hebben we leren kennen als Mini Moke. Jammer genoeg had de Moke te weinig bodemvrijheid om als volwaardig militair voertuig ingezet te kunnen worden en werd de Moke gesleten als ludiek vrijetijdsvoertuig. De Moke werd ontwikkeld speciaal om uit pef parachute uit een vliegtuig geworpen te kunnen worden en moest daarom zo licht mogelijk zijn, vandaar ook zo min mogelijk fratsen.
Dit zal Citroën ongetwijfeld op het idee van de Méhari gebracht hebben, immers de Moke werd -vooral in het groen- de lieveling van de jet set.
En die jet set maakte ’s zomers de zuid Franse rivièra onveilig.
Voeg eraan toe dat de vacuum getrokken ABS carrosserie van de Méhari goedkoop was om te fabriceren en de rest van de onderdelen 100% Eend waren, wat de productiekosten drukte.
De Méhari mocht dank zij zijn bruikbaarheid door zijn bodemvrijheid wel een bescheiden rol spelen in het Franse leger, hoewel de grootste keuze van het Franse leger was gevallen op de Renault 4 Sinpar 4×4, werd de Méhari in sommige streken door de Gendarmerie gebruikt.
Méhari’s zijn zelfs in de VS verkocht waar Citroën nauwelijks voet aan de grond heeft gekregen.
Eigenlijk zijn de Mini Moke en de Méhari een soort van simpele massa geproduceerde confectie alternatieven geworden van de meest snoezige van dit soort vrij nuttelize voertuigen voor de happy few die in Menton of Monaco met hun jacht liggen: de Fiat 500 & 600 Jolly’s, dat waren eigenlijk de eerste van dit vreemde soort semi hippe utilitaire voertuigen.
https://goo.gl/images/NNFdy3
Het eerste type Mini Moke, een Engelse, later is de Moke in Australie en in Portugal gebouwd, je schijnt nu nieuwe bodies uit China te kunnen kopen :
https://goo.gl/images/HigrX6
Fijn stukkie weer, don Willem! Ieder keer als ik er eentje tegenkom, dan verschijnt er toch wel direct een lach op mijn gezicht. Wat een guitig apparaat blijf t toch!
Ah de Mehari !! Mijn moeder heeft er meerdere gehad in de jaren 80. Heb er zelf ook nog eentje gehad. Je kon er alles achterin gooien zonder zorgen te maken over viezigheid.. Wassen kon van buiten EN binnen gewoon met de tuinslang. In de winter was het spartaans, klapperende zeilen rondom, koud, behalve dan bij je rechterkuit want daar zat de verwarming en die was wel erg heet!
Mehari: ultiem no-nonsense gebruiksvoorwerp.. En ook daardoor zo geinig..
Zo’n Mehari lijkt me een ultiem onthaast mobiel.
Het is dus een lelijkere, Franse, minder praktische en capabele kopie van de VW Kubelwagen maar dan weer wel zonder de Waffen SS associatie.
@shiva: lelijker: relatief. Minder praktisch: fout. Probeer in een Kubelwagen maar eens een fruitboom met kruin van 4 meter te vervoeren (been there done that). De Mehari is net een van de meest praktische voertuigen ooit, omdat het bijzonder modulair was. Qua terreinwaardigheid was het door het gewicht en voorwielaandrijving ruimschoots ok.
Heerlijk! Dit is een product van het Citroën waar in van hield! Vandaag mèh niks meer dat me nog aanspreekt…
Grappig mijn zusje heeft er al 15 jaar 1tje die woont in Zeeland vlak bij het strand. Er is wel veel kapot aan geweest maar het is wel de moeite waard, in de tussentijd zijn ze al 3 keer zoveel waard geworden.
Mooie auto’s ! Mijn leraar op lagere school had een oranje Mehari (eind jaren 70).