Moderne techniek in een klassiek jasje. Niemand die het begreep.
Het was de rage van de jaren aan het einde van de vorige eeuw: automerken kopen. Met name Ford en Volkswagen waren er uitermate bedreven in. In het geval van Ford was dat ook logisch. Op hun eigen thuismarkt deden ze het uitstekend op het gebied van ‘normale’ auto’s (Ford), iets luxere varianten (Mercury) en hele luxe modellen (Lincoln). Maar hoe groot en luxe een Town Car ook is, de Europeanen believen dat niet. In plaats van een complete modellenlijn ontwikkelen kocht Ford diverse luxemerken op, om zo hun eigen luxe-divisie op te kunnen zetten; de Premier Auto Group. Onder deze automotive paraplu waren de merken Aston Martin, Jaguar, Lincoln en Volvo vertegenwoordigd.
In het geval van Jaguar is de overname van Ford de redding van het merk geweest. Ten eerste voor de XJ modellen. De grote limousines combineerden grace, space en pace met erbarmelijke bouwkwaliteit en belabberde afwerking. Ford investeerde flink in de verbetering van de kwaliteit en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Ook zag de XK het levenslicht, een beeldschone Gran Tourer die het aanzien van het merk aanzienlijk verhoogde. Om het helemaal af te maken moest er een model bijkomen voor de aantallen. Een auto die opereerde in de klasse van de Mercedes-Benz E-Klasse en BMW 5 Serie. Jaguar was al in de jaren ’80 bezig met het ontwikkelen van een dergelijke auto. Ford zag dat project niet helemaal zitten en wilde vanaf het begin betrokken zijn met de ontwikkeling van de nieuwe auto.
Speciaal voor deze nieuwe auto werd er een compleet nieuw platform ontwikkeld. De nieuwe Jaguar moest minimaal net zo goed zijn als de Duitse concurrentie, dus simpelweg een Mercury Sable omkatten was nicht im frage. Het resultaat was het DEW-platform (D + E segment, Worldwide), dat door Ford- en Jaguar engineers werd ontwikkeld. Net als al het andere marketinggeneuzel moest de compacte Jaguar ‘dynamisch’ worden, maar dan wel in de goede zin van het woord. Niet een knetterhard onderstel met veel te straffe veren, maar juist een soepel chassis met geraffineerde demping. Dit kost een hoop tijd en geld om goed te ontwikkelen, maar het voordeel is dat je een uitstekende basis hebt.
Het resultaat werd in 1999 ten tonele getoond: de S-Type. Het is moeilijk om het het niet over de styling te hebben. De auto was geïnspireerd op de twee succesverhalen van Jaguar van weleer, de S-Type en de MkII. De klassieke lijnen maakten het zeker een bijzondere verschijning. Met name het front met vier ronde koplampen en ovale grille deden zeer retro aan. Nu was retro in die tijd in opkomst (New Beetle, PT Cruiser, New Mini), maar niet in deze klasse.
Aanvankelijk was de S-Type leverbaar in een beperkt aantal varianten. Instappen deed je met de 231 pk sterke V6. In basis een 3.0 motor van Ford, maar iets opgepept door Mazda met een variabel inlaatspruitstuk. Deze motor kon met zowel een automaat als handgeschakelde vijfbak besteld worden. Een handbak. In een Jaguar! De tweede motor was de bekende AJ-V8 uit de XJ en XK, goed voor 286 pk.
De S-Type werd uitstekend ontvangen door de pers. Op zich ook logisch, want de auto reed uit de kunst. De S-Type had een bijzonder goed uitontwikkeld onderstel. Mede dankzij de flinke wielbasis en natuurlijk de achterwielaandrijving heb je al een uitstekend uitgangspunt. De S-Type kwam er in diverse smaakjes: basis, Executive en Sport. Die laatste kon je eenvoudig herkennen aan de in carrosseriekleur gespoten strips, die normaliter in het chroom zijn uitgevoerd.
De eerste twee jaar van de carrière van de S-Type verliepen niet vlekkeloos. Dat lag zeker niet aan de verkopen. Natuurlijk kon de auto geen vuist maken tegen de Duitse Drie in absolute aantallen, maar voor Jaguar was het een uitstekende bestseller. Het probleem zat hem in de betrouwbaarheid, ofwel het gebrek eraan. Met name op het gebied van afwerking en elektronica was de auto niet foutloos. In het interieur was er een nog grotere flater geslagen. De S-Type had een waanzinnig grote middenconsole, met het scherm helemaal aan de verkeerde kant voor de bestuurder. Nu zou je kunnen denken dat dit ook gold voor rechts-gestuurde S-Type, maar nee hoor: ook daar zat het scherm aan de verkeerde kant.
Omdat Ford wel een beetje waar voor zijn geld wilde terugzien, werd het platform van de S-Type ook voor andere auto’s gebruikt. De eerste exponent daarvan was de Lincoln LS, een keurige vierdeurs sedan. Naar Amerikaanse maatstaven bijna te keurig, want de auto zag er absoluut niet bijzonder uit. De auto werd geroemd om zijn rijeigenschappen, die volgens velen minimaal op het niveau van een 5 Serie lagen. De motoren droegen bij aan de feestvreugde: zowel de V6 als de V8 kwamen bij Jaguar vandaan.
Iets later kwam er nog een variant op basis van de S-Type, de Ford Thunderbird. De auto was net als de S-Type volgens de toen heersende trend een retromobiel ten voeten uit. De Thunderbird was er alleen met een V8 (in het begin 252 pk, later 280 stuks) en vijftraps automaat. Ford dacht aanvankelijk enorm te kunnen scoren met de auto, maar het bleek een enorme flop.
Terug naar de S-Type. Jaguar nam geen halve maatregelen en voorzag de S-Type al na drie jaar van een flinke facelift. Qua uiterlijk veranderde er niet zo heel erg veel, de koplampen waren iets helderder en er waren nieuwe kleuren en velgen. Om de S-Type bereikbaarder te maken kwam er een nieuwe instapper in de vorm van een 192 pk sterke 2.5 V6. De 4.0 V8 werd vervangen door een 4.2 V8 met 300 pk.
Het meest belangrijke verschil zat verder onderhuids. De elektronica werd ernstig verbeterd en het dashboard ging op de schop. De middenconsole deed denken aan dat van de XJ en had een groot touch-screen voor de navigatie in het midden van de console. Precies zoals het eigenlijk van het begin af aan het moeten zijn.
Met de facelift kwam er ook een nieuwe topmodel, de S-Type R. Deze had net dezelfde 4.2 motor met mechanische compressor als de XJR en XKR onder de kap. En dan niet zoals Duitse merken het willen doen met 20% minder vermogen, maar gewoon met de volle 405 pk en 553 Nm. De prestaties waren voor die tijd behoorlijk acceptabel: 0-100 km/u in 5,6 seconden en begrensde top van 250 km/u. Maar het meest bijzondere aan de S-Type R was nog de wegligging: je kon echt ouderwets de hooligan met deze auto uithangen. Ja, de toen even nieuwe Audi RS6 was iets sneller, maar lang niet zo leuk.
In 2004 werd de S-Type andermaal gefacelift. Het initiële ontwerp kreeg toch wat kritiek vanwege de wel erg oubollige lijnen. Nu was daar weinig aan te doen, maar Jaguar wist met een paar cosmetische aanpassingen het geheel iets moderner over te laten komen. Met name aan de achterkant was de S-Type nu een stukje strakker. Daarnaast werd de grille gerestyled en was de motorkap nu van aluminium.
Onder die motorkap gebeurde op benzinegebied niet zoveel, alle motoren bleven ongewijzigd. Wel was er nu de mogelijk om te kiezen voor een gloednieuwe V6 biturbodiesel die samen met PSA was ontwikkeld. In de S-Type leverde deze motor 207 pk bij 4.000 toeren en 435 Nm bij 1.900 toeren. Deze motor zou later ook zijn weg vinden naar de Peugeot 607 en de Citroen C6. Ondanks dat bijna alle S-Type diesels uitgerust waren met een automaat, behoorde een handgeschakelde zesbak wel degelijk tot de mogelijkheden.
Na 8 jaar mocht de S-Type in 2007 met pensioen. De S-Type was een beetje een ambivalente auto. Veel mensen die een S-Type kochten wilden alle kwaliteiten van een Jaguar voor een iets lagere prijs. Het is jammer dat die mensen waarschijnlijk nooit in de buurt zullen komen van wat zo’n S-Type eigenlijk kon. Qua rijeigenschappen stond de auto, ook aan het einde van zijn carrière, nog altijd hoog aangeschreven.
Jaguar heeft er wel van geleerd, want zijn opvolger, de XF, was in alles anders. Sterker nog, de XF was voor Jaguar een compleet nieuw begin. Een auto met durf, moderne lijnen en flair die de Duitse auto’s simpelweg ontberen. Ook de XF was een uiterst fijne rijdersauto. Op zich ook niet zo gek, want de motoren, transmissie en het onderstel werden bijna regelrecht overgenomen van de S-Type. De auto die alles kon, maar er niet mee te koop liep.
YES!!!
Eindelijk een special van Willeme over mijn auto!
En nu ga ik het lezen.
Toen die uitkwam vond ik hem helemaal niets maar met de jaren ben ik de s type veel meer gaan waarderen. Vooral de Stype R is een ondergewaardeerde occasion. Waar de Duitse concurrenten uit die tijd er vandaag de dag een beetje fout uit beginnen te zien heeft de Jaaag nog een erg net voorkomen.
Mooi stuk, Willem.
Tja, het is een ambivalente auto.
Een fenomenaal rij-ijzer die eruit ziet alsof ie speciaal voor je 90-jarige overgrootvader is ontworpen. Om heel eerlijke te zijn vind ik zelf de voorkant niet bijster geslaagd. Die grille geeft hem een beetje een pruilmondje en hij oogt wel heel erg lief en ongevaarlijk. Niet dat ik nou zo’n fan ben van die Duitse booskijkers, maar dit is ook iets te.
Ik zie mijn auto het liefst schuin van achter.
Na ruim een jaar en zo’n 45.000km met mijn 2.7D kan ik niet anders zeggen dan dat het inderdaad een fenomenaal rijdende wagen is, waarbij de combinatie van comfort en wegligging ongehoord is. Op de bochtige en heuvelige landweggetjes in Engeland heb ik vorig jaar intens zitten te genieten. De besturing is zeer precies en tegelijk heel rustig. Je voelt precies wat er gebeurt zonder dat dit overdreven in het stuur doorgegeven wordt.
Afritten op snelwegen kunnen gênant hard worden genomen, waarbij eventuele hobbels worden weggewerkt alsof ze er niet zijn. De balans wordt daarbij niet verstoord. Niet gek voor zo’n bejaardenbak ?
En daarbij is de auto stil, heeft ook de diesel een lekker romig geluid en bevind je je in een prachtig interieur. Ik hou van een licht interieur, dus ik geniet na 4,5 jaar zwarte saaiheid enorm van het créme leer in combinatie met Racing Green buitenkant.
Verbruik is gemiddeld 1:13,5 en dat vind ik acceptabel.
Daarbij is het een betrouwbare wagen. Behalve onderhoud en slijtagedelen geen rare dingen.
Ik ben blij er een gekocht te hebben. Het was voor mij een grote gok, enerzijds realisatie van een droom (ik ben vanaf mijn jeugd Jaguar-gek en dit is “my first Jag”) en anderzijds natuurlijk een serieuze mogelijkheid om uiterst stijlvol en vlot failliet te gaan aan de kosten van zo’n ding.
Het onderhoud is niet goedkoop, delen zijn gewoon duur.
Maar ik zou hem niet meer willen missen.
Reacties van klanten vallen me 100% mee, ik heb nog nooit zo veel complimenten gehad over mijn auto.
Elke rit is een klein feestje. Ik hoop er nog lang van te genieten.
@sabrerator: kijk hier word ik blij van. Bij deze er extra veel veilige en plezierige km’s erbij gewenst!
@sabrerator: goed verhaal, lekker kort ook. Zou zo n heel artikel kunnen zijn…. nee geintje, helemaal mee eens
@sabrerator:
Soort van Alfa 159, maar dan anders bedoel je, toch ? ?
@sabrerator: Chippie erin!
Top auto, toch heb ik altijd meer met de XJ & XK gehad. En de nieuwe generatie, die vind ik (op de basis 17” geslofte modellen na) prachtautos.
JLR, waarom word je door den Haag toch zo droog in je *piep* genomen…. zucht
Mijn pa heeft zo’n Jag helemaal afgereden… top bak. En had één of ander bijzonder pakket. Zijn er zelfs mee in “klokje rond” gekomen ?? Ik ben absoluut geen VAG hater, maar na 2 C5 A6’ en leek een C6 voordehand. Tijdens onze zoektocht naar een saaie/degelijke VAG diesel. Kwamen we de JAG tegen in Duitsland, eentje uit 2005 een 3.0 sport met handbak. Na 350.000 km alleen regulier onderhoud en wat kleine dingetjes. En de beste man werd dagelijks aangesproken op z’n auto. Bleef bijzonder. Nu zijn de mensen een stuk minder complimenteus over zijn X5 (F15) haha
Kijk… dat was een auto!
Aan de commentaren hier te lezen blijkbaar een van de lekkerste poezen om in te rijden ;)
Ik had een s-type 4.2, v8 uit 2003, echt een geweldige auto. Ik heb hier meer dan 100.000 km mee gereden en geen enkel probleempje gehad.
Heerlijk al die aandacht voor mijn allerliefste Jaguar S-Type R. Ik zal mijn extra zware rechter schoen aandoen dit weekend ?
De S-Type R in het blauw en zwarte details enzo. Wat een machtig mooi ding was dat.
Prachtige wagen. En nog een echte Jag om te zien ook!
Die Ford Thunderbird :rofl: Hoe kwamen ze erbij om te denken dat dit een succes zou worden.
@jannemaneke: in het tijdsbeeld van de Chrysler PT Cruiser, Chevrolet HHR, Prowler en nog wat van dit soort retro-vormgegeven modellen was dit een volkomen logische stap. En ook nog eens de aanzet voor bijvoorbeeld de retrolijnen die de volgende generatie pony cars enkele jaren later lieten zien.
Maar dat deze Thunderbird flopte, moet je misschien vergelijken met hoe de New Beetle commercieel de slag verloor van de New Mini en de Fiat 500.
@jannemaneke: nou, eerlijk gezegd vind ik het een prachtig ding!
Zeker geen perfecte auto…
Maar dat gevoel dat je hebt als je voor het eerst in een S-type rijdt… Alleen al dat uitzicht op de leaper die voor op de fraaie gewelfde motorkap zit en het gespin van de V6… Echt een jongensdroom die uitkomt…
En het mooie is dat het bijzondere gevoel dat de S-type geeft er na drie jaar en vele kilometers nog steeds is. Iedere rit blijft speciaal.
Tegelijk maakt dat de S-type ook een enge auto. Je verliest je ratio en geeft er meer aan onderhoud en reparaties aan uit dan verstandig is. But once the bill has been paid, the pain is forgotten.
@moveyourmind: tja, dan komt altijd het dilemma kijken. Hoe veel extra heb je over om iets naar wens te rijden in plaats van iets dat gewoon voldoet.
Ik wist niet dat dit ding zo goed was als hier beschreven. Verwachtte een softe bak. Blijkbaar fout. Z’n uiterlijk maakt ‘m vrij uniek, en juist door die retrolook doet de de tijd ‘m niet veel kwaad. Alleen die knoppen in het interieur :S
@davelepeef:
Het leuke is dat het eigenlijk ook een softe bak is. Zeer comfortabel, niet helemaal op het niveau van een Citroën met hydropneumatiek, maar wel zachter dan een Duitse wagen.
Maar het onderstel is briljant. Dit is mijn eerste wagen waarbij ik meteen merkte dat er serieus ontwikkelingsgeld in het onderstel was gestopt.
Een ding dat meteen opvalt is dat de auto nauwelijks duikt bij remmen.
Vervolgens dat hard door een bocht met een flinke hobbel erin de auto niet van zijn stuk brengt.
Als je van de ene snelweg naar de ander gaat heb je vaak van die lange doordraaiers, die kan je echt onbeschoft hard nemen. En de auto denkt: moet je me daarvoor wakker maken? En dan heb ik nog de diesel. Ik wil niet weten wat een R doet met z’n V8 compressor.
Ik heb ook een leaper op de motorkap en die helpt je met het precies plaatsen van de auto, want ik heb gemerkt dat de schijnbare positie waarin je de leaper ziet ten opzichte bande zijkant van de weg precies overeen komt met de rechter wielen. Dus als het lijkt of de leaper precies over de rechter lijn gaat, zitten je rechter wielen precies op die lijn.
Ik wil dat een auto een verlengstuk is van mijn huis. En niet van mijn werk.
Dus als ik op vrijdagmiddag bij een klant in Groningen in de auto stap naar huis in de buurt van Dordrecht, wil ik het gevoel hebben dat ik thuis ben. En mijn Jag doet dat.
@sabrerator: Die laatste opmerking van je vind ik erg mooi, dat is exact een kwaliteit die ik ook in mijn auto zoek maar die ik (tot nu) lastig onder woorden kon brengen. Dank! Mijn huidige E60 540i met licht interieur doet precies dat: heerlijk ontspannen na een drukke dag of intensieve oefening.
@racerx: Ja grappig, ik mag misschien niet meedoen met mijn C-segmenter, maar het viel mij laatst op dat ik hetzelfde gevoel heb als ik in mijn wit-leren V50 stap. Dan gaat de High Performance audio en de stoelverwarming aan en dan maakt het niet uit dat ik nog vanuit Breda naar Friesland moet want dan ben ik al “thuis”. In andere auto’s, zoals die van mijn baas of laatst de leen-Focus van de garage, heb ik dan nog een lange rit voor de boeg.
@moveyourmind: ik heb een 4.2 en doe het onderhoud zelf. Dat scheelt een slok op een borrel. Io vind echter dat het onderhoud ENORM meevalt. Hij krijgt het b8j mij serieus te verduren : zeer stevige rijstijl, zware aanhangers etc en als je dan ziet wat er kapot gaat ? Mijn onderhoudskosten zijn ca 500 euro per jaar incl banden, remmen, etc. Heb 2x een nieuwe bobine nodig gehad ( van de 8) en dat was eigenlijk nog wel het gekste. Verder een keer een deurmodule van de ruiten ( 40 piek op ebay) . Voor de rest een radiator , dat was, met de banden de grootste kostenpost. Maar ja, na 14 jaar en 250k is dat ook niet overdreven
@seicilindri: Netjes, red ik het zelf niet mee, maar dat komt ook omdat ik het onderhoud bij een specialist laat doen.
Schat dat ik totaal ergens rond de € 1500 kwijt ben per jaar. Maar per kilometer vind ik het onderhoud nog wel meevallen. Heb er in drie jaar ook een ton op de teller bijgezet.
Misschien een beetje mierenneuken maar zowel het koppel als het vermogen van de S-type R zijn iets lager dan geschreven. Het vermogen lag op ik geloof een 395 of 396 PK en het koppel lag op zo’n 540 Nm.
Neemt niet weg dat het een schitterende auto is. Het interieur blijft mooi met al dat hout. Klassiek Brits, hou ik wel van.
Ik kan niet warm of koud worden van deze auto. Ik weet dat hij onder liefhebbers geniaal is, maar het design heeft mij nooit iets gedaan. Dan vind ik de iets normaler gestylede XF meer iets voor mij. De facelift, in XFR-S trim, in het blauw: dat is hem.
Ik ben vrij recentelijk verliefd geworden op de S-type na 2003. Dat ik er zo hebberig van geworden ben dat de koop bijna onvermijdbaar is. Over kopen gesproken voor de compleetheid misschien het linkje naar de occasion advies video die jullie gemaakt hebben er even bij zetten. #AllesVoorDeViews
Best nog wel wat S-Type liefhebbers / eigenaren hier!
Wederom mooi stukje Willeme , maar zou je ooit nog eens een epistel aan de XJ kunnen wijden?
@marinepower: er is wel al een aankoopadvies geweest:
https://www.autoblog.nl/nieuws/jaguar-xj-xj350-occasion-video-aankoopadvies-66872%3famp=1
https://www.autoblog.nl/nieuws/jaguar-xj-2010-heden-occasion-video-aankoopadvies-91773#post-91773
Dat interieur van voor de facelift, wat een ongelofelijke mislukking. Daarna is het perfect. Maar als geheel, wat een toffe kar…
@stationcar:
Klopt. Dat eerste interieur is vreselijk.
Ik heb altijd het idee dat ze nog ergens een ladenkastje hebben gevonden en dat op maat hebben gehakt.
Overigens is er een heel klein verschil tussen de interieurs van de tweede en derde serie, en dat zit in de tellerpartij. Bij de tweede serie zijn de snelheidsmeter en toerenteller half rond en zit er 1 digitaal display onder de tellers. In de derde serie zijn het ronde klokken met in zowel de toerenteller als de snelheidsmeter een display.
De tweede serie is snel te herkennen aan de voorkant, want het Jaguar-logo zit daar in de bovenkant van de grille, en in de eerste serie, met dat ouwe dashboard, zit het logo op de motorkap. De chromen omlijsting van de grille is ook breder bij de eerste serie.
De derde serie is te herkennen aan de voorkant door de ronde mistlampen, terwijl in de laatste productiejaren (of het laatste jaar, weet ik niet zeker) er helemaal geen mistlampen meer in zaten.
En de chromen strips in de bumper zijn in de derde serie smaller.
Het touchscreen was trouwens niet standaard, maar in Nederland wel in vrijwel alle modellen geleverd. Op Mobile.de heb ik ook wel de meest luxe versies voorbij zien komen zonder touchscreen.
http://www.roadsmile.com/image-model/2313-jaguar-s-type_key_16.jpg.html
En tegenwoordig koop je ze voor een appel en een ei
Ook hier een super tevreden eigenaar van een S type 4.2 V8. Alweer 4 jaar lang nu . Het blijkt dat hij mijn , kuch, enthousiaste rijstijl, prima aankan. Hiervoor vooral Italiaans gereden , de laatste een 166, maar dit rijdt echt een straatlengte beter. Verbruik niet onredelijk voor een dergelijke auto, 0-100 in 6,5 sec, max trekgewicht van 1850 kg , de afgelopen 4 jaar nauwelijks afschrijving en fiscaal leuk voor de bijtelling. What’s not to like ?
Met veel plezier heb ik het artikel gelezen. Leuke en voor mij veel nieuwe informatie ; wist niet dat er zo veel “badge-engineering” in zat in de vorm van andere modellen. Het is een auto die ik overweeg als opvolger van mijn huidige auto, maar dat heeft geen haast.
Voor mij de minst mooie Jaguar ooit.
Zal wel leuk rijden, daar twijfel ik niet aan. Alhoewel zo’n S type R met z’n 400pk en leukere styling me wel kan bekoren.
Maar doe toch maar een XF Sportbrake, de auto die je niet moet uitleggen…
@cossiekiller: je rijdt toch een auto voor jezelf. Ik voel echt niet de behoefte om mijn autokeuzes aan een ander uit te leggen. Overigens krijg je er opvallend veel positieve reacties mee, maar dat boeit me verder niet.
@seicilindri:
Ik kan niet ontkennen dat ik de positieve reacties best leuk vind.
Beter positief als negatief commentaar.
@cossiekiller:
Ik heb mijn keuze nog nooit hoeven uitleggen.
De Jaguar XF mag dan wel beter zijn op alle vlakken, maar het heeft niks meer van Jaguar. Als ik deze auto in de verte zie rijden, moet ik altijd even goed kijken of het een Ford of een Jaguar is.
De XF heeft lang de klasse niet die de S-Type wel had. Sowieso verdwijnen alle klassieke auto’s. Ook de XJ lijkt op een Jap. Zonde!