Dit zijn 13 briljante varianten van de Ferrari 599

Hemelse V12, achterwielaandrijving, stijlvolle koets. Wat wil een mens nog meer?

Een paar weken geleden was de Ferrari 599 GTB Fiorano het onderwerp van de wekelijkse Autoblog Special. Natuurlijk is het niet wetenschappelijk vastgesteld, maar op dit moment lijkt deze ongelooflijk capabele supercar op zijn gat te zitten qua prijs. Koop er dus eentje!

De kans bestaat echter dat alle reageerders op Autoblog een Ferrari 599 zullen gaan kopen. Dan voel je je niet uniek meer. Gelukkig heeft Ferrari niet alleen de 599 GTB Fiorano gebouwd. Zoals we inmiddels wel gewend zijn van Ferrari hebben ze ook een enorme hoeveelheid speciale modellen gebouwd.  We nemen ze graag met je door.

Ferrari 599 GTB Fiorano F1 ’06

We beginnen met de meest gewone uitvoering, de standaard 599 GTB Fiorano. In combinatie met de F1-transmissie is dit verreweg de meest populaire configuratie. Dus op hele specifieke netwerkborrels in Monaco ben je niet waanzinnig uniek, maar eigenlijk is deze Ferrari perfect: motor voorin, atmosferische V12, fatsoenlijke transmissie, bijzonder fraaie lijn voering en een zeer acceptabel prijskaartje. Voor slechts 150.000 miezerige euro’s heb je extreem veel auto. Dan is het alleen even zoeken naar je favoriete kleuren combinatie.

Ferrari 599 GTB Fiorano ’06

Jazeker, het was mogelijk om de 599 GTB Fiorano te bestellen met een handbak. Dan moet je automatisch daar voor kiezen doen, toch? Voor de romantiek wel: je hebt namelijk die metalen pook en die sleuven. Het is gewoon een kunststukje om naar te kijken. Ook betrekt zo’n handbak je nog meer bij het rijden. Nadelen zijn er ook. Er zijn slechts 30 stuks van gebouwd, waarvan 20 naar de Verenigde Staten. Dus ze zijn peperduur, 4 ton tot een half miljoen komt geregeld voor. Daar heb je dus DRIE goede F1’s voor. En voor de F1 valt ook wat te zeggen. Voor het eerst had Ferrari de F1 bak goed voor elkaar en met 620 pk op de achterwielen is het wel een lekkere gedachte dat je beide handen altijd aan het stuur houdt. 

Ferrari 599 GTB Fiorano Panamerican 20000 ’06

In principe zijn deze twee auto’s niets meer dan een PR-stunt. Ferrari wilde rond deze periode zijn solide imago bevestigen met diverse expeditiereizen. Dat deed men met de 612 (dwars door China) en later ook met de 599 GTB. Er werd een route uitgezet van Brazilië naar New York. In die tussentijd konden de auto’s worden afgewisseld door diverse autojournalisten die de peperdure bolides over erbarmelijk onderhouden wegen kon loodsen. Zie het als een soort Top Gear Challenge, maar dan mét hele prijzige auto’s en veel minder humor. In drie maanden tijd werden er met twee auto’s elk zo’n 32.500 kilometer mee gereden. Dat gold ook voor de Iveco servicetrucks die er vlak achter reden met onderdelen, monteurs, brandstof en verse banden, die altijd nét buiten beeld stonden.

Ferrari P540 Superfast Aperta ’09

Tsja, voor sommige mensen is een Ferrari niet voldoende en exclusief genoeg. De auto is in opdracht van een klant gebouwd door de Special Projects divisie van Ferrari. De carrosserie is ontworpen door Pininfarina en moest lijken op de Ferrari uit de film Toby Dammit, met een Fantuzzi-koetswerk. De koplampen komen van een 612 Scaglietti, maar het is in technisch opzicht echt een 599 GTB. Dankzij het gebruik van koolstofvezel weegt de Superfast Aperta slechts 20 kilogram meer dan de Berlinetta.

Ferrari 599XX ’09

De Ferrari 599XX is een van de eerste auto’s die de Nordschleife in minder dan 7 minuten wist te rijden. Toch was het niet echt een record, want de 599XX is namelijk niet straatlegaal. Ferrari noemde het wél een record, want het was de snelste tijd gereden door een op een straatauto gebaseerde auto. Het is een speciale trackday auto die niet geschikt is voor welke raceklasse dan ook. De 599XX was net als de FXX een speeltje voor de allerrijksten. Ferrari bewaarde de auto voor je en deed het onderhoud. Tijdens diverse evenementen mocht je daarna een paar rondjes rijden, je buik vullen met hemelse pasta en weer terugvliegen. Maar het meest briljante was nog de persfoto waarop een piemeltje was afgebeeld op het asfalt. Gniffel.

Ferrari 599 GTB Fiorano HGTE ’09

De Ferrari 575M Maranello had het GTC pakket nodig om enigszins fatsoenlijk te zijn. Bij de GTB Fiorano was dat niet echt nodig: dat was een zeer sportieve GT met toerkwaliteiten. Toch kon je de GTB sportiever maken met het HGTE pakket. HGTE staat voor Handling Gran Turismo Evoluzione. De HGTE staat met zijn buik dichter op de grond De MagneRide schokden pers van Delphi werden herzien, de anti-rollbar werd dikker aan de achterkant en de veren waren stijver. De specifiek voor de HGTE bedoelde velgen waren lichter en de banden plakkerige Pirelli’s. Puur qua hardware is er niets veranderd aan de aandrijflijn, maar door wijzigingen aan de software was de gasrespons giftiger, het uitlaatgeluid nog luider en schakelde de F1-transmissie nog sneller.

Ferrari 599 GTO ’10

Dit is misschien wel de meest discutabele Ferrari van de laatste 25 jaar. Dat komt enkel en alleen door de naam. GTO is een naam die te heilig is voor deze auto, was de consensus. Hoe goed de 599 GTO ook zou zijn, de auto zou in de schaduw vallen bij de 250 GTO en 288 GTO. Wellicht dat we er later op terug komen, want het is een briljante auto. De V12 werd gekieteld naar 670 pk en 620 Nm en klonk nog fraaier. Alle overbodige luxe werd eruit gehaald. Je zit zelfs op stoffen bekleding! De 599 GTO is met 1.605 kg leeggewicht nog altijd geen lichte auto, maar de GTB was een tikkie te zwaar. Met name dankzij de verbeterde hardware kon de 599 GTO zijn vermogen nog beter kwijt en was de auto sneller op het circuit en beter handelbaar op de openbare weg. Althans, voor de geoefende bestuurder uiteraard. Er zijn 599 exemplaren van gebouwd.

Ferrari SA Aperta ’10

Deze kwam onlangs nog voorbij in dit artikel over glorieuze en open Ferrari V12’s. Ferrari’s met de V12 voorin en een open dak zijn vrij zeldzaam. Dat is niet anders met deze SA Aperta, want er zijn slechts 80 exemplaren van gebouwd. De SA Aperta is niet zomaar een 599 GTB waar ze de zaag in hebben gezet. De auto is vernoemd naar Sergio en Andrea Pininfarina (vandaar de SA) en Aperta is Italiaans voor ‘open’. Onder de kap vinden we de 670 pk sterke V12 uit de GTO en ook qua onderstel; hardware leent de SA Aperta veel van dat bijzondere model. De SA Aperta is wel aanzienlijk luxer uitgerust. Ten opzichte van een standaard GTB zijn ze véél duurder: een miljoen in euro’s ben je wel kwijt, als je er eentje kan vinden.

Ferrari 599 HY-KERS ’10

Wie zegt dat Ferrari niet groen bezig is? De 599 HY-KERS is enorm groen. De matgroene lak in combinatie met het matzwarte dak zijn de afgelopen 10 jaar sneller verouderd dan Inception, My Beautiful Dark Twisted Fantasy en de iPhone 4, ook allen afkomstig uit 2010. Het is in principe een 599 GTB, maar dan met een 100 pk sterke elektromotor die slechts 40 kg weegt. Hoeveel de accu’s wegen, hield Ferrari voor zichzelf. Wel dat ze zo laag mogelijk in het chassis waren geplaatst voor een laag zwaartepunt. De elektromotor assisteert de 620 pk sterke V12 tijdens acceleratie en kan ook als enige motor functioneren bij lage snelheden. Bijzonder: de transmissie was een zeventraps automaat met dubbele koppeling die we later gingen zien in de F12berlinetta.

Ferrari Superamerica 45 ’11

Het kan zijn dat je een Ferrari SA Aperta véel te burgerlijk vind en dat 80 exemplaren veel te veel is. Voor die ene persoon werd de Superamerica 45 gebouwd. De auto werd gebouwd in opdracht van Peter Kaliokow. Het meest bijzondere aan deze auto is natuurlijk het dak. Net als de Ferrari 575M Superamerica en Renault Wind is het een dak dat 180 graden omdraait. Er is er slechts eentje van gemaakt. De kleur is ‘Blue Antille’, dat dezelfde kleur is als een 400 Superamerica, de eerste Ferrari waarmee Kalikow zijn collectie begon. Ook hier de 670 pk sterke V12 uit de GTO.

Ferrari 599 GTB HGTE 60F1 ’11

Geen merk kan zo goed speciaaltjes bedenken als Ferrari. Zeker met de autosport in het algemeen en Formule 1 in het bijzonder kan het merk uit Maranello altijd wel een Special Edition uit de hoge hoed toveren. Voor dit model was het niet anders. De 599 GTB HGTE 60F1 is een model om 60 jaar overwinningen in de Formule 1 te vieren. Opmerkelijk dat ze dat in 2011 deden. Voor wie het F1-seizoen van 2011 gevolgd heeft: alleen op Silverstone wist Fernando Alonso met een Ferrari te winnen. Massa haalde dat jaar niet eens eenmaal het podium. Enfin, terug naar de 599 GTB: om al deze ellende te luister bij te zetten, was dit staaltje er met cosmetische opsmuk.

Ferrari 599XX Evoluzione ’11

Het mooie was dat de 599XX een soort testserie was. Je kon daar als sterveling meehelpen aan het testwerk van Ferrari. Althans, zo werd het gebracht. Een van de evoluties aan de auto was een enorme vleugel, waardoor je van je 599XX een 599XX Evolution kon maken. Gelukkig waren er meer wijzigingen. Het gewicht ging met 35 kg naar beneden. Het vermogen steeg naar 740 pk en 700 Nm. Tsja, als je dan toch al bezig bent met je 599XX, wil je niet de enige zijn op Mugello zónder die vleugel. Dan denkt men toch dat de zaken niet zo goed gaan. 

Ferrari SP30 ’11

Sommige Ferrari’s zijn dermate speciaal dat je er nooit wat van hoort. Zo kwamen pas later de details over de Superamerica 45 naar buiten. Hetzelfde gold voor de SP30. Ook hier werd de auto in opdracht gebouwd van een vermogende klant: Cheerag Arya. Het is een ratjetoe van verschillende Ferrari modellen. Zo komen de koplampen van een 458 Italia. De auto is gebaseerd op de 599 GTO. Dat is mede te zien aan het erg sombere interieur, dat bekleed is met grijs alcantara. Het is Ferrari Special project dat werd doorverkocht. Meestal zijn dit juist de pronkstukken van de Ferrari verzamelaars.