Na de goudgerande Oro versie is het tijd voor de ‘normale MV Agusta Brutale 1000RR. Wij mochten in coronatijden een blokje om.
Wat krijg je voor een kleine 35.000 euro?
Ja inderdaad, een kleine 35.000 euro dien je over te maken voordat jij jezelf eigenaar mag noemen van een nieuwe MV Agusta Brutale 1000RR. Niet te verwarren met de Oro versie van deze motor die vorig jaar al beschikbaar was voor een bedrag dat opliep tot € 50.000. Maar na die gelimiteerde Oro versie is er nu de ‘normale’ productieversie en die stond afgelopen week voor onze neus. Geen uitgebreide circuit persintroductie in Almeria in Spanje . Maar een lokale introductie bij de Benelux importeur. De Brutale 1000RR is het nieuwste model van het merk uit het Noord-Italiaanse Varese. Laten we eens beginnen met de specificaties.
The Basics:
MV Agusta Brutale 1000RR
Motor: viercilinder, 998 cc
Vermogen: 153 kW (208 pk) bij 13.000 tpm
Koppel: 116 Nm bij 11.000 tpm
Topsnelheid: 300 + km/u
Gewicht: 186 kg
Prijs: vanaf € 34.389,-
Leverbaarheid: Nu bij de dealer! (wij reden de demo van Jarno Motors )
Vleugels op een naked?
Vleugels op een ‘naked’, dat is inderdaad de realiteit in 2020. Dat ligt voornamelijk aan de richting die het segment op gaat. In een heel ver verleden maakten wij ons nog wel eens druk over de zin en onzin van supermotards met 1200 cc blokken (Aprilia Dorsoduro 1200 om er eentje te noemen). Dat stond toch wel heel ver af van de 600cc Supermotard waar het allemaal mee begon. Bij naked bikes is het toch iets anders. Er is altijd al een categorie geweest waar het puur om power ging (Yamaha V-Max..). Maar de nieuwe hyper-naked categorie in de motorfietsmarkt vraagt niet alleen om ‘hard-rechtdoor’. Maar ook om stabiliteit die ook echt van pas komt, bijvoorbeeld op trackdays. Werk aan de winkel dus voor de engineers. Om te zorgen dat al dat vermogen ook letterlijk aan de grond te houden is.
De reden dat deze MV Agusta dus ook beschikt over vleugels is het feit dat tijdens het testen de motor de neiging bleef houden om bij snelheden rond de 270 km/u ‘in de ketting te klimmen’. Kort gezegd, het voorwiel kwam omhoog mede door te weinig druk op het voorwiel. Deze anekdote kregen we mee van Brian Gillen, de technical director van MV Agusta die ‘virtueel aanwezig’ was tijdens de persintroductie. Gillen is verantwoordelijk voor de ontwikkeling van de Brutale 1000RR en was duidelijk tevreden over de motor zoals hij nu bij de dealers de showroom in wordt gereden.
All Show and no Go?
De motor is bezaaid met designdetails en eenieder zal voor zichzelf bepalen of het ‘zijn kopje thee’ is. Feit is dat hier wel echt iets anders staat dan wat de andere merken aanbieden in de hyper-naked categorie. Overigens valt er sowieso echt iets te kiezen als je in de markt bent voor een hyper-naked. Of het voor jou de KTM of de Ducati Streetfighter V4, de Aprilia Tuono of de MV Agusta wordt zal niet alleen van je portemonnee maar ook van je smaak afhangen.
Even terug naar Brian Gillen en het ontwikkelproces. De focus bij de ontwikkeling lag niet alleen op het enorm sterke blok van 208 pk, maar vooral ook op het toegankelijk maken van de motorfiets. Dat is mede bereikt door de verschillende systemen die op de Brutale zijn gemonteerd.
Wheeliecontrol kennen we al jaren, maar vooral als ‘lijnrechter’, die ingrijpt wanneer het voorwiel de grenswaarde passeert. Komt het voorwiel meer omhoog dan de ingestelde grens, dan wordt het vermogen teruggeschroefd, waardoor je voorwiel terugvalt op de weg. Bij MV hebben ze een nieuw systeem: FLC (front lift control). Dit moet ervoor zorg dragen dat je de wheelie gecontroleerd kan vervolgen zodat jouw acceleratie niet onderbroken wordt. Dit systeem heeft simpelweg een aan/uit stand (0 of 1). Dit systeem grijpt dus niet pas in bij de grenswaarde (hellingshoek van de wheelie) maar gaat vanaf het moment dat het voorwiel los komt al meedenken en actie ondernemen.
Daarnaast heeft de MV natuurlijk ook tractiecontrole (stand 0 tot 8). Je stelt daarmee in hoeveel slip de motor toelaat. Dat je daar ook wel eens teveel op kan vertrouwen werd geïllustreerd door het verhaal van de enige crash tijdens de ontwikkeling van de Brutale. De testrijder dacht dat hij de tractiecontrole nog op stand 1 had staan en trok voor het einde van de bocht op het circuit het gas vol open. Een valpartij was het gevolg. Hij stond dus gewoon uit. User-error zullen we maar zeggen.
Hadden we al gezegd dat er ook launch-control op de MV Agusta zit? Of dat werkt? Hieronder wordt het geheel even geïllustreerd door Randy van der Wal die een dag na ons de MV reed.
Brutale 1000RR: oncomfortabel en hardcore?
Nee, toch niet. Tenminste dat was niet het gevoel waarmee we afstapten na een uurtje MV Agusta Brutale 1000RR. We waren te gast in IJsselstein bij Motomondo, de vertegenwoordiger van MV Agusta voor de Benelux. Normaal spreek je dan van een ‘rondje om de kerk’ maar zo dicht bij Lopik spreek je hier eerder van een ‘rondje om de zendmast’.
De importeur had het voor elkaar gespeeld 1 demofiets te bemachtigen en logischerwijze was de rijtijd beperkt. Weinig tijd om dus echt te wennen aan de motor, maar gek genoeg vraagt de Brutale daar ook niet om. Met een bescheiden 1,75m sta je ten eerste al met beide voeten prima plat op de grond en startend in de ‘Sport’ mapping word je hooguit de eerste keer verrast door de gasreactie. Ergonomisch is de Brutale 1000RR mijlenver verwijderd van de eerste MV Agusta’s die in 1999 uit de fabriek in Varese rolden.
Je hebt zowaar het gevoel dat je hiermee wel naar de Eiffel zou willen rijden. Bestel die motortrailer voor je motortrip maar af (ok, misschien toch niet). Het blijft natuurlijk een actieve zithouding. Maar zodra je boven de 100 km/u dreigt te komen wordt de druk op nek en polsen al iets verlicht. Na 19.00 uur rijden blijft echter wel aan te raden als je snelwegkilometers wil gaan maken.
Het ‘MV gevoel’
MV Agusta is een merk dat bij je moet passen. Zelf ben ik altijd wat sceptisch geweest over de koers die het merk de laatste tien jaren heeft gevaren. Modelupdates van de Brutale volgden elkaar vlot op en ook qua design was het mij niet altijd ‘clean’ genoeg (maar dat is persoonlijk). De Brutale 1000RR lijkt echter een welkome trendbreuk ook als we technical director Gillen horen spreken over de noodzaak van goede ergonomie en bruikbaarheid van het potentieel. Na de eerste korte kennismaking weten we dat dit voor een groot deel opgaat. Het potentieel is enorm. Onder de 7-8.000 toeren is de Brutale voor iedereen met verstand prima te rijden. Of je hem daar voorbijtrekt is aan jou (en de omstandigheden). De mappings (rain/sport/race) bieden ook echt vertrouwen in het gekozen programma (ze bepalen gasreactie/ demping/ tractiecontrole).
Natuurlijk moet je nog steeds tien keer steken wanneer je voor de fotograaf moet ‘straatje-keren’. Maar je duimen zitten tenminste niet meer klem zoals destijds op de F4. Goed om te weten dat het ‘MV gevoel’ anno 2020 niet meer bestaat uit pijn in je rug en zere duimen…
Direct naar de MV Agusta Brutale 1000RR dealer rennen?
Nee, eerst even bellen in deze tijden natuurlijk. Zeker ook om te vragen of er een demofiets beschikbaar is. Want als je serieus in de markt bent voor een power-naked of hyper-naked dan hoort de MV Brutale 1000RR sowieso op je shortlist te staan. En zoals altijd zit het bewijs in de proefrit. Of deze motor jou past of niet. Al zal het voor sommige mensen een droom blijven totdat het afschrijvingsmonster zijn werk heeft gedaan. Wat deze korte eerste kennismaking leerde is dat iedereen met een beetje verstand in zijn rechterpols er prima het Nederlandse verkeer mee kan doorstaan. Of jij er in de Eiffel, in de Alpen of op een trackday het maximale uit kan halen zal voornamelijk aan jezelf liggen. Dus check altijd even in welke stand de traction control staat, 0 is echt UIT…
foto’s: MotoMondo / Jacco van de Kuilen
Voor dat geld heb je een Ducati Streetfighter V4(S) en nog voldoende euro’s om een auto erbij te kopen, of een pekelfiets. Nee, ik vind dit niet bijzonder genoeg om er 35K op stuk te slaan. Laatst een testritje op een Streetfighter V4 gemaakt, dat twin pulse motorblok geeft zoveel beleving, daar kan een 4 in lijn echt niet tegenop wat mij betreft. Ook de reden dat mijn S1000RR de deur uit gaat voor een Panigale V4: het motorblok.
Ik schrok om eerlijk te zijn nog meer van de prijs van die Streetfighter V4 S : € 26.590. Als je al in die prijsrange aan het shoppen bent dan zie ik wel waarom iemand kiest voor de MV. De non S Ducati is natuurlijk wel een heel stuk goedkoper met € 22.990.
Zeker weten, maar de S heeft elektronisch instelbare Öhlins vering en stuurdemper, hoewel ik niet denk dat enkel die componenten de meerprijs rechtvaardigen… Ook niet per sé nodig vind ik, ik zou voor de reguliere kiezen, maar alsnog is de Duc heel wat goedkoper dan deze MV (zelfs de S) en ik begrijp niet helemaal waar dat verschil vandaan komt eigenlijk. Ik betaal bij een motor voornamelijk voor het blok, dat heeft in de Ducati wel wat meer beleving en ‘pedigree’.
Wel een leuk artikel, mooi dat je een proefrit los hebt weten te peuteren. MV’s blijven leuk, collega heeft een Brutale 800 en dat is toch wel een bijzonder ding.
@racerx: daar bovenop vind ik deze Brutale echt bruut lelijk… Lijkt wel alsof men geen mooi gelijnde motor meer kan ontwerpen. Alles is vreselijke druk, klein/gedrongen en met onnodig veel lijnen en vouwen.
Ben dan wel benieuwd waarom je de MV die €8000 meer waard vind t.o.v. de V4S.
Technisch ontlopen ze elkaar nauwelijks. Behalve dat de MV 8 kg zwaarder is.
Dezelfde Öhlins, Brembo’s en alu gesmede velgen. Dan ben ik persoonlijk toch wel benieuwd waar dat verschil in is gaan zitten.
@torsen: mv agusta is kleiner fabriek. Vele dingen worden niet als ducati massa prductie gemaakt. Verder alles handmade tot laatste schroefje. Agusta zie je niet vaak he
Schroefjes koop je gewoon in. Die maak je niet met de hand.
Dat Ducati een geavanceerdere productie lijn heeft geloof ik best.
Ducati is een stuk groter.
Maar als ik andere modellen van MV bekijk zijn die beduidend scherper geprijsd t.o.v. de concurrentie.
Ik heb toch sterk het gevoel dat ze hier alleen exclusiviteit afdwingen door de prijs bewust hoog te houden.
@racerx: Aan de ene kant is 35k belachelijk veel geld, aan de andere kant; als je kijkt naar de techniek en materialen, het vermorgen 208 pk op 186kg!) en dan kijkt naar een beetje sportwagen is dit natuurlijk nog steeds een schijntje.
Absoluut, maar dan is een Ducati Streetfighter V4 nog meer een schijntje ;-)
MV heeft een magische klank, is toch een stukje meer speciaal dan Ducati.
Overigens waren de laatste productie MV’s uit de late jaren zeventig verhoudingsgewijs nog veel duurder. Kocht je drie vergelijkbare japanners voor.
300+ op een naked, vroeger pasten ze de gearing aan op een naked omdat je boven de 250 toch niets meer te zoeken had. M’n oude 2004 Brutale hield het voor bekeken aan 240 en dat was al geen pretje meer.
Met 208pk heb je die downgearing mss niet nodig, al blijft het een hoogtoerig blok met weinig koppel onderin.
Dat gezegd zijnde dit soort motoren is meer voor de Hamiltons en de Ronaldos en voor lui die over cijfertjes spreken maar ik ben er nog niet dikwijls door ingehaald.
Ben ik helemaal met je eens 200+kph is niet te doen op een fiets zonder kuip.
@focusrs1: Ooit eens 274 gereden op een aangepaste Yamaha MT-09 over de Autobahn. He hoofd begint zo hard te trillen dat je niet helder meer kan zien. Engste dat ik ooit heb gedaan en ben ook niet van plan het ooit nog te doen.
Wel weer een hele mooie fiets, bij MV Agusta maken ze toch echt motoren om van te watertanden. De prijs vind ik toch wel heftig. De laatste Brutale 1100rr was toch een stuk betaalbaarder dacht ik.
De grap blijft alleen wel dat de meeste lui die op dit soort fietsen kopen in de Eiffel of het zwarte woud nog steeds compleet worden zoek gereden door die lul op een BMW GS met een tent achterop :)
Hahaha mooi omschreven en zeker waar, onderschat de gemiddelde GS rijder niet… veelal heren van een bepaalde leeftijd die al heel wat jaartjes ervaring hebben (en ook niet altijd een GS-achtige gereden hebben).
Deze 38 jarige oude lul met een GS hoopt binnen een jaar of twintig ook zo eentje te zijn die op een mooie baan jonkies zoek kan rijden.
Heb ooit zo’n filmpje gezien van een goldwing held die een R1 (?) best lastig maakt in de bergen. Heerlijk vind ik dat.
Is ook prachtig, mij is het nog niet overkomen als ik er ook daadwerkelijk voor ging zitten, maar het is gewoon mooi. GS is een erg fijne bike trouwens.
@racerx: mij wel. Deze 35 jarige lul met een 1150GS is ooit zoek gereden door een zwitserse local op een gold wing waarbij zijn treeplanken een vuurshow gaven en de punten van mijn koffers aan t einde van de rit afgevlakt waren.
Hebben wel heerlijk zitten eten en beppen bij de pizzaria een paar dorpies verder. Wat kon die vent rijden zeg.
Hij kende de weg, ik niet, laten we het daar maar op houden. ;-)
Haha dat ben ik dan… Nou tent, volle koffers onderweg naar de b&b. :-P
En ik maar rustig blijven wachten totdat er een nieuwe S1000R is. Krijg het idee dat ik kan wachten totdat ik een ons weeg. Dit weekend nog wel de introductie van S1000XR….
Ik heb een RR en was na een halfuurtje Panigale V4 volledig om… week erna stond de RR te koop, waarschijnlijk deze week verkocht en dan rustig op zoek naar een mooie Pani. Proefritje Streetfighter V4 voor jou? Beleving is echt x2 vergeleken met de gemiddelde 4 in lijn.
Poeh veel geld voor een motorfiets. Complimenten voor de auteur trouwens, goed geschreven artikel. Kritisch, geen clickbait, meer van dit!
Agusta super mooi bike. Heb een brutale 800 gehad. 2 min punten. Harde stoel en onderdelen kan je lang op wachten. (Ben ook fabriek gegaan italie voor 12.5 euro krijg je tour) maar nu v4 of s1000rr. Ik heb beide gereden. Maar die model 2020 s1000rr is echt superieurder. ( rij zelf 1000xr) v4 looks mooi maar rij s1000rr nieuwste dan weet je wat ik precies.bedoel
Ben hier blijkbaar de enige, maar 200pk is mij teveel, mijn talent rijkt alleen in mijn fantasie zo ver, dus dat zou behoorlijk gevaarlijk worden en ondertussen heb ik dat gelukkig ook al door, 20 jaar geleden had ik direct ja gezegd om mij een kwartier later waarschijnlijk te pletter te rijden :p
@xytrxytras. 200 pk is idd veel. Soms wen je eraan. Zo niet kan je hem rainmode zetten. Ik meen 140 pk.
Je bent zeker niet de enige. Ik heb de skills nu niet om dat soort vermogens te benutten. Dus ik ben zelf meer aan het kijken voor iets met 50pk minder.
Denk dat het zonder alle electronica van tegenwoordig ook voor weinig mensen weggelegd zou zijn.
@torsen: om goed te benutten moet idd circuit gaan. Je bemut toch niet
@elemento: een naked hoort niet op een circuit.
@xytras: Amen. Zelfde als met hypercars, die worden ook met bosjes kortgereden ondat zoveel pk voor de gemiddelde sterveling gewoon te veel is. En dan zit je nog relatief veilig in een (carbon) kooi. Op een motorfiets is 150 pk ruim(!) voldoende op de openbare weg.
Ik vind dat dat allemaal ook wel afhangt van hoe ze vrijkomen.
mijn GS heeft 136 hengsten, en in den beginne dacht ik oei oei, daar zal ik (Komende van 76pk) heel wat moeite mee hebben.
Maar het zijn eerder 136 boereknollen (ik heb alleen de dynamic pro modus nog niet geprobeerd).
De werken hard maar heel gemoedelijk.
Bij een MV agusta of een KTM zullen dit natuurlijk wel eerder een bende hitsige Arabische volbloeden zijn natuurlijk.
Leuk stukje geschreven! Persoonlijk vind ik de laatste generaties MV een beetje teveel van t goeie qua design. Hoekjes, lijntjes, vleugeltjes, het mag allemaal wel wat cleaner van mij.
Overigens vond ik de zithouding van de nieuwe Brutale niet verkeerd, alleen mijn knieën komen tegen een rare rand aan.
Maar dat noemen we maar even ‘karakter’
Leuk stuk over de MV Agusta 1100 Grand Prix uit 1979. De snelste productiemotor van zijn tijd, met 119 pk veel sterker dan zelfs de allersterkste Japanse superbikes. Geassembleerd en aangepast door de Duitse importeur Schneider-Hansen met goedkeuring van MV Agusta. Prijs was 35.000 gulden, daar kocht je in die tijd een nieuwe BMW 323i voor.
https://www.motoplus.nl/magazine/uitgaven/artikel/classic-mv-agusta-1100-grand-prix/
Geweldig dat er bij Autoblog ook alsmaar meer over motoren wordt geschreven. Ik kijk ook uit naar de eerste video recensies! Wat betreft de MV, geweldig! De mensen die zich druk maken over dat de prestaties niet goed tegenover de prijs staan begrijpen deze motorfiets/MV Agusta niet. Bij MV Agusta zullen ze de laatste zijn om te ontkennen dat ze dure fietsen maken. Als je waar voor je geld wilt hebben koop je een Yamaha MT-10 of een Kawasaki ZH2, eventueel een KTM superduke. MV Agusta koop niet om de beste prijs/prestatie verhouding, maar omdat je iets met het merk hebt. Of dat nou de exclusiviteit is of het design. Persoonlijk vind ik hun slogan “motorcycle art” erg treffend. Voor mij is MV Agusta meer dan een motor en als ik het geld had zou ik daar graag meer voor betalen. Helaas zal ik voorlopig nog even moeten watertanden bij de foto’s en in de showroom, maar hopelijk heb ik ooit het geld om er zelf een te kunnen kopen. Of dat nu de brutale 1000RR is of de dragster 800RR.
Alleen vergeleek niemand hier het met een Yamaha of een Kawasaki maar met die andere prijzige fabrikant uit Italië.
Zet een F3 800 en een V2 naast elkaar en de F3 is zelfs een stuk voordeliger.
De Brutale 800RR is met €16k ook niet goedkoop maar ook zeker niet te duur voor een 140pk fiets met die looks.
Waarom hier dan ineens een prijsverschil van een nieuwe mt-07 tussen twee zodanig gelijkwaardige italiaanse fietsen zit vind ik dan erg opvallend.
Is deze dan meer art on Wheels dan de rest van hun aanbod die er bijna hetzelfde uitzien?
Ik ben het met je eens. Toch denk ik dat MV Agusta met de 1000RR naar andere klanten opzoek is dan in ieder geval Aprilia en misschien ook wel dan Ducati. We hadden bij de persvoorlichting moeten zijn voor het antwoord denk ik.
Als het puur om prestaties gaat ben je het beste uit bij Aprilia. Voor de looks (als is dat subjectief natuurlijk) bij MV Agusta. Ducati is dan wat mij betreft de gulde middenweg.