Zo’n autorit die nog vers in het geheugen ligt, ook al is het misschien een behoorlijke tijd geleden.
Auto’s, we zijn er gek op. Vaak tot verbazing van anderen. Deze lezersvraag moet dan ook een makkelijke zijn. Want welke autorit heeft het meeste indruk op je gemaakt? Je hebt niet eens een rijbewijs nodig om hier een antwoord op te kunnen geven. Of antwoorden, want eentje uitkiezen is wellicht onmogelijk.
Of het nu je eerste rondje op een circuit, die fantastische bergwegen bij zonsondergang of een enorm gave roadtrip is geweest. We hebben allemaal wel één of meerdere autoritten die een speciaal plekje in de hersenpan hebben. Sterker nog, er nu terug aan denkend krijg je misschien wel een grijns op je gezicht. Voordeel van dat thuiswerken is dat er geen collega is die vraag waarom je stom zit te glimlachen achter je beeldscherm als een idioot.
Een autorit vol herinneringen maken is wat lastiger in de huidige omstandigheden. Door alle beperkingen zijn we voornamelijk op de Hollandse polderwegen aangewezen. Maar ook hier kun je memorabele autorit beleven. In deze lezersvraag willen we epische anekdotes horen! Welke autorit heeft het meeste indruk op je gemaakt? Laat het weten in de comments.
Rondjes Zandvoort in een 488 en een Hurican. Kan moeilijk kiezen.
Bij -25 door het Russische land, in een Moskvitch. Alles bevroren behalve de voorruit en de klapraampjes van de voorste portieren. Sneeuw en windkracht 5-6. Een tegenligger per kwartier en continue de vraag wat als het motortje nu plof zou zeggen…..
@pivavar: Ik ben naar Sint Petersburg en Moskou gereden vanaf NL, gelukkig niet met -25.
Ramblerally 2019 in een E36 M3 met nog een partij autoliefhebbers over schitterende wegen.
Bij mij ook de Ramble Rally! Met name in Wales waar wij met onze Lexus LS400 de snelle jongens in de Porsches probeerden bij te houden. Zo asociaal hard gereden in dat grote slagschip over de glooiende wegen in Wales dat ik savonds in het hotel gewoon zeeziek was. Geweldig!! De jongens in de Porsches noemden ons knettergek omdat we ze nog bij konden houden ook. (lag er waarschijnlijk meer aan dat zij wel hun verstand bleven gebruiken)
Op 2 wielen met de Micra was er toch een om niet te vergeten, hij was wel bijna total loss maar dat terzijde. Opvallend genoeg ben ik met meer vermogen verstandiger gaan rijden, gelukkig maar.
Met een Mustang cabrio cruisen over Highway 1, beginnen in Napa via Sanoma Raceway en Laguna Seca naar Los Angeles.
Ging meer over het de weg, het landschap en het gezelschap dan de auto. Maar toch de fijnste herinnering waar een auto een rol speelt. De Mustang vergrootte het genot, maar ik denk dat het genieten was geweest in elke auto.
Ik heb de oostkust van Canada afgereden in een Mustang GT en zuid mexico doorkruist in een V6 exemplaar. Ongetwijfeld de snelste wagens dat ik al met gereden heb. Zelf de V6 voelde sneller aan als een Chrysler 300C SRT die ik hier eens heb mogen test rijden. Ook over de wegligging was ik verbaasd het voelde als een E92 BMW met iets zwaardere neus.
Aangekomen bij Bristol Motor Speedway in Tennessee keek ik toe hoe professional NASCAR rijders testwerk deden. Een uiterst sympathieke man had na een leuk gesprek mij de toegang verschaft. Langs de baan kwam ik in gesprek met een coureur. Plotseling vraagt hij; “wil je mee, we hebben een demo auto bij ons?”
Ik zei natuurlijk ja.
Na 30 rondjes kon ik een week mijn hoofd niet meer draaien, mijn nekspieren waren aan gort.
Rondjes Zandvoort in een Mazda MX5 NC naast een goeie coureur, rondjes in een M4 naast een heel behoorlijke ‘coureur’ en ritjes met een 991.1 GT3 RS zijn wel de mooiste. En de eerste rit in mn eerste eigen autootje, die ook, ook al had-ie maar een pk of 45, geloof ik. Waarvan er vanwege de leeftijd misschien niet eens meer 40 over waren.
Ik heb leuke races en strijd gehad op circuits maar het eerste wat mij te binnen schiet is een rit in mijn eentje in de Ardeche met mijn eerste auto: een Alfa 33 16V QV. Ik was een beetje aan het toeren toen er opeens een Peugeot 309 Gti voor mij de weg opdraaide. Hij hield er een meer dan sportieve rijstijl op na en ik heb zeker een half uur achter hem gereden met snelheden die je alleen haalt als je de wegen daar goed kent. Uiteindelijk draaide hij ergens een oprit op, we hebben naar elkaar getoeterd en gezwaaid en volgens ben ik terug gereden naar de camping. Meest voldane koude biertje ooit ;)
Carretera Austral. Hoop ik ooit nogmaals te kunnen doen. Helaas nu geasfalteerd voor het grootste gedeelte.
Bij mij staan er 2 even hoog;
Vorig jaar met de GT 2RS MR meegereden op de Nordschleife, dit was echt een hele gave belevenis.
En 3 jaar geleden heb ik een kleine roadtrip gemaakt met mijn broer. Meer dan de helft van de roadtrip draaide om auto’s en mooie wegen. Zo zijn we naar Monaco, door de Cinque Terre , naar alle Italiaanse fabrikanten en musea en Monza en Imola gereden.
De rit achter de ambulance aan die met gillende sirenes onderweg was naar het ziekenhuis met daarin ons zoontje van 14 maanden. Vrouwlief mee in de ambulance ik als een gek spulletjes pakken en erachteraan gereden. Niet zozeer een glimlach wel een rit die je niet snel vergeet. Gaat van alles door je hoofd heen waardoor je totaal niet met autorijden bezig bent maar ben toch heelhuids aangekomen in het ziekenhuis en niet eens veel later dan de ambu. Inmiddels paar maanden geleden en gelukkig weer alles goed gekomen met de kleine rakker :-).
Herkenbaar. Ik had hetzelfde met mijn hoogzwangere vrouw in Frankrijk. Volgens de dienstdoende arts had ze een hersenbloeding…. met die kennis met de ambu naar het hoofdziekenhuis 30min verderop.
Ik erachteraan, maar doorrijden? Ho maar. Aangezien ik geen idee had waar t zkh was er maar ‘rustig’ achteraan gereden, maar ik had er 10min eerder kunnen zijn. Zelden zo’n stressvolle rit gehad met alle gedachten door t hoofd ..
Achteraf bleek het geen hersenbloeding te zijn maar een spontane halfzijdige gezichtsverlamming welke gelukkig is weggetrokken na een paar maanden.
Meerijden in een Leopard 2A5 gevechtstank in Bergen Hohne (D). Als ’t 4 wielen moet hebben: rondje Zandvoort in een Formule RP1.
Dat was tijdens Supercar Sunday in Assen. Een meneer was zo vriendelijk om mij mee te nemen in een ritje met een 650S Spider. Toen nog gloedjenieuw! Een-na-laatste bocht brak ‘ie uit, maar hij wist hem prima onder controle te houden.
Toen ook nog meegedaan aan een drag race!: https://www.youtube.com/watch?v=dwBFJM5nVSk
Wat een sensatie was dat! Nog altijd dankaar voor.
Polderweggetje met een Mercedes 190 2.3 16 klepper of hoe heet dat ding ook al weer?
In 1996 in een RS2, wat een acceleratie vond ik dat. 5 jaar later kocht ik zelf eentje, nog steeds in bezit. 2de was in Amerika in 2007 in een Terminator Cobra met een Kenne Bell compressor en andere goodies. 900 pk 800 nm. Zal ik nooit vergeten, wat een geluid en acceleratie. De 4.6 32V is een van de best klinkende V8’s ooit.
RS2 nog steeds in bezit,noooooooooit verkopen zou ik zeggen.
De rit nadat mijn vader me de deur had gewezen. Na 23 jaar tirannie en manipulatie kwam hij erachter dat ik niet meer naar zijn pijpen kon dansen en wilde hij niks meer van me weten. Het eerste kwartier voelde alsof de grond waarop ik altijd stond weggeslagen was. Alles werd namelijk door hem bepaald en nu was die vastigheid ineens weg.
Maar na dat kwartier kwam het besef dat ik eindelijk vrij was. De opluchting die ik voelde is met geen woord te beschrijven. Ik heb er een mooie rit van gemaakt en genoten van alles wat ik nu ineens anders zag.
15 jaar later hebben mijn vader en ik de strijdbijl begraven en werd ik geaccepteerd zoals ik ben. Ook de rit na dat gesprek zal me altijd bij blijven. Het contact is nu goed en ik heb eindelijk een echte vader.
Achterin de Volvo 245 Polar van mijn ouders op vakantie in de bergen in Slovenië. Was er een met zo’n bankje achterin in tegenovergestelde richting. Volle bepakking 4 kinderen en dan stijl omhoog. Weet nog dat de Volvo dat nauwelijks aankon en we 2x moesten stoppen om dat de temperatuur in het rood was. Als klein jochie die 2.3L B230F horen loeien en een zenuwachtige pa maakten het ook voor mij een spannende rit.
F512 BB op de ring van Antwerpen met snelheden tot 200km/h in 1982,
328GTS op circuit Zolder,
en zelf rijden met Ferrari California T in Maranello met vrouwtje en zoontje op de achterbank. Dak openen en heuvels rond Maranello verkent.
Met een gehuurde Toyota Corolla in Hongarije driften in een gekapt maïsveld. Ons huisje was 2 straten verderop. We hadden de auto 5 min geparkeerd en minstens 4-5 politieauto’s met loeiende sirenes sloegen af naar dat veld. Snel de restjes uit de wielkasten gepeuterd en in het zwembad gesprongen, haha.
In tien dagen met een Alfa Giulia (uit ’71) van John O’Groats naar Land’s End. Geen meter snelweg, prachtige landschappen en goed gezelschap. Het blokje begon wel steeds meer te roken en lekken, maar dat heeft de pret niet gedrukt. Inmiddels is de tweeliter Nord volledig gereviseerd en weer klaar voor nieuwe avonturen!
Rustig op de snelweg, linkerbaan, 100km/uur. Regende wat en was enigszins druk. Op normale afstand een Porsche 911 voor mij. Voor de Porsche knalt iemand op een ander, er vliegt iemand de vangrail in. Explosie aan glas. Porsche en ik remmen. Noodstop. De remmen van de sportwagen zijn veel beter dan die van mijn bejaarde wagen. Ik kan niet harder remmen als ik al doe. Kom steeds dichter bij mijn voorganger. Ik dacht echt dat ik achterop de Porsche ging knallen. Uiteindelijk sta je stil. Zat nog wel ruim een meter tussen mij en de 911.
Lang leve ABS, goede banden, en normaal afstand houden. Had het hart in mijn keel zitten. Heeft echt indruk gemaakt hoe belangrijk een goed onderhouden auto is als je het nodig hebt. Van die mensen die met veel te dunne remschijven enzo doorrijden, onbegrijpelijk.
Ongeluk was enkel blikschade, 2 auto’s total loss, en vast een stijve nek voor de inzittenden.
Met een (veel te) verlaagde Alfa 156 V6 naar Umbrië. Heenreis was verschrikkelijk. Ontzettend veel files gehad, jengelende kinderen achterin en de laatste 200km binnendoor over een verschrikkelijke weg met kuilen zo groot als de 18 inch velgen. Onze agriturismo lag bovenop een berg. Voor elke boodschap of uitstap moesten we dus de berg af en op.
Gaandeweg de vakantie werd het een uitdaging om telkens sneller die berg op te jakkeren. De beste herinneringen aan deze vakantie zijn dan deze ritjes omhoog met het geluid van de Busso V6 die in de toeren word gejaagd om, elke dag sneller, die berg op te jakkeren. Steeds aangemoedigd door de oude Italiaanse opa die ergens halverwege woonde en die Hollandse Alfist wel kon waarderen. Toen ik in de avond een keer bijna op een everzwijn knalde die na een blinde bocht stond toch maar ervoor gekozen om mijn huwelijk te redden en wat rustiger de berg op te gaan. Deze ritjes en tunneltjes met de Busso zijn de reden dat ik nog regelmatig zoek naar een 156 V6 voor erbij…
Vrijdag 13 december 2019, driving home for Christmas vanuit Ingolstadt naar Nederland. Ik zou om 13h vertrekken om 11u begon het te sneeuwen. Ik ben om 12u vertrokken, het ging steeds harder sneeuwen. De ene na de andere snelweg ging dicht vanwege geschaarde vrachtwagens, de omleidingsroutes die het navigatiesysteem voorstelde werden steeds exotischer. Op een gegeven moment vond het systeem het een goed idee een stijl bergweggetje op te rijden. Dat was het moment dat ik besloot nee, ik accepteer de file. In kruip temp Beieren uit en vanaf Fulda was alles schoon, ik kwam rond mindernacht thuis. Mijn conclusie: plan geen reis op vrijdag de 13e, dat bijgeloof is geen bijgeloof!
Met een gehuurde Ford Transit met kale achterbanden en vol studenten over de ‘Ring.
Grappig genoeg is dat mijn eerste autorijles in een Volkswagen Vento anno 1992. Wat mij ook altijd bij zal blijven is in een NASCAR V8 klasse met 450 PK met volle vaart over het circuit (als bijrijder welteverstaan).
Ik denk wellicht de eerste keer dat ik gas gaf in mn oude turbo E46 M3, ondanks dat ik al wist dat ie bizar veel power had als passagier, verbaasd je je dan over wat het doet als je het zelf met je voet kan bedwingen….
Wellicht wel andere verhalen, maar deze kwam meteen als eerste boven int koppie
Ten tweede over de A16 tussen Rotterdam en Dordrecht in een Kadett GSi eind jaren ’80 met op de digitale klok 200 km/h. Nog steeds mijn snelheidsrecord met de auto.
Wat voor mij de trigger was naar de autoliefhebberij was toen ik een jaar of 10-12 was.
Mijn broer had destijds een jonge occasie E39 528i met handbak gekocht. Ik was niet veel gewoon aangezien mijn ouders seat-rijders waren.
Dus op de passagiersstoel in een E39 ging mijn broer eens plankgas geven. Hoe die teller naar 6.500 toeren schoot, die sound die erbij kwam, het gevoel van in de stoel gedrukt te worden. Dat was voor mij hét van hét.
Die E39 had eigenlijk zo’n indruk op mij gemaakt dat ik een 6-tal jaar geleden besloot om zelf een E39 te kopen. Toen kwam de realiteit. Wat een duur ding was dat om rijdende te houden :P.
Wat ook een top-ervaring was, maar minder “emotioneel” zijn de weekenduitstapjes met wat vrienden naar de Nürburgring. Enkele keren ook met de 991 van mijn ex-baas en de kans om die auto tegen 309 op teller over een lege autobahn konden knallen.
Die ritjes in de avond als je terug kwam van opa en oma, ooms en tantes en neefjes en nichtjes. Lekker achterin de auto, moe van het spelen, half in slaap sukkelen.
Berlijn, ca. drie weken na de val van de Muur. Met vier personen in mijn oude C Kadett, over de website enige snelweg die het toenmalige West-Duitsland met (West-) Berlijn verbond. Gewoon, uit nieuwsgierigheid, Ossies kijken.
Wat me nog het meeste is bijgebleven is dat we onderweg een gestrandde auto langs de weg zagen, die we twee dagen later weer passeerden – alleen was deze toen al tot op het casco gestript. Oh, en de verkeersborden in West-Duitsland gaven de afstand aan tot aan West-Berlijn, en eenmaal de grens over, lag die grens weer enkele tientalle kilometers verder, verwijzend naar Oost-Berlijn.
Rondje Nordschleiffe in de BMW M5 aka Ringtaxi… bloody hell wat was dat gaaf… maar een dagje Bleekemolen op Zandvoort was ook prachtig
Heerlijk met Subaru Outback en de Fleetwood E1 en de racefiets mountainbike naar Oostenrijk en Frankrijk. In m’n eentje twee weken lang fietsen.
Met een Alfa Romeo 155 achter een RS4 aan rond een Noorse fjord, een vriendin werd wel nijdig vanwege de hoge snelheid.
Dat is toch wel dat ik bij het Ferrari museum bij push start 45min met een Ferrari 430 Scuderia heb gereden. Dat was gewoon echt vet! Als bijrijder blijft de 1000pk Shelby GT500 Convertible waanzinnig
@arnoldh: Zal wel lekker torderen zijn geweest in die ‘Stang 😆
Hoe en wat laat ik allemaal even achterwege, maar mijn vader heeft 7 maanden in de cel mogen zitten (don’t judge me please). Het bedrijf heeft een flinke klap gehad en veel vertrouwen verloren van de buitenwereld. Mijn moeder was alleen (alle kinderen het huis uit) dus die had het mentaal gezien heel erg zwaar. Alles op alles is er gezet om het bedrijf door te laten lopen en het haar zo makkelijk mogelijk te maken, maar ook dat heeft zo zijn grenzen.
Na de 7 maanden in de P.I in Zaanstad te hebben gezeten mocht hij weer mee terug naar Friesland. De rit naar huis, met mijn ouders huilend van verdriet en toch ook opluchting in elkaars armen zien zitten in mijn binnenspiegel is iets wat me voor altijd zal bijblijven. De onvoorwaardelijke liefde voor elkaar na ruim 30 jaar was er nog steeds, ook na een heftige tijd als deze. Ik prijs mijn moeder nog steeds voor hoe sterk ze is geweest in die tijd.
@viezefreddyw: 👍🏻
Heb een tijd gewerkt voor easyway (Lease auto’s transporten) toen ik nog student was. Mocht als een van m’n laatste ritten een F-type ophalen bij Louwman exclusive en naar de andere kant van het land brengen. Best indrukwekkend op zo’n leeftijd
@janmetdelangeachternaam: Mooie tijden waren dat! Ik heb een i8 van Heerlen naar Utrecht mogen rijden, meerdere malen rijbewijs-onwaardige snelheden aangetikt
Een vriend van mij in Perth had in een dronken bui 20 rondjes Barbagello Raceway in een Radical gekocht op een liefdadigheidsveiling. Een maal nuchter bedacht hij zich dat hij er geen fuck aan vindt. Gelukkig kwam ik op bezoek, en ik vind er wel een fuck aan. Twintig rondjes in een auto die daadwerkelijk downforce genereert, dat is best wel indrukwekkend.
Tijdens een slipcursus met een kever over de kop gaan.
De rit die het eerst in mij opkomt is helemaal niks bijzonders. ‘Gewoon’ een vakantierit naar Zuid-Frankrijk in een gehuurde auto, een zwarte Hyundai i20. Wat de rit leuk maakte is dat het voor mij de eerste grote ‘roadtrip’ was naar een ander land. Bovendien hadden we (ik en bijrijder) wel tijd voor een korte vakantie, maar we hadden maar iets van tien dagen, dus we hadden geen zin om vier of vijf van die dagen te verknollen aan reistijd. Dus hebben we er een soort Cannonball Run van gemaakt. (maar wel ons aan de snelheidsregels gehouden). Alleen stoppen voor ofwel benzine ofwel een bestuurderswissel, snel een slok frisdrank achterover tikken en weer verder. Volgens de navigatie zou de rit twaalf en een half uur duren, daar hebben wij slechts 26 minuten naast gezeten. Wel compleet bekaf, maar goed, daarvoor is het vakantie. Het voelde als een soort TopGear Challenge, ook al waren we niet aan het racen tegen een TGV naar Verbier.
Een voor mij onvergetelijk moment uit die reis was een soort ’teamvorming’ met een Nederlandse Scénic, net boven Lyon. Het was 5:30 ’s ochtends en ik reed precies even hard als die Scénic. Bijna niemand op de weg, dus versnellen of afremmen had voor ons beide geen zin. Op een gegeven moment kleurt de witte Scénic zowat oranje, waardoor ik in de spiegel keek en de mooiste zonsopkomst van mijn leven tegemoet keek. Als je twee uur lang achter dezelfde auto aanzit, voelt dat toch een beetje als verbroedering (is dat raar? Klinkt raar als ik het zo schrijf), waardoor het toch wel leuk aanvoelde dat toen ik weer toe was aan een bestuurderswissel, de Scénic dezelfde ‘Aire’ koos om ook even rust te nemen.
Dat was om 7:50 toen Frankrijk langzamerhand een beetje wakker werd. De rest van de rit was niet erg bijzonder. Toch nog een kleine tien minuten vertraging bij Lyon in de ochtendspits en de brandende zon zorgde ervoor dat de airco overuren draaide. Ach, wel één van de mooiste nacht/ochtendritten ooit achter de rug.
Die vakantie zelf was overigens niet bijster inspirerend, maar de ritten heen en terug als een bijna letterlijke race tegen de klok ga ik niet snel vergeten. En de dappere Hyundai i20, de auto die mij overtuigd heeft dat Hyundai tegenwoordig goede auto’s maakt, die heeft zijn indruk ook gemaakt.
1. Oranje Toyota Supra mk IV bij Racewars in Belgie. Replica van The Fast and The Furious. Het geluid van de 6 in lijn met turbo echt geweldig.
2. Naast Paul Maaskant op het circuit van Assen in een Honda S2K. Wat een stuurman, met samengeknepen billen ernaast gezeten. Wat een ervaring was dat!
3. Mijn eigen 530i, iedere dag instappen met een glimlach!
Naar Kroatië in een oude Plymouth fury. Zal ik nooit vergeten wat een avontuur.
Christine! Wees maar lief voor haar.
Rode Porsche 964 cabrio, van vrienden v/d familie. ik moet ongeveer 5 jaar geweest zijn. Zat op het achterbankje en kon amper over de rand kijken, maar ik was meteen verkocht. Mijn passie voor auto’s is toen gestart en dat type Porsche is voor de rest van mijn leven +1
Samen met mijn zoon per ongeluk tussen een evenment beland op Neeltje Jans met onze C63. We reden heen en weer op en een weg tussen Porsches , Viper, R8 en politie met zwaailicht. Lachen was dat. We tikte 238 aan.
Na 4 rondjes werden wij staande gehouden door 1 agent en met een big smile opende ik mijn raam en zei, geweldig man. De agent moest ook glimlachen en vroeg of wij de stoet wilde verlaten. Dat hebben wij maar gedaan. Gelukkig hebben wij het filmpje nog.
Voor mezelf zijn het 2 ritten die me bijblijven. De 1e was in een Nascar raceauto op Daytona Motorspeedway met 300km/h en de 2e was de rit in een Ferrari F430 Spider door Maranello en omgeving.
Mag een roadtrip op twee wielen op een niet daarvoor bedoelde scrambler ook? De amalfi kust op de motor is geweldig!!
@jurgen80: vind ik ook op 4 wielen…was echt kicken!!! Zoontje van 11 op de achterbank wel halfweg even moeten uitlaten omdat de maag protesteerde. In het hoogseizoen zou ik het wel afraden want toen reed het vol busjes.
Om 12 uur weggereden van vliegveld Köln-Bonn. Om 01:10 uur in Doetinchem. In de Audi van de baas, bij 246 km/h ging elke keer het motorstoring lampje branden.
1. De eerste rit ooit, over het circuit van Zandvoort in een Opel Kadett van Rob Slotenmakers antislip. Zat een instructeur naast me die gas en rem.bediende. sturen moest ik zelf op acht jarige leeftijd. Daarmee begon alle ellende (cadeau voor m’n verjaardag)
2. Twee weken door Duitsland, Oostenrijk en Italië in een gehuurde Audi TT. Al na 100 km kwam ik bij Keulen in de eerste file terecht. TomTom aangepast naar vermijd snelwegen en de rest van de vakantie nauwelijks nog file gehad, hele mooie route over de stelvio, de Gavia en de Gampener gevonden in de tweede week.
3. Vorig jaar tijdens m’n vakantie twee dagen kunnen beschikken over een BMW I8 roadster en heel Beieren doorkruist in twee dagen. Ze waren bij het inleveren een beetje beduusd van het aantal km,s ( blijkbaar werd die auto alleen voor korte ritjes gehuurd om even een social media fotomoment mee te doen ;)
Met een ouwe Iveco turbostar zonder begrenzer en zonder trailer 140 over de A28
De rit in de stromende regen toen de ruit wissers door een computer storing uitvielen. Net op weg richting en sollicitatiegesprek…. na het gesprek 3 garages bezocht die middag. Niemand wist wat te doen. Proberen de regenbuien af te wachten, maar toen dat nog uren kon duren. Achter vrachtwagens gehangen over de snelweg terug….. Nog nooit zo geconcentreerd hebben moeten autorijden 😂
Rondje Zandvoort met Jeroen Bleekemolen.
De snelste was in een Tesla insanty mode. hoog staat ook de ‘Nacht van Weesp’ in een MGB. Maar in mijn geheugen gegrift een rally door Luxemburg vroege jaren 90 met mijn autogekke oom. Met de Lancia club : Wat een prachtauto’s zaten daarbij! Mijn vader reed van a naar b. Mijn oom had altijd wel een auto ‘voor de leuk” . Ik herinner me een Delta HF integrale, Alfa GT 1300 Junior, 911 Targa, mooi spul. Toen we met de Lancia club naar Luxemburg reden kwamen we door de tunnels in Luik. Hij had de demper van de Lancia Fulvia Rally coupe 1300 naar links laten buigen. Zodat het geluid lekker tegen de wand aanketstte …. De achterstoelen waren verwijderd. Ook weer voor de sound. Terugschakelen en dan hoog in de toeren strak door de tunnel ;-) Ach iedere opgroeiende autofreak zou minimaal 1 autogekke oom moeten hebben.
Mijn eerste rit in een Quatroporte gts (2009 meen ik) als chauffeur, met de klant naar meerdere bestemmingen in Duitsland, en na 2 dagen chauffeuren alleen terug van Hamburg naar Amsterdam
@beemerc: leuk werk, zoek je collega’s?
De eerste die me te binnen schiet, was met een Gullwing over de Weissenbruchlaan in Rotterdam. Ik was 16 en we reden met de deuren open. Sindsdien de nodige hoogtepunten en dieptepunten gehad.
enschede – lemmer in een 458 edo competition in iets meer dan een uur ( als bijrijder ) en zelf terug rijdend in normaal tempo ;) helaas is de eigenaar overleden 2 jr geleden, maar dit moment zal me altijd bijblijven
Qua comfort/afstand staat stipt op 1: 4.500km in een Mercedes W218 350 cdi met veel te grote velgen en veel te donkere ramen. Over de Alpen, langs het Como-meer, via diverse mooie plekken aan de Westkust van Italië en in 1 nacht door naar Gardini Naxos op Sicilië. Daarna door naar Palermo en na wat bijtanken via de Oostkust terug naar Noord-Italië.
Wat een rit in die rare coupé van stad naar stad. Op de terugweg weer dwars over de Alpen midden in de grootste storm boven het Gardameer van 2020. Al dat natuurgeweld om je heen terwijl je samen met een Maserati de Gothard pass over vliegt. Zelden zo een fijne reisauto gehad die zo crimineel oogde.
Qua beleving staat op 1 de terugreis vanaf Hannover Messe naar Nederland in een W211 E55AMG van de vrouw en mijn S204 350 CDI met maximale ECU-tune. Volle maan, geen regen en geen verkeerd. Bumper aan bumper zo hard en snel mogelijk terug naar Nederland. De AMG was begrensd op 260km/h op de teller. De C-klasse niet…. Ik overdrijf niet als we in 2,5 uur thuis waren inclusief tanken en daarna aardig op dreef waren qua adrenaline.
Een joyride met mijn vader’s auto om er vervolgens achter te komen dat iemand anders op de parkeerplek voor ons huis was geparkeerd
Op onze trouwdag een 360 spider gehuurd en goed gebruikt. Was een fijn ding!
Deelname Formula Ford festival in 1990 en 1991
Route 276 Utah
Na het vallen van de nacht en het niet vinden van een hotel in Ma’an, midden Jordanië..
We zijn noodgedwongen de onverlichte weg weer op gegaan richting Akaba (naast Eilat) aan de Rode Zee. De wegen bestaan uit een gatenkaas van provisorisch asfalt dat op sommige momenten spontaan overgaat in woestijnzand. Er liggen heuse snelheidsdrempels op de onverlichte snelwegen dus af en toe word je met wagen en mede passagiers gelanceerd! Het houdt je scherp dat zeker..
De locals nemen het niet zo nauw met verlichting of triviale dingen als auto keuring. Hierdoor komen rode achterlichten soms opvallend snel dichterbij, totdat blijkt dat dit rode koplampen zijn, van een SUV die spookrijdend op je afstevent! Mensen lopen gehuld in zwart over de vluchtstroken.. Het is een spannend en deels gevaarlijk avontuur gebleken, wat we op onze andere reisdagen koste wat kost hebben proberen te voorkomen..
Ons vervoer, wat minder spannend, een Chevy Cruize.
Mand
– KTM X-Bow over de dijken bij de Rijn
– Tesla P100D Ludicrous (na 3 keer achter elkaar een “launch” was ik misselijk)
– Met mijn eigen M140i de berg op bij het plaatje Trois Ponts in de Ardennen. (Bijna) elk jaar kom ik er, heerlijke weg! Was met mijn oude Impreza ook erg leuk :)
In februari 2020 in Oostenrijk afgedaald van Fiss naar Prutz op een smalle bergweg in een Ford Mondeo 2008 met 6 mensen aan boord. Ondanks het de hele dag sneeuwde besloten wij nog lekker de apresski in te duiken met één Bob (ikzelf). Op weg naar de parkeerplaats liepen we dol enthousiast naar de verkeerde auto toe die niet open ging met de afstandsbediening. Een ander ondergesneeuwde auto maakte wel een lichtsignaal. Oeps… Hierna de auto sneeuw + ijsvrij gemaakt met carwash tokens, en daarna verging ons het lachen.
Vervolgens zijn we bizar rustig afgedaald op onverlichte, flink diepe besneeuwde bergwegen. Wellicht hadden we toch maar beter de sneeuwkettingen om moeten leggen, maar goed we waren al onderweg… De sfeer in de auto was enorm gespannen en de apresski vibes waren ver te zoeken. Goede winterbanden en zeer laag tempo hebben ons weer veilig thuis gebracht, en daardoor kijk ik terug op een zeer indrukwekkende autorit. Zo’n Ford Mondeo 2008 zal altijd in mijn geheugen gegrift blijven staan door dit avontuur.
Met een groepje cabrio’s met verzegelde kappen (=open) van Amsterdam – Denemarken – kust Zweden – Oslo – Poolcirkel en terug. In winter, maart, Alfa-spider op spijkerbanden, tot min 36 graden. Geweldig avontuur!
Met een spyker C8 double 12 7 dagen door de alpen toeren. Samen met me vriendin. Begonnen in oostenrijk en zo richting Italië gereden. Elke dag een nieuw hotel en genieten van het mooie weer en natuur. Op laatste dag de stelvio pas gereden. We hebben deze kans gekregen door oude klant van mij vader die deze auto in bezit heeft en waar ik het onderhoud aan doe. Dit door dat ik bij spyker werkzaam ben geweest. Maar om 7 dageb van deze unieke auto te mogen genieten was een geweldige ervaring.
In een huur-smart forfour (oermodel) in de spits dwars door Palermo. Soort Marble Mania met auto’s.
In 2 dagen de Florida keys afgereden in een r8 v10 spyder. Tussenstops powerboats, jet ski’s etc…. toys for boys trip. Heerlijk 😋
Jaguar MKII. Splinternieuw. Donkergroen. Was van een vriend van mijn vader die altijd dikke bakken reed. Ik was een jaar of 6. Rechts op schoot. Heerlijk dat dat nog kon. Meeste indruk was de korte draaicirkel die hij maakte toen we weer terug moesten. 180 graden op een kruispuntje. Ik zie nog de de verbaasde blikken van de omstanders.
Met een Lamborghini Gallardo LP-560 Spider met dak open 200 km/u rijden op de snelweg in 2017.
Met onze gehuurde Ford Fusion naar de top van Pikes Peak gereden in 2018.
Op huwelijksreis in Hawai naar de top van Mauna Kea gereden om ’s nachts de sterren te gaan bekijken.
In San Fransisco Lobard Street naar beneden gereden.
Op Madeira in de buurt van Funchal een heel smal en zeer steil straatje naar beneden gereden, en dan een Renault R5 Turbo tegenkomen die daar geparkeerd stond en welke ik net kon passeren.
Dit zijn er maar enkele, heb al vele mooie wegen bereden, en leuke en minder leuke auto’s. De vreselijkste auto was een Chevrolet Aveo in Miami, maar wel mooi naar de Keys mee gereden.
Memorabele autorit?
Het feit dat het spannendste dat ik qua autorijden recent gedaan heb een proefrit met een model 3 performance is zegt genoeg zeker.
De acceleratie daarvan is waanzinnig.
Sinds dat er kinderen zijn is oerend hard knallen doorheen kronkelbaantjes gewoon passé.
Enter motorfiets…
Het onlangs de F1000XR als vervangfiets gehad. Dat was een memorabele machine.
Die wil ik nog wel eens over een bergweggetje knallen
Met een huurauto door Transsylvanië, helaas erg mistig, maar desalniettemin een heerlijke ervaring.
Meest memorabele voor mij was een test in een Lancia S2 rally wagen. Na karten en saxo cup vond ik rally toch meer mijn ding en via kennis van mijn vader kon ik testen in Delta S2. Wat een kanon was dat.. Niks maar dan ook niks vergelijkbaars. Na uiteindelijk Toyota Celica en Subaru STI en lancers te hebben gereden ben ik de Lancia nooit vergeten.
Heel tof, doe je nog aan rally rijden?
Rondje Susten – Furka – Grimsel staat altijd wel hoog op m’n lijstje.
0-180 in een facelift model Rs6 C7 en 0-100km/h in een Tesla Model S P90D.
Een tochtje achterin in een witte Pajero ergens eind jaren 80, ik was rond de 8 of 9 jaar. Wadend door een rivier in de Ardenne heb ik besloten dat ik dat ook wilde.
Inmiddels al veel gereisd met diverse 4×4’s en een aantal gehad, nu al ruim 10 jaar mijn Discovery II. Ik geef andere off-road les en hoewel het niet mijn werk is geniet ik er nog altijd van, zeker hier in het VK waar er meer ruimte en vrijheid voor is.
En een prototype van een klant van ons, een auto die pas over een paar jaar echt op de weg komt staat natuurlijk ook hoog in het lijstje, net als de Corvette ZR6 die ik 2 jaar geleden reed, en een Ferarri GTO, en last but not least een Ferarri F40 LeMans, droom auto, maar die Pajero had de meeste impact.
De rit dat ik mijn eerste Ferrari total loss reed.
12 maart vorig jaar. Laatste dag après-ski voordat dit gesloten werd in Oostenrijk ivm lockdown. Veel te laat naar de bus, dus aansluitende bus gemist. Tussen 2 bergen in stonden we te wachten op een bus die nooit zou komen. Toch maar een klein biertje gepakt, want ja het lokale barretje was nog open. Kwam 1 van m’n maten op het idee om de pistenbully omhoog te regelen. Dus daar zaten we met 6 en 1 verstekeling achterop de pistenbully met de beentjes buitenboord omhoog de berg op. Een ritje van nog geen km, maar ik heb me kapot gelachen.
Met een aventador de 300 aantikken en de enkele mooie trips met een Alpina Z8:-)
Meest indrukwekkende rit was toch wel in Taiwan twee jaar geleden, het eiland rond. Ontzettend mooi eiland en daar alles wel meegemaakt kwa rijden. De kustweg aan de oostkant, in de binnenlanden super mooie bergwegen (die stiekem toch best spannend zijn om te rijden in het donker!), Nederlandse historie tegenkomen aan de westkust, rijden door nationale parken waar je stil van wordt zo mooi en natuurlijk het typische metropool verkeer in megasteden als Taipei en Kaohsiung. En geheel in stijl natuurlijk in een echte Taiwanese auto, Luxgen, een soort luxe Renault Espace ;-)
Nu hoef ik niet perse de halve wereld rond te reizen voor een vakantie, maar Taiwan is écht aan te raden. Ik als simpele tukker heb mijn ogen uitgekeken in dit ambitieuze land. Alleen dat Chinees, da’s toch wel ingewikkeld… ;-)
@rob; meest indrukwekkende auto is natuurlijk de Jaguar E-type. Had net mijn rijbewijs op zak, gehaald in een soepele moderne BMW lesauto. Dan is zo’n E-type toch wel even zweten zeg! En dat zweten is niet alleen van de fysiek arbeid… Machtig ritje, ga ik nooit meer vergeten. Maar was stiekem ook wel blij dat het voorbij was ;-)
De eerste rit met de Morgan. Sindsdien verslaafd en elk ritje voelt nog steeds even bijzonder! Het zwaardere sturen, de duw in de rug bij het accelereren, het bulderende geluid van de V8 die precies onder de stoelen uit de sidepipes komt knallen, alles klopt gewoon.
Het merk is wel een typisch voorbeeld van ‘you love it or hate it’, maar voor mij blijft Morgan toch een onbeschrijfelijk gevoel van tijdloze klasse naar boven brengen waar geen ander merk van in de buurt kan komen.
Iets totaal anders, met een geladen Iveco Eurostar van 40 ton met 150km per uur op het testcircuit van Nardo in Italië rondrijden.
Op een vrijdag in 2017 lees ik tijdens het ontbijt dat de GP van Amerika wordt gereden in Austin, Texas. Op dat moment verblijven mijn vriendin en ik in een B&B in de wildernis van Arizona. Met ruim 2000 km te gaan begint onze race tegen de klok om op tijd te zijn voor de start op zondag. We hebben het geluk dat de grenspolitie met andere dingen bezig is dan onze snelheid, maar bij 230 km/uur bergafwaarts leggen mijn zenuwen het toch af tegen onze VW Passat 2.0TFSI met 2-persoons matras achterin. Aan het eind van de dag komen we aan in een natuurpark bij El Paso waar eerst een ranger ons vriendelijk verzoekt onze beoogde slaapplek te verlaten; Vervolgens blijkt onze last-minute motelkamer dubbel geboekt te zijn en uiteindelijk belandden we dus op de parkeerplaats van een Walmart voor de nacht.
Na een korte nacht halen we yoghurt, vullen onze thermoskan bij de Starbucks, gooien de tank vol en zetten de cruise control op 92 mph. Texas heeft de hoogste snelheidslimiet in de VS dus we vreten de mijlen in hoog tempo op. Aan het eind van de middag rijden we het campingterrein van de ‘Circuits of the Americas’ op, opzoek naar een lege plek om onze auto (en slaapplek) te parkeren. Als ik een groep Texaanse racefans vraag waar we moeten zijn voor een kampeerplek, reageren ze verbaast met de mededeling dat deze al maanden geleden waren uitverkocht..
Met m’n vrouw en 991.2 GTS 5-daagse roadtrip NL-Stuttgart-Bormio-Stelvio-Davos-Zürich-Maastricht. Vanaf Stuttgart enkel provinciale en lokale wegen. Naast de Stelvio en andere mooie passen sowieso een geweldige rit en herinnering.
Ik mocht een keer rijden in een Lamborghini Diablo VT. Is al weer 16 jaar geleden. Wat een bak😎
Het ritje in een Mercedes SLR McLaren van het neefje van mijn aangetrouwde tante.
Toen ik een jaartje of 14 was had ik een zaterdagbaantje bij mijn oom in de kassen toen ik plots de SLR zag staan.
Enthousiast als ik was liep ik naar binnen om te vragen of ik een ritje mee mocht, want ja, geen rijbewijs. Het mocht maar niet in de kleding die ik op dat moment aan had (waren nogal smerig).
Ik stond al op het punt alles uit te trekken toen mijn tante zei, nou vraag maar even kleding aan je oom.. Mijn oom was toen uiteraard helemaal achter in de kas bezig dus ik trok een sprintje.
Uiteindelijk bij mijn oom de vraag gesteld en uiteraard was dit geen enkel probleem. “Wel snel zijn, zulke lui bedenken zich nog wel eens” dus ik nog sneller terug sprinten..
Nouja een behoorlijk lange intro maar daar ging ik met de SLR mee.. glimlach van oor tot ook en ik vergeet ook nooit meer het 200 meter bordje die we voorbij raasde met 200 om vervolgens vol in de ankers te moeten om de rotonde fatsoenlijk te nemen… ondertussen begon he keihard te regenen en mijn schoenen die ik uit getrokken had liepen over van het water.. Kortom een ritje om nooit te vergeten..
Twaalf jaar geleden een uurtje mogen sturen met een Gallardo in Duitsland.
De missie om uit te vinden hoe 300 nu aanvoelde lukte door een drukke autobahn helaas niet maar het gehuil van die V10 zit nog in m’n ziel.
Het heeft m’n gevoelens voor 10 cylinders alleen maar sterker gemaakt..
2016, Spanje, F1. Max Verstappen
Niet om er een emo-verhaal van te maken, maar ik heb 2 auto-ongelukjes gehad (1x een zere nek, 1x niks) en 1 ‘ging-net-goed’ situatie waarvan de laatste eigenlijk het spannends was. Op een 80-weg waar vaak geflitst werd op cruisecontrol met 84 km/u, die ik al 5 jaar vrijwel zonder nadenken reed en tussen 2 rotondes van 15 kilometer maar liefst 1 afslag was halverwege. Juist daar wilde een tegemoetkomende oma van 90 jaar stoppen op de voorsorteerstrook in het midden op de weg, maar dat stoppen lukte haar niet en draaide (daarom?) de weg al in (ze kwam van tegenovergestelde richting en wilde linksaf slaan dus mijn baan oversteken). Ze stond stil op mijn rijbaan. De tering wat heb ik hard geremd, je ziet het gebeuren maar verwacht het gewoon echt niet. Toen was ik blij dat ik nieuwe banden had, goede remmen, en dat een Audi A3 waar ik in reed echt bizar hard kan remmen, ik denk dat ik binnen 30 meter stil stond. Ze reed overigens verder toen ik stil voor haar stond..
Verder: 250 km/u in mijn eigen auto in Duitsland in een rechte lijn, wat een deceptie. Niet spannend, gewoon een digitaal schermpje die getallen heeft die hoger zijn dan normaal. Ferrari F355 GTS gereden, 4×4 cursus gedaan, slipcursus gedaan, ‘dikke’ quad gereden, snelle karts, Maserati Quattroporte, Audi RS4, valt wel mee qua exclusiviteit. Ik ben zeker niet bang achter het stuur, maar die 2 ongelukjes + gekke oma hebben mijn twijfel qua motor of klassieke auto wel weggevaagd. Klassieke auto die niet hard kan remmen of zo kwetsbaar op een motor, nee bedankt.
Conclusie: koop allemaal een hele snelle auto’s, die zullen vast ook best goede remmen hebben. Liefst ook een beetje nieuw, dan heb je genoeg airbags mocht je omaatjes tegenkomen die gekke dingen doen.