Hoe word je een Formule 1-coureur?

Met Max-mania in full swing is autosport in Nederland populairder dan ooit. Ambities om zelf mee te racen op het hoogste niveau? Autoblog helpt je een handje met een rijtje tips.

Begin zo jong mogelijk

Laten we dan maar meteen met het slechte nieuws beginnen. Op het moment dat je dit leest, ben je namelijk al te laat. Of beter gezegd: te oud. Max Verstappen stapte als 4-jarige voor de allereerste keer in een kart en we mogen toch aannemen dat onze lezers die leeftijd inmiddels zijn gepasseerd. Aan de andere kant is het aantal kaarsjes op de taart ook weer niet allesbepalend. Damon Hill bijvoorbeeld, kampioen in 1996, stapte pas op 23-jarige leeftijd voor de eerste keer in een raceauto. Maar goed, die had weer een beroemde achternaam. Da’s ook meteen het volgende puntje.

Maak de overstap naar auto’s

Zodra je de kampioenschappen in de diverse KF- en KZ-competities bij elkaar hebt geharkt, is het natuurlijk zaak om de overstap te maken naar het échte werk. Mick Schumacher rijdt bijvoorbeeld in de Formule 4, al zijn genoeg rijders meteen overgestapt naar de Formule 3. Zorg wel dat je niet te lang in een bepaalde klasse blijft hangen, want da’s meestal een teken voor de grote teambazen dat je nét niet dat beetje extra te bieden hebt ten opzichte van de concurrentie.

Heb een bekende achternaam

Of je pa nou een beroemde racer was, je neef (Bruno Senna) of je broer (denk aan de gebroeders Schumacher); een bekende achternaam zal je altijd verder helpen in “het wereldje”. Diezelfde achternaam kan ook weer in je nadeel werken want zodra er bijvoorbeeld een Senna aan de start van een wedstrijd verschijnt, zijn de verwachtingen meteen hooggespannen. Inmiddels rijdt Bruno Senna na drie jaar Formule 1 in de Formule E en in de enduranceracerij. Zeker niet iets waar hij zich voor zou moeten schamen, maar je snapt ons punt.

Besteed AL je tijd aan racen

Verstappen schijnt tussen de GP’s en sponsorverplichtingen door menig uurtje in de simulator (thuis of op de zaak) bezig te zijn en dat werpt zijn vruchten af. Tijdens de race in Azerbeidzjan werd mooi duidelijk dat zoveel toewijding zich uitbetaalt tijdens de races. Lewis Hamilton, waarvan meer dan eens wordt beweerd dat hij teveel tijd besteedt aan de randzaken rondom de F1, had problemen met de instellingen van zijn motor. Het duurde veel te lang voor de stercoureur van Mercedes het euvel had verholpen, maar toen waren zijn kansen op een goede klassering zo goed als verkeken. Je maakt ons niet wijs dat dat ook was gebeurd als LH44 wat meer uurtjes in de simulator had doorgebracht en zich beter had verdiept in de knoppies op z’n stuurwiel, iets dat de jongere generatie beter lijkt te snappen.

Zet dat stapje extra

Nog een voorbeeld, om maar aan te geven dat nét dat beetje extra toewijding gunstig is voor de resultaten. Racegod Ayrton Senna stond erom bekend dat hij met de ingenieurs van motorenbouwer Honda tot diep in de nacht de kleinste details van z’n krachtbronnen wilde doornemen, om de motor steeds weer dat stukje beter te maken. Verstappen schijnt hetzelfde te doen of te hebben gedaan bij de mannen van Renault. Je kunt de nachtelijke uurtjes natuurlijk ook doorbrengen in een club naar keuze, maar daar ga je op zondag niet harder van racen.

Verdiep je in de techniek

Verder loont het om je al van jongs af aan te verdiepen in de techniek. Als je als jongeling al enig idee hebt van het afstellen en tweaken van je kart(motor), heb je daar de rest van je carrière profijt van. De basisprincipes werken immers in alle raceklassen hetzelfde (een auto blijft een auto) en als je als rookie in de F1 dezelfde taal spreekt als je ingenieur, betaalt zich dat uit.

Neem een mentor/stap in bij een juniorteam van de gevestigde orde

Beide puntjes bespreken we tegelijk, want ze komen ongeveer op hetzelfde neer. Als iemand je continu vertelt wat beter kan en hoe je die laatste tiende uit je kart/auto kunt persen, leer je simpelweg veel meer in veel kortere tijd. Aangezien jonge coureurs haast moeten maken om ASAP over te kunnen stappen van karts naar racewagens, is dergelijke tijdswinst essentieel. In het geval van Max kijken we natuurlijk vooral naar pa Jos, al maakte de jongste GP-winnaar al in een vrij vroeg stadium deel uit van het Red Bull-programma. Hamilton stond reeds op jonge leeftijd onder contract bij McLaren en Pascal Wehrlein was in de DTM al actief voor Mercedes. We noemen maar een paar voorbeelden om aan te geven dat je maar beter vroeg de interesse van de grote teams kunt wekken. Niet alleen om je kansen op een plekje bij een topper te vergroten, maar ook om nog veel meer te leren in korte tijd.

Zorg voor een grote zak met (sponsor)geld

Als je er met alleen talent niet komt, zijn de renstallen in de geldverslindende Formule 1 altijd te porren voor coureurs die een leuke zak met geld meebrengen. Nadeeltje: het zijn vaak vooral de kleinere teams die om centen verlegen zitten, want daarom zijn het ook kleinere teams. Aan de andere kant kun je je met een “gekocht” stoeltje bij een kleiner team nog steeds in de kijker van de grote jongens rijden. Mits de teambazin zich netjes aan de afspraken houdt, toch Giedo?

Overigens is een bovengemiddelde dosis talent niet eens vereist als de zak met geld maar groot genoeg is. Fans die de F1 wat langer volgen kunnen zich ongetwijfeld de strapatsen van heren als Taki Inoue, Pedro Diniz en Ricardo Rosset herinneren. Op de startgrid anno 2016 is het vooral de Indonesiër Rio Haryanto die bekendstaat als een “pay driver”.

Begin desnoods op twee wielen!

Collega @Dizono zal me dankbaar zijn voor dit puntje, maar je kunt natuurlijk ook gewoon je carrière starten op een motor(tje). Legio coureurs zijn je immers voorgegaan. John Surtees werd wereldkampioen op twee en op vier wielen (in die volgorde) en Damon Hill, die eerder in dit verhaal al voorbijkwam, reed nog op motoren toen hij de leeftijd van 20 jaar al was gepasseerd. Daar staat wel tegenover dat beide mannen in een geheel ander tijdperk hun ding deden en dat je anno nu rijkelijk laat bent als je pas na je twintigste voor het eerst in een raceauto stapt. Maar daar hebben we het al over gehad. Wel kunnen we nog een puntje wijden aan tweewielers.

Koop een trialbike

Buiten dat het ongetwijfeld goed is voor je skills, is het rijden op zo’n trialbike een prima manier om je conditie op peil te houden. Bovendien zouden we liever op z’n ding in de rondte rijden dan dat we een x aantal uren per dag op de loopband staan te hijgen en puffen. Daarbij is triallen een relatief veilige manier om aan je fysiek te werken. MotoGP-coureurs bijvoorbeeld rijden tussen de races door regelmatig op crossmotoren, maar daar ligt een gebroken sleutelbeen (of erger) altijd op de loer.

Heb plezier

Dan nog een toegift, een dooddoener en een open deur in één. Iedereen die weleens kart (of voetbalt) kent ze: de papa’s die langs de kant staan te schreeuwen omdat zoonlief niet naar vaders wens presteert. Lullig, maar misschien heeft het ventje er wel helemaal geen trek in? Plezier en liefde voor het racen zijn dan ook de belangrijkste ingrediënten voor een mogelijk succesvol avontuur in de autosport.