Alfa Romeo B.A.T. 7: vergeten concept (1954)

We schrijven 1954. Gamal Abdel Nasser wordt president van Egypte, de Fransen vinden hun Waterloo in Dien Bien Phu, in de VS viert het McCarthyisme hoogtij en William Golding publiceert Lord of the flies.

Maar er gebeurt meer: op de autosalon van Turijn presenteert Alfa Romeo het krankzinnige B.A.T. (Berlinetta Aerodynamica Tecnica) 7 Concept, een soort van futuristische Jetsons-mobiel, neergepend door Franco Scaglione, waarvan het uitgangspunt het creëren van een zo laag mogelijke luchtweerstandscoëfficient was.

Komt dit concept als donderslag bij heldere hemel? Nee, een jaar eerder werd namelijk al een voorloper, de B.A.T. 5, getoond, dus het publiek is enigszins voorbereid. De 7 had dus een basis om op voort te borduren, en Bertone putte voor het design vooral uit de ervaring die was opgedaan in projecten gerelateerd aan de vliegtuigindustrie. Dit is vooral te zien in de nogal overtrokken staartvinnen, die van de achterkant een bizar schouwspel maken. Een Cadillac uit die tijd zou er jaloers op worden.

De wielen zijn nauwelijks te zien, omdat ze door een flinke hoeveelheid koetswerk afgedekt worden, en de neus bestaat uit een drietal uitstulpingen met een platte, diep verstopte grille er tussen. Pal aan weerszijden van de centrale neusbult prijken twee lampen, die naar beneden schijnen wanneer de auto vaart maakt.

Als gezegd: er moest een lage Cw-waarde neergezet worden, en dat lukte: de B.A.T. 7 haalt 0,19, terwijl conventionele auto’s heden ten dage niet heel ver onder de 0,25-0,30 komen. De Mercedes-Benz CLA haalt in zijn meest gestroomlijnde vorm 0,22, terwijl de tweezits Volkswagen XL1 een Cw-waarde van 0,189 haalt.

Na de B.A.T. 7 volgde in 1955 een B.A.T. 9. Het hier behandelde model is dus een het middelste concept in een klassiek trio, dat in 2008 met de B.A.T. 11 een retro-vervolg kreeg. Maar dat is een heel ander verhaal.