Gespot in Düsseldorf – deel 2

Wat te doen als het Autoblog jaarboek opeens op je deurmat ligt? Gewoon lezen natuurlijk, dat is immers de meest logische optie voor een fervent aanhanger van de automobielindustrie. En aangezien deze inmiddels niet meer zo verwende bewoner van Uilenstede nu ook nog iets te melden moet hebben op woensdag, moest er weer eens gespot worden. Hoe doe je dat tegelijk? Erg makkelijk: neem de trein naar Düsseldorf en lees het jaarboek tijdens de reis, prima te combineren! Bij deze een chronologische samenvatting van de hoogtepunten. En… de dieptepunten.

De dag begon uiteraard met een aantal 911’jes en een Continental GT, die ik jullie graag bespaar, net als de dramatische foto’s die ik van een BMW M5 maakte. Allereerst: Hoe ziet Düsseldorf eruit? Of eigenlijk, hoe ziet de Königsallee eruit? Dat is namelijk de belangrijkste spotbron, wegens alle dure kledingwinkels.

Deze vrij lange winkelstraat wordt gekenmerkt door de gracht in het midden, nu bedekt met een prachtige laag bladeren, erg mooi vind ik zelf. Maar daar komen we niet voor, we komen voor de auto’s. Het eerste noemenswaardige was een rode 997 Turbo, bestuurd door een vrouw van een jaar of vijftig, best opmerkelijk vind ik zelf, want over het algemeen zijn het natuurlijk de mannen die zich verdiepen in (sport-)auto’s. De auto parkeerde een stuk verderop, de dame stapte uit, en vroeg of ik er even in wilde zitten. Uiteraard, altijd leuk!

Tussendoor kwam er nog een Cadillac Coupé DeVille, die, wat later bleek, de enige klassieker van de dag was. Helaas. Want in Düsseldorf rijdt tussen alle moderne, uit gerecycled blikwerk opgetrokken, luxe en snelle auto’s ook nog wat origineel metaal uit de jaren ’50 en ’60 langs, maar vandaag bleven ze thuis. Dat gold ook voor de Ferrari’s, waarvan ik er die dag één enkele te zien kreeg gedurende drie seconde, spijtig.

Ik liep verder over de Königsallee, voornamelijk bezaaid met Mercedessen, BMW’s, Audi’s en Porsches. Deze keer was het de andere kant dan waar ik begon, zodat ik de M5 vanuit het begin aan de overkant zag staan, resulterend in een afbeelding die voor de afwisseling niet volledig onscherp was.

Een stukje verder zag ik dan een lage, hoekige kont in roodmetallic staan. Het zou toch niet…? Inderdaad was het de bekende Gallardo, in een heerlijke zuurstokkleur, echt gedurfd en apart. Ik bleef er vrij lang naar kijken, foto’s van maken, en wachten tot de ernaast geparkeerde auto’s vertrokken. Tussendoor kwam er ook nog even een AMV8 Vantage langs, deze was helaas wel gewoon zwart. Ook die auto is schitterend in roodmetallic.

De Königsallee bestaat voor een groot gedeelte van insteekplaatsen wat het fotograferen ietsje bemoeilijkt. Na een grondige inspectie stak ik weer eens over, en ach, dan spot ik er nog maar eentje. Deze keer wel in het conventionele zwart. Safe maar saai, zeg maar. Deze parkeerde niet, en aangekomen bij het stoplicht scheurde de auto meteen verder.

Toen meldde een CLK 63 AMG Cabriolet zich aan, een auto die ik ook net al had zien rijden maar nu eindelijk kon vastleggen. Later viel het me op dat het pas de derde CLK 63 AMG Cabrio was die ik hier samen met mijn AG collegae spotte, terwijl ik toch gezworen zou hebben dat het een typisch Kö-autootje was.

Ietsje later kwam ik een soortgelijke auto tegen, weliswaar zo’n 140 pk minder krachtig en wat subtieler vormgegeven, maar het mocht de pret niet drukken. Het was een zwarte S4 Cabrio, en dat model is nog best zeldzaam. Love it or hate it, want aan de andere kant is er vrij weinig sensatie uit de vormgeving te halen. Zelfs de vier uitlaten zijn elk van een zeer fatsoenlijk formaat.

Toen liep ik richting de zogenaamde ‘klasiekerstraat’, een zijstraatje waar ik tot twee tripjes toe bijzonder veel echt zeldzame klassiekers heb gezien, zoals een Lancia Aurelia Spider en een Ferrari 330. Ditmaal stond er een MG ZT V8. Geen schitterende klassieker dus, maar een zogenaamde ‘sleeper’, een auto die niet erg spannend oogt maar wel snel is, net als bijvoorbeeld de Audi S4 Cabrio. Het is een nogal onbekende auto, niet erg aantrekkelijk wat betreft concept, en zodoende één van de zeldzamere sedans van de afgelopen jaren.

Ik liep nog een stukje verder, maar veel meer dan een rijdende klont plastic op Honda Civic chassis kwam ik niet tegen.

Pas een kwartier later kwam er weer iets noemenswaardigs langs, maar die kenden we al. De rode Gallardo. Ondanks dat nog wat meer beeldmateriaal, ik kan er zelf in ieder geval geen genoegen van krijgen, zelfs niet als ik me realiseer dat het eigenlijk ‘maar’ een VAGorghini is.

Vervolgens kwam ik weer een echte Italiaan tegen, een gefacelifte Maserati 4200 GT. Vind ik zelf wat mooier dan de net iets te saaie eerste serie. Maar een andere kleur dan zwart had de auto nog wel iets spannender gemaakt. De auto probeerde te parkeren, reed een paar keer tegen een 3 serie cabrio aan, meneer stapte uit om de schade te taxeren, mevrouw stapte uit, ze liepen verder, en ik ging mijn best doen om nog iets te maken met deze wat rommelige omgeving.

Ik vervolgde mijn weg over de Kö, kwam nog wat ‘wisselgeld’ tegen, iets dat we voor het gemak dus overslaan. Wat wel het noemen waard is was een combo van een RS4 Avant en een S8, naast elkaar geparkeerd. Ik ga voor de RS4, maar dan wel als sedan graag, en in blauwmetallic. Wat kiezen jullie?

Je mist natuurlijk ook een hoop, want de brede weg heeft twee kanten waarvan je er ééntje sowieso moet laten zitten. Nog net kon ik deze aparte SLK vastleggen. Geen bijzonder model ofzo, maar de kleur is we opmerkelijk. Een soort matgroen!

Dit nodigde me weer uit tot oversteken, waar ik meteen weer een M5 en een Continental GT kon scoren. Vornamelijk interessant om de kleur, wit! Best mooi op de GT, eerder al zagen we het op een Continental GTC en ook al een paar keer op een Flying Spur.

Dan kwam ik eindelijk iets tegen wat jullie nog niet van me kennen: de S5! Eigenlijk nauwelijks een spannende auto om te zien vind ik, wel netjes maar ook weer een tikje te veel VAG. Maar natuurlijk leuk om eens tegen te komen, aangezien het een vrij zeldzaam model is.

Inmiddels was ik weer helemaal naar de andere kant gelopen waar de auto’s aankwamen vanaf een grotere weg, en dat bracht mij een AMV8. Een beeldige auto, een mooi geluid, maar duidelijk geen serieuze 911 competitor waar dat soms wel eens zo wordt gebracht. Gelukkig blijft het model daardoor nog een beetje exclusief, waar de elfjes je in Dee-Dorf echt om de oren vliegen.

Ik was inmiddels drie uur op pad, waar ik om een uur of half een op de Königsallee arriveerde, en de planning was om tot een uur of vijf te blijven. Nog twee uur om van alles te spotten, gelukkig, want echt bijzonder veel is het niet voor Düsseldorfbegrippen en zoals ik al had aangekondigd kon je erg lang op Ferrari’s en bijzondere klassiekers wachten, maar ze kwamen niet opdagen. Een CL 63 AMG kwam ik wel nog tegen, gelukkig, echt een beest van een auto, hoewel ik later hoorde dat er tegelijkertijd een CL 65 AMG werd gespot in Amsterdam. Baas boven baas, maar later zul je zien dat er ook iets is als baas boven baas boven baas. Voor de afwisseling was het geen zwarte, maar een grijsmetallic exemplaar, de eigenaar wilde vast eens origineel doen, denk je niet?

Niet alleen de S5 is geheel nieuw voor de woensdag, hoewel de auto nou niet echt extreem nieuw is, óók de FJ Cruiser was nog niet langs gekomen. Waarom niet? Of eigenlijk: waarom wel? Nou, dat vraag ik me soms ook wel af. Maar aangezien het alsnog een weinig voorkomend model is (goh…) laat ik hem eenmalig eens ‘in het wild’ zien.

Alsof dat nog niet erg genoeg is kwam er ook nog eens een dik gepimpte KIA Picanto voorbij, maar ondanks alles kon ik de ‘no fear’-sticker nergens vinden. Misschien was hij nog in aanbouw, zullen we mar zeggen.

Dit was de druppel die de emmer deed overlopen, en ik besloot de Königsallee te verlaten op zoek naar beter. Ik liep richting het station en pakte de eerste brede weg parallel aan de Kö, wat nog best een goed idee was ook. Na een paar minuten te hebben gelopen zag ik in de verte iets aparts staan, een Mercedes, maar welke precies. Vanaf zo’n afstand was het nog een beetje gissen. Ik keek even wat beter en zag… Dat het een stoffen kap had.

En dat het een SLR-neus had, en SLR zijspiegels, en een SLR voorspoiler, en al gauw bleek dat er ook SLR sidepipes te zien waren, een complete set originele SLR velgen, SLR louvres in de spatschermen, en zoals ik verwachte ook twee van die onooglijke, veel te grote achterlichten! Ik gokte er maar op dat er ook een 5.439 V8 met compressor in zat, goed voor 626 pk, en vol opwinding legde ik de auto enthousiast vast, keek natuurlijk ook nog even omdat hij op plaatjes natuurlijk altijd minder is, en realiseerde me dat het één van de allereerste exemplaren op de weg moest zijn, waar er over een paar jaar 1.500 rondrijden, minus het aantal exemplaren dat wegens elektronicastoringen opgaat in allerlei koolstofhoudende verbindingen.

De auto is namelijk zo ‘Super-Leicht’ door al het schitterende koolstofvezel dat in de koets is verwerkt. Jaja, 1.668 kilo leeg voor de coupé, en dus nog een schepje meer voor de Roadster. Voordeel is dat we met dat stoffen dakje verlost zijn van die merkwaardige daklijn van de SLR, waarover meer in een column van Michiel van de Brink. Jullie hadden misschien al door dat dit het hoogtepunt van de dag was, of niet? Wat staat er opeens een lap tekst over maar één autootje hè? Als ik nog even door blijf spotten schrijf ik ook over deze auto maar een paar regeltjes, om dat verhaal dan te vervolgen over een SLR 722 GTR. Nee hoor, geintje. In ieder geval heb ik genoeg gezegd, want het is eigenlijk maar een SLR zonder dak. Verder spreken de foto’s voor zich.

In de tussentijd was er van alles voorbij gereden dat ik niet heb kunnen vastleggen, zoals een S 65 AMG en een M6 Cabrio in het wit en met zwarte Hamann velgen. Ganz geil! Deze kwam ik even later tegen in het zgn. ‘klassiekerstraatje’, waar zich de vorige twee rondes D’dorf steeds een oldtimermeeting leek af te spelen. Maar met deze auto ben ik ook wel tevreden hoor! De auto is ook voorzien van een ander setje uitlaten, maar ik kon verder geen sporen vinden van een eventuele grote verbouwing. Het feit dat de auto geheel zwart met wit was, oogde goed.

In wezen is de dag nu zo’n beetje voorbij, met zo hier en daar wat hoogtepunten, en wat leuks voor tussendoor, en over het algemeen het opvallende ontbreken van klassiekers. Na de M6 Cabrio begon het opeens vol te stromen merkte ik, maar het was donker, je mist van alles op de grote Kö, en echt veel sensationeels kwam er ook weer niet voorbij. Het is duidelijk dat de Königsallee het beste tot zijn recht komt als het dak eraf kan, dan komen de klassiekers en andere aparte auto’s (CLK AMG DTM en DB7 Zagato zijn ook nog wel eens te vinden) gezamenlijk uit de schuur, resulterend in zo’n honderd spots op een dag, voor elk wat wils. Dat laatste is een belangrijke eigenschap van de Königsallee, waar je in veel andere erg goede spotsteden bepaalde auto’s absoluut niet tegen zult komen. Wie dus eens van-alles-en-nogwat wil zien: ga naar de Königsallee. Als je genoegen neemt met 20 Continenal GT’s, 9 Arnages, 11 360’s, 14 F430’s, en 9 Phantoms, ga dan naar Londen. Dat is ook nog wel de moeite wel waard!