Continentaal gespot

Nee, dit is niet het begin van een zevendelig artikel over Bentley’s die de term ‘Continental’ in de typenaam hebben staan. Dat zijn er uitzonderlijk veel, want sinds de jaren ’20 worden er al Bentley’s en Rolls-Royces gebouwd die ‘Continental’ als achternaam hebben. In dit deel wordt de Continental-serie behandeld die in 1991 werd ingewijd met de Continental R. Maar die is er toch alleen als coupé en als cabrio? Nou, als het zo simpel was zou ik er natuurlijk geen hele woensdag aan wijden…

De Bentley Concept 90 is een conceptcar waar Bentley in 1984 mee kwam. Het was een grote coupé, net als bijvoorbeeld de Bentley Corniche Coupé, niet zoiets als de Bentley Continental GT dus. In 1991 nam dit de vorm aan van een serieproduct, de Bentley Continental R. Het was een model dat wat betreft design geheel nieuw was, er werden geen dingen geleend van bijvoorbeeld de Bentley Turbo R. Techniek natuurlijk wel, zoals de traditionele 6,75 liter V8 met turbo, goed voor 325 pk maar later werd dat 385, zoals in de Turbo R. Dat was wel nodig want de vierzitter had een lengte van 534 centimeter en woog ruim 2.400 kilo! Desalniettemin indrukwekkende cijfers voor deze auto, Bentley moet natuurlijk het imago als veelvuldig Le Mans winnaar in het verleden hoog proberen te houden. Het werd een erg dure auto, duurder dan bijvoorbeeld de even snelle en zelfs aanzienlijk praktischere Turbo R. die kostte destijds nog geen half miljoen gulden, waar een Continental R toch al gauw voor meer dan zes ton de deur uit ging. Het model ziet er trouwens zo uit:

‘Op de eerste twee foto’s is een exemplaar te zien met een heel vroeg model velgen, later kwamen de velgen zoals ze op de blauwe te zien zijn, en de laatste rode heeft de gaasgrill. Wat betreft kenmerken is het op chronologische volgorde, maar deze zijn over de tijd dermate rommelig verdeeld dat je alleen nog maar zekerheid hebt aan de hand van wat RDW gegevens.’

In 1994 kreeg het model een intercooler en werd gedurende niet al te lange tijd als Bentley Continental S verkocht. Dat model ziet er precies hetzelfde uit, maar voor het idee zijn er toch nog wat foto’s meegekomen van één van de achttien exemplaren wereldwijd!

Na de Continental S ging het gewoon weer door met de Continental R, die met de intercooler eigenlijk niets anders was dan een Continental S. Er verscheen later een facelift van de R met een wat mooier setje velgen en een honingraatgrill, waar de auto’s eerst met spijlengrill werden geleverd. Tot zo ver de Bentley Continental R en S.

Voor wie de R nog iets te soft was, kwam er namelijk een wat hardere en snellere versie, de T. Dit is een model dat 10 centimeter is ingekort, en in plaats van dat de wel erg lange neus hieronder lijdt kreeg waren de achterpassagiers de lul. Het is duidelijk aan het achterste zijruitje te zien waar de zaag er precies in is gegaan.

Daarnaast kreeg de auto meer vermogen, 21 pk welteverstaan, maar later kwam er nog eens wat vermogen bij zodat de latere versies ruim 420 pk voorin hadden liggen. De T is dus wat korter, heeft meer vermogen, en is herkenbaar aan de uitbouw aan de koets en de enkele uitlaat, die natuurlijk wel erg groot is.

‘op de eerste drie foto’s is een vroege Continental T met spijlengrill te zien. Ook het interieur met geborsteld aluminium is te zien, de Autovisie heeft hier destijds een award voor uitgeroepen’

Er zit immers een massieve motor aan vast. Er lagen natuurlijk ook potentere velgen onder, en ze werden ook bijna direct leverbaar met een honingraatgrill. Exemplaren met spijlengrill zijn helemaal uit het begin, en erg zeldzaam. Met 322 exemplaren is de T sowieso zeldzamer dan de R, want daarvan zijn er zo’n anderhalfduizend van gebouwd.

Nu hebben we de coupés al gehad. Of niet? Voor de afwisseling gaan we in ieder geval even verder over de Azure, de open versie van de Continental R. Die was natuurlijk nog een stuk zwaarder vanwege de softtopconstructie en het compenseren van de stijfheid van de koets.

Met bijna zesentwintighonderd kilo was die ruim honderdvijftig kilo zwaarder dan de R. Maar dat maakt niet zo veel uit, want dat wordt wel gecompenseerd door de lichtere portemonnee die je na aanschaf hebt. De auto kostte op een gegeven moment bijna acht ton! Ja, het zat er echt maar de prijs van een kleine stadsauto vanaf!

De Continental T kostte overigens ongeveer net zo veel, 794 mille als ik het me goed herinner, maar ik heb de ‘Alle Auto’s 1998’ helaas niet in de buurt. Omgerekend schijnt de Azure zo’n 355 mille in euro’s te moeten hebben gekost, zevenhonderdeenentachtig gulden dus! En dat was tien jaar geleden, een hele hoop inflatie geleden.

‘Op de laatste vijf foto’s staan Azures van na de facelift, met een gaasgrille, roostertjes onder de koplampen, en een neiuw model velgen.’

We zijn nog niet klaar met de basismodellen, voor we aan de rare uitvoeringen beginnen (roostertjesfestijn, zeg maar), kan ik eerst nog meedelen dat er nog een zeer speciale uitvoering verscheen voor wie graag iets tussen de Azure en de Continental T in wilde hebben. Dat werd de SC, die van 1998 tot en met 2000 in productie was. Deze auto was geen cabrio, maar ook geen coupé. Rara wat was het dan wel. Een targa? In wezen was het een Sedanca Coupé, dat is een term die vroeger werd gebruikt voor auto’s waarvan het dakdeel boven de ‘voorbank’ uitneembaar was. Een goed compromis waarbij de schitterende lijnen van de auto nog bewaard bleven, namelijk dezelfde als die van de Continental T. Tsja, alweer te weinig beenruimte achterin, maar het zij zo.

De verschillen met de Continental T waren subtiel, nou ja, eerder verborgen. De T is bijvoorbeeld uitgebouwd ten opzichte van de R, kijk maar naar de spatschermen en de hoekjes van de dorpels die grenzen aan de spatschermen. De Continental SC heeft nog verder uitgebouwde zijschermen, maar de spatborden steken ten opzichte van de schermen nauwelijks uit. De dorpels zijn nu over de gehele lengte verbreed. Voor is er ook wat veranderd: De late Continental T’s hebben een roostertje onder elke koplampunit, bij de Continental SC zit daar een dikke lijst omheen die van de linkerunit naar de rechterunit onder de grill door doorloopt.

Ook aan de voorbumper is er iets gewijzigd, want daar zitten mistpitten in, en het design is lichtelijk gewijzigd. Aan de achterkant zien we alleen een subtiel roostertje over de gehele breedte onder de achterbumper verschijnen, meer niet. Het model was natuurlijk weer nog duurder dan zowel de T als de Azure, het zal wel een stuk boven de achthonderdduizend gulden hebben gelegen. Daar kreeg je helaas geen eens een perfecte auto voor, want de uitneembare glazen dakpanelen waren niet waterdicht. De SC kreeg dan ook spoedig de bijnaam ‘Soaked Carpet’, zo heb ik mij laten vertellen door de bestuurder van het zwarte – uiteraard in Londen – gespotte exemplaar.

Dat waren dan de standaardversies van de Bentley Continental serie, er zijn nog talloze speciale uitvoering gebouwd waarvan ik helaas niet al het afbeeldingmateriaal heb. Hoe vaak ik de kleine hoekjes en steegjes van Londen ook uitsp(i/o)t, een Azure Le Mans series is met een totaalproductie van 4 exemplaren een hard nut to crack. Het gamma is verdeeld in de Mulliner-series en de Le Mans series, maar om het nog lastiger te maken zijn er ook nog Final Series, een Milennium Edition (Continental R) en een Personal Commision om de Continental T reeks mee af te sluiten. Waar zal ik beginnen…

Het meest voor de hand liggend is het om te beginnen met de Mulliner serie, want die zien we nog wel eens rijden. Zo zijn er van de R en de Azuren elk nog ruim over de honderd Mulliners gebouwd, de T Mulliner heb ik ook al op kunnen sporen, en de SC Mulliner is met 6 stuks het knopje van een speld in een wel heel erg grote hooiberg.

De Continental R Mulliner is het beste uit de twee werelden van de Continental R en de Continental T, afgezien van het stijvere chassis van de T. De R Mulliner heeft namelijk de stoere body van de T, inclusief de grote uitlaat (in plaats van de twee kleinere), de krachtigere motor (420 pk), maar wel de wielbasis van de R en dus meer ruimte achterin.

De auto is verder herkenbaar aan het roostertje op elk zijscherm, sommige exemplaren hebben dat overigens niet. Er zijn er maar 136 van gemaakt, het model ging immers ook al een hele tijd mee.

De Continental T Mulliner kreeg een hardere wegligging door de torsiestaven te verstijven. Vóór met 20% en achter met 40%. Daarnaast kreeg het model zo’n interessant roostertje op elk zijscherm. De auto is van de R Mulliner te onderscheiden aan de hand van de lengte, verder is het uiterlijk identiek. Het gaat hier natuurlijk weer om dat achterste zijruitje.

Van de SC Mulliner heb ik er helaas nog geen gespot, en dat gaat ook nog wel even duren. Er zit niet veel verschil tussen de ‘standaard’ en de Mulliner, slechts 40 Nm en 14 pk. Zodra ik er eentje tegen kom, kom ik het melden.

Ten slotte de Azure Mulliner, waarvan er 154 zijn gebouwd. Erg exclusief dus, maar zeker niet onspotbaar. Eind april 2007 kwam ik er in Londen eentje tegen, een zwarte. Het is van buiten eigenlijk de meest subtiele Mulliner, want er zit geen schreeuwend grote uitlaat onder en de koets is ook ongewijzigd. Geen uitgebouwde schermen dus. Het is puur de techniek.

Voorin vinden we weer Continental T specificaties: 420 pk en 875 Nm voor de caravan. Er werd weer een de torsiestaven geknutseld ten gunste van de wegligging; vóór 15% stijver en achter een toename van 20%. Oh ja, vergeet het roostertje niet, daar is de auto aan te herkennen! Dan nog ontbreekt het soms…

Er verschenen ook nog Le Mans versies van de R, T en Azure. Le Mans heeft natuurlijk altijd een belangrijke rol gespeeld voor Bentley, vroeger en nu. Deze serie is er dus in wezen om hun sportieve karakter te onderstrepen, uitgerust met weer een ander roostertje in elk zijscherm en nu ook eens twee dubbele uitlaten achter. Dat ziet er overigens wel een tikje opschepperig uit. Om precies te zijn zoals bij deze Continental T, de afgebeelde auto is geen Le Mans versie.

De R Le Mans heeft trouwens 426 pk voorin, voor de rest is er weinig bekend over de Le Mans series, behalve over de Arnage Le Mans dan.

Dan blijven er nog wat versies over, maar daar is helaas weinig over bekend, ze zijn heel erg zeldzaam, nog door niemand gespot, of gewoon niet te onderscheiden van andere modellen. In 2000 was er bijvoorbeeld de Millenium Edition van de Continental R, waarvan er maar 10 zijn gebouwd. Deze heeft de Mulliner body, vier remzuigers voor, extra grote remschijven achter, en een bijzonder interieur met startknop. Er staat er eentje te koop, gewoon even googlen en je vind hem. Dat dan weer wel.

De Final Series is er ook nog, een variant die we zien op de Continental R en de Azure. Deze modellen hebben ook nog een aantal leuke opties, zoals rode high-performance remblokken, en in het interieur zien we een startknop en een turbodrukmeter. Het was als het ware een soort uitbreiding op de Mulliner, want ook de Final Series heeft een Mulliner badge op de zijkant staan.

Ook de T kreeg ook nog een mooie afsluiter: De Personal Commision. Dit model heeft een iets gefacelift front met richtingaanwijzers in de voorspoiler. Achter is er ook wat veranderd, de achterlichtunis zijn opgefrist middels een wit balkje waar deze eerst oranje was, en er liggen vier uitlaten onder. Maar verder kan de auto wel in elk opzicht worden gecustomized. Een beetje gemakkelijk dus, maar aan het uiterlijk zitten erg duidelijke kenmerken.

Dat was een samenvatting van alle verschillende Bentley’s uit de Continental-reeks van de jaren ’90, er is nog veel meer over te vertellen maar daarvoor is de woensdag eigenlijk echt te kort. Iets te veel van het goede is het natuurlijk om het geheel op te splitsen, volgende week hebben we gewoon weer een kersverse aflevering over wat er allemaal aan bijzonders rondrijdt in ons platte en veel te dure landje.

Heb je toch nog interesse in wat voor interessante dingen er te vertellen zijn over de Continental? Binnenkort verschijnt er op Autogespot een uitgebreider artikel waarin puur wordt ingegaan op de kenmerken en details, met omcirkeld beeldmateriaal waar nodig.