Gespot: De winter was óók leuk! – Deel 2

Omdat er zelfs op één winterse dag in Londen te veel te spotten is voor een enkele aflevering was vorige week nog maar de helft van de opbrengst te zien. Een DB6 was niet de enige bijzondere klassieker, en de LP640 was niet de enige bijzondere supercar.

Aston-Martin V8 Coupe

Wie regelmatig gaat spotten, heeft het meeste op den duur wel gezien. Of het nou de zestigste 599 is die je ziet, of de enenzestigste, het maakt niet veel uit. Het gaat er voornamelijk om dat je dingen spot die je nog niet eerder hebt gezien. Het is met name de zeldzaamheid die er op den duur toe blijft doen, niet zo zeer de geavanceerde techniek of de prestaties. In 1989 lanceerde Aston-Martin de Virage, een model dat het niet van zijn details moet hebben. Zelfs zonder de kennis, dat de koplampen van de Audi 100 komen, en de achterlichten van de Volkswagen Scirocco, kon ik al vertellen dat het niet zo goed past op een auto als deze. De grove lijnen van de auto vond ik echter niet verkeerd. In 1993 werd de auto niet alléén van twee compressors voorzien, óók kreeg het model een frissere neus en kont door de nieuwe koplampen en achterlichten. In 1996 kreeg de Virage dat ook, vanaf toen heette de auto V8 Coupe. Deze auto’s zijn nog veel zeldzamer dan de Virage. Het ontwerp was inmiddels toch al verouderd, en de nieuwprijs van f. 638.650 deed wellicht veel mensen twijfelen. Tot en met 1999 werden er 101 exemplaren geproduceerd.

Aston-Martin V12 Vantage

Tweeëneenhalf jaar geleden werd er een AMV8 Vantage look-a-like gelanceerd. Het was een model met grofweg dezelfde koets, maar verder waren er weinig gelijkenissen. De buitenkant van de auto werd gekenmerkt door een diepe voorspoiler en koelsleuven in de motorkap, de kont werd getooid met een “fliptail” zoals Aston-Martin die al enkele decennia gebruikt om auto’s agressief te doen overkomen. Maar er is méér. Niet alleen huist er een 5,9 liter V12 voorin, óók is het chassis communicatiever en harder geworden. Dit is niet meer de GT die de AMV8 was. De V12 Vantage is een echte sportauto.

Bentley S1 Continental Mulliner Fastback Coupé

Een goed begin is het halve werk. Het echte werk begint zodra je langs The Lanesborough bent gereden. Vanaf dan word je doodgegooid met exclusieve auto’s. Bij The Berkeleys, nog geen honderd meter verderop, stond deze zeldzame en kostbare klassieke Bentley. Hij stond geparkeerd voor een Continental GT, die door een enkeling wel erg pretentieus wordt gezien als opvolger. De Bentley S1 is niet veel anders dan een Rolls-Royce Silver Cloud I, maar er moet wel gezegd worden dat dit niet in alle opzichten op ging. De Flying B stond namelijk voorop een aantal mooie koetsen, die niet op Rolls-Royces werden geleverd. Rolls-Royces zijn namelijk “Cars to be driven in”, en dat kan absoluut niet gezegd worden van deze coupé. De auto werd niet bepaald opgegeten door de concurrentie, aangezien deze er nauwelijks was, maar na 217 exemplaren met dit model koets stopte de productie. De huidige waarde is ongeveer anderhalve ton, maar de conditie kan hier veel aan veranderen.

Bentley Continental Supersports Convertible

Omdat de Continental GT al snel een populaire auto bleek te zijn, zag Bentley de mogelijkheid om meerdere versies te lanceren. Een sedan en een cabriolet waren het gevolg. Later verscheen de Continental GT Speed, een versie met een krachtigere motor en een potenter uiterlijk. Met het lanceren van de Supersports is Bentley doorgeschoten, want de auto is voornamelijk erg corpulent en agressief geworden. “Erg dik” is in mijn ogen iets anders dan “erg mooi”. Schoonheid zit immers in details. Wat betreft accessoires is men echter het oog voor detail nog niet verloren. Er zijn autobandventieldopjes met “B” verkrijgbaar, er is een stoere tankdop leverbaar, net als een passende sneeuwketting voor wanneer de auto wordt ingezet in Sankt Moritz. Het leukste was echter een kunststof “onderzetter” voor onder de banden. Dit polymeer past zijn vorm aan ten opzichte van de band, wanneer deze na het rijden afkoelt. Het idee hiervan is bescherming voor de banden. Wie spot deze optie als eerste?

BMW M3 Edition

De BMW M3 wordt veel verkocht. Voornamelijk de coupé en de cabriolet worden goed vertegenwoordigd op de openbare weg. Hoewel de meeste M3’s niet erg spannend worden uitgevoerd als het om kleuren gaat, kwam BMW in juli 2009 toch met een gelimiteerd leverbare versie in opvallende kleuren. Niet het productieaantal is beperkt, maar de productieduur. Hij zou slechts zes maanden lang gebouwd worden. Eigenlijk is dat stukken slimmer dan een vast aantal bouwen, misschien zijn er meer merken die de tactiek gaan hanteren. De M3 Edition was alleen leverbaar in Dakar geel (afgebeeld), Alpine wit, Monte Carlo blauw en helaas toch óók nog in het zwart. De auto is technisch ongemoeid gelaten, maar de auto ligt wel tien millimeter dichter bij de weg, wat de rijeigenschappen beïnvloedt. De auto is voornamelijk cosmetisch aangepast. De velgen en ventilatieroosters op de motorkap zijn uitgevoerd in zwart, wat zeker op een lichte kleur mooi staat. De grille, ventilatieroosters in de zijschermen, en uitlaten zijn uitgevoerd met een laag donker chroom. De spiegelkappen en het motorcompartiment zijn uitgevoerd in het zwart, maar zolang je zwart niet kiest als hoofdtint ziet de auto er nog niet zo somber uit als een begrafenisauto. De dorpels zijn voorzien van finishvlaggen, wat deze speciale editie wel afmaakt. Niet veel spannends, maar wel een leuke toevoeging om eens op straat te zien.

Ferrari 599 GTO

In de ene parkeergarage herken je een Lamborghini Diablo onder de contouren van een afdekzijl, een andere garage biedt volledig zicht. Vorige week was te zien dat niet alle bijzondere klassiekers zomaar worden blootgesteld aan de barre omstandigheden van de openbare weg. Mocht een DB6 je niet veel interesseren, dan stond er tegenover iets waar je misschien meer oog voor hebt. De Ferrari 599 GTO is het enigszins ordinair uitgevoerde broertje van de 599 GTB Fiorano, maar stiekem is de GTO toch wel erg lekker. Of hij de naam ècht verdiend heeft, dat wil zeggen, of hij in één zin genoemd mag worden met de 250 GTO en de 288 GTO, moet nog blijken. Één enkele melding van het feit dat de 599 GTO 6 seconde méér nodig heeft voor een rondje Nordschleiffe zegt nog niet veel. Eigenlijk is dat niet eens zo belangrijk, want hij heeft de harten van vele autoliefhebbers al lang veroverd.

Lotus Esprit S3

In de lijst “geboren klassiekers” treffen we auto’s van alle kalibers aan. Betaalbare auto’s als de Eend en de Kever staan erin, maar óók enkele sportauto’s hebben hun goede naam door de decennia heen verdiend. De Lotus Esprit was voor het eerst in 1976 te zien, en werd toen direct al goed gepromoot als multifunctioneel amfibievoertuig in de James Bond film “The Spy Who Loved Me”. Het design was spraakmakend, en dat maakt een auto geniaal. Vind hem mooi of vind hem lelijk, hij blijft in ieder geval hangen. Zo gold dat voor méér creaties uit de hand van Giugiaro. Denk aan de BMW M1, een model dat niet toevallig iets weg heeft van de Esprit. De Esprit kreeg de ongewijzigde 2.0 liter viercilinder motor mee die óók in de Elite en de Eclat te vinden was. Deze leverde 162 pk, mooi om mee te beginnen in een auto van duizend kilo. De 2,2 liter motor die later werd gebruikt, zoals in de afgebeelde S3, leverde niet méér dan dat. De bekende Esprit Turbo had hetzelfde blok maar dan met – niet erg verrassend – een turbo. Dat deed het vermogen stijgen tot 210 pk. Bij latere versies steeg het vermogen nog verder, de Esprit V8 had zelfs 354 pk achterin, méér dan het dubbele van wat de viercilinder leverde.

Rolls-Royce Flying Spur

Namen recyclen is in veel circuits een heel normale zaak. Rolls-Royce en Bentley doen dat al erg lang. De Continental Flying Spur, die alweer een aantal jaren geleden werd gelanceerd, ontleende zijn naam aan een Bentley uit de jaren ’50. Tussendoor, in 1994 en 1995, werd er in een kleine oplage van maar 134 stuks een Rolls-Royce gebouwd met diezelfde naam. Het bijzondere aan deze Rolls-Royce is niet zo zeer een leuk interieur of een geinig randje chroom, het ging om een serieuze aanpassing. De Rolls-Royce Flying Spur, die gebaseerd is op de Silver Spur III, is voorzien van een turbo, zoals die ook te vinden is in de Bentley Turbo R. Hiermee is het de eerste Rolls-Royce met turbo, en tevens de snelste uit de pre-BMW periode. Het blok levert ongeveer 360 pk, maar de snelheidsbegrenzer grijpt wel in bij 225 km/u.

Tijdens deze Londen-trip spotten we één auto die ver boven de rest uit stak. Deze is morgen te zien. Daarna zal het weer een aantal weken stil blijven wat betreft wodaspoda’s.