Audi S7: Rijtest en video

Op zoek naar een goed uitziende snelle vierdeurs coupé-achtige luxe sedan mag je de Audi S7 zeker niet overslaan. We reisden af naar het bijzonder zonnige München om deze gloednieuwe Audi voor jullie aan de tand te voelen.

[ Eerst kijken, dan lezen? Bekijk de video HIER! ]

Mercedes nam in 2004 de CLS in productie. Dat is de eerste Mercedes die ik echt bloed- en bloedmooi vond (en nog steeds vind) maar met de introductie van de nieuwe CLS is die liefde een beetje over. Die is mij in vergelijking met de vorige CLS (Brabus Rocket anyone?) gewoon te lief geworden en mist het sexappeal van zijn voorganger. De alternatieven van de twee grootste Duitse concurrenten zijn bekend: de 5GT van BMW is een auto die op z’n zachtst gezegd “controversieel” getekend is. Ik zal niet zeggen dat ik hem hondslelijk vind, maar ik vind hem hondslelijk en ik denk dat ik niet de enige ben want laten we eerlijk zijn: de 5GT zie je ongeveer net zo vaak als dat je een goed nummer hoort van Justin Bieber. En toen was daar Audi met de A7 Sportback in 2010. Qua uiterlijk is de keuze snel gemaakt wat mij betreft, maar motorisch was het allemaal nog niet superspannend. Tot nu tenminste, want de S7 is te bestellen.

De S7 is uitgerust met een V8 met Twinscroll turbotechniek die 420 pk oplevert en 550 Nm koppel. Dit blok kennen we in aangepaste vorm overigens al uit de Bentley Continental GT V8 en de Audi S8, waar uit hetzelfde blok respectievelijk 507 en 520 paardenkrachten getrokken worden. Waarom dan zoveel minder pk’s in de S7? Omdat er ook ruimte moet blijven voor een RS7 lieve mensen, er wordt gefluisterd dat die zijn rondjes al doet op de Nürburgring. Wees echter niet getreurd als je nú al een snelle A7 wil: de S7 komt geen power tekort en ontpopte zich als een heerlijke Autobahnstürmer. Nul tot honderd wordt afgelegd in 4,9 seconden.

Eenmaal in het bezit van de sleutel op de luchthaven van München hadden we maar één doel: wegwezen. Nadat we de snelweg bereikt hadden en de ergste drukte rond het vliegveld achter ons hadden gelaten bleek dat in een verschrikkelijk vlot tempo en met ongekend gemak mogelijk te zijn. Met het gaspedaal gevloerd ga je voor je gevoel in één vloeiende beweging naar de begrensde top van 268 kilometer per uur. Nou ja, dat is in ieder geval wat de tellers ons vertelden, officieel is de S7 begrensd op 250 kilometer per uur. Overigens wordt het de hoogste tijd dat die gentleman’s agreement eens van de Duitse premiumtafels wordt geveegd, want je voelt gewoon dat dit blok nog door wil naar veel hogere waarden. Iets wat overigens wel mogelijk te maken is, zo werd ons door iemand van Audi ingefluisterd.

Constant op topsnelheid jagen zorgt er uiteraard wel voor dat je verbruik niet voor de poes is, we reden de tank nagenoeg leeg tijdens een dagje filmen maar dat is uiteraard ook gekoppeld aan de rijstijl van ondergetekende. In theorie is mede dankzij start-stop, regeneratie van remenergie en cilinderuitschakeling een verbruik haalbaar van 9,7 liter per 100 kilometer. Die cilinderuitschakeling is overigens niet of nauwelijks merkbaar. Misschien ligt ook dat aan mijn rijstijl en heeft de uitschakeling van vier van de acht cilinders niet gewerkt omdat ik te hard reed, maar ook op kruissnelheden rond de 130 en 80 kilometer per uur heb ik nooit het idee gehad dat ik power mistte of dat er minder respons op het gaspedaal was.

Over respons gesproken: mag ik nog eens klagen over de 7 versnellingen tellende S-Tronic transmissie? Toegegeven: als je een S7 koopt zal je waarschijnlijk zelden tot nooit zelf schakelen maar ik zou graag zien dat Audi eindelijk eens die bak aanpast en dan specifiek op het moment dat je besluit wél zelf te schakelen. Waarom schakelt dat kreng automatisch door als ik in de buurt van de redline kom? Dan ben je toch gewoon een automaat? En de sportstand schakelt ook later op dus wat is die hele manual stand dan voor nutteloze toevoeging? Nu geef je me de illusie dat ik zelf kan schakelen, maar als ik dat een héél klein beetje later doe dan de software goed vindt dan schakelt de bak eerst zelf en vervolgens een halve seconde later nog een keer waardoor ik in totaal verkeerde versnellingen terecht kom, heel irritant. Maar goed, gelukkig was er verder vooral goed nieuws.

Het nadeel van een hoge topsnelheid is dat je sneller bij de volgende file bent. Dankzij het prachtige weer waren er namelijk veel dagjesmensen op weg naar dezelfde regionen waar wij de S7 op beeld wilden vangen, en dan zijn er wel eens ongelukjes op de Autobahn. Dat gaf ons wel de mogelijkheid om eens rustig onze blik door het interieur te laten gaan. En dat is -het mag gezegd worden- schitterend. Nu staat Audi sowieso niet bekend om karige afwerking van het binnenste van hun auto’s, maar het interieur van de S7 die wij bij ons hadden was echt supermooi. Speciale vermelding gaat naar de schitterende wit leren stoelen met diamond stitching. Die wil ik in de huiskamer, alleen mogen ze een tikkeltje zachter zitten voor mijn gevoel.

Ook heel fraai is het speciale hout in de S7. Een dame van Audi nam ongeveer een halfuur de moeite om ons uit te leggen hoe dat gemaakt wordt. Iets met vijf laagjes hout en één laagje aluminium op elkaar lijmen, dat eindeloos herhalen en vervolgens iets van de zijkant van het blok schaven en dát komt dan in je auto. Wij vinden het prima, het is immers heel erg mooi. Vind ik tenminste, de cameraman zei “Kijk: plastic met streepjes.” dus de meningen verschillen.

Terug naar de file. Daar bleek ook dat andere mensen een mening over de S7 hebben, we vielen in ieder geval in de smaak bij de bestuurder van een verlaagde Audi A5 Coupé en het hoogblonde vrouwelijke gezelschap van een Jaguar XKR bestuurder. De verschillen met een “gewone” A7 zijn echter bescheiden: andere bumpers die iets sportiever ogen, een setje subtiele sideskirts, zilverkleurige spiegelkappen en andere wielen. Het schreeuwerige uiterlijk wordt zoals gebruikelijk bewaard voor de RS versie en dat is prima wat mij betreft, ik houd wel van de zogenaamde sleepers: een onopvallend uiterlijk gekoppeld aan pittige prestaties.

Gelukkig komt aan elke file een eind en al spoedig konden we op Nederlandse legale snelheden maal 2 onze weg vervolgen richting slingerende bergwegen, net boven Oostenrijk. Ook op die wegen is de S7 een prima auto. Het is uiteraard geen Lotus Elise maar de wegligging is dik in orde en de besturing voelt heel ok aan, gevoelsmatig iets scherper zelfs dan in de S4. De keramische remmen zijn ook prima stoppers overigens en helpen je een klein beetje te vergeten dat je best wel met een grote auto onderweg bent. Maar liefst 2020 kilo, 4.98 meter lang en inclusief spiegels 2.14 meter breed: dat zijn geen maten om te onderschatten met een auto die binnen no time lomp hard gaat. Helaas zijn die remmen een optie.

En praat je bij Audi over opties, dan praat je over prijzen: de S7 staat vanaf 109.990 euro op je stoep. Dan heb je standaard MMI navi, een boordcomputer met kleurenschermen, BOSE surround sound, alcantara leer, een airco met vier zones, verwarmde elektrische sportstoelen, xenon, 19 inch en nog wat andere goodies aan boord. Kies je voor de Pro Line Plus uitvoering dan krijg je MMI navigatie Plus, achteruitrijcamera, Valcona leer, metallic of pareleffect lak, dynamic steering (aanrader), telefoonvoorbereiding en nog wat kleinigheden. Dat pakketje kost 7500 euro en dan zijn er nog andere opties zoals de eerder genoemde remmen. Die kosten -houdt u vast- 12.422 euro. Inclusief btw en bpm, dat dan weer wel. Een andere noemenswaardige optie á 1581 euro is het sportdifferentieel: dat stuurt extra vermogen naar het achterwiel met het meeste grip en zou subtiel driften mogelijk moeten maken.

Conclusie: de opties kosten zoals altijd bij Audi centjes, en die ellendige S-Tronic bak gooit ook een piepklein beetje roet in het eten wat mij betreft. Maar overall is de Audi S7 echt heerlijk. En ook nog eens de mooiste auto in zijn klasse. Filmpje!