Max Verstappen won zijn allereerste race na zijn transfer naar Red Bull Racing. Niet verkeerd, maar in de historie van de Formule 1 deden drie coureurs nog iets knappers: zij wonnen hun allereeste F1 race, period.
De clichés zeggen genoeg. Je hebt maar een kans om een eerste indruk te maken. Een goed begin is het halve werk. De eerste klap is een daalder waard. Goed begonnen is half gewonnen. Enfin, je begrijpt het punt. In de rijke historie van de Formule 1 zijn er meerdere coureurs die een indrukwekkend debuut beleefde. Vaak was dat een teken van de dingen die komen gingen, maar niet altijd. Lewis Hamilton pakte bijvoorbeeld meteen een podium bij zijn debuut. Aan de andere kant: Kevin Magnussen deed hetzelfde.
Over het algemeen wordt het al als een puik resultaat beschouwd als je een puntje scoort bij je F1-debuut, zelfs nu niet meer slechts de eerste zes maar de eerste tien finishers die eer te beurt vallen. Een podium scoren bij je debuut is zelfs menig kampioen niet gegeven. 23 coureurs slaagden in dit huzarenstukje, waarvan zes in de Indianapolis 500, die in de vroegste F1-jaren officieel deel uitmaakte van de kalender. De laatste drie coureurs die erin slaagden waren Jacques Villeneuve (tweede, Australië 1996) en de eerder genoemde Hamilton (derde, Australië 2007) en Magnussen (tweede, Australië 2014). Slechts drie mannen gingen in hun eerste F1-race meteen met de hoogste eer strijken. Dit waren ze:
Giuseppe Farina, Grand Prix van Groot-Britannië, 1950:
Ja, flauw natuurlijk, maar er is natuurlijk ooit een allereerste F1-race georganiseerd en daar was ook een winnaar te vieren. Automatisch won de gelukkige coureur dus zijn eerste Grand Prix ooit. Op Silverstone waren de Alfa Romeo’s in 1950 oppermachtig. De hele eerste rij van de grid bestond uit Alfa’s. Let wel, dat waren er toen niet twee, maar vier. Giuseppe Farina pakte de pole.
Ook in de race bleek Giuseppe de snelste van het stel en hij won de race voor teamgenoten Luigi Fagioli and Reg Parnell. De grote man uit de fifties, Juan Manuel Fangio, zat ook in een Alfa, maar zijn auto viel uit met technische problemen. Onder toeziend oog van King George de zesde zette Farina ook nog even de snelste ronde van de race neer.
Dat het geen toevalstreffer betrof, bleek wel uit het feit dat Farina dat jaar nog twee races won en ook de eerste wereldkampioen Formule 1 werd. Tot 1955 reed Giuseppe F1 races, hoewel de laatste twee jaren enkel nog sporadisch. In 1951 won hij nog een race voor Alfa Romeo en in 1953 gaf hij zijn nieuwe werkgever Ferrari de winst in de Grand Prix van Duitsland. Helaas lachte het lot Farina naast de baan minder toe. In 1966 kwam de voormalig kampioen om toen hij de macht verloor over zijn Lotus Cortina. Hij was op weg om de Franse Grand Prix in Reims bij te wonen…
Johnnie Parsons
Dit is een klein beetje hetzelfde verhaal als bij Farina, maar voor de volledigheid nemen we ‘m toch mee. In de opstartfase van de Formule 1 maakte de traditionele race in Indianapolis deel uit van het kampioenschap. Dit ondanks het feit dat de meeste Indy-rijders in geen enkele andere F1-race startten en de meeste ‘vaste’ F1-rijders zich ook niet lieten zien op de Brickyard.
Parsons deed in 1949 ook al mee aan de Indy 500, maar toen was het nog geen ‘F1-race’. Hij werd tweede bij zijn debuut. Een jaar later was de race dus opeens wél een F1-race en ging Johnnie one better. Hij won de race, die puur in technisch opzicht zijn eerste F1-race was. Leuk voor de historieboeken. Overigens deed Parsons nog acht keer mee aan de Indy 500, maar zijn beste resultaat in die pogingen was een vierde plaats in 1956.
Giancarlo Baghetti
Hebben we dan ook nog een coureur die zijn eerste race won toen de F1 al een tijdje bestond? Jazeker! Ontmoet Giancarlo stokbrood Baghetti. In de opstapklasses had deze man uit Milaan niet eens heel indrukwekkend gepresteerd, maar ondanks dat werd hij opgepikt door de Federazione Italiana Scuderie Automobilistiche (FISA). Dit verbondje van Italiaanse raceteam-eigenaren wilde jong talent een kans geven en regelde een Ferrari 156 ‘Sharknose’ voor Baghetti om mee te doen aan twee GP’s die niet meetelden voor het officiële kampioenschap Formule 1. Destijds had je nog veel van dat soort races.
Baghetti won met de Ferrari pardoes beide races, waarop Team FISA besloot om Baghetti en de 156 ook in te schrijven voor de officiële F1 Grand Prix van Frankrijk op het circuit van Reims. Probleem was alleen: het fabrieksteam van Ferrari was daar uiteraard ook aanwezig, met 156-jes die wat meer power hadden.
In de race vielen de fabrieks-Ferrari’s van Phil Hill, Wolfgang von Trips en Richie Ginther echter uit, wat Baghetti’s 156 de enige nog rijdende Ferrari in de race maakte. Doch aan de leiding van de race lag nog Dan Gurney met zijn Porsche 718. De race eindigde met een ouderwetse dragrace zoals we die tegenwoordig vrijwel nooit meer zien. Vlak voor start/finish weet Baghetti de Porker van Gurney alsnog te verschalken en wint hij zijn eerste race.
Het begin van een glorieuze carrière? Niet echt. Baghetti wordt in 1962 weliswaar opgepikt door het fabrieksteam van Ferrari, maar rijdt slechts vier F1 races, waarin hij geen enkel podium scoort. Na één jaar zet Enzo hem alweer aan de kant, waarna Baghetti in de F1 verder gaat met kansloze kleine Italiaanse teams. In 1965, 1966 en 1967 probeert Giancarlo het alleen nog in de Italiaanse Grand Prix, onder andere voor Brabham en Team Lotus, maar ook dat wordt niks.
Zo zie je maar, een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is ook maar de helft.
Grappig artikel! Het doet je aan het denken zetten over het belang van context bij “kale feitjes”.
Ah, die 156 Sharknose! Wat mij betreft de mooiste “sigaarvormige” F1 auto. Jammer dat Ferrari ze vrijwel allemaal in de shredder heeft gegooid om hun technologie geheim te houden.
@edge:
Volgens mij gebruikte Ferrari de oude wagens om de nieuwe gedeeltelijk met oude onderdelen op te bouwen, Enzo was niet van de sentimenten -qua auto’s dan- en liet idd de bodies bij het oude aluminerium gooien.
Hans Hugenholz Jr heeft hier nog enige schitterende annekkedotes over geschreven, o.a. dat hij een modelautootje van een Ferrari van de oude Enzo persoonlijk kreeg.
@Edge: maak daar helaas maar allemaal van. Gelukkig zijn er wel een paar mooie replica’s gebouwd later.
Toen ik dat las over Villeneuve, Hamilton en Magnussen, speelde de gedachte dat Australië dan wel een makkelijke baan zal zijn als het hen daar allemaal gelukt is (in de veronderstelling dat dit toeval is). Maar dat is natuurlijk omdat het de eerste race van het seizoen is (alhoewel ik niet weet hoelang dat al zo is). Duidelijk tijd voor weekend :-P
Ik heb ook een 156. Ook Italiaans. Maar geen Ferrari.
@ghengiskhan: Nou ja, Enzo Ferrari werkte eerst bij ALFA-Romeo, dus er ligt nóg een link.
@henkp1: Oh dank je. Dus je ziet nog een kansje voor me?
Maar goed dat Mika Salo toen nog niet mee keek.
Altijd leuk, dit soort artikeltjes… maar alle drie de coureurs wonnen niet hun eerste Formule 1-race.
Over Farina: de eerste Grand Prix die meetelde voor het eerste World Drivers’ Championship was weliswaar in een Formule 1-race, maar voor de invoering van het WK waren er ook al F1-races geweest. Farina won bijvoorbeeld de Circuit des Nations in 1948.
Over Parsons: de Amerikaan won weliswaar de eerste voor het WK meetellende race waaraan hij deelnam, maar dat was geen race volgens de Formule 1-reglementen. Beetje flauw, maar wel waar.
Over Baghetti: won de eerste voor het WK meetellende Formule 1-race waaraan hij meedeed, maar destijds waren er buiten het WK om soms tientallen Grands Prix. In 1961 won Baghetti er daar twee van, voordat hij z’n WK-debuut won.
Dit soort ‘foutjes’ is ontstaan toen in 1981 het eerste Formula One World Drivers’ Championship plaatsvond. Tot die tijd was het WK namelijk ‘gewoon’ het World Drivers’ Championship. Dat werd de facto wel volgens het F1-reglement verreden, maar in 1952-53 juist volgens het toen geldende F2-reglement. Tot in de vroege jaren 80 waren er, naast de WK-races, talloze Grands Prix en Formule 1-races. Daarbij: soms was een GP geen F1-race, en soms was een F1-race geen GP.
Dat is pas met de komst van het F1-WK gladgestreken. Tot verdriet van vele fans, overigens.
Mooi verhaal!
De allereerste GP-winnaar was ene meneer Sisz in 1906 met een Renault. Ja toen al!
Volgens mij is Jaques Villeneuve Kampioen geworden gelijk het eerste seizoen dat hij aan de F1 meedeed. Ook met Renault trouwens.
@henkp1: nope. 1996, zijn eerste jaar, was het jaar dat Schumacher overstapte op Ferrari en Damon Hill, JV’s team genoot kampioen werd.
In 1997 werd Villeneuve kampioen, hij had toen HHFrenzen als teamgenoot, want kampioen Damon Hill reed opeens bij Arrows.
@gregorius: Denk dat Hill daar tot op de dag nog van baalt.
@bassx: Heb toevallig even zitten lezen, want ik wilde het ook opzoeken. Tegenwoordig zou het ondenkbaar zijn dat een kampioen naar een B-team gaat.
Het schijnt allemaal om het geld te zijn gegaan. Williams vond Hill niet goed genoeg; ze zeggen zelfs dat hun auto gewoon kampioen had moeten worden in 94 en 95. De andere coureur was Rookie Coulthard (die toen instapte toen Senna overleed) en Mansell heeft ook nog een race weten te winnen voor Willams.
1996 was de competitie zo veel minder dat zelfs Hill kampioen kon worden, maar vlak voor rookie Villeneuve; die op zichzelf dus ook geen racegod genoemd kan worden. Als kampioen wilde Hill vangen, Frank Williams wilde niet dokken. Naar verluid wilde alle andere topteams Hill best een stoeltje geven, maar ook neit voor het geld dat hij wilde hebben.
Arrows, net gekocht door TWR en met Papa Diniz een grote geldschieter wilde dat wel. Arrows was 3 seconden of de pace in de openings race.
Frenzen stapte in, met vriendin en al. Kon het niet waarmaken en zelfs zijn vriendin snapte dat, die ging verder buurten bij Micheal Schumacher en is nu zijn vrouw.
Of Hill spijt heeft? Ik denk stiekem dat hij inzag hij bij een ander team niet naar boven zou komen als superster en OOK niet zou verdienen; dus dan maar verdienen en wat minder rijden. Hill staat iig in het rijtje van kampionen; maar ook hetzelfde rijtje als Rosberg, Villeneuve en Button: prima coureurs, maar alleen kampioen geworden door de beste auto en net-aan gewaagd aan hun teamgenoten.
Goed, tijd voor weekend.
@gregorius: Klopt inderdaad maar Hill had wel een bod gekregen van Williams en het voordeel dat hij 1e rijder zou zijn en hij en Newey nog een jaar bleven samenwerken. De manager van Hill bedankte en Williams bedacht zich geen moment en gooide de deur dicht. Hill kreeg uiteindelijk bij Arrows het salaris waarvoor de Manager van Hill voor bedankte en heeft er geen cent meer voor gekregen.
Hij had gewoon in ‘97 kampioen geworden als hij de miljoenen die Williams bood accepteerde. Hill was flabbergasted dat Williams niet wilde onderhandelen en hem zo behandelde maar Hill gaf het in het begin ook z’n manager op de schuld. Het moge duidelijk zijn dat Hill helemaal niet blij was met de deal met Arrows maar simpelweg daar zat bij gebrek aan beter. Zelfde salaris maar in een niet competitieve auto, dat wil niemand
@bassx: dank voor de aanvulling; dit verhaal had ik nog niet gevonden.
Zn manager heeft t dus voor m verneukt. Bagger. Zal niet de laatste keer zijn.
@gregorius: Vergeet niet dat Hill er uit werd gebeukt door Schumacher waardoor hij WM werd. Hill had dat jaar gewoon ook WM geworden als er stewards waren geweest zoals nu want dan was Schumacher zeer waarschijnlijk uit de uitslag geschrapt. Hill heeft het na het verongelukken van Senna prima gedaan. De Williams was niet zo veel beter als de Bennetton.
@sracert: De Bennetton van Schumacher had hoogstwaarschijnlijk ook illegale software(Briatore). Senna wilde hier al onderzoek naar laten doen in ’94 en protest tegen aantekenen. Frank Williams wilde dat alleen niet doen.
@sracert: Dat was 1994; Schumacher is toen ook 2x gediskwalificeerd + 2 wedstrijden schorsing. Die schorsing kwam omdat MS in de warm up lap Hill voorbij ging. Daardoor kreeg ie een straf, daar ging Benetton tegen in beroep, maar dat vonden de stewards niet leuk, dus kreeg ie de zwarte vlag. Die negeerde hij, maar hij deed wel de 5 seconden in de pitstop. Veel gezeik, alsnog, na als 2e gefinisht zijnde, uit de uitslag gehaald en later 2 wedstrijden geschorst.
Die zou tegenwoordig nooit zo ver komen en de straf was wat overmatig.
Ik was toen Williams fan (want ja, mijn oom haatte Duitsers en ik keek bij mijn oom thuis), maar Schumacher in zijn Benetton was in principe de terechte winnaar van het seizoen. DQ’s aan de ene kant en een mooie beuk aan de andere kant.
Ach, toen was de F1 nog meer cowboy.
Ach ja… Mooie tijden… Toen Alfa nog wat voorstelde en echt sportieve auto’s bouwde zonder te hoeven steunen op een 60 jaar oude historie…
@davelepeef:
Kuch : DTM 155 V6 . . .
@amghans:
25 jaar geleden !!
Lada en BMW zijn zelfs bijna succesvoller ..
@lincoln:
25 < 60. Vandaar.
@amghans: ik was wat sarcastisch :) Ik vrees dat Alfa over 10 jaar niet eens meer bestaat…
@davelepeef: misschien bestaan we allemaal wel niet meer over 10 jaar..
Wat is de definitie van een Grand Prix, daar zijn de ‘geleerden’ het niet over eens, noch wat de eerste auto race ooit is geweest, was het Parijs – Rouen of Parijs – Bordeaux, een jaar later?
@jaapiyo: mooi artikel, waarvoor dank.
Een klein puntje voor de edit: “Tot 1955 reed Giuseppe F1 races, hoewel de laatste twee races enkel nog sporadisch.”
Denk dat de laatste races jaren had moeten zijn?
@dunhozzie: check! Fixed