Koop de McLaren waarmee Senna in 1993 Monaco won

Ayrton won in 1993 zijn zesde Grand Prix van Monaco en verbeterde daarmee het record van Graham Hill. Het werd tevens zijn laatste Grand Prix in het Prinsdom.

Onlangs trok McLaren het doek af van hun nieuwste model, dat simpelweg ‘Senna’ heet. Het is altijd een beetje dubbel zo’n verwijzing naar een legende. Aan de ene kant kan je het zien als een mooi eerbetoon, aan de andere kant lijkt het soms ook wat opportuun. Op de een of andere manier komen Italianen gevoelsmatig beter weg met dit soort dingen dan nuchtere Noord-Europeanen.

Hoe dan ook valt niet te ontkennen dat Ayrton de gloriedagen uit zijn legendarische carrière beleefde bij McLaren. De Brazo voegde zich bij het team in 1988 en reed er tot en met 1993. Al zijn drie titels haalde hij voor het team van -toen nog- Ron Dennis, evenals bijna al zijn overwinningen.

Aan het eind van Senna’s periode bij het team kon het echter amper nog een vuist maken tegen de oppermachtige Williamsen. Al in 1992 realiseerde Ayrton zich al snel dat hij geen enkele kans maakte tegen Williams’ FW14B met al diens elektrogizmo’s. Het snelheidsverschil blijkt vooral uit de kwalificatiestatistieken: Nigel Mansell pakte in 16 races 14 pole positions. Nou was de British Lion best rap, maar we kunnen veilig stellen dat dit niet per se het gevolg was van het feit dat Old Nige meer snelheid had dan Ayrton. In de races wist Senna toch nog drie keer te winnen. Met name een magistraal optreden in zijn geliefde Monaco sprak tot de verbeelding.

Mentaal had Senna na dit seizoen al zo’n beetje besloten te vertrekken bij McLaren. Hij wist dat hij naar Williams moest om op korte termijn weer kampioen te worden en als dertiger wist hij tevens dat hij het ijzer moest smeden toen het nog heet was. Doch zijn oude rivaal Prost ging voor een transfer liggen. Hij wilde niet nog eens de teamgenoot worden van de Brazo. Zodoende leek 1993 op voorhand een vreemd jaar te worden voor zowel Senna als McLaren. Senna wist dat hij de Williams niet kon verslaan en zijn team wist dat hun stercoureur eigenlijk de weg naar de uitgang zocht.

Maar, hoewel Prost en Williams inderdaad kampioen werden in 1993, werd het ‘bij voorbaat verloren’ seizoen misschien wel het beste jaar uit Senna’s carrière. Hij won voor de tweede keer zijn thuisrace in Brazilië, reed de beste eerste F1-ronde ooit op een nat Donington, won de Grand Prix van Japan, de laatste Grand Prix van het jaar in Adelaide én de Grand Prix van Monaco.

De zesde en laatste overwinning in Monaco was niet zo mooi als die in het jaar ervoor. Senna had mazzel dat Prost een valse start maakte vanaf de pole en Schumacher later uitviel. Maar ach, Ayrton had eerder ook al een overwinning weggegeven in Monaco en was doorgaans weergaloos in de mondaine straten. Het feit dat hij tot op de dag van vandaag het record heeft voor de meeste overwinningen in het Prinsdom zou je dus kunnen betitelen als ‘gerechtigheid’.

En nu kan je dus dit stukje geschiedenis kopen. Niet ‘een’ MP4/8A, nee dé auto waarmee Senna de Grand Prix van Monaco won in 1993, met chassisnummer 6. 11 mei gaat ‘ie onder de hamer bij Bonhams. De auto kan je zo (laten) starten en wegrijden. Verwacht wel een flink prijskaartje. Dit zou weleens de duurste F1 ooit kunnen worden en daarmee het record afpakken van Schumachers 2001 Ferrari die afgelopen november geveild werd voor 7.500.000 Dollar.

Bedankt Bart voor de tip!