Audi SQ2: rijtest en video

Crossovers worden leuker van meer pk’s. Geldt dat recept ook voor de Audi SQ2?

Ondertussen ben ik op de Autoblog-redactie ongevraagd en ongewild benoemd tot crossover-expert. Het is een titel die ik met schaamte draag, want ik blijf het een ontzettend dom concept vinden dat de slechtste kanten van de automobiel combineert in een tijd dat we slimmer zouden moeten omgaan met het concept auto. Crossovers zijn zonder uitzondering groter, zwaarder en minder efficiënt dan ‘gewone’ auto’s, zonder de bijkomende voordelen van échte SUV’s te hebben. Kortom: laat maar.

De enige reden om een crossover leuk te vinden kan zijn dat er veel pk’s in zitten. En met veel bedoel ik dan tegen, op, of óver de grens van het belachelijke. Om te bepalen wat dat aantal precies is, moeten we in principe kijken naar de grootte en het gewicht van de auto in relatie tot het motorvermogen. Maar om het niet al te ingewikkeld te maken, kijken we gewoon in welke klasse een auto zich bevindt, en vervolgens naar de snelste versie die niet achterlijk hoog op zijn poten staat. De Q2 valt in het B-segment, dat gevuld is met auto’s als de Volkswagen Polo, Ford Fiesta en andere compacte stadsrakkers. De topversies van die auto’s zijn over het algemeen uitgevoerd met ongeveer 200 pk. Dat is meer dan genoeg voor een gezonde hoeveelheid lol, maar een crossover is groter en zwaarder dus we laten er de Autoblog stelregel op los: ‘elke auto wordt beter van 100 pk extra’.

Zie daar: de Audi SQ2. Die heeft de aandrijflijn zoals we die onder andere uit de Audi S3 en Volkswagen Golf R kennen: een 2.0 TFSI gekoppeld aan een S-Tronic automaat, die het vermogen over alle vier de wielen verspreid middels Quattro. Standaard is het blok in de SQ2 goed voor 300 pk en 400 Nm koppel en met een sprint naar 100 in 4,8 seconden hoef je je doorgaans zeer weinig zorgen te maken dat je stoplichtraces verliest. En dat in een auto die eruitziet alsof hij standaard wordt bereden door een babyboomer die een beetje hip wil doen.

Want laten we eerlijk zijn: het rood met zwarte accenten geeft een sportieve saus aan deze SQ2, maar als je hem in een grijstint bestelt (wat de meeste mensen zullen doen) dan wordt het een vrij anonieme kekke crossover om te zien. De echte kenner zal zien dat er licht gewijzigde bumpers, grotere wielen en een vierpots uitlaatsysteem aanwezig zijn, maar veel mensen zullen deze auto totaal onderschatten.

Ook het interieur is niet heel spannend, hoewel je natuurlijk wel los kan gaan met fijne opties om iets heerlijks te creëren. Zo heeft onze testauto geen diamond stitching op de stoelen, maar het is wel leverbaar voor de liefhebbers. Het sportstuur en een paar kleine details zorgen er standaard wel voor dat jij in ieder geval weet dat je in iets speciaals onderweg bent. Wat echter opvalt is dat bij de deuren bijvoorbeeld gekozen is om vrij hard plastic te gebruiken, zoals we dat ook al in de A1 zagen. Dat is toch een smet op wat we van Audi gewend zijn, zeker bij dit soort duurdere uitvoeringen. De gemiddelde toeschouwer zal zich echter laten foppen, en ergens is dat nog wel te begrijpen ook.

Want wie verwacht er nou dat je in 4,8 de honderd aantikt (makkelijk, zeker met launch control) en dat je vrijwel lineair kunt versnellen tot een elektronisch begrensde top van 250 kilometer per uur? Het kan allemaal echt, en het gaat ook nooit vervelen om die launch control te gebruiken. Ik zou moeite hebben me in te houden bij het eerste én tweede raam van de McDrive. Echt. Het is het soort drama dat vermakelijk is in een supercar of dikke powersedan, maar dat in een auto zo groot als een Polo gewoon nooit gaat vervelen omdat het zo volledig buiten proportie is.

Is het dan alleen maar manengeur en rozenschijn wat de klok luidt bij deze SQ2? Nee. Er zat in mijn voorgaande ervaringen met producten uit Ingolstadt een stijgende lijn in de besturing van hun auto’s. Ondanks de overgang naar EPAS (electronic power assisted steering) wist Audi toch steeds het stuurgevoel en de precisie en communicatie van de besturing te verbeteren. Tot nu. De Audi SQ2 is echt geen onbestuurbare auto, begrijp me niet verkeerd, maar als je met een 300 pk compacte hotrod op stap gaat, hoop je op een bepaalde precisie en een bepaald gevoel in de besturing. Een besturing die past bij een retehete hot hatch, of op z’n minst iets dat in de buurt komt. En dat doet het gewoon niet. De besturing van de SQ2 is wel precies, maar tamelijk gevoelloos en licht.

Dat is jammer, want verder is het pakket erg vermakelijk. De snelheid is dik in orde, veel meer dan je zou verwachten in deze klasse auto. Hetzelfde geldt voor de soundtrack van de Audi SQ2. Nee, het is niet ‘puur’ of ‘echt’ maar er is in tegenstelling tot op veel duurdere Audi’s in ieder geval een uitlaat fysiek verbonden met de uitlaatsierstukken. En los van het geluid dat daaruit komt, is de versterking via de boxen ook best ok. Sterker nog: het klinkt allemaal bijzonder vermakelijk in de sportstand. Bijna alsof je een extra cilinder hebt bijgeschakeld voor de extra performance. Erg vermakelijk en het past goed bij het concept van de auto.

En ook het chassis is echt niet slecht. Sterker nog: het is eigenlijk best goed. Er is geen variabele demping aanwezig maar gewoon een vaste setup. En die vaste setup stelt niet teleur, is misschien zelfs wel iets sportiever en straffer dan je van een sportieve crossover zou verwachten. Onderstuur is er ook bijna niet. Tenzij je echt véél te overmoedig een bocht in gaat, blijft de koets neutraal en helpt de Quattro je om al heel vroeg in de bocht zoveel mogelijk vermogen op de weg te krijgen. Zou de besturing nou ook nog wat lekkerder hebben gevoeld, dan zou je ook daadwerkelijk het vertrouwen krijgen dat na elke bocht te doen. Helaas is dat dit keer niet het geval.

En dan is er nog dat andere issue: geld. In Duitsland kost een SQ2 exact 1000 euro minder dan een S3. Een S3 is echter comfortabeler en sneller en is in Nederland (leve de BPM) zelfs iets goedkoper. En nu hoor ik je denken: ‘Een S3 kost toch dik €60.000 euro?’ Klopt helemaal. Een SQ2 ook! Sterker nog, bijna €65.000 euro is wat je neer mag tellen voor een SQ2. Om precies te zijn €64.710 euro, en dan mag je nog opties uitzoeken. De auto die wij van Pon mee hebben gekregen is voorzien van €18.000 euro aan opties, maar is bijvoorbeeld nog niet uitgerust met lane-keep assist of die fraaie Diamond stitching. Wel zit er een SQ2 exterieurpakket á €2500 euro op zodat de accentlijsten zwart zijn en er geen standaard wielen gemonteerd hoefden te worden. Oh, en dankzij die 19 inch jetsers ook nog eens €1716 euro extra BPM alstublieft, dankuwel.

Als je van sturen houdt dan kan je voor dit geld dezelfde aandrijflijn in betere pakketten krijgen. Denk Audi S3, Volkswagen Golf R en misschien zelfs wel Cupra Ateca. Maar als je gewoon de allerdikste Q2 wil, dan is de SQ2 natuurlijk een prima optie. Sterker nog: dan koop je een crossover die eigenlijk achterlijk leuk is, zo lang je qua rijden maar niet de verwachting hebt van een hoog op de poten Polo GTI met 100 extra pk’s.