Deze 9 toppers kwamen onder Marchionne op de markt

Onder het bewind van Sergio zijn er hele gave wagens verschenen.

Het kan je bijna niet ontgaan zijn: FCA-topman en Ferrari-voorzitter Sergio Marchionne is overleden. De Italiaan is slechts 66 jaar oud geworden en vanaf het moment dat er bekend werd dat hij ziek was heeft het nog maar vier dagen geduurd. Zo snel kan het helaas gaan.

Je kunt de man bestempelen als ‘degene die FCA om zeep heeft geholpen’, omdat merken zoals Lancia er niet meer zijn, maar het is beter om te kijken naar wat Marchionne tijdens zijn lange zit wél heeft bereikt. Want FCA is en blijft een wereldconcern, dat zichzelf uit de problemen wist te redden met behulp van Sergio. Ook wist het merk een hoop interessante auto’s te brengen in de lange tijd dat Sergio de leiding heeft gehad. Daarom zetten we de 9 beste ‘Marchionne-producten’ op een rijtje.

Alfa Romeo 4C
We beginnen in Italië. Specifieker: Alfa Romeo. Een merk met een moeilijke periode achter de rug. Waar het merk in 2000-2005 nog een sterk gamma heeft met auto’s zoals de 147, 156 en 166, verdwijnen er door de jaren heen steeds meer modellen. Een aantal jaar had Alfa Romeo zelfs maar twee auto’s in haar arsenaal: de MiTo en de Giulietta. In 2014 komt er een derde bij: de 4C. Een kleine coupé waar eenvoud de basis vormt. Geen rijhulpjes (niet eens stuurbekrachtiging!) en de ‘frunk’ zat hermetisch gesloten. Alles aan de 4C is bedacht om zo licht mogelijk te zijn. Dat is gelukt: hij weegt net geen 900 kg. Daarom komt er ‘slechts’ 240 pk uit de 1742 cc grote viercilinder, waarvan je elke pk kunt benutten. Het is een opvallend verschillende auto vergeleken met de twee hatchbacks van Alfa, maar hij past zeker in het straatje van het Italiaanse merk.

Alfa Romeo Giulia Quadrifoglio
De Alfa Romeo-revival was echter nog niet compleet. In 2015 komt Alfa Romeo namelijk met een middenklasse sedan met de historisch verantwoorde naam Giulia. Deze moet het leven zuur maken voor de grote namen zoals 3-Serie, A4 en C-Klasse. Om het sportieve karakter van de Giulia (rijtest) te benadrukken, komt eerst de Quadrifoglio-versie. Al heet het sportlabel niet meer QV (Quadrifoglio Verde, klavertjevier), het driehoekige logo bleef. De auto kreeg een 510 pk sterke 2.9 liter V6 van Ferrari. Flinke cijfers van flinke namen. Het resultaat is een sportsedan om van te smullen.

Fiat 124 Spider
Een ietwat controversiële keuze, deze ‘Fiata’. Op papier is de Fiat 124 Spider namelijk een geniale auto: een eerbetoon aan de Fiat 124 Spider van weleer. En qua styling hebben de jongens van Fiat hun best gedaan om de auto een paar van die ouderwetse styling cues te geven. Voeg daar de proporties van een soort kleine Dodge Viper aan toe en je hebt een guitige roadster.
De auto is alleen geen daverend succes. Ik noemde net al de Fiata, de bijnaam van de auto vanwege de auto die als basis diende: de Mazda MX-5 (ook wel Miata genoemd). Die is ten opzichte van de Fiat iets goedkoper terwijl de Fiat niet veel beter is qua prestaties. In ieder geval niet zodanig dat mensen massaal de Mazda laten staan voor een Fiat. Jammer, want de auto was op papier zo’n goed idee.

Fiat 500
Koop je een auto met je hart, dan is de kans heel klein dat je op een Fiat 500 uitkomt. Het is namelijk een sympathiek wagentje, maar echt snel of uitdagend (Abarth versies daar gelaten) is hij niet. Toch is het wel degelijk een topper. Het volk, met name de vrouwelijke kant, is lovend over de kleine retromobiel. Zo lovend dat er sinds 2007 al zo’n 2.000.000 van de band zijn gerold. Ook is er, met behulp van een kleine facelift, in basis weinig veranderd aan de auto sinds zijn introductie, terwijl hij er nog best fris uit ziet. Een gouden zet, die voor Fiat zelfs een hele 500-serie in gang zette. Over desbetreffende modellen zijn we wat minder te spreken, maar goed.

Chrysler Pacifica
We steken over naar Amerika, waar we de nasleep van de Chrysler Town and Country (bij ons Voyager) in de spotlights zetten. De Voyager heeft het bij ons prima gedaan, met uitzondering van de laatste generatie. Die is als Lancia Voyager nog geprobeerd aan de man te krijgen, maar het bleek het einde te zijn voor Lancia. Dat komt omdat het concept ‘minivan’ hier niet (meer) zo goed werkt. In de VS daarentegen werkt het prima. En zodra FCA de stekker uit de T&C/Voyager trekt en de minivan voortaan als Pacifica door het leven gaat, is het best een tof ding. Goed, ook dit zal meer een rationele keuze zijn vanwege gezinsstructuur dan een auto die je echt wilt hebben, maar als je geen keus hebt, biedt de Pacifica precies wat je wilt. En ook het ietwat suffe uiterlijk van de Voyager wordt vervangen door een, wat ons betreft, hele strakke smoel.

Dodge Challenger Hellcat/Demon
Wat in de VS ook nog kan: muscle cars aan de man brengen. FCA doet hier met Dodge gelukkig nog aan mee. De historisch verantwoorde Challenger is de belichaming van Bang for your Buck, zoals collega @willeme ooit overzichtelijk maakte. De in basis uit 2008 stammende Challenger mag dan qua styling een beetje een verouderd ding worden (vind ik zelf meevallen): technisch blijft hij up to date. Zo kwam in 2015 de Hellcat, de ultieme Challenger. Een gigantische ‘analoge’ 6.2 liter grote supercharged HEMI V8 die zo’n 707 pk produceert. Dat is an sich al gaaf. Totdat Dodge in 2017 met de Demon kwam. Die peutert gewoon nog even wat extra paardjes eruit, in totaal 840. Al is het alleen maar lol voor een recht stuk baan, op dat rechte stuk domineert de Demon.

Jeep Grand Cherokee SRT Trackhawk
Het voordeel van veel merken in je concern hebben is het beschikken over vele toepassingen voor één aandrijflijn. Zo werd de 6.2 HEMI V8 van de Hellcat niet alleen bewaard voor Dodge, maar ook Jeep kreeg de 707 pk sterke atoombom. Ze stopten hem in een Grand Cherokee SRT om zo de Trackhawk te creëren. Nodig? Niet bepaald. Leuk? Heel erg. Van 0 tot 96 km/u in 3,5 seconden in een SUV moet een gaaf gevoel zijn. Als je echt dedicated bent kun je de auto kopen in Nederland, mits je er het dubbele voor over hebt van wat hij kost in de VS.

Jeep Wrangler
Naast de Grand Cherokee is Jeep nogal aan het veranderen. De normale Cherokee, Compass en Renegade zijn leuke auto’s, maar het gros van de onderdelen komt uit Europese schappen en wordt steeds meer deel van de SUV-hype, in plaats van rasechte terreinwagens. Wat dat betreft is er nog één klassieke Jeep over: de Wrangler. Ook die had een commerciële auto kunnen worden, maar dat gebeurde niet! Hij bleef trouw aan het originele concept van de Willys Jeep, wat door middel van kleine ‘easter eggs’ steeds terugkomt. Sterker nog: in trouwe historische stijl kan de voorruit neer worden geklapt. Het is een toffe wagen die de wortels van Jeep duidelijk weergeeft en van Marchionne mag hij, mits er wat LED-jes in de koplampen komen, gewoon blijven.

RAM Power Wagon
De laatste is een guilty pleasure van ondergetekende. FCA moet als half-Amerikaans concern natuurlijk ook meedoen met de populaire trend der pick-up trucks. Daarvoor stond ook een icoon al jaren klaar: de Dodge RAM. Omdat de RAM toch een vreemde eend in de bijt werd voor Dodge werd het in 2013 een zelfstandig merk. Het duurde tot dit jaar tot de RAM weer compleet vernieuwd werd, van 2013 tot 2018 was de RAM niet meer dan een gefacelifte Dodge-versie uit 2009. De auto bleef FCA geen windeieren leggen, logisch, want pick-ups doen het goed in de VS. De gaafste RAM kwam in 2018: de Power Wagon. Een topversie van de RAM 2500 die voor niks anders bedoeld was dan offroaden. Een hele stoere auto. Lees de Amerikaanse RAM-website maar eens, alles wat er aan opties en features op staat is stoer. Alleen voor de uitstraling, met de zwarte sierdelen en Power Wagon-stickers is hij al retegaaf. Motorisch is er niks veranderd, wel zijn er extra offroad-goodies toegevoegd zodat je nooit stil komt te staan op onverhard terrein.