Straatracen. Zolang het allemaal goed gaat hangt er een zekere romantiek omheen voor petrolheads. Lekker bezig zijn met dikke auto’s en de middelvinger opsteken naar het establishment dat je in een dwangbuis probeert te proppen. Niet voor niks is de Fast & Furious franchise een van de succesvolste filmseries ooit. Als het echter fout gaat, dan is het sentiment opeens compleet anders. Dan zijn de overtreders in kwestie een stel tokkies die hun eigen leven, maar nog veel belangrijker ook dat van anderen, in gevaar brengen.
De legendarische Midnight Club bleef van 1987 tot 1999 aan de goede kant van de medaille hangen en groeide uit tot een wereldwijd fenomeen in de vorm van een videogame. Dat het zo lang goed ging, was te danken aan een strenge ‘ballotagecommissie’ en een klein doch fijn setje harde regels. Om lid te worden van de club, moest je een jaar lang elke bijeenkomst bijwonen. Klinkt simpel, maar dat was het niet per se. Vanwege het illegale karakter van de club werden data en plaatsen om te ontmoeten namelijk cryptisch omschreven in zoekertjes van kranten. Een voorbeeld daarvan was dit:
Te koop: kleine handtassen met flinke korting. Voor meer info, ontmoet me bij de Daikoku Parking Area op donderdag, tussen 23:00 uur en 02:00. Bedankt.
Klinkt als een goede manier om op zijn minst beroofd en waarschijnlijk verkracht of vermoord te worden. Maar als je de ballen had om toch te gaan, stond er een veel prettigere vorm van een near life experience op je te wachten. Samen met een paar anderen was het dan immers de bedoeling om keihard over de Wangan te scheuren, een stuk snelweg tussen Tokio en Yokohama. Het doel was daarbij niet om te driften of dat soort nonsens, maar simpelweg om een zo hoog mogelijke topsnelheid te bereiken.
Dat alles moest dan wel op een manier gebeuren die binnen de beleefdheidsnormen van de club vielen, want ‘gevaarlijk gedrag’ resulteerde in een even onverbiddelijke als directe terminatie van je lidmaatschap. Een auto meebrengen die niet minimaal 250 kilometer per uur kon rijden betekende overigens ook meteen einde verhaal. De allergrootste doodzonde was echter net doen alsof je lid was door de -eigenlijk vrij tacky- bestickering van de club op je voorruit te plakken. Naar verluidt zijn de auto’s van enkele wannabe’s zelfs gemolesteerd. Misschien een oplossing voor M-badges op 316i’s?
Nou ja nee, we willen natuurlijk nooit vandalisme stimuleren. Maar deze onplezierigheden terzijde, was lidmaatschap dus wel een erekwestie. Om dan ook nog bij de besten te behoren, moest je wel van hele goede huize komen. Letterlijk en figuurlijk, want zo’n snelle auto runnen is natuurlijk prijzig. Een van de toppers uit het startveld was bijvoorbeeld de bordeauxrode Yoshida Specials 930 Turbo ‘Blackbird’. De 930 was, naast de obligate Skylines en dergelijke, sowieso een populaire keuze onder clubleden. De auto kon niet alleen hoge snelheden bereiken, maar deze vooral ook langere tijd vasthouden zonder te ontploffen.
De Yoshida Specials 930 was echter nog wat specialer dan de rest. De eigenaar van de auto was naar verluidt een dokter in spe, die uiteindelijk toch maar besloot de familiezaak in de autohandel voort te zetten. Gedurende zijn eigendom van de Porker stak hij volgens de overlevering zo’n twee miljoen Dollar in de auto, in de eindeloze zoektocht naar meer pk’s en meer topsnelheid. Uiteindelijk leverde het ding om en nabij de 700 pk. De bijnaam ‘Blackbird’ was een referentie naar de fameuze Yellowbird van Ruf, die duidelijk als inspiratie diende voor de auto. Herkenningspunten zijn het ontbreken van ruitenwissers, de kleine buitenspiegeltjes, de Le Mans-stijl voorbumper met handige verlichting om hard te gaan en de ventilatieschachten in de achterste zij-ruitjes om de intercooler te voeden. Ook de speciale bucketseats zijn vrij apart vormgegeven.
Uiteindelijk ging het natuurlijk toch mis met de Midnight Club. In 1999 kwam het tot een crash tijdens een race met een ‘rivaliserende motorclub’. Twee motormuizen kwamen om, zes omstanders raakten gewond. De magie was daarmee plostklaps verdwenen en de leden van de club waren opeens gewoon ordinaire eikels. Uit schaamte deden ze dan ook het enige wat ze konden doen om hun gezicht te redden: de hele club in het zwaard laten vallen. De legende van de monsterlijke 930, die leeft echter voort.
Image-Credit: foto uit High Power Magazine via rcars
25 reacties
Het gaat hier echter over de jaren 90 in Japan, de gouden tijden waarbij iedereen geld te veel had en de economie lekker groeide. Er werd sowieso megaveel uitgegeven. Verhalen uit die tijd zijn bizar.
Sinds 2000 groeit de economie daar niet meer en gaat het er heel anders aan toe.
Ik meen een artikel in Autovisie. Stuur me even een privé-mail.