Eindoordeel: de beste F1 coureurs van 2019

Oehhh spannend…Hebben we onze oranje bril opgezet?

Exact een week geleden kwam er na 21 spannende (verslag) en soms ook wat minder spannende races (verslag) een einde aan het F1 seizoen van 2019. Onder de streep was het eindresultaat gezien het recente verleden van de sport net zo verrassend als een overheidsmaatregel die het hebben van een auto in Nederland weer een tikje duurder maakt: Hamilton en Mercedes hebben de titels weer binnengesleept. Met name de eerste helft van het seizoen was voor de neutrale toeschouwer door de dominantie van Mercedes waarschijnlijk niet heel memorabel.

Toch hebben we ook wel weer de nodige machtig mooie races gezien. Dat blijft ook de magie van de sport, je weet nooit wanneer er weer iets geks gebeurt en de boel op stelten gaat. De Grand Prix van Duitsland was natuurlijk een toppertje, maar ook de races in Bahrein, Canada, Oostenrijk, Engeland, Hongarije, Italië, Mexico en Brazilië waren zeker geen straf om aan te gluren.

Nu het seizoen echter achter ons ligt, is het tijd om de balans op te maken. Wie viel er nou uiteindelijk over een heel jaar bezien in positieve zin op? Wie viel juist een beetje door de mand? Voldoende voer voor eindeloze discussie dunkt ons. Als startpunt hebben we maar vast een opzetje gemaakt, alvorens jullie allen los kunnen gaan in de comments. Een bloemlezing.

1. MAX VERSTAPPEN
2. Lewis Hamilton
Jaja, we doen het gewoon, kom maar door met die comments over oranje brillen! Eerlijk is eerlijk; echt een makkelijke keuze was het niet om Max op de eerste plek te zetten, met als geijkte tegenkandidaat natuurlijk onze winnaar van vorig jaar Lewis Hamilton. De Brit pakte vijf poles en elf zeges op weg naar zijn zesde titel. Daarbij maakte hij ook nog eens erg weinig fouten. In Duitsland zakte LH44 volledig door het ijs en in Brazilië ramde hij Albon van de baan, na een ultieme paniekcall om met luttele rondjes te gaan nog banden te wisselen. Verder hield HAM zijn neus schoon, hoewel dat helemaal vooraan het veld ook wel iets makkelijker is dan elders in het veld.

Je kan de Brit hooguit nog voor de voeten werpen dat teammaat Bottas hem met name in de kwalificaties dichter op de huid zat dan vorig jaar en dat hij af en toe wat ‘onrustig’ overkomt op de radio, met name als hij het idee heeft dat Verstappen in de aanval is. Naar mening van waarde collega @willeme niet voldoende reden om Lil’ Lewis van plek één af te houden en dat voor de verandering nog eens onderbouwd met steekhoudende argumenten ook.

Waarom dan toch Max op numero uno? Wel, in de eerste seizoenshelft was Max echt weer-ga-loos. Zo goed als foutloos sleepte hij de Red Bull naar podia, een zege en een pole. Daarbij liet hij geen spaan heel van teamgenoot Gasly, wat een teken is dat Max eigenlijk meer uit de auto haalde dan erin zat. Het enige kritiekpuntje was de race in Monaco, waar Max misschien een inhaalpoging had moeten proberen in de oude Loewes hairpin, maar in plaats daarvan een soort wanhoopspoging deed bij het uitkomen van de tunnel. Dat liep echter zonder echt noemenswaardige kleerscheuren af.

Na de zomerstop slopen er toch wat foutjes in bij Max waardoor bleek dat hij menselijk is. In Spa noemde Kimi Raikkonen Max een puntje-puntje-puntje salmiakbal omdat de Nederlander hem (weer) in de eerste knik torpedeerde in een te enthousiaste poging een slechte start goed te maken. Bij de Grand Prix in Mexico ging het mis in de kwalificatie door het negeren van een gele vlag en was de race daarna ‘rommelig’. Maar goed, aan het eind van de rit kom je dan in een soort ex aequo terecht als ware het een dubbeltest bij klassieke autopublicaties. Wij doen echter niet aan dergelijke cop outs en dus is het eindoordeel bepaald op de volgende inschatting: wie zou in dezelfde auto het duel winnen? Wij denken Max Emilian.

3. Carlos Sainz
Het is makkelijk om naar de eindrangschikking te kijken en de top-10 te vullen met de tweede rijders van de topteams, maar we proberen een klein beetje door de cijfertjes heen te kijken. Carlos Sainz won dit jaar de titel in de Formule 1.5 en wist daarbij met de kleinste marge beide coureurs die een half jaartje voor Red Bull Racing reden te verslaan. In de kwalificaties werd de Spanjaard weliswaar nipt verslagen door de snelle rookie Norris, maar in de races maakt de smooth operator dat helemaal goed.

Carlos scoorde en paar sterke vijfde plaatsen en het hoogtepunt was het podium in Brazilië, zijn eerste F1 podium ooit. Helaas mocht Sainz in eerste instantie de champagne niet proeven, maar met deze derde plaats in onze lijst kan zijn winter waarschijnlijk desalniettemin niet meer stuk.

4. Charles Leclerc
De Monegaskische aanwinst van Ferrari gaf zelf na de laatste race aan dat hij niet verwacht had zo goed voor de dag te komen in zijn eerste jaar bij Ferrari. Nou zijn we het daar niet helemaal mee eens, want voorafgaand aan het seizoen was Ferrari misschien wel de titelfavoriet en Leclerc dus ook kanshebber om mee te doen voor het WK. Daar kwam het niet van, maar LEC liet wel wat mooie dingen zien.

Met zeven poles is CL16 de kwalificatiekoning van 2019 geworden, hoewel het duel met Vettel dat eindigde in 12-9 onder de streep eigenlijk nog best close was uiteindelijk. Maar de gedoodverfde teamleider en viervoudig kampioen überhaupt verslaan is natuurlijk al een hele prestatie. Lec deed dat overigens niet alleen op de zaterdagen, maar vaak ook op de zondagen. Daardoor is hij tevens voor zijn ’teamleider’ geëindigd in de stand om het WK. In duel met Verstappen liet Charles zich in Oostenrijk nog de kaas van het brood eten, maar later toonde hij aan dat hij hiervan geleerd had in Engeland en in Italië.

Charles maakte zeker ook fouten, zoals in Bahrein en in Duitsland, die hem een betere positie in het WK hebben gekost. Maar wat CL16 in ieder geval bereikt heeft, is dat hij volgend seizoen niet in hoeft te gaan als secondant. We verwachten dan ook eigenlijk alleen nog maar meer en beter van de Monegask volgend jaar, hoewel hij daarvoor wel moet hopen op een goede nieuwe Ferrari.

5. Lando Norris
Lando Norris werd jaren geleden al gebombardeerd tot de nieuwe Lewis Hamilton door de Britse pers. In de F2 gaf Lando in 2018 uiteindelijke kampioen Russell flinke tegenstand, ondanks dat zijn Carlin meestal minder snel was. Tevens gaf de Brit de carrière van mede McLaren-junior Nyck de Vries een knauwtje, door de Nederlander die dat jaar zijn tweede seizoen deed in de klasse te verslaan. Het leverde de kleine maat van Max een F1-zitje op bij de oranje brigade voor dit seizoen.

Al snel bleek dat Norris wel op zijn plek is in de koningsklasse. Vooral op de zaterdagen is hij ontiegelijk rap. Dat het op de zondagen er niet altijd uitkwam, willen we op dit moment nog wel toeschrijven aan pech. Vaak kreeg Norris niet bepaald de beste strategie van zijn team, ging het mis bij pitstops of viel hij uit met technische malheur, zoals in de laatste ronde van de Grand Prix in België. Zonder die akkefietjes was Lando ongetwijfeld een stuk dichter bij Sainz geëindigd in de eindstand om het WK. Volgend jaar mag hij bewijzen dat dat inderdaad het geval is.

6. Sergio Perez
Perez had het lastig dit jaar bij Racing Point, dat duidelijk niet zo’n goede auto gebouwd had als in andere recente seizoenen. Toch toonde de Mexicaan low key weer regelmatig zijn klasse door de roze bolide de punten in te hijsen. Twee zesde en vier zevende plaatsen waren meer dan de RP19 verdiende, dat blijkt wel uit de resultaten die Stroll neerzette in de andere auto van het team. In tegenstelling tot na vorige seizoenen heeft Checo nu een deal voor meer dan één extra seizoen getekend bij team roze. Het tekent misschien dat hij de hoop eindelijk heeft opgegeven dat een van de topteams nog een keer op de deur klopt. Eigenlijk jammer, want we zijn ervan overtuigd dat Perez in een Merc beter voor de dag zou komen dan de volgende man op deze lijst.

7. Valtteri Bottas
Laten we één ding vooropstellen: Bottas kende een aanzienlijk beter seizoen dan in 2018. Maar goed, dat mocht ook wel, want in dat jaar won de Fin geen enkele race terwijl zijn teammaat wereldkampioen werd. De lat lag wat dat betreft laag voor VB77. In Australië legde BOT diezelfde lat overigens wel meteen een beetje hoger door brutaal de seizoensopener te winnen en daarbij Hamilton werkelijk te vermorzelen in de kwalificatie. Sommigen gingen zo opeens weer echt geloven in ‘Bottas 2.0’.

Wij hoorden echter niet bij die groep, en dat was achteraf bezien keihard gezegd niks minder dan terecht. Bottas deed exact wat Toto Wolff van hem verlangt: enigszins in de buurt van Hamilton blijven zonder daarbij ooit echt een bedreiging te vormen voor de Brit. De Fin mocht vier zeges bijschrijven op zijn palmares en pakte daarbij ook nog vijf poles. Dat zijn evenveel eerste startplaatsen als Hamilton wist te verzamelen, maar dit beeld vertekent toch een beetje: het kwaliduel eindigde alsnog in 14-7 voor de Brit.

8. Kimi Raikkonen
Alles wat voor Perez geldt, gaat in iets mindere mate ook op voor Raikkonen. Zeker in het begin van het seizoen ontpopte de Finse veteraan zich als een betrouwbare puntenscorer voor zijn nieuwe team Alfa Romeo en was hij teamgenoot Giovinazzi eenvoudig de baas. Alleen in de tweede helft van het seizoen ging het een beetje mis voor de spraakwaterval. De Alfa werd relatief gezien steeds trager en teammaat Giovinazzi juist wat sneller. Los van een mooie vierde plek in Brazilië waren er dan ook weinig hoogtepuntjes te bespeuren voor RAI na de zomerstop. Hopelijk voor hem is dat niet een teken van de dingen die komen gaan in 2020, wanneer de inmiddels 40-jarige ijsman zijn (voor nu) tweede en laatste contractjaar ingaat bij het team.

9. Daniel Ricciardo
De honingdas vormde hét verhaal van de F1 toen hij vorig jaar bekend maakte Red Bull Racing te verlaten voor het team van Renault. Voor vijftien minuten was RIC de grote man van de sport na zijn dominante zege in Monaco. De bekende Netflix-docu hielp ook een beetje mee met de hype. Doch in de tweede helft van het seizoen van vorig jaar begon een zekere Verstappen de Australiër al serieus te overvleugelen en dit jaar bij Renault hield het ook allemaal niet bepaald over.

Pas in de slotfase van het seizoen wist RIC zich qua puntental ietwat los te weken van de vertrekkende Hulkenberg. Het verslaan van de Duitser was, naast zijn nieuwe salarisstrookje, eigenlijk ook het enige waar de Ozzie echt om kan lachen dit jaar. Voor andere hoogtepunten moeten we namelijk graven naar een vierde startplaats in Canada en een vierde plek in de race op Monza. Niet per se iets om warm van te worden als meervoudig GP-winnaar.

10. Sebastian Vettel
Jawèèèl, top-10 verdient ‘ie nog wel, toch? Vettel beleefde weer een moeizaam jaar bij Ferrari. Vorig seizoen leek de Duitser lange tijd écht te kunnen strijden om de titel, totdat hij vanuit leidende positie grind hapte in Duitsland. Dit jaar zal hij voorafgaand aan het seizoen vast gedacht hebben dat het nu wel moest kunnen lukken en dat hij dan de titelstand ten opzichte van Hamilton weer gelijk kon trekken naar 5-5. Het werd echter een deceptie.

Vettel slaagde er niet in zijn nieuwe teammaat Leclerc van zich af te schudden en maakte veel fouten. Heel veel fouten. Misschien lag het deels aan de SF90, want ook LEC hing zijn rode bolide weleens in de muur. Maar goed, dat is een rookie, Vettel een veteraan. Het verwachtingspatroon is dan toch wat anders. Uiteindelijk won Vettel nog in Singapore (met wat hulp van het team) en had hij natuurlijk ook wel een paar andere hele sterke races, maar of hij de juiste man is om de nummer één van Ferrari te zijn, dat wordt door steeds meer mensen betwijfeld.

11. Daniil Kvyat
Kvyat maakte na een jaartje testen voor Ferrari zijn zoveelste comeback in een F1-racezitje. De Rus toonde mentale kracht door regelmatig punten te scoren en beleefde een prachtig podium bij de race in Duitsland, vlak nadat hij voor het eerst vader werd. Awwww. Een dergelijke feel good story wordt in dit geval beloond met een plekje in onze rangschikking vóór stalmaatjes Gasly en Albon. Dat was nog wel even tricky, want als we heel eerlijk zijn, overvleugelde Gasly de Rus na zijn demotie wel een beetje bij Toro Rosso. Voor volgend jaar moet er dus toch weer een tandje bij voor Kvyat mits hij niet weer aan de kant wil worden geschoven door Helmut Marko.

12. Pierre Gasly
Als de eerste seizoenshelft het hele verhaal was geweest, stond nonzen Pierre misschien wel allerlaatste in dit lijstje. De Fransman werd volledig gedeklasseerd door Max Verstappen en verzoop daarbij onder de druk. Hij probeerde van alles en nog wat met de setup van zijn auto om maar in de buurt van die dekselse Nederlander te komen, maar tevergeefs. Een demotie naar Toro Rosso was na de zomerstop zijn deel.

Terug op het oude nest toonde Pierre echter een grote mate van veerkracht. Sec bekeken heeft hij in de negen races na de zomer Kvyat gewoon naar huis gereden, terwijl de Rus in de eerste seizoenshelft nog nipt de meerdere was van Albon (waardoor velen vonden dat híj het Red Bull zitje had moeten krijgen). Vandaar dat we Gasly ook voor Albon hebben geplaatst in dit rijtje: bij Red Bull deed hij het misschien in de marge wat minder dan de Britse Thai, maar bij Toro Rosso aanzienlijk beter.

13. Alexander Albon
Velen zullen AA23 hoger op dit lijstje verwacht hebben, maar wij zijn niet overtuigd. Ja, Albon toonde zich in directe gevechten besluitvaardiger dan Gasly. Ja, Albon toonde bij zijn gevechten ook wat meer racecraft dan Gasly. Maar kijk naar de droge resultaten en wat is nou echt het verschil? In de kwalificaties is het gat met Max ongeveer net zo groot en in de races eveneens. Met dank aan wat hectische races leek dat vaak anders te zijn, maar je kan veel secondes winnen als er even een safetycar in de baan komt. Zoals hierboven al aangegeven deed Albon het als we Kvyat als benchmark nemen vooral ook bij Toro Rosso wat minder goed dan Gasly. Het is een beetje een half dozijn van het een, zes van het ander, maar vandaar dus deze inschatting. Voel je vrij om ons van repliek te dienen in de comments.

14. Nico Hulkenberg
Hulkenberg heeft het in twee opzichten een beetje laten liggen dit seizoen. In Duitsland had hij natuurlijk eindelijk dat podium moeten pakken, dat ten eerste. Ten tweede heeft de Hulk zijn seizoen aan het einde als een nachtkaars uit laten gaan. Lange tijd ging het gelijk op met Ricciardo qua punten, maar het heilige vuur leek er wat vanaf te zijn bij de laatste races. Waar was de Hulk bijvoorbeeld in Brazilië, toen er op de valreep toch nog een podium te halen viel op een baan waar hij in het verleden juist zo goed ging?

15. George Russell
We zetten Russell op deze plek omdat hij Kubica dik verslagen heeft en heel af en toe zijn hopeloze Williams van de laatste startrij/finishplaats af wist te slepen. Missertje was het mislopen van het puntje in Duitsland dat dan toch naar Kubica ging. Eigenlijk kunnen we echter niet echt wat zeggen over de Brit, want hoe goed was Kubica nog? Zonder een bekende grootte als benchmark blijft de kwaliteit van George een onbekende grootte.

Dat de Mercedes-protegé Russell echt de Hamilton-uitdager van 2021 wordt zoals sommigen vermoeden lijkt ons dan ook een premature inschatting. In de F2 haalde George zijn titel gevoelsmatig vooral door in de beste auto van het veld een aantal keer vooraan weg te rijden, dus ook dat zegt niet alles. Een potje sturen kan de vriend van Seychelle natuurlijk wel, maar heeft hij die laatste paar tienden en die racecraft ook? Daar hebben we na dit jaar nog steeds geen antwoord op.

16. Antonio Giovinazzi
Antonio had het erg lastig aan het begin van het seizoen tegen Raikkonen. Dat hadden we niet per se verwacht, want Raikkonen is stokoud en werd bij Ferrari meestal toch wel redelijk fors verslagen door Vettel. Het had ons niet per se verbaasd als ‘Gio’ met jeugdig enthousiasme meteen de vloer had aangeveegd met de Fin, zeker qua snelheid over één rondje.

Maar goed, dat liep dus anders. Kimi was sneller, constanter en haalde een bak punten binnen terwijl AG99 maar niet loskwam. Althans, zijn auto verloor regelmatig de grip en eindigde dan los van het asfalt in het grind, maar dat was nou juist niet de bedoeling. Gelukkig voor de Italiaan herpakte hij zich na de zomerstop en wist hij Kimi steeds vaker bij te houden en zelfs te verslaan. Deze opleving kwam net op tijd om zijn zitje te redden voor volgend jaar.

17. Kevin Magnussen
Door sommigen wordt Magnussen nog steeds gezien als een enorm talent. Je ziet dat gek genoeg wel vaker bij Scandinaviërs die eigenlijk maar weinig presteren (zie Kovalainen, Bottas et cetera). Wij zien de kampioen van morgen niet echt in de Deen. K-Mag laat soms leuke dingen zien, maar is ook vaak te wild en agressief. Zelfs tegen zijn teammaat, waarmee het dit jaar meermaals tot een aanvaring kwam. De Haas F1 van dit jaar was in de races natuurlijk ook een grafbak, wat zeker niet meehelpt. Mag wist er hier en daar nog wat puntjes uit te peuren, wat hem een plekje hoger dan Grosjean in deze lijst oplevert.

18. Romain Grosjean
Tsja, wat moeten we ervan zeggen. Al jaren geldt voor Grosjean hetzelfde: hij is absoluut snel en heeft zeker het nodige talent, maar hoe lang kan je je daar achter verschuilen als het er vrijwel nooit uitkomt in de topsport? Wat Romain dit jaar wel goed deed is identificeren dat de updates van Haas F1 niet werkten. Helaas deed het team pas veel te laat wat met deze feedback, waardoor het seizoen eigenlijk al verloren was. Grosjean had ook een paar keer pech, bijvoorbeeld toen hij door Bottas getorpedeerd werd in Abu Dhabi. Maar ja, dat trekt de Fransman op een of andere manier ook gewoon aan.

19. Lance Stroll
En dan komen we bij de coureurs waarvan we echt denken ‘hoort deze man wel thuis op een F1 grid?’. Want hoewel we al bij de een voor laatste zijn kan je van alle voorgaande mannen nog wel een case maken dat ze hun zitje verdienen. Bij Stroll wordt dat toch wat lastiger. Stroll verloor het kwalificatieduel van Perez met 19-2. Dan kan je je niet meer verschuilen achter ‘verkeer’. Perez verzamelde uiteindelijk 52 punten voor Racing Point, Stroll 21 stuks. Twaalf van die puntjes waren het gevolg van een vierde plaats in Duitsland. Op zich een knappe prestatie natuurlijk, maar ook een outlier.

Lance Vance Dance is nog steeds jong, maar leek dit seizoen stil te staan in zijn ontwikkeling. Als het niet beter gaat volgend jaar en vader Lawrence echt serieus geld gaat pompen in het team, zie je al bijna een familiedrama afspiegelen aan de horizon: wanneer kan Stroll senior er niet meer omheen dat een andere coureur aantrekken beter is voor zijn F1-team?

20. Robert Kubica
Een oordeel dat we niet graag vellen, maar wel moeten vellen. Het sprookje dat de comeback van Kubica heet, kent geen ontiegelijk gelukkig einde. Het was mooi dat de Pool na zijn horror-ongeluk nog een F1-seizoen heeft kunnen doen. Uiteindelijk zat hij ook niet in een zitje waar iemand anders veel meer mee had kunnen doen. Maar de snelheid was er gewoon niet meer. Aan het eind van het jaar kwam er ook wat frustratie om de hoek bij Robert over de gang van zaken bij Williams. Het is dus waarschijnlijk de beste oplossing dat de Pool nu wat anders gaat doen.

Dat was ‘m dan weer. Brand los met aanvullingen, loftuitingen, kritiek en je eigen inschattingen, in de comments!