Wat je moet weten over Alonso’s Indycar

Dat de Spanjaard de GP van Monaco laat schieten voor de Indianapolis 500 is intussen geen nieuws meer, maar waarmee rijdt Alonso eigenlijk op de beroemdste oval van Amerika?

McLaren heeft de zaakjes in de Formule 1 momenteel niet op orde. Gelukkig voor Fernando Alonso heeft Andretti Autosport, het team dat z’n auto voor de Indy 500 prepareert, een prima reputatie. Het team staat onder leiding van Michael Andretti. Da’s inderdaad de zoon van Mario (niet de loodgieter), die in 1978 wereldkampioen Formule 1 werd én die in 1969 de Indy 500 op z’n naam schreef. De auto van Alonso zal overigens onder de naam McLaren worden ingeschreven, maar dat verandert verder niet zoveel aan de auto. Behalve de kleur dan, want hij wordt oranje.

Chassis

Het chassis waar alle teams in de Verizon Indycar Series mee rijden komt van Dallara. Het type IR-12 is al sinds 2012 in gebruik en bestaat uit een monocoque van koolstofvezel, kevlar en andere composietmaterialen. Van dit chassis zijn twee verschillende specificaties beschikbaar. De eerste is bedoeld voor stratencircuits, road courses (lees: banen waar ook bochten naar rechts in zitten) en korte ovals. In deze specificatie wegen de auto’s 730 kg zonder coureur en vloeistoffen.

De oval in Indianapolis is een zogeheten superspeedway en daar wordt een ander chassis voor gebruikt, dat 717 kg weegt. De lengte van dit type auto’s is net iets meer dan vijf meter. De hoogte is precies 40 inch (dachten jullie ook aan de Ford GT40?) en de breedte is maximaal twee meter. Net als bij veel F1-teams zorgt Brembo voor de remmen. De aluminium klauwen bevatten elk zes zuigers en zowel schijven als blokken zijn vervaardigd uit carbon. We zijn benieuwd hoe je die dingen op temperatuur houdt als je met ~380 km/u over de baan scheurt en nauwelijks hoeft af te remmen.

Motor en transmissie

Krachtbronnen worden geleverd door twee fabrikanten: Honda en Chevrolet. We focussen ons nu op de Honda, want da’s de motor waar Alonso mee gaat rijden. Deze twin-turbo V6 heeft een inhoud van 2,2 liter, met een boring van 95 millimeter. Het minimale gewicht van het blok bedraagt 112,5 kg en de rev limiter wordt ingesteld op maximaal 12.000 rpm. Schakelen gebeurt met een sequentiële ‘bak van Xtrac. Deze versnellingsbakken hebben zes voorwaartse versnellingen en een achteruit.

De precieze vermogens van de motoren vallen lastig te duiden, aangezien de maximale toegestane turbodruk per type circuit verschilt. Zo mogen de turbo’s op bochtige circuits verder worden open geschroefd dan op superspeedways. Volgens de organisatie zelf leveren de V6-motoren ergens tussen 550 en 700 pk. Overigens wordt niet met reguliere benzine, maar met E85R-brandstof gereden. Dit spul bestaat voor 85% uit ethanol en voor 15% uit benzine.

Verder maken de motoren gebruik van maximaal twee injectoren per cilinder die hun ding doet met een druk van maximaal 300 bar. Grappig detail: de ECU is een standaardexemplaar, afkomstig van McLaren Applied Technologies.

Hoe hard gaat dat?

Lomphard natuurlijk, al waren de auto’s vroeger nog sneller. Zo staat het ronderecord op de Indianapolis Motor Speedway op naam van… Arie Luyendyk! The Flying Dutchman won de race der races tweemaal en hij zette in 1996 het ronderecord neer met een gemiddelde snelheid van 382,216 km/u. Tegenwoordig ligt de gemiddelde snelheid over één rondje iets lager. De toppers halen in de trainingen ongeveer 370 km/u.

In 2013 werd overigens wel de snelste race op Indianapolis ooit verreden. Toen finishte Tony Kanaan na ruim 2 uur en 40 minuten blaffen met een gemiddelde snelheid van 301,644 km/u. Voor het referentiekader: de snelste F1-race ooit staat op naam van Schumacher. Hij reed in 2003 te Monza de race uit met gemiddeld 247,585 km/u. De snelste F1-ronde ooit werd eveneens op het Italiaanse circuit gereden, door niemand minder dan Juan Pablo Montoya. De Colombiaan reed de ronde met gemiddeld 262,242 km/u en de bijbehorende video vind je HIER.

Foto: Marco Andretti. De auto van Alonso zal in McLaren-oranje worden gespoten