De Mercedes-Benz SLC is het laatste wapenfeit van de Mercedes SLK.
De meeste keuzes die Mercedes maakt zijn logisch, de Mercedes-Benz SLC was dat absoluut niet. In de jaren ’90 was de SLK een regelrechte hit. Er was een heuse roadster-revival gaande en de SLK was de Mercedes onder de betaalbare roadsters. Het was absoluut geen rijdersauto, ondanks het feit dat het een kleine, relatief lichte roadster met achterwielaandrijving was.
Inhoudsopgave
Mercedes-Benz SLK
De naam SLK stond voor Sport Leicht Kurz. De eerste generatie (R170) werd van 1996 tot 2004 gebouwd. De R171 was op twee punten compleet anders. De rijeigenschappen waren veel beter voor elkaar. De besturing, het schakelen, de motoren en met name het onderstel: het was veel meer een sportauto, zonder dat ie oncomfortabel was. De R171 werd tot 2011 verkocht. De SLK R172 nam het stokje over.
R172
Met de R172 gebeurde er wat opmerkelijks. De wielbasis bleef exact gelijk: 2,43 meter, wat een indicatie is van het feit dat de auto in technisch opzicht weinig verschilde van zijn voorganger. Dat is op zich ook logisch. Sportwagens zijn vrij prijzig om te ontwikkelen, terwijl de verkoopcijfers laag zijn. Ook Porsche en Ferrari slaan vaak een generatie over. Maar de laatste move van Mercedes-Benz laat zich wat lastiger omschrijven.
Mercedes-Benz SLC
In 2016 werd de Mercedes-Benz SLK namelijk omgedoopt tot Mercedes-Benz SLC. Mercedes was destijds bezig met het omgooien van diverse namen. Vanwege de enorme uitbreiding qua modellen, was de logica op dat moment ver te zoeken. Daarom werd de GLK een GLC (vanwege de verwantschap c.q het klasseniveau met de C-Klasse). De Mercedes-Benz ML kreeg bij de facelift een nieuwe naam: GLE, zodat deze rond de E-Klasse gepositioneerd werd. De Mercedes-Benz GL werd GLS.
Design
De benaming SLK was volgens Mercedes-Benz ook verwarrend, dus werd dat SLC. De neus werd strakgetrokken, of eigenlijk iets ronder gemaakt. Zo moest de SLC niet alleen in de pas te lopen qua naam, maar ook qua uiterlijk. Voor Mercedes was het even een omschakeling, want de nieuwe vormtaal was heel erg rond en barok, terwijl de SLK nog een hoekige en statige neus had. Het resultaat is net als bij de W212 E-Klasse redelijk geslaagd. Aan de achterzijde ging het echter mis. Vanwege het Variodak konden ze namelijk weinig aan het design van de achterkant veranderen.
Ze zijn creatief geweest door een nieuwe bumper te ontwerpen en de LED-verlichting in de achterlichten (nu standaard) aan te passen, terwijl de rest van het koetswerk nog oude stijl is. Het is absoluut geen lelijke auto, maar je ziet dat er diverse design-filosofieën door elkaar heen zijn toegepast.
SLC 180
Het motorengamma was eveneens een beetje onevenwichtig. De instapper was een SLC 180. Net als bij de SLK verkochten de basisuitvoeringen relatief goed. De SLC 180 had een 1.6 viercilinder met 156 pk en 250 Nm en was daardoor in staat om in 7,9 tellen de 100 km/u te behalen en een topsnelheid te bereiken van 226 km/u, met het dak dicht uiteraard. De SLC 180 heeft standaard een handgeschakelde zesbak, een negentraps automaat is optioneel. Deze is fractioneel trager op de sprint en op de Autobahn en is gek genoeg ook niet zuiniger.
SLC 200
De tweede optie was de SLC 200. Ondanks dat het een kleine stap is qua badge, is het verschil onder de kap iets groter. Je zou kunnen aannemen dat het dezelfde 1.6 turbomotor is, met een iets afwijkende afstelling, maar niets is minder waar. Onder de kap huist namelijk de 2.0 viercilinder turbo van Mercedes. Deze motor levert 184 pk en misschien wel belangrijker: 300 Nm aan trekkracht. De Mercedes-Benz SLC 200 heeft altijd de 9-Tronic automaat. Van 0 tot 100 km/u is in 6,9 seconden achter de rug, terwijl de topsnelheid 237 km/u bedraagt. Gezien het verbruik, prijs en gewicht is de SLC 200 rationeel beschouwd de beste keuze uit de range. De leukste is het echter niet.
Mercedes-AMG SLC 43
Die eer blijft voorbehouden aan de SLC 43 AMG. Deze auto is enerzijds een enorme teleurstelling, anderzijds een enorme verrassing. Sinds de R171 is de top SLK in AMG-trim een ’55’, dus met een enorme V8 in het vooronder. De SLC 43 verving de oude SLK 55 AMG. Die leverde nog 421 pk en 540 Nm. De SLC 43 AMG is eigenlijk geen ‘echte’ AMG, meer een SLC met V6 en AMG-sportpakket.
Toch is de drieliter turbomotor goed voor 367 pk en 520 Nm. Beide waarden worden aanzienlijk eerder bereikt dan het geval was met de V8. Qua prestaties scheelde het dan ook niet heel erg veel. De Mercedes-AMG SLC 43 (zoals ‘ie officieel) heet, knalde in 4,6 tellen naar de 100 km /u en had een op 250 km/u begrensde topsnelheid. Die haal je dus met het dak open ook, met gemak.
Final Edition
In tegenstelling tot de SLK, kwam er geen SLC met dieselmotor. Ook een SLC met ongeblazen V6 of een krachtige viercilinder bleef uit. Die laatste werd als SLC 300 wel op andere markten geleverd. Het was duidelijk dat Mercedes-Benz de SLC ging uitfaseren. Zo snel als dit segment groeide, zo snel zakte het ook al weer in elkaar. Begin 2019 werd daarom de SLC Final Edition voorgesteld. De SLC Final Edition heeft de kenmerkende gele lak (Sun Yellow) die je op de eerste generatie veel zag.
Mercedes-Benz SLC artikelen
Meer lezen? Hieronder vind je de laatste artikelen over de Mercedes-Benz SLC.
