Gespot: Parking van Goodwood tijdens Revival 2012

Één van de meest bekende evenementen met betrekking tot klassieke auto’s is de Revival meeting die elk jaar in Goodwood wordt gehouden. Raceauto’s van verschillende klassen komen opdagen om over het circuit te scheuren. Om oude tijden te herleven kleden vele bezoekers zich traditioneel, en dat is een erg bijzonder gezicht. Wat voor velen een bijzaak is, maar wat ik zelf wèl erg leuk vind is de parkeerplaats. Dit is een zeer bondige greep uit al het bijzonders dat daar te zien is.

Bristol 404

Het meest recente product van dit merk is inmiddels alweer een aantal jaren uit zicht verloren, en wat men in de decennia daarvoor werd gebouwd zit op de grens van traditioneel en gedateerd. In de jaren ’40, ’50 en ’60 zat er nog bloei in het merk, waarvan deze – vooral van achteren – bijzonder mooie creatie een product van is. Deze werd gebouwd van 1953 tot en met 1955, toenmalige Amerikaanse invloeden komen duidelijk tot uiting in de sexy staartvinnetjes. Voorin de auto schuilt een Bristol 2.0 liter zescilinder, want in die tijd leende men nog geen motoren uit Detroit. Deze mooie auto bleef met een totale productie van 52 exemplaren erg zeldzaam; de 405, een sedan op een verlengd chassis, deed het met 297 exemplaren beter. Prijzen zijn niet geheel toevallig allemaal op aanvraag.

Gordon Keeble GK-1

Dit is, zoals vaker bij kleinschalige auto’s, een mooi, multinationaal bijeenraapsel. In basis is de auto Engels, maar de motor komt bij Chevrolet vandaan. Het is de 5,4 liter V8 die in meerdere Europese klassiekers te vinden is. In deze auto levert hij 300 pk. Ten slotte is de koets zelf typerend. Een zijaanzicht zit hier niet bij, maar waar dat het eerste aan doet denken is de Alfa-Romeo 2600 Sprint. De Gordon Keeble was in 1960 dan ook te zien op de Bertone stand op Geneve. De schuin geplaatste koplampunits waren een modeverschijnsel, en werden ook bekend op onder anderen de Bentley S3 van Mulliner Park-Ward en de Lagonda Rapide. Deze leuke, luxe 2+2 was helaas heel erg prijzig, wat de totale productie beperkte tot 100 exemplaren. Voor ongeveer een half ton heb je een auto die in veel opzichten erg dicht in de buurt komt van een Iso Rivolta GT.

Iso Grifo

De Grifo maakt eveneens gebruik van – onder andere – de 5,4 liter V8 die de Gordon Keeble al leende van de Corvette. De koets komt weer bij Bertone vandaan. Eigenlijk is het een succesconcept, en ik pleit al jaren voor de terugkeer ervan. Van 1963 tot en met 1974 rolde de Grifo van de band in het Milanese Bresso, en wel in vele vormen en maten. Er waren maar liefst 4 motoren beschikbaar, en enkele exemplaren zijn met uitneembaar dakpaneel geleverd. Een coupé met 5,4 liter Chevy V8, zoals te vinden in het afgebeelde exemplaar, is de meest gebruikelijke, maar dat maakt hem er niet per se minder om. Versies met 7,0 en 7,4 V8 kregen namelijk een ophoging midden op de motorkap omdat het blok anders niet zou passen. Een tweede serie kreeg klapkoplampen. Enkele auto’s kregen een 5,7 liter V8 van Ford mee, maar uiteindelijk is het lood om oud ijzer. Ze zijn allemaal waanzinnig snel, 110 km/u is mogelijk in I.

Lancia Appia Zagato

Een dieptepunt waar Lancia in belandde is nog vrij recent, namelijk het badge-engineeren van de Chrysler 300C. Een hoogtepunt is alweer veel langer geleden, in een tijd dat men zo veel moois bouwde dat ik ze niet allemaal kan onthouden. Diverse topontwerpers hadden een aardige vinger in de pap, zoals bij de Flaminia, die met maar liefst vijf verschillende koetsen van drie gerenommeerde ontwerpers leverbaar was. Het gaf een groot dynamisch bereik in de segmenten waarin een model te vinden was. De Appia was bijvoorbeeld een redelijk betaalbare sedan, die tevens als pick-up leverbaar was, maar de cabriolet was al een stuk meer uitgesproken en exclusief met zijn Vignale koetswerk. De kers op de taart kwam bij Zagato vandaan. Klein was de auto nog steeds, maar hij trok aandacht door de opvallende lijnen. Merk op dat dit exemplaar voorzien is van een rolkooi en raceruitjes.

Marcos TS500

De line-up van bezoekers is verdeeld over een parkeerveld met uitsluitend klassiekers enerzijds en een veld met moderne (-re) auto’s anderzijds. Alleen al op het veld met oude auto’s is te veel te zien om rustig te kunnen bekijken in een dag tijd; na al die uren kom je er achter hoeveel bijzonders er tussen de nieuwere auto’s staat. Auto’s als een Aero Eight, Continental SC, T Mulliner, èn R Le Mans kom je al niet vaak tegen, deze TS500 is in eerste instantie een auto waarvan je het bestaan wellicht nog moest ontdekken. Marcos doet in veel opzichten sterk denken aan TVR, en helaas ook in het feit dat er inmiddels weinig van over is. Vroeger rolde er nog wel eens wat van de band, de relatief recente modellen deden het minder goed. De TS250 was een cabriolet gelijkend aan de afgebeelde auto, maar met een V6 voorin, maar in 2003 werd de TS500 geïntroduceerd, met 5,0 V8 Javelin motor voorin. 320 pk op 1.025 kilogram is een hele hoop, maar wat de auto precies presteert is nooit helemaal duidelijk geworden. In zijn 4 blijkt 240 km/u makkelijk haalbaar. Ondanks de betaalbare prijs van ongeveer £35.000 kwam men niet verder dan een handvol exemplaren.

Rolls-Royce Handlye Special

Het is al door de decennia heen een klassieke combinatie voor snelheidsrecordpogingen (Scrabble/Lingo) geworden: een gigantisch slagschip, uitgerust met Rolls-Royce Merlin vliegtuigmotor. Ik maakte er kennis mee in het Autotron in Rosmalen, en hing er, een jaar of elf geleden, een uitvergroting van op mijn kamer. V12. 27 liter. 1.400 pk. En voor de rest enorm groot. De Britse APK geeft aan dat zo’n motor ook in dit gevaarte te vinden is. 1.400 pk is waarschijnlijk pas mogelijk op methanol, maar het belangrijkste is dat dit een overweldigend apparaat is. “Special” geeft aan dat het om een later gebouwde auto (Bentley/Rolls-Royce) gaat op basis van oude onderdelen, zoals dat ook geldt voor de vaak op R-Types gebaseerde auto’s als de Mallalieu’s uit de jaren ’70. De uit een Hawker Hurricane stammende V12 uit 1940 werd in 1985 gebruikt om deze auto mee te bouwen, wat 22 jaar later resulteerde in deze auto. Wat de prestaties van de auto precies zijn is niet duidelijk, maar een informatiebord in de auto geeft aan dat de auto in de eerste versnelling ongeveer 145 km/u haalt, in de tweede versnelling 225 km/u, en in de laatste versnelling, de III, rond de 300 km/u. Het brandstofverbruik van 3 miles per gallon, ongeveer 1:1, haal je waarschijnlijk nèt als je een middelmatige, constante snelheid aanhoudt. De actieradius is dan ongeveer 180 kilometer…

TVR Grantura MkIII, Vixen Mk III 1.8, en Vixen Mk II 1.6

TVR’s zijn altijd al gekke auto’s geweest. Niet alleen bouwde het merk de meest absurd ogende auto’s ooit, vroeger waren het vooral erg kleine tweezitters van drieëneenhalve meter lang met motoren van gemiddeld tot groot formaat. Het witte exemplaar is een Grantura MkIII uit 1962, een erg vroeg exemplaar aangezien de derde serie pas voor 1963 op het programma stond. De viercilinder van 1.8 liter is geleend van de Ford Cortina, en levert maximaal 95 pk, zodat je met nog geen 800 kilo – bestuurder meegerekend – goed kan spelen. De Vixen volgde in 1967 de Grantura op, en werd in de loop der jaren steeds beetje bij beetje aangepast. De beschikbare motoren waren een Ford 1.6 liter motor en een BMC 1.8 liter viercilinder. De verschillen tussen de modellen zijn van buiten niet heel snel te zien, maar de verschillende louvres in de zijschermen verraden al een beetje.

Morgen en overmorgen is er nòg meer moois van de Goodwood parking te zien.