Gespot: Unieke klassieke Ferrari Combo

Er is veel variatie in combo’s. Het kan een heel gebruikelijke combo zijn, zoals een bijzondere auto midden in Londen, vergezeld van een oude Rolls of een DB7 op de achtergrond. Het kan een klassieke hotel-combo zijn, zoals een Phantom voor The Dorchester, omringd door allerlei ander moois. Ècht bijzonder is een rijdende combo die bovendien nog bestaat uit het meest exclusieve en kostbare op aarde.

De zeldzaamste: Ferrari 250 Europa GT

Vorig jaar lichtte ik hem al uit, en dat is óók de reden dat ik me méér op de 250 GT Berlinetta Lusso en de 365 GTB/4 heb geconcentreerd. De Ferrari’s reden in chronologische volgorde langs, wat óók voor de leek nog wel te zien moet zijn, want de 250 Europa GT is met zijn grote muil duidelijk “eind ’40, begin ‘50” vormgegeven. Het is de meest zeldzame auto van het stel, want er zijn er maar 34 van gebouwd. Of iets meer dan 34. Of gewoon heel weinig. Any way, zoek het eens na, dan weet je wat ik bedoel. Ondanks de zeldzaamheid van de auto, óók ten opzichte van de 250 GT Berlinetta Lusso, is de auto (meestal) niet de meest kostbare uit het rijtje. Natuurlijk worden de auto’s bij opbod verkocht op veilingen, waar mensen er soms méér dan een half miljoen euro voor betalen.

De kostbaarste: Ferrari 250 GT Berlinetta Lusso

Hoewel het exemplaar van Steve McQueen, met een veilingopbrengst van 2,3 miljoen dollar, zonder meer een outlier is wat betreft waarde, zijn andere exemplaren eveneens vreselijk duur. Van een langsrijdende Rolls-Royce Phantom – nieuwprijs richting de zes ton – weet je dat de dagwaarde aanzienlijk minder is en bovendien per minuut daalt; van een klassieke Ferrari als deze weet je dat er een half miljoen langsrijdt. Óók wordt de auto niet per minuut minder waard. Op een handige website met informatie over geveilde auto’s kwam ik waardes tegen van rond de zevenhonderdduizend dollar, met enkele uitschieters van méér dan een miljoen. Vorig jaar stond zo’n auto nog onbewaakt tussen het dagelijkse woon-werk verkeer geparkeerd.

De 250 GT Berlinetta Lusso stond voor extra luxe ten opzichte van de 250 GTE, maar daar bleek niet veel van waar te zijn. Alléén al de wielbasis was 20 centimeter korter dan die van de 250 GTE, iets dat eerder ten bate van wegligging dan ten bate van het comfort was. De aflopende daklijn zorgt voor een krappe zit achterin, en is dus méér design dan comfort. Het maakt de auto zeldzamer, omdat minder mensen hem kochten, en bovendien mooier, wat een succesformule is om hoog mee te scoren op een veiling.

De snelste: Ferrari 365 GTB/4

Aan het begin van de jaren ’50 werden modellen met mondjesmaat gemaakt. Enkele tientallen exemplaren per model was gebruikelijk, veel modellen werden zelfs in kleinere aantallen gebouwd. Tegen het einde van de jaren ’50 groeiden de productieaantallen tot enkele honderden exemplaren per model, waar de 250 GTE met een totaal van 951 de duizend nog het dichtste benaderde. Van de 365 GTB/4 werden er 1.285 geproduceerd. Dat maakt de auto beter betaalbaar dan de bovenstaande modellen. Dit staat in schraal contrast met een originele 365 GTS/4, de open versie dus, die vanwege zijn zeldzaamheid soms boven de miljoen euro eindigt op veilingen. De dichte versie gaat mee naar huis voor ongeveer twee ton, óók hier geldt weer dat de prijs sterk kan schommelen.

Aangezien de 330 reeks geen directe opvolger voor de 275 GTB had, bleef de laatste in productie tot de 365 GTB/4 hem opvolgde. Voorin de lange neus bevond zich een 4,4 liter V12 die 352 pk kon leveren, maar echte snelheidsduivels konden nog inspiratie halen uit de 365 GTB/4 Competizione, welke 430 pk voorin heeft liggen. Enkele “gewone” exemplaren zijn uitgerust met deze specificaties, en daarnaast zijn er 8 Daytona’s officiëel omgebouwd tot Competizione.