Klassiekers in de rebound

Zoals beloofd deel 2 van de Klassieker-spot. In deel 1 van deze mini-serie maakten we al kennis met mooie en bijzondere klassiekers. Ik heb de plaatjes van deze post eens wat beter bestudeerd, en feit is dat er vroeger inderdaad uiterst interessante auto’s werden vormgegeven. Neem nou de Lancia Flavia van vroeger, en vergelijk dat met de Lancia’s van tegenwoordig. Nuff said…

Nog even een huishoudelijke mededeling m.b.t. onze huisspotter Jim Appelmelk: Hij is sinds gisteren in bezit van zijn rijbewijs. Gefeliciteerd Appeltje! Felicitaties en suggesties voor zijn eerste auto kun je in de comments kwijt.

En nu weer terug naar de les:

Jensen Interceptor III Convertible

Een ander Brits merk dat ten onder lijkt te zijn gegaan is Jensen. Maar daarvoor geldt hetzelfde als voor Bristol; er is een modern model – de S V8 – dat zo zeldzaam is dat je zelfs geluk hebt als je ergens foto’s tegen komt van een in particulier bezit zijnd exemplaar. Vroeger was Jensen echter een redelijk bekend sportwagenmerk, met als kaskraker de Interceptor, die ruim 7.000 keer over de toonbank ging. De auto werd geproduceerd van 1966 tot 1976, met vanaf 1974 ook een Convertible in het gamma. Daarvan zijn er slechts 505 geproduceerd, en doorgaans kost de auto het dubbele van de dichte in aanschaf. Er ligt een Chrysler V8 in het vooronder, aanvankelijk een 284pk 6,3, later (in de meeste exemplaren) een 330pk 7,2.

Lancia Flavia Coupé

Deze beeldige Italiaanse creatie was ontworpen door Pininfarina en stond op een verkort onderstel van de sedan. Er waren twee motoren leverbaar, een 1,5 en een 1,8 vier-in-lijn. Het afgebeelde heeft de 1.800cc in het vooronder. De auto is te zien als een voorloper van de”razend populaire” Lancia Kappa Coupé, ook een auto die ik best mooi vind, hij wordt alleen nogal slecht verkocht. Dit model werd gemaakt van 1962-1969; toen werd de auto vervangen door een geheel nieuwe Flavia Coupé die ik zelf stukken minder vind. Veel verschil in prijs zit er echter niet tussen de twee, dus waarschijnlijk is de latere in andere opzichten weer beter. Schaarser is de tweede serie ook, en de eerste serie werd al niet zo goed verkocht.

Maserati 3500GT

Deze jaren ’50 en ’60 sportauto was ontworpen door Touring, wat duidelijk te zien is aan de slanke langwerpige vormen van de auto. Tot voor kort stond er redelijk vaak een Lancia Flaminia met Touring koets bij me om de hoek, en die leek er globaal gezien heel veel op. Het neusje van de zalm, de 5000GT, leek ook veel op de 3500GT mits uitgerust met Touring koets. De auto werd aanvankelijk geleverd met carburateurs, in 1961 kwam de 3500GTI met Lucas injectie systeem. Dat was helaas nog min of meer in de kinderschoenen, dus een vroeg exemplaar was aan te bevelen boven een latere. Overigens zullen GTI’s – niet te verwarren met sjonniegolfjes – inmiddels wel voorzien zijn van een betrouwbaarder injectiesysteem.

Mercedes-Benz 220SE Cabriolet

Naast de garage in klassieke auto’s in Leimuiden is er ook veel in het wild te spotten, misschien ook omdat er zo nu en dan een klassiekertour voorbij komt. Vanuit de auto zag ik deze beeldige cabrio voor het stoplicht gaan, en laat daar nou net een benzinestation tegenover zitten op het moment dat onze tank leeg was. Ik kwam dus weer tot één van mijn befaamde sprintacties om de auto te platen, het moet er belachelijk uit hebben gezien. Het is een redelijk zeldzame cabrio uit de jaren ’50, deze is van de band gerold in ’58. Er ligt een 2,2 liter 6-in-lijn in het vooronder die maar liefst 120pk levert, zelfs in de jaren ‘90 was dat nog een gunstig specifiek vermogen. Ook is het een erg luxueze auto met veel hout en leer, tegenwoordig kost de auto ook nog best veel. Reken op 45 mille voor een goed exemplaar.

Porsche 356 C S Coupé

Een auto die in mijn ogen altijd leuk blijft, ondanks het feit dat hij niet heel zeldzaam is, is de 356. Er zijn talloze verschillende gemaakt, globaal onderverdeeld in de series A, B en C. Alledrie zijn ze ongeveer even goed verkocht, de bijzonderheden zitten in de variaties binnen de modellen. Hier staat een heel uitgebreid stuk over alle verschillende variaties, ik moet het nog allemaal leren. Belangrijke verschillen zitten onder andere in het rooster op de motorkap (motorkap = achterklep in dit geval). De serie A heeft een enkel rooster, en vroege exemplaren hebben twee dubbele ronde achterlichtjes. Later kwamen er twee roosters en druppelvormige achterlichtjes die op bijna alle exemplaren te vinden zijn. Roadsters zijn te herkennen aan een panoramische en tevens lagere vooruit en een chromen strip over de deuren heen. Er zijn vast nog veel meer details waaraan je ze kunt onderscheiden, maar ik zie zelf zo gauw de bomen door het bos niet meer.

Rolls-Royce Corniche I Fixed Head Coupé

Een andere auto die er in vele soorten (maar weinig maten… haha) is, is de Corniche. Er zijn vijf series, I, II, III, IV, en S. De laatste is overigens opgenomen onder Corniche IV bij de site die ik heb geraadpleegd, en tevens zijn er slechts 25 van gemaakt. Dat gaat nou eenmaal zo met modellen die al dertig jaar vrijwel hetzelfde zijn gebleven. Het afgebeelde exemplaar is een Fixed Head Coupé, in gewone mensentaal: een coupé. Alleen series I was leverbaar als convertible (of DHC = Dropheadcoupé) èn coupé, de rest is er alleen els convertible. Dan zijn er binnen series I nog verschillen, want de vroege types waren gebaseerd op de Silver Shadow I (verchroomde bumpers) en de latere seires I hadden rubber bumpers (Shadow II). Van het model zoals het afgebeelde exemplaar zijn er 1.108 gemaakt, de cabrio werd 3.239 keer verkocht, de II werd 1.226 keer verkocht, en alle andere modellen werder veel minder vaak verkocht. Dat komt ook omdat het een van de allerduurste auto’s op de markt was, in 1995 kostte de auto bijna 8 ton (!!!).

TVR Taimar

Deze bijzondere klassieker staat vrijwel altijd bij mij in de buurt geparkeerd, op sommige momenten in zeer vuile staat verkerend. De kleurstelling wit/bruin doet hem overigens ook niet zo veel goeds, geef mij sowieso maar geen two-tone. Daarnaast vind ik de auto ook meer interessant dan echt mooi, maar dat geldt voor veel TVR’s eigenlijk wel. Die zijn bijna allemaal wel “apart” om te zien, ook wel erg stoer trouwens. Het concept was altijd hetzelfde, een lichte auto van kunststof met redelijk veel vermogen onder de kap. Van 138pk en 210 km/u zou je waarschijnlijk niet zo schrikken, maar ik denk dat de auto wel wat feller accelereert dan je je bij deze cijfers voor zou stellen. Er was ook nog een superdorstige Taimar Turbo, met maar liefst 230pk en een top van 240km/u! Van de standaard Taimer zijn er 395 gemaakt, wat nog het hoogste aantal is uit de hele Taimar familie!

Volvo 1800E

Om te spotten is deze auto “leuk voor erbij”, zoals ik dat wel eens zeg over auto’s die ik mooi/interessant vind, maar die niet heel erg bijzonder zijn. Vandaag zag ik er nog eentje rijden in een bronsmetallieke kleur. The Saint reed trouwens in een witte, zoals deze. Het is ook één van de weing auto’s die ik niet superlelijk vind in wit, maar dat komt waarschijnlijk omdat je de auto nog best vaak in die kleur ziet, dus dan went het ook. De auto staat trouwens in het Guiness Book of Record, want er is een exemplaar geweest waarmee 2,4mjn mijl is gereden! De auto is blijkbaar erg duurzaam, waardoor je hem nog redelijk vaak tegen komt. Een Jaguar E-Type zie je al een stuk minder vaak, terwijl er twee keer zoveel van zijn gemaakt, en de auto even oud is. Ook leuk is de 1800 ES, een stationcar die je ook zo nu en dan nog eens ziet. Ik vind het een gewaagd ontwerp, omdat Volvo meestal nogal basic/saai ontwerpt. Met het ontwerp van de 1800 was overigens ook niet iedereen blij.