Video: Fangio’s beste Formule 1-race ooit op de Nürburgring

Waar fabrikanten tegenwoordig over elkaar heen buitelen om maar te kunnen claimen dat hun auto de Groene Hel toch echt het snelste afraffelt, was het beroemdste circuit ter wereld vroeger alleen weggelegd voor coureurs met stalen ballen.

Fangio gold voor de komst van ene M. Schumacher als de absolute recordhouder in de Formule 1 met z’n vijf wereldtitels. Deze kampioenschappen reeg hij bovendien aanéén in een tijd waarin coureurs zo ongeveer bij bosjes verongelukten en het racen bloedlink was.

In 1957, het jaar waarin de Argentijn z’n laatste kampioenschap won, streek het circus voor de Duitse grand prix neer op de welbekende Nürburgring. Het circuit telde toen nog 22,81 kilometer en in de race, die werd verreden over 22 rondes, werd een totale afstand van ruim 500 kilometer afgelegd. Daarover deed winnaar Fangio een alleszins nette 3,5 uur, maar de stercoureur kreeg z’n overwinning niet cadeau.

De Argentijn startte de race in z’n Maserati 250F (prachtige auto trouwens) vanaf pole position en bedacht dat het handiger zou zijn om met een halve tank en zachtere banden te beginnen. De concurrentie reed de race immers op harder rubber en met volle tanks, zodat Fangio comfortabel een voorsprong op kon bouwen om zo veilig een pitstop te kunnen maken.

Bij deze servicebeurt ging echter zo’n beetje alles mis wat je je maar kunt bedenken en Fangio kwam als derde terug de baan op met een fikse achterstand op de nummer twee: Peter Collins in een Ferrari. De vijfvoudig kampioen liet het er niet bij zitten en verbrak in de daarop volgende tien rondjes maar liefst negen(!) keer het ronderecord. In één van die rondes maakte hij een stevige 15 seconden goed op z’n voorligger, wat in de huidige racerij absoluut ondenkbaar is.

Nadat Collins terug werd verwezen naar de derde plek, dichtte Fangio het gat met koploper Mike Hawthorn. Met twee wielen over het gras verschalkte de uiteindelijke winnaar hem in de voorlaatste ronde, om de race na ruim drie uur knallen met slechts 3,6 seconden voorsprong te winnen. De snelste ronde (op naam van Fangio uiteraard) stond op 9:17,4, wat ook nu nog een behoorlijk acceptabele tijd is. Zeker als je nagaat in wat voor linke auto’s de coureurs destijds reden.

De bijbehorende retrobeelden check je uiteraard in onderstaande video’s.