Gespot: vervuilende, katalysatorloze meuk!

De klassieker wordt bedreigd door de huidige politiek, waar de vrijstelling van wegenbelasting ooit een stimulans was om de ouden van dagen nog te blijven gebruiken. Het milieuzone-bord aan de Boelelaan in Amsterdam deed pijn aan mijn ogen, maar zolang dit nog niet te merken is aan het wagenpark ben ik tevreden. Klassiekers – of beter gezegd: oude auto’s – waren altijd overduidelijk aanwezig in wodaspoda’s, en dat gaat ook op voor 2013.

Citroën SM

Hoe zijn wodaspoda’s eigenlijk samengesteld? Wat zit er voornamelijk in? Hoewel ik het erg leuk vind om af te wisselen met verzoeken van reaguurders weerspiegelt het voornamelijk mijn eigen smaak. Omdat jullie door de jaren heen al zijn doodgegooid met Robert Oprons lijnen in de vorm van de Citroën SM is dit één enkele foto ter illustratie. Dit exemplaar is gespot in Berlijn, wat een erg leuke stad is voor de vele bezienswaardigheden, en tussendoor spotten wat er af-en-aan rijdt is eveneens een goede afleiding.

Ferrari 308 GTS

Dit model is een belangrijke mijlpaal in Ferrari’s geschiedenis. Hier begon de immer succesvolle reeks van “lichte” middenmotor sportauto’s met V8, een concept dat momenteel tot uiting komt in de Ferrari 458.

De 308 op zichzelf is óók een hele reeks, want je doet de auto tekort door te beweren dat het alleen bij een coupé en een targa bleef. De eerste 712 GTB’s waren bijvoorbeeld voorzien van een glasvezel koets, iets dat voor Ferrari’s doen erg experimenteel, en bovendien uniek is. Latere exemplaren waren gewoon van staal, wat de auto 100-150 kilo zwaarder maakte.

De laatste foto laat een 308 GTS Quattrovalvole zien. Bij de invoering van injectie op de 308 nam het maximum vermogen af van 255 pk naar ongeveer 210 pk, dus de Quattrovalvole was wel nodig om Ferrari’s reputatie hoog te houden. Het vermogen steeg weer naar 235 pk. In totaal werden er 12.149 308’s gebouwd, waarvan de stalen 308 GTS en de GTS Quattrovalvole de meest populair waren, met elk een productie van over de 3.000 exemplaren.

Ford Mustang Shelby GT350

Amerikaanse auto’s zijn duidelijk ondervertegenwoordigd in wodaspoda’s. Enerzijds zijn er niet veel exclusieve yankbakken in Europa, anderzijds vind ik zelf dat een groot deel van de Amerikaanse auto’s tot oogverblindende misbaksels kan worden gerekend. Bovendien is het erg amateuristisch te noemen dat Cadillac in 1976 8,2 liter nodig had om 190 pk op te wekken.

Maar er is óók nog een select gezelschap waar mijn hart zeker sneller van gaat kloppen. Dit zijn voornamelijk de zeldzame, snelle klassiekers, zoals de Mustang Shelby GT350 waar zeker in Europa een schaarste aan is. De 4,7 liter V8 levert hier een zeer bevredigende 310 pk, waarmee de auto 240 km/u kan halen. Wel was de auto destijds al net zo duur als twee Fastbacks met de minder krachtig getunede achtcilinder.

Er werden maar 4.117 exemplaren gebouwd, wat de auto nu gewild maakt. Een enkele aanbieder vraagt $199.000 voor een exemplaar, andere auto’s zijn ook niet goedkoop.

Opel 1200

Deze leuke middenklasser is misschien wel de meest gewone auto in dit rijtje, maar anderzijds is het misschien wel de leukste bijdrage. In de tijd dat de auto geproduceerd werd was het niets bijzonders, wat maakte dat maar weinig auto’s geconserveerd zijn gebleven. Van de 67.952 exemplaren zijn er nu nog maar erg weinig over, denk ik. Eigenlijk heb ik geen idee hoeveel er nog zijn, maar dit is de eerste die ik zie.

Echt klein is de auto niet, wat te maken heeft met het feit dat hij gebaseerd is op de duurdere Opel Rekord, die exact dezelfde koets heeft, met een iets andere chroomstrip op de zijkant. Dat de auto een 1,2 liter viercilinder had in plaats van een 1,7 liter scheelde overigens al bijna 20% in aanschaf. Tegenwoordig liggen de waardes niet ver uit elkaar.

Porsche 924 Carrera GT

Recycling is een bekend fenomeen in autoland. Niet de recycling van onderdelen is opvallend, maar voornamelijk de recycling van namen. Welke auto’s zie je voor je bij de woorden “Mulsanne” en “Brooklands”? Ik denk in eerste instantie aan hoekige sedans uit de jaren ’80 en ’90, waarover later meer.

“Carrera GT” roept bij de meesten associaties op met een jankende V10. 5,7 liter. 612 pk. Op het circuit een vernedering voor bijna elke andere kentekenwaardige auto.Niet is minder waar dan dat de naam tijdens een brainstormsessie aan het begin van dit millennium vers is op komen borrelen. De 924 Carrera GT is het resultaat van een poging om een snellere 924 Turbo te bouwen aan het einde van de jaren ’70. 177 pk werd al gauw 210 pk, en de topsnelheid van 215 km/u nam toe tot 240 km/u.

Op Le Mans was het een succes, ondanks het feit dat de 280 km/u van de raceversie verbleekte bij wat gekietelde 911’s deden. Bij de consument was de auto minder succesvol. Van de 924 Turbo werden er nog 12.385 gebouwd, de 924 Carrera GT bleef steken op 406 auto’s.

Rolls-Royce Silver Cloud III

De donkerblauwe auto kan een oplettende lezer zich vast nog wel herinneren uit vorige posts, maar omdat het zo’n schitterende auto is kan ik het niet laten om meer foto’s te blijven plaatsen. Het bijzonder Britse ontwerp komt uit de vingers van John Polwhele Blatchley, iemand die bij Gurney Nutting – een koetsenbouwer die zich onder andere boog over Bentleys, Rolls-Royces en Daimlers – begon en later alle standard steels en Park Wards (wat vanaf 1952 bij Rolls-Royce zelf hoorde) vorm gaf. Hiermee zijn zijn ontwerpen cruciaal voor het gezicht van klassieke Bentleys en Rolls-Royces.

Rolls-Royce Silver Shadow Long Wheelbase

Verlengde versies aren altijd al een belangrijke optie op de bestellijst van Rolls-Royce, en zijn dat nog steeds. Bij de Silver Ghost kon dat, bij de huidige Phantom kan het, en tussendoor is het bij vrijwel alle modellen ook mogelijk geweest.

De Silver Shadow was bij zijn onthulling in oktober 1965 een enorme vernieuwing door het hoekige en ingetogen ontwerp. Hij was 20 centimeter korter dan de Silver Cloud, maar toch valt een Silver Shadow Long Wheelbase duidelijk op als een auto met iets extra’s. 10 centimeter is niet erg veel, maar omdat het allemaal in de achterdeur zit is het goed te zien.

Als je twijfelt kun je nog kijken naar de achterruit. Deze is kleiner dan bij een korte versie. Het werd een groter succes dan bij de Silver Clouds, want van de 20.605 Shadow I’s zijn er 2.776 voorzien van een verlengde koets. Bij de opvolger van de Silver Shadow viel de term “Long Wheelbase” weg; de lange versie kreeg een geheel andere naam dan de korte versie. Over de Silver Spirit en de Silver Spur zien jullie later meer.

Morgen is er nog een klassieker te zien, deze is nog net iets spannender dan de bovenstaande auto’s.