Gespot voor het Amstel Hotel

Als je vraagt waar je in Amsterdam moet zijn voor mooie auto’s, zijn er meerdere antwoorden mogelijk, maar de hoofdlijnen zijn winkelstraten en hotels. De P.C. Hooftstraat en de Cornelis Schuytstraat zijn daarbij de belangrijkste straten, van de hotels zijn het Hilton en het Amstel hotel onmisbaar.

Verwacht niet dat er permanent Ferrari’s en Bentley’s voor het Amstel Hotel staan, maar in de afgelopen tien maanden is er wel al heel wat langs gekomen dat de moeite waard was om vast te leggen. In twee afleveringen geef ik een ruim overzicht van alles dat er in die periode voor het Amstel Hotel heeft gestaan, sommige zijn al eerder langs geweest maar zijn zo belangrijk dat ik ze hier gewoon nog eens laat zien!

Audi RS4 Cabriolet

Het cabrio seizoen begon al vrij vroeg dit jaar, want deze onthoofde wolf in schaapskleren stond op 20 januari jongstleden voor het Amstel Hotel, ik ga er niet van uit dat de auto heel lang geleden aangeschaft was want het is een heel nieuw model. Tot nu toe heb ik er samen met mijn collegae nog maar 15 keer eentje op de openbare weg kunnen vastleggen. Anderzijds is het wel belangrijk om te weten dat alleen de echt fanatieke spotters zich over een dergelijke auto buigen, veel mensen lopen zo aan de auto voorbij of vinden het niet interessant genoeg om de ccd-chip mee te belasten. Maar het heeft ook weer wat leuks dat de auto juist niet heel erg opvallend is, een paar heldere hint geeft zoals de twee vrij dikke uitlaten en grote honingraatgrills, en een 420pk V8 voorin heeft liggen. Heel erg veel voor een weinig opvallend cabrio’tje, toch?

Bentley Arnage T

Één van de populairste gasten van het Amstel Hotel is deze Bentley Arnage T, wie er regelmatig komt moet hem ongetijfeld wel eens hebben gezien. De T was een extensie op de al niet zo gekke Red Label met 420pk, die weer boven de ook al niet verkeerde Green Label met 354pk stond. De eerste twee modellen zijn al een hele tijd geleden vervangen door respectievelijk de T (-Mulliner) en de R met een wat moderner gezicht, en de Green Label met BMW V8 werd zelfs sinds 2001 al niet meer aangeboden. Uiterlijke verschillen tussen de modellen zijn redelijk subtiel, afgezien van de velgen. De T heeft mistpitten en ovale uitlaten, waar de R en de Green Label geen mitpitten hadden en tevens via ander gevormd metaal uitademden.

BMW M6

Het Amstel Hotel is een echt BMW-Hotel, er is bijvoorbeeld een M5 die er nogal vaak staat en ik heb er zelfs al een combo kunnen schieten van twee M5’s in dezelfde kleur, achter elkaar geparkeerd. De M6 kom je er eigenlijk niet zo veel tegen, dit zijn de enige twee die ik er in de laatste 10 maanden kon traceren. Een interessant detail is trouwens dat de dure auto’s bijna allemaal aan de hotel-kant van de heg geparkeerd staan, aan de andere kant heb ik hooguit vijf keer iets enigszins boeiend aangetroffen, waaronder de lichtblauwe M6.

Ferrari 360 Modena

Ferrari’s zie je er haast nooit, afgezien van een F430 Spider die er regelmatig komt, en een 612 die wat verder weg geparkeerd staat. Deze 360 Modena stond er in de gietede regen, dus een uitgebreide fotoshoot is het niet geworden. Wat wordt er trouwens gevonden van de kleur van de auto? Het staat best aardig en contrasteert mooi met de gele logo’s, maar echt ideaal vind ik het niet voor een 360, ik vind een felle kleur zoals rood of geel beter staan.

Ferrari 456 M GT

De wat meer op comfort gerichte 456 M GT heeft echter totaal geen behoefte aan een felle kleur, en de mensen die er eentje kopen (gelukkig) ook niet. Ik kan me herinneren dat ik een paar keer foto’s van een fel gekleurd exemplaar heb gezien en dat past er niet bij, zowel omdat je het niet gewend bent bij deze auto, als omdat het geen erg woeste auto is. De 456 M GT volgde trouwens de 456 GT op, waarbij “M” net als bij de 575 M Maranello staat voor Modificato.

De twee modellen zijn van elkaar te onderscheiden aan de hand van kleine details, zoals de aanwezigheid van luchtsleuven in de motorkap van de 456 GT, waar de motorkap van de M GT geen openingen heeft maar wel twee “vouwen” heeft aan de zijkanten. Ook de grill van de M GT is wat anders, wat ronder en met ronde mistpitten “binnenin”. De naam slaat trouwens op de motorinhoud, zoals vrijwel altijd bij Ferrari’s. Er ligt dezelfde motor in als in de 550 Maranello, maar bij de 550 Maranello verwijst de naam naar de totale inhoud, bij de 456 (M-) GT is het de inhoud per cilinder.

Lamborghini Murciélago

Zowel de gele als de zwarte zijn al eerder langs gekomen, maar omdat het toch wel twee van de beste spots zijn laat ik ze nog even zien. Ze staan zelfs op bijna dezelfde parkeerplaats! Daar staan de meeste exclusieve auto’s dan ook, vlakbij de ingang. Heeft het mischien iets te maken met de beveiliging? Meestal laten ze je wel fotograferen bij het Amstel hotel, bij de zwarte Murci kwamen ze ons op een gegeven moment wel verzoeken om te stoppen. We waren op dat moment dan ook met zijn drieën aan het fotograferen, het blijft natuurlijk een kostbare auto om erg zuinig op te zijn. Het is trouwens opvalend hoeveel Murci’s in een onopvallende kleur zijn gespoten, waar bijvoorbeeld heel veel Ferrari’s knalrood zijn. Hopen sommige eigenaren dan toch dat ze niet zullen opvallen in een zwarte Lamborghini?

Maserati 3200 GT

Met welke auto is de Maserati 3200 GT het beste te vergelijken? De eerste auto die me te binnen schiet is de eveneens redelijk onopvallend doch mooi vormgegeven DB7, en inderdaad is deze auto in veel opzichten een goede concurrent van de Maser. Beide auto’s zijn uitgerust met een 3,2 liter motor die grof gezegd ongeveer 350 pk levert. De Maser kostte echter wat minder, had wat meer vermogen, en vind ik toch echt net wat mooier vormgegeven.

Het resultaat is dat je de 3200 GT aanzienlijk veel vaker tegen komt dan de Aston, wat natuurlijk ook komt door de komst van de DB7 Vantage met een wat potenter uiterlijk en 85pk meer. Één van de meest kenmerkende details van de Maser, de boogvormige achterlichtjes, bleken niet zo in de smaak te vallen bij de Amerikanen (!?!), en zijn dus vervangen voor andere exemplaren op de 4200 GT. Gelukkig zijn die eveneens aardig om te zien.

Mercedes-Benz CLS 55 AMG

Een AMG zul je niet echt vaak tegen komen voor het Amstel Hotel, zoals gezegd rijdt de klandizie eerder in een M5. En als je dan al met een Benz komt, ben je er bescheiden over en laat je logo’s op de achterkant achterwege. De CLS, een auto die om zijn vormen een vierdeurscoupé wordt genoemd, is met zijn vloeiend aflopende achterkant inderdaad een opvallende en onderscheidende auto. Voor het eerst zagen we de auto in oktober 2004, ik althans, zijn er andere mensen die hem al eerder hebben gezien?

De auto positioneert zich tussen de E klasse en de S klasse in wat betreft prijs, en heeft ook nog een hele dosis CL, gezien zijn coupé-achtig aandoende lijnen. Het is ook te merken aan het motorenaanbod, aanvankelijk was de auto alleen leverbaar met de 5,0 liter V8 die 306 pk levert, later kwamen er een AMG met hetzelfde 476 pk krachtige blok uit de E 55 AMG , en een CLS 350 met 224 pk. Nog iets later kwam er zelfs een dieselmotor beschikbaar.

Mini Cooper S Works GP, nummer 0112

In de zomer van 2006 kwam Mini met een leuke verrassing; de Mini Cooper S Works was onder handen genomen waarmee de Cooper S Woks GP was ontstaan. Het vermogen van de 1,6 liter 4-in-lijn steeg met 8pk, wat het resultaat is van het opschroeven van het toerental waarmee de compressor draait en het monteren van een beter luchtfilter. De achterbank en de airco verdwenen, wat samen met het toepassen van aluminium onderdelen zorgde voor een afname in massa van 40 kilo. Het is daarmee de snelste fabrieksmini, maar veel sneller dan de Cooper S Works is hij niet. Hij is dus ten opzichte van de Cooper S Works vooral leuk om de looks en het bijzondere eraan.

0-100 kost hem 6,5 seconde (0,2 seconde minder) en de topsnelheid is 240 km/u (14km/u hoger), echt hard voor zo’n klein dingetje. Aan de buitenkant werd er ook wat geknutseld, de auto kreeg bijvoorbeeld chili red buitenspiegels, wat hem op een vrij onsmakelijke manier onderscheidt van andere varianten. Het originele motief van de matzwarte velgen vind ik echter erg mooi en heel vernieuwend, en het spoilertje staat leuk doch ietwat nutteloos. De auto is in een beperkte oplage van 2.000 individueel genummerde exemplaren op de markt gebracht, en meteen uitverkocht. Het “individuele” nummer staat boven de deur aan de bestuurderskant.

Porsche Cayenne Turbo S

Één van de eerste gespotte exemplaren was in mei 2006 deze Cayenne Turbo S voor het Amstel Hotel, en daar was ik destijds best trots op. Nog steeds vind ik het beste en leuke auto om te spotten, ook omdat het een geinig idee is dat er nog maar heel erg weinig op Nederlands kenteken staan. Tot voor kort was er nog maar één gespot met NL platen, momenteel zijn dat er ook nog maar 5. Blijkbaar heeft men er hier niet zo veel behoefte aan.

Gelijk hebben ze, want de Cayenne Turbo S is hier ontzettend duur (167.950 euro, iets duurder dan een Cayenne V6 èn een Cayenne S samen!) en voegt niet echt veel toe aan de al niet gekke Cayenne Turbo. Die werd aangeboden met 450 pk en naar keuze zelfs 500. Deze heeft er 521, ik denk niet dat veel mensen behoefte hebben aan die 71 dan wel 21 extra paardenkrachten in hun SUV’tje. De auto is te herkennen aan grotere remschijven achter, sommige exemplaren hebben een klein heuveltje onder de ruitenwisser achter.

Rolls-Royce Phantom

Deze superluxe en imposante wagen mag natuurlijk ook niet ontbreken op het lijstje, óók omdat het een auto is die je nog regelmatig voor het Amstel Hotel zult zien. Eigenlijk is het weer zo’n typische Amstel-Hotel-auto, de concurrent Maybach heb ik nog nooit voor het Amstel Hotel gezien. Daarnaast is de Phantom nog een stuk populairder dan de Maybach, waar ik me wel iets bij kan voorstellen. De verlengde versie met een 25 centimeter langere wielbasis zien we helaas nog niet zo veel. Dat is een auto die in totaal 8 centimeter over de 6 meter zit, en dus krijg je er een reflector onder de achterdeur bij. Een andere leuke versie is de Black Edition, die in beperkte oplage van 25 exemplaren is aangeboden en inmiddels al is aangeschaft door de gedreven Ferrari-verzamelaar Harry van de Moesdijk.

Volvo 1800 ES

Ten slotte nog één van de weinige klassiekers, een paar weken geleden zagen we ook al dat er een Merak stond, deze stond er tegelijk met de gele Murci. Wie op foto 2 goed tusen de blaadjes van de heg door kijkt ziet nog iets geels. Voor de grap ben ik zelf trouwens eens gaan zoeken op het Volvo 1800 register van Nederland, waar ik terug kan vinden dat deze oorspronkelijk Amerikaans was, en in 2001 en 2005 uit is geroepen tot mooiste exemplaar! Daarmee durf je wel bij het Amstel Hotel aan te komen, tussen de vele BMW’s en Bentley’s. Toentertijd was het een nogal dure auto, en tevens is het de vraag of de nogal onorthodoxe vormgeving bij veel mensen in de smaak viel. Het resultaat is dat er maar 8.077 werden gebouwd, en je ze tegenwoordig dus maar zelden ziet.