Olympische marathon-winnaar van 1904 gebruikte auto

Nee niet in zijn vrije tijd. Tijdens de race.

Ondanks dat Pele ‘m niet komt aansteken, brandt over een kleine twee uur de olympische vlam weer. Deze keer is het sportcircus neergestreken in het land van de dikbillige dames, capoeira, caipirinha’s, ZIKA-muggen en de op bio-ethanol drijvende socialistische droom van voormalig president Lula. Tijd dus voor een autogerelateerde olympische anekdote uit vervlogen dagen.

We gaan terug naar 1904. Voor de derde keer worden de moderne Olympische Spelen gehouden. Na het historisch verantwoorde Athene en de spelen op geboortegrond van initiatiefnemer Pierre de Coubertin in Parijs is het de beurt aan de nieuwe wereldmacht om de Spelen te organiseren. St. Louis is de plaats van handeling en omdat de wereld destijds nog niet zo klein was als nu is het hele evenement grotendeels een Amerikaans feestje. Slechts atleten uit twaalf landen zijn vertegenwoordigd bij de sportexplosie. Nederland en België doen bijvoorbeeld niet mee.

Tegenwoordig wordt de 100 meter sprint gezien als het ‘koningsnummer’ van de Spelen en daar valt in de ogen van uw scribent veel voor te zeggen. Explosief, spectaculair, goede TV en het duurt niet zo lang. Voor de liefhebber, de documentaire 9.79* over de 100 meter van Seoul is een aanrader. Sommigen vinden echter dat de decathlon of de marathon het ultieme onderdeel van de spelen is. De decathlon omdat het een test is van de beste allround atleet en de marathon vanwege de historische betekenis van dat evenement. Naar verluidt komt de naam van de oude griekse soldaat Pheidippides, die op zijn sandalen van Marathon naar Athene rende om het goede nieuws te brengen dat de Perzen verslagen waren in de slag bij Marathon. Hij rende het hele stuk, bracht het heugelijke nieuws over en blies zijn laatste adem uit.

Fred Lorz stak als deelnemer aan de marathon van 1904 echter compleet de draak met deze epische legende. Op 30 augustus, de dag van de race, steeg het kwik tot 32 graden Celsius. De race was 40 kilometer lang. Fred begon met goede moed aan de race, maar had er na een paar kilometer geen trek meer in. Dus stapte hij in de auto van zijn trainer die achter hem reed en legde zo al zwaaiend naar het publiek het grootste deel van rest van de race af. Rond kilometer 32 ging de auto echter stuk. Fred stapte uit en besloot het laatste stuk alsnog te rennen. Toen hij over de finish kwam na drie uur en dertien minuten, bleek hij daar als eerste te zijn.

Hij werd binnengehaald als de winnaar en Fred liet zich dit in eerste instantie lekker aanleunen. De dochter van toenmalig POTUS Theodore Roosevelt nam even een selfie met de nieuwbakken sportheld. Net op het moment dat Fred de gouden medaille omgehingen kreeg onstond er echter geroezemoes en werd zijn vals spel doorzien. Lorz gaf daarop meteen toe wat er zich had afgespeeld en dat hij het accepteren van de overwinning alleen als grap bedoeld had. De Amateur Athletic Union was echter ‘not best pleased’ en schorste de snodaard voor het leven. Een jaar later werd de ban echter opgeheven, daar ook destijds de soep al niet zo heet gegeten werd als die opgeschept was.