Voila, de mooiste klassieker met Audi-logo

De titel rept niet voor niets over een Audi-logo en niet over een Audi, het merk bouwde eind jaren ’50 immers helemaal geen auto’s onder eigen naam. Het Audi-logo zoals wij dat kennen is eigenlijk het logo van Auto Union, dat de verbondenheid van Audi, DKW, Wanderer en Horch moest uitbeelden.

Na de Tweede Wereldoorlog kwam aanvankelijk alleen DKW weer tot leven. Naar de dure auto’s die Horch, Wanderer en Audi tijdens het interbellum maakten, was in de late jaren ’40 en vroege jaren ’50 helemaal geen vraag. Naar de betaalbere DKW’s met hun walmende tweecilinder tweetakten des te meer. Op de neus van deze kleine wagens niet alleen het groen-witte DKW-logo, maar ook de vier ringen van Auto Union.

Het model evalueerde met de jaren en kreeg er halverwege de jaren ’50 zelfs een cilindertje bij. In 1958 werd de DKW 3=6 voorzien van een iets grotere motor en werd de auto voortaan verkocht als Auto Union 1000. Geen DKW-logo’s meer te bekennen, slechts de bekende vier ringen in de grille.

Een jaar later kwam deze schitterende 1000 Sp (van Sport) de gelederen versterken. Nog immer met driecilinder, maar met een carrosserie die niet geheel toevallig op een gekrompen ’55 Ford Thunderbird leek. In die jaren waren er zeer veel Amerikaanse militairen gelegerd in Duitsland en Auto Union hoopte met de Coupé en Roadster deze doelgroep aan te spreken. Dat lukte maar ten delen, uiteindelijk werden slechts zo’n 6640 exemplaren gebouwd. Dat de prestaties weinig aansprekend waren (topsnelheid: 140 km/u) en niet echt strookten met het vlotte uiterlijk, waren daar ongetwijfeld debet aan. Tegenwoordig is de 1000 Sp een nog veel zeldzamere verschijning en een gezochte klassieker.

Deze 1000-serie was overigens de eerste en laatste naoorlogse auto die werd verkocht onder het Auto Union-merk. Diens opvolger, de aanzienlijk modernere F102, was weer gewoon een DKW. Deze auto vormde tevens de directe basis voor de Audi F103, de eerste auto van het moderne Audi. Deze auto’s werden overigens ontwikkeld onder leiding van Mercedes-Benz, niet wetende daarmee de basis te leggen voor een merk dat jaren later een van haar twee grootste concurrenten zal zijn.