Kom op, niemand wil deze speakers gebruiken. Niet als je een petrolhead bent.
We beginnen ditmaal met een tekstje in plaats van licht ironische inleiding:
Green Sally up and green Sally down
Last one squat, gotta tear the ground.Green Sally up and green Sally down
Last one squat, gotta tear the ground.Old Miss Lucy’s dead and gone
Moby, Flower.
Left me here to weep and moan
Eigenlijk is er maar één nummer dat je over deze speakers mag gaan draaien: Flower van Moby. Misschien ken je ‘m niet. Het is het openingsnummer van de film Gone in Sixty Seconds van Dominic Sena met Nicholas Cage. Het verhaal is bijzonder dun en niet eens origineel, maar het gaat om de uitvoering: 50 bijzondere auto’s die in één nacht gestolen moeten worden. De ultieme auto is geen Ferrari F40 of Jaguar XJ220, maar een oude Ford, een heuse Shelby Mustang GT500.
Voor de film is de auto ietsje gemodificeerd. Standaard zijn het bijna crossovers op kleine wieltjes:
Maar voor de films werd deze dus ietsje aangepast:
Shelby GT500CR Centennial Edition
Dit zorgde voor een hele hoop Eleanor-replica’s. Kennelijk vond iedereen het heel erg gaaf. Diverse bedrijven gingen zich toeleggen op het aanpassen van oude Mustangs. Het land stond nog veel met een enorm aantal Mustangs zoals Europa vol staat met Porsches 964 om te restomodden. Het exemplaar dat je op de afbeeldingen ziet, is van Classic Restorations en heet de Shelby GT500CR Centennial Edition.
Bijzonder het koetswerk, dat namelijk in zijn geheel opgetrokken is uit koolstofvezel. De firma SpeedKore maakt speciaal voor Classic Restorations deze body’s. Bijzonder is dat de striping niet een sticker of likje verf is. Nee, dat is dus ook gewoon carbon, maar dan in een andere kleur!
Wie gaat deze speakers gebruiken?
Ook het interieur is aangepast. Zo zijn er Shelby-stoelen en een houten stuurwiel. De boel is geheel opnieuw aangekleed en bekleed, uiteraard. Bijzonder is dat we achterin twee speakers zien. Wie gaat die in hemelsnaam ooit gebruiken? Want als je in deze auto gaat rijden, dan laat je de muziek over aan de V8. Of je zet dus Flower van Moby aan, vlak voordat je een ritje gaat rijden. Of Up in Here van DMX. Dat mag ook.
Onder de kap ligt een heel erg moderne motor, namelijk de bekende Coyote V8 die we ook in de nieuwste Mustang vinden. Deze is voorzien van een Magnuson VMP-compressor en goed voor dik 800 pk. Schakelen gaat met een handgeschakelde zesbek van Tremec (de bekende Tremec T560). Prestatiecijfers zijn meestal niet bekend bij dit soort projecten, maar nu wel!
Je kunt in 3,2 seconden naar de 100 km/u sprinten. De topsnelheid bedraagt 304 km/u. Of er een ‘Go Baby Go’-knopje is met lachgasinjectie, is niet bekend. Maar met 800 pk is het niet echt nodig. Uiteraard zijn de remmen en het onderstel aangepast op het nieuwe snelheidspotentieel van de auto.
Interesse? Classic Restorations gaat precies 10 exemplaren van de Shelby GT500CR Centennial Edition bouwen. Prijzen beginnen bij 6 ton en dat is voor opties, verschepen en importeren.
“Of er een ‘Go Baby Go’-knopje is met lachgasinjectie, is niet bekend.”
Go Baby Go!
Gelukkig worden er maar 10 gemaakt. Maakt de kans dat je er 1 in het echt ziet klein. Gelukkig.
Bedankt voor je mening.
De vraag is natuurlijk wel (ook?), in hoeverre je nog van een originele Shelby Mustang kan spreken. De body wordt dus sowieso compleet vervangen door een carbon exemplaar. Nu zijn die Amerikaanse tuners en custom car builders er over het algemeen ook niet vies van om ook een chassis compleet te vervangen door een aftermarket exemplaar, niet alleen om eventuele roest en rottigheid op makkelijke wijze uit te bannen, maar met name ook om de moderne aandrijflijn op wielophanging op verantwoorde wijze een ondersteuning te geven. Ik kan me haast niet voorstellen dat dit bij dit exemplaar niet is gebeurd.
Dat gezegd hebbend, bovenstaand exemplaar ligt bij mij wel lekker op het netvlies, hoor.
De Mustang van Theseus.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Schip_van_Theseus
Gimme Some Lovin’ van de Spencer Davids Group zal toch ook wel mogen? (Days of Thunder)