Hannu Mikkola, rallylegende, is ons helaas ontvallen.
Hoewel er de afgelopen tijd veel is veranderd, is racen in Nederland toch nog steeds een niche sport. Wij gaan toch net wat makkelijker massaal naar ‘de voetbal’ of naar een plethora aan andere sporten. Racen is dan ook duur en plekken waar je het kan doen zijn schaars in ons drukbevolte land. In Finland ligt dat allemaal heel anders. Autosport is er een soort way of life. Na ijshockey is het dan ook de populairste TV sport in het land.
Vaak kunnen en konden de Finnen dan ook een landgenoot zien winnen. Dat helpt altijd natuurlijk voor de populariteit van een sport. Met de koude wouden in de achtertuin is er ook gewoon wat meer plek om lekker te oefenen. Geen wonder dus dat de historie van de sport zoveel Finse race- en rallyhelden kent. Wat te denken van Rauno Aaltonen, Timo Mäkinen, Pauli Toivonen, Tommi Mäkinen, Marcus Grönholm en Juha Kankkunen. Of van Mikko Hirvonen, Jari-Matti Latvala, Henri Toivonen en Ari Vatanen. De lijst gaat door en door. Maar een naam die er ook zeker niet op mag ontbreken, is die van Hannu Mikkola.
Hannu begon nadat hij aanvankelijk navigator was met rallyrijden in 1963, met een Volvo PV544. Met deze kattenrug wist hij zichzelf in de kijker te rijden bij Ford, dat hem zijn eerste fabriekscontract aanbood. Het bleek een goede zet voor Ford, want in een Escort won Mikkola in 1972 de eerste ‘Safari’ rally in Afrika.
In 1973 werd het wereldkampioenschap rally opgericht zoals we dat nu nog kennen. Wederom startte Mikkola enkele races voor Ford, maar daarnaast bleef hij in die eerste jaren ook voor zijn eigen team rijden en maakte hij uitstapjes naar andere teams. Toch won hij zijn eerste WK rally, de rally van Finland in 1974, wel voor de blue oval. In totaal zou Mikkola de rally in eigen land maar liefst zeven keer winnen, hoewel de rally helaas voor hem niet altijd meetelde voor het WK.
Ondanks het succes deed Hannu in de jaren ’70 nooit mee aan alle rally’s die meetelden voor het WK. Daarbij bleef hij vaak van auto wisselen. In 1975 won Mikkola de rally van Marokko in een Peugeot 504 (naast navigator Jean Todt) en de rally van Finland in een Toyota Corolla Levin TE 27. Voor Toyota was het haar eerste zege in het WK rally.
In 1976 deed Mikkola acht WK rally’s deed met vijf verschillende auto’s, te weten een Opel Kadett GT/E, Toyota Corolla Levin TE 27, Peugeot 504 V6, Toyota Celica 2000 GT en een Peugeot 104 ZS. In 1979 en 1980 kwamen daar ook nog uitstapjes in exoten als een Mercedes 450 SLC en een Porsche 911 bij. Indrukwekkende veelzijdigheid? Zeker. Maar goed voor zoveel mogelijk succes? Waarschijnlijk niet.
Gelukkig kwam de regelmaat en het succes alsnog, nadat Mikkola voor het seizoen van 1981 overstapte naar het gründliche team van Audi met de machtige S1. Tot dat jaar had hij in totaal acht zeges bij elkaar gesprokkeld. Toen het seizoen van 1984 voorbij was, waren er daar in al het groep B-geweld nog negen bijgekomen. Ook niet onbelangrijk: in 1983 ging Mikkola zelfs aan de haal met de rijderstitel.
Hannu bleef nadat hij in 1984 tweede werd in het WK achter teammaat Stig Blomqvist bij Audi voor de seizoenen van 1985, 1986 en 1987, maar het grote succes van daarvoor kon hij niet meer repliceren. Enerzijds omdat hij ook niet meer aan alle evenementen deelnam, maar ook omdat Lancia en Peugeot het de boksbeugels uit Duitsland steeds moeilijker maakten. In zijn laatste jaar bij de vier ringen won Mikkola wel nog een keer de Safari, die nu ook voor het WK meetelde.
In de staart van zijn carrière kwam Mikkola daarna nog vier jaar in actie voor het fabrieksteam van Mazda met de 323. Een heel succesvol avontuur werd dat helaas niet. Na een ‘sabbatical’ in 1992 kwam Mikkola, inmiddels 50+, in 1993 nog twee keer in actie in het wereldkampioenschap. In geheel eigen stijl deed hij dat in twee verschillende auto’s. De Rally van Zweden in een Subie WRX van het 555 Subaru World Rally Team leverde helaas een uitvalbeurt op. Later dat jaar nam de oude baas voor eigen publiek afscheid in een Toyota Celica Turbo 4WD met een zevende plaats.
Gisteren overleed de beste man aan de gevolgen van kanker. Zodoende sluiten we af door de woorden van vriend en collega-kampioen Petter Solberg aan te halen:
Really sad to hear the news about Hannu Mikkola – he was a legend, a proper gentleman, a real champion, and a great father to great kids. Sending all my condolences to his family and friends. RIP
Petter Solberg, WRC kampioen 2003
Waarvan akte.
Moet je niet proberen bij een moderne auto om zo op de motorkap te gaan staan.
Machtig geluid deels komende van de wastegate
Een terugblik op andere tijden die weemoedig maakt. Hoe gaaf is het wel niet om in één seizoen in zo veel verschillende auto’s te kunnen rijden in één kampioenschap?
Sterkte voor de nabestaanden, heb hem wel eens zien rijden in de Audi, wat een geweld was dat.
Grappig, ik heb best wat schaalmodellen van Mikkola’s Ford Escorts mk2 maar ik wist niet dat hij in die jaren ook met zo veel andere auto’s reed.