Toen ik net leerde praten schijnen mijn eerste woordjes na “papa” en “mama” automerken te zijn geweest. Het schijnt dat ik auto’s aanwees en ondertussen het merk noemde. Tot op de dag van vandaag neem ik mijn ouders kwalijk dat ze geen videocamera hadden om dat voor me vast te leggen. Als petrolhead in wording vond ik de lange ritten het mooist. Ik werd beloond voor wat toen mijn grootste hobby was: auto’s kijken. Mijn ouders hielden me rustig door me auto’s te laten tellen. Voor vijftig rode auto’s kreeg ik dan bijvoorbeeld een snoepje. Het mooiste vond ik het natuurlijk als er een dikke sportwagen voorbij raasde. Die keek ik na totdat hij aan de horizon verdween. Alle auto’s die er in de tussentijd voorbij kwamen van de juiste kleur liet ik door mijn zusjes tellen. Die hielden destijds niet van auto’s maar wel van snoep. Gedeelde belangen zal ik het maar noemen.
Vakantieritten waren het allermooist. Van alle vakantieritten waren die richting de wintersport favoriet. De snelheid, de mooie(re) auto’s en als toetje de kronkelende bergweggetjes op het eind: heerlijk. Als we op wintersport gingen keek ik uit naar de reis. Helaas reden we wel bijna altijd in het donker waardoor ons autokleuren spelletje een stuk lastiger werd. Als alternatief hadden we het “lampjes-raden-spel”. We probeerden dan te raden wat de achterlichten waren die voor ons reden. Best lastig maar wel erg leuk. En als we dat spel niet deden dan genoot ik gewoon van de rit, de lampjes in het landschap, de muziek van mijn ouders of die op mijn walkman. Af en toe keek ik langs mijn vader op de snelheidsmeter in de hoop dat hij boven de 180 stond. En soms zei mijn vader ineens: “Casper, let op, er komt een hele snelle aan.” Dan draaide ik me om en hoopte ik op een dikke Ferrari of Porsche. Helaas zie je die exotische auto’s steeds minder. Een Porsche is tegenwoordig trouwens ook lang zo exotisch niet meer als vroeger. Ik zal nooit vergeten dat we eens twee ronde koplampen zagen naderen in het donker. Wij reden iets minder dan 180 kilometer per uur en dit ding kwam redelijk snel aanstormen in de linkerbaan. Bij twee ronde koplampen laag bij de weg denk je bij die snelheden aan een Porsche en onze verbazing was dan ook groot. We werden ingehaald door een Mini. En dan bedoel ik niet zo’n ding wat ze tegenwoordig bij BMW maken.
Mooie herinneringen heb ik aan de achterbank. Ik vond het helemaal niet erg dat ik vroeger niet mocht rijden want snelwegen vond ik verder niet heel spannend. Het feest begon pas echt als je de snelweg afdraaide en het laatste stuk binnendoor moest. Vooral het laatste stuk was altijd erg spannend, en daar had ik best willen rijden. Lekker de bergweggetjes afjakkeren, dat leek me wel wat.
Ik ga nog steeds op wintersport met mijn ouders maar inmiddels hebben mijn zussen en ik ook relaties, en met zes mensen op de achterbank is het wat krap. De afgelopen jaren heb ik dus steeds zelf gereden in een tweede auto. Dan heb je een stuk minder tijd om je op de schoonheid van tegemoetkomend verkeer of inhalende auto’s te concentreren. Echter, dit jaar rijden we mee met mijn zus en haar vriend en dus zal ik voor het eerst in jaren weer eens plaats nemen op de achterbank. Gelukkig zijn zij niet zo lang, dus dan kan ik mijn benen wel kwijt achter in zijn Golf. Gisteravond werd mij gevraagd of ik eventueel het laatste stuk -vanaf de snelweg naar het dorp- wil rijden. Een stuk binnendoor, afhankelijk van het weer eventueel een mooie, kronkelende bergpas en de laatste twintig kilometer bergop. Hoe mooi kan het worden? De lange stukken autobahn kan ik achterlichten raden en als het echt leuk wordt mag ik zelf rijden. In een Golf. Een nieuwe. Een GTI.
Het leven is goed.
Prachtig, hoe herkenbaar.
Ik weet nog wel eens dat we een lamborghini Diablo zagen voorbij komen, en die achter de auto moest blijven hangen die ons op dat moment met een minimaal verschil aan het inhalen was. We reden 190km/u en vervolgens kon die Diablo vol gas wegtrekken achter die auto.
Ik wist op dat moment, dat ik mijn liefde voor auto’s nooit meer zou kwijtraken…
Ik begrijp heeeeel goed wat je ondergaat… achterbankzitten is soms nog leuker dan zelf rijden!
Oh, wat is dit een feest der herkenning zeg! Ik ga het stuur van m’n ouders overnemen, stukken autoroute, maar als het echt leuk wordt… In een Volvo S80. Een nieuwe. Met chip ;)
Mijn ouders wilden mij toen ik twee jaar was inschrijven voor zo’n programma waar kinderen iets speciaals kunnen tonen. Ik kon op die leeftijd blijkbaar alle automerken al benoemen, dikwijls maar door de glimp van een achterlicht. (Iets waar ik het tegenwoordig zelfs moeilijker mee heb) Mijn eerste woordje was “misjebisji”, nog voor “papa” naar het schijnt. Wel geen referentie natuurlijk, maar wist ik toen veel ;) Ik hoop dat mijn kind wat meer inzicht heeft en tenminste kiest voor een degelijk of exclusief merk als eerste woordje.. “Porsche” of zo.
mooi he .. de tijd dat kinderzitjes nog niet bestonden ..
altijd in de achterbak met broer en zusjes van de (USA) station en achterste ruit omlaag ..
had je voor 1 bank en de achterbank was altijd neer geklapt .. dus zeeen van ruimte ..
tja .. je raakte wel eens wat speelgoed kwijt
Mitsubishi niet degelijk, denk dat je ’t merk daar dan toch tekort doet.
En je dacht vast gelijk aan een Lancer Evo, niks mis mee dus ;)
verder ook hier een feest van herkenning
Tis dat ik geen zus(sen) heb, anders had ik t zelf kunnen schrijven. Heel erg herkenbaar. :)
heerlijk he dat romantiseren van nostalgische ritten langs warme en lange routes met heel veel snelle mercedessen en bmw’s. Ja jongens rond je tweede krijg je gewoon een of ander hormoon in je dat zegt gassen!!!
Haha, leuk stukje man! :) ik herken er veel in..
inderdaad, geweldig! en zo herkenbaar :D altijd auto’s raden en van me zusje winnen :P en zo hard mogelijk met m’n pa over de autobahn. En ik moet zeggen, in NL is er geen drol aan maar duitse snelwegen zijn ook leuk om zelf te rijden. Die zijn allemaal niet zo recht en strak :)
overigens krijg ik nog steeds het verwijt dat ik “oto” kon zeggen voor ik papa en mama kon uitspreken :P
Mooie column!
Dikke gay story! Hahahahaha
ik vond voorin zitten altijd het leukst, want als er snel werd opgetrokken en je zat achterin dan kreeg je of alle bagage op je hoofd die er achterin was gestauwd, en als je voorin zat werd je lekker in die kuipstoeltjes geduwd, ook zo’n lekker gevoel.
ik ging altijd naast mijn pa zitten en dan deed ik alsof ik zelf aan het rijden was.
Ik kan me ook nog goed herinneren,vroeger als ik met m’n vader met de vrachtauto mee ging [toen wist ik de type’s en pk’s als uit het geluid te halen als 6-7 jarige] naar Italie & Frankrijk,dan had ik bij thuiskomst altijd een briefje bij voor m’n moeder met wat ik allemaal gezien had.
En het begon mij allemaal met die kleine Matchbox autootjes, wat uitgroeide tot autogekte: Als ik maar ook 1 snelle auto zag, begon ik dat ding na te doen :oops: . Nu raak ik niet uitgekeken, en ben ik er verslaafd aan. Ook heel herkenbaar, als je vader zegt dat er wat snels aankomt. Het leven is goed!
idd ook bij mij herkenbaar na mama en papa was mijn eerste woordje oto en toen keek ik alle auto’s na die voorbijkwamen enzo leerde ik alle auto’s kennen ik ben nu 15 en kijk nog altijd auto’s na vooral van mijn land (belgie) naar oostenrijk was zaaalig zoveel vette bakken die tegen een redelijke snelheid voorbij knalden op de autobahn ik zag toen een lambo murciélage voorbij knallen in de andere richting zaalig gwn nu ik 15 ben weetik ongeveer alles wat die auto verbruikt, kost, topsnelheid, acceleratie 0-100, aantal pk’tjes
ik heb eigenlijk een voorliefde voor auto’s
later zou ik het liefst een subaru impreza WRX sti(2005) hebben of evt. een mitsubishi lancer EVO IX MR-edition
ik weet niet of ik het ooit kan betalen (ben voor elentrikker aan het leren in het TSO) maar als ik hem niet kan betalen zou ik er toch nog een fikse lening voor overhebben .
Ja ken het, mijn zoontje roept al sinds zijn 2,5 jaar alle merken. (Van Ascari tot Caterham en andere minder bekende merken) Ligt voor een groot deel aan moeder die in de zomer uitgebreid zat te stoepkrijten en alle automerken op de straat had gezet. Ook printte ze altijd vellen papier uit met alle logo’s erop en ging ze oefenen met de kleine. Dan heb je het zo door……Als ik nu met hem alleen in de auto stap is het eerste wat ie zegt : “Papa, nu gaan we racen want mama is er niet bij he!!!!….Prachtig en zo herkenbaar van vroeger…..
Een nieuwe Golf GTI… Nichtenbak!
Heerlijk hè, wat een herkenbaar verhaal. In mijn familie heeft men het erover dat ik “topa” zei voor elk ander woord. Dat zei ik tegen elke Renooit Dauphine of Ondine, ongeacht de kleur. Dat was namelijk de auto van opa, die had een witte. Weet je meteen hoe oud ik ongeveer ben….
Auto’s tellen was altijd een wedstrijdje met mijn broertje. En daarbij was ik altijd in het voordeel, omdat ik links in de auto zat, dus de meeste tegenliggers kon zien. Ook waren we natuurlijk altijd op zoek naar het nieuwste kenteken. Zo kwamen we erachter dat mijn broertje een bril nodig had.
érg leuke column! en ja, ook voor mij erg herkenbaar… Ik kan me nog herinneren dat mijn vader vroeger voor mij een houten plaat op maat heeft gemaakt, die precies om mij heen kon op de achterbank, dan had ik een pracht van een vlak om met de auto’s op te kunnen spelen. Tegenwoordig zou je van de weg gehaald worden en uitgemaakt worden voor alles wat lelijk is, onverantwoord gedrag tegen je kind etc, maar ik was er maar wát blij mee!
Heerlijk, met de caravan naar Zuid-Frankrijk en maar auto’s kijken…
Ook bij mij waren de automerken er vroeg bij, net als papa-oootoo en mama-ootoo :D
…Ik denk dat mijn vrouw maar naar de wintersport bestemming moet rijden over twee weken… ga ik wel naast mijn zoontje van drie zitten en auto’s kijken… ;)
Deja vu
Haha, helemaal herkenbaar! Ik reisde altijd met de auto naar Turkije.. en ik vond het geweldig om achterin te zitten, met mn neus tegen het raam gedrukt en kijken naar prachtauto’s.. vooral Duitsland dikke Porsche’s en Ferrari’s.. Heerlijk! Volgend jaar mag ik zelf rijden, en hoop ik net zoveel te kunnen reizen..
Leuke column… maar had Lotte niet ook al eens zoiets geschreven? (Staat me vaag iets van bij)
Je vader reed best wel hard hehe.
enkel herkenning in deze collum! super!
Heel erg herkenbaar, en erg leuk leesvoer!
En het leukste is dat ik mijzelf er laatst op betrapte bij de kinderen van m’n vriendin te zeggen: Kijk, er komt een hele snelle auto aan! Een Bentley!
Haha..
Idd een feest van herkenning! Mijn vader reed altijd ‘s-nachts waarbij de automerken plaats maakten voor nummerborden “kijk pappa nog een nederlander!”
Volgens mij zit het in de genen, mijn zoontje van 3,5 kent ook al alle automerken “kijk een oustonn mortinn…raceauto!”
of “hé een Peugeot 206 net als mamma, maar dan met maar 2 deuren!” Zelfs in het donker herkent hij een c30 op 200 meter afstand (de achterlichten)
WOUW er zijn meer mensen als mij!
Ik zat vroegah bij m’n vader voorop de fiets en elke auto die ik zag noemde ik naam + type van op hahaha :D
Ik noemde ook al alle merken van auto’s op toen ik op tweejarige leeftijd ging wandelen met mijn ouders. :grin:
Ik zag het aan de logo’s op de velgen van de auto’s, die ik vanuit mijn buggie makkelijk kon zien. Ik denk dat Porsche het eerste automerk was dat ik kende. :lol:
@JD: klopt, alleen was mijn artikel minder positief en minder autogerelateerd! ;-) http://www.autoblog.nl/archive/2007/06/14/column-lotte-vakantie#post-9781
Leuke column, zeer herkenbaar ook!
Ik hoorde laatst weer dat ik vroeger ook al alle autos zonbeetje kon benoemen toen ik pas net boven het raampje uit kon komen.
@GoldenSample
Ik dacht natuurlijk helemaal niet aan een Lancer EVO. Ik was bijna vergeten dat dat een Mitsubishi was. Je hebt dan ook gelijk! In de lagere school reed de pa van een vriendje met een (gewone) Mitsubishi terwijl mijn pa met een Volvo 740 reed. We probeerden elkaar dan ook altijd te overtreffen door te beweren dat ons automerk “beter” was dan dat van de andere. Ik herinner me dat ik kwam aandraven met argumenten als “kortere draaicirkel, veiliger, beste autogordel ontwikkeld” etc. Jaja, dat waren tijden :)
@M Freak
Mijn pa nam elke gelegenheid wel te baat om me een miniatuurautootje te geven. Daardoor heb ik er nu zo’n 2000 stuks (bij benadering). Vooral Matchbox, Majorette, SIKU en een vijftigtal grotere BBurago’s. Als ik ermee speelde en ik botste ermee, kreeg ik een tik van m’n vader. Daardoor zijn ze allemaal nog in relatief goede staat. Ik mag hem daar dankbaar voor zijn als ik de prijzen zie van wat die dingen tegenwoordig tweedehands kosten.
Heel erg herkenbaar, al werd ik vroeger altijd wagenziek op weg naar wintersport :( Desondanks hebben die vele vakantieritjes termen als ’toeren maken’, ‘motorremmen’ en later zelfs ‘dubbel klutsjen’ (als 8-jarige hè) er stevig ingeramt, en daar heb ik toch zeker geen spijt van.
Bergritten werden echter pas leuk toen ik eenmaal zelf mocht rijden, niet in de laatste plaats omdat ik daar liever een MR2 doorheen jaag dan mijn pa vroeger een een Ford Mondeo stationwagen.
Het had zo over mij kunnen gaan. Auto’s kijken. We reden met caravan, dus het ging niet snel, dus het werd kijken naar de auto’s (en vrachtauto’s) die ons inhaalden. Met mijn hoofd tegen de ruit urenlang achterom kijken. Eenmaal in Frankrijk had ik toch een beurse plek op mijn hoofd van het tegen de ruit aan hangen! :D Ach, mooie tijden…
Dat klinkt mij bekend in de oren :D
Vandaag ook weer veel autos lopen kijken, heerlijk weer, veel porsches (ook een GT3RS met mega spoiler, helaas fotos tegen de zon in :()
Maar inderdaad altijd in duitsland autos kijken wat voor een motor welke audi heeft :D
Reactie vanaf mijn gsm met interwebnetunit: heenreis was super. Veel inspiratie opgedaan voor nieuwe column. Hoogtepunt: 4 gecamoufleerde Panamera’s Stuttgart. Helaas konden we niet dichtbij genoeg komen voor filmen.
hehe zo’n herkenbaar verhaal :)
2 jaar geleden tijdens mijn verhuizing naar brescia in het donker over een *bijna* lege Fernpass mogen gummen in “pappies” V70 R AWD uit 99 met AP remmen en chip… helaas staat die auto nu in NLD en zit ik in Italie :S
ontopic: vroeger ook vaak auto’s geprobeert te herkennen voordat ze naast ons reden :P
@ Peter: Ook geen verkeerde auto om mee over passen te janken :) Dit jaar had ik een Golf GTI ter beschikking. Erg lekkere reisauto, ook op de autobahn trouwens. Wel een forse tellerafwijking: 220 op de teller was 200 op de TomTom (GPS snelheid)