Bentley Continental GT Convertible W12: rijtest en video

Groot, zwaar, luxe en comfortabel. Dat is de Bentley Continental GT Convertible W12 in een paar woorden. Maar hij is ook verschrikkelijk snel. Is dat wel op een fatsoenlijke manier te combineren?

Het is geen kleintje, deze Bentley Continental GT Convertible. Een forse 4.85 meter lang, een slordige 2.250 kilogram zwaar en breder dan de kont van Kim Kardashian. Daar is helemaal niets mis mee, maar tegelijkertijd zijn de prestaties van ongekend niveau. Althans, op papier. We hebben het hier namelijk over een Continental GT Convertible met een W12, met een motorinhoud van zes liter. Als je in die motor optimaal benzine laat ontploffen dan levert dat 635 pk en 900 Nm koppel op. Niet te zuinig.

En dus zijn er ook ongekende prestaties mogelijk met deze enorme cabriolet. Zo kunnen we de honderd kilometer per uur halen in 3,8 seconden, wat mede te danken is aan de vierwielaandrijving die standaard aanwezig is op deze auto. Heb je genoeg ruimte en genoeg lef, dan kun je 333 kilometer per uur rijden met dit ding. Driehonderddrieëndertig mensen. Ik vraag me alleen maar af: ‘hoe dan?’

Dat vraag ik me al af sinds ik de exacte specificaties opzocht, nadat ik te horen kreeg dat ik deze auto voor jullie mocht gaan testen. En vandaag kunnen we het uit gaan vinden, maar eerst loop ik even een rondje om de Bentley heen. We kunnen er kort mee op pad, maar dat mag de pret niet drukken. Alleen de uitvoering maakt al een hoop goed.

We hebben een donkergroen exemplaar met zwarte accenten tot onze beschikking. Klassiek, maar tegelijkertijd sportief uitgevoerd. Dat is niet altijd een geslaagde mix en eerlijk gezegd zou ik dit zelf ook niet op deze manier configureren. Zeker omdat het interieur bijna niet klassieker zou kunnen dan dit interieur: crèmekleurig leer met diamantstiksels all over the place en notenhout. Ik zou ook geen hout configureren, maar goed, ik ben niet de gemiddelde Bentley-klant.

Deze geteste Continental GT Convertible is geconfigureerd met bijna alles wat je kan bedenken. Belangrijkste uit deze configuratie zijn twee pakketten. Om te beginnen ‘Blackline’ dat verantwoordelijk is voor de zwarte sierlijsten, zwarte roosters met ’12’ aanduiding achter de (ook zwarte) voorwielen, zwarte uitlaatsierstukken, zwarte grille en zo nog wat zaken. Mulliner is meer voor het interieur, waarbij de belangrijkste zaken de ruitvormige stiksels en de ruitvormige stiksels in die ruitvormige stiksels zijn. Geen grapje, echt waar.

Sowieso is het interieur een indrukwekkend geheel. Misschien nog wel meer dan de buitenkant. Alles hier ademt overdaad. Supersoepel leer, overal waar je kijkt enorme lappen glanzend hout. Chromen details blinken je overal tegemoet. En dan de Toblerone. Het centrale paneel met daarin de navigatie, de drie meters of helemaal niets. Het is een partytrick die elke bijrijder zal verbazen, niemand verwacht het halve dashboard fysiek te zien omdraaien.

Het motorblok is een soort sluipend monster. Je hoort het niet als je rustig rijdt, op golven van koppel terwijl de achttraps automaat snel opschakelt. Maar het sist en gromt duister in het vooronder als je flink gas geeft, snerpt bij hogere toeren, blaast af als je het gas abrupt lost, met je rechtervoet kan je deze auto echt tot leven wekken, zeker als je ook nog wisselt tussen de verschillende rijmodi.

Standaard staat de auto in ‘B’ van Bentley, een stand waarin de auto zelf interpreteert wat je op dat moment ongeveer aan het doen ben bent. Of je hard aan het vlammen bent of rustig aan het toeren bijvoorbeeld. Op basis van jouw inpunt kiest de auto dan voor een bepaalde afstemming van het gaspedaal, de uitlaat, de aandrijflijn en het onderstel. Dat onderstel beschikt overigens over driekamer luchtvering.

En met name dat laatste aspect is van enorm belang voor deze auto. Waar je in de comfortmodus bijna lijkt te zweven en amper contact met de wereld lijkt te hebben, ga je met een draai aan de centraal geplaatste knop voor rijmodi naar ‘Sport’, waarna je ineens weer op aarde komt. Niet dat je nu ineens een Ferrari 488 onder je kont hebt, maar er is plotseling communicatie merkbaar in het onderstel en stuur. Sterker nog, de auto geeft eigenlijk heel aardig door wat er allemaal gebeurt onder de vier plakken rubber.

En doordat de enorme koets ineens met een bepaalde finesse en precisie te besturen is, kun je daadwerkelijk leuk spelen met de 635 meegebrachte pk’s. Je kunt op een dijkweggetje ineens dingen doen met deze enorme auto, die je niet voor mogelijk houdt. Je kunt hard, heel hard versnellen op een recht stuk, maar dankzij de enorme remmen (de grootste stalen exemplaren ooit op een productieauto) ook bijzonder goed vertragen om vervolgens de enorme neus gewillig in te sturen. Je zou denken dat die enorme W12 wel onderstuur zou opwekken maar dat valt reuze mee. Vervolgens helpt de vierwielbesturing ook aan het dynamische gevoel en de wendbaarheid in de bochten. Bocht uit kun je de kont lekker zetten met het weelderige vermogen. Kortom: veel meer een bochtenkoning dan je zou verwachten. En ben je uitgespeeld, dan ga je weer gewoon in cruiseschipmodus verder.

We hebben het wel vaker over twee karakters in één auto. Over auto’s die je zowel sportief als comfortabel kan rijden. Maar als we het over twee verschillende karakters hebben in andere gevallen, dan is deze Continental GT Convertible misschien het best te omschrijven als schizofreen. Het is echt bizar hoe ver de comfortabele en sportieve modus van elkaar verwijderd zijn. Met overigens ook nog andere rijmodi ertussenin die prima het gat vullen.

Het is een fraai stukje handenarbeid uit Crewe, deze Bentley Continental GT Convertible W12. Het is een indrukwekkende machine, deze GT Convertible W12. Bij Bentley verkopen ze tegenwoordig vooral de V8’s en dat is ergens te begrijpen: bijna net zo snel, klappen goedkoper, nog steeds heel indrukwekkend. Maar als u in de markt bent voor een auto als deze, dan doet u zichzelf tekort als u niet de W12 kiest. Ik hoef u niet uit te leggen dat het iets duurder is, dat begrijpt u wel. Het maakt u ook niet uit. U vraagt er ook niet naar, want u kunt het betalen.

Voor de mensen die het niet kunnen betalen maar het toch willen weten: Blackline kost €3.200. Het Mulliner interieur kost €9.565. De speciale groene lak uit de ‘Extended Color Range’ kost €4500 euro. Dat kekke ronddraaiende dashboarddeel aka ‘De Toblerone’ kost €4.500. Oh ja, en dan heb je nog een Bentley Continental GT Convertible nodig om al die spullen op te hangen. De prijs van de V8 is nog niet bekend omdat de Europese typegoedkeuring nog niet rond is. wil je die vier cilinders extra voor deze heerlijke W12 dan moet je €298.593 neertellen. Minstens. De auto zoals wij hem reden kostte alles bij elkaar een schamele €362.253 euro.