BMW 128ti roadtrip door de Nord-Eifel – Autoblog Special

Hoe bevalt zo’n Beierse Hot Hatch na een week en 1.750 kilometer? We komen erachter tijdens de BMW 128ti roadtrip!

CO2-taksen, verhoging van de brandstofprijzen, verhoging van bijtelling, accijnzen: het leven is als automobilist niet altijd meer even leuk. Zeker niet als je ook nog eens te maken hebt met trajectcontroles, bijzonder lage maximumsnelheden en een compleet volk dat rechts hoort te rijden, maar links blijft plakken.

Daardoor rees bij ons de vraag: kun je als petrolhead nog lol hebben? Is het mogelijk om met een redelijk modale auto (ruimste zin van het woord) in een korte tijd veel lol te hebben? Daarom gaan we in een onregelmatig terugkerende rubriek een auto bij de nekharen pakken en een leuke trip maken. Uiteraard met vermelding van goede restaurants, overnachtingen en natuurlijk de routes!

Voor deze trip gaan we naar de Nord-Eifel. Natuurlijk, bij het horen van de naam Eifel denk je aan de Nürburgring. Die slaan we over, want er zijn nog een hele hoop mooie wegen op weg ernaar toe.

De auto BMW 128ti (F40)

Dan de auto in kwestie. Daar was nog wel wat om te doen. In principe denk je automatisch aan de snelste en dikste auto’s. Dat is natuurlijk heel erg leuk, maar niet het punt van de nu nog prille rubriek. Kun je met reguliere auto’s nog lol hebben? Gelukkig had ik een klein beetje inbreng en kon ik kiezen voor de BMW 128ti. In mijn optiek moet dat een heel erg leuke auto zijn.

Ze hebben zich niet zozeer gefocust op maximale tractie en maximale prestaties, maar juist op fun zonder dat je in een kart rondrijdt. Omdat het geen xDrive is, weegt de 128ti ‘slechts’ 1.420 kg, terwijl de M135i 1.500 kg weegt. Dat zijn drooggewichten trouwens, het EU-gewicht (inclusief bestuurder en brandstof) is 1.520 kg van de 128ti…

Eerste indruk BMW 128ti

Kortom, daar gaan wij dus achter komen. De eerste indrukken van de 128ti (zie hier de BMW 128ti rijtest) waren positief, maar hoe blijft dat na een langere tijd overeind staan? Om daar achter te komen halen we bij BMW een 128ti op. Het eerste dat opvalt is de samenstelling. De combinatie van blauwgrijs exterieur (Storm Bay Individual) met een oranje-rood interieur (Magmarood) is gewaagd, maar in het echt staat het geweldig. Het geeft de auto een wauw effect zonder dat het enorm in het oog springt.

Om het nuttige met het aangename te verenigen, ga ik op pad met mijn vader en broertje. De een heeft een BMW 116d (F20) mee en de ander een Suzuki Swift Sport. Het is absolute geen keiharde vergelijkingstest, maar het zijn wel twee handige indicatoren.

Begin BMW 128ti roadtrip

De rit vangt aan in Nederland waar de eerste kilometers worden afgelegd. De BMW 128ti is een auto waarmee je prima door het dagelijkse verkeer kunt rondrijden. Als je vanuit een andere BMW hierin stapt, ben je er meteen vertrouwd mee. We kunnen ook meteen de eerste grote positieve verandering benoemen en dat is het interieur. Dat is namelijk een enorme sprong voorwaarts ten opzichte van de vorige 1 Serie.

De gebruikte plastics zijn over het algemeen van veel hogere kwaliteit en de afwerking is iets secuurder. Minpunt voor het iDrive paneeltje: het iDrive-systeem is een dure optie en het goedkope plastic doet afbreuk aan de beleving ervan. Vreemd, want het gehele dashboard is van een fraai en zacht materiaal, terwijl je dat verder niet aanraakt.

Nog een voordeel in interieur van de nieuwe Einser, is de zitpositie. In de vorige twee generaties zit je een tikkeltje scheef. Niet iedereen ervaart het als hinderlijk, maar met name als je iets groter bent valt het op. In de 128ti zit je precies recht. Dat niet alleen, er is veel meer ruimte. Zelfs het panoramadak neem niet al te veel ruimte in. Ook in de breedte heb je meer bewegingsvrijheid. Handig als je met twee volwassen kerels voorin zit.

BMW 128ti op de Autobahn

Tijdens rit naar de Nordeiffel doen we uiteraard ook even de Autobahn aan. We wilden expres geen lange snelwegritten doen, maar wel een paar metingen en bevindingen doen. De motor in de 128ti is goed voor 265 pk en 400 Nm, toevallig precies evenveel als de Audi S4 in 1999. De motor in kwestie is de B48A201T1, maar dan softwarematig terugeschroefd.

Dat betekent het M135i blok, turbo, zuigers en koeling. Niet een licht gechipte 120i motor, maar een echt terug-getunede topmotor. We zijn benieuwd wat de BMW software-specilisten er uithalen (als de fabrieksgarantie is verlopen uiteraard…). 70-80 pk extra moet geen probleem zijn. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen: dat heeft de 128ti niet nodig.

Prestaties

Qua snelheid kom je standaard overigens niets tekort. Van 100-200 km/u accelereren is in 15,3 seconden achter de rug, zo hebben we gemeten. De metingen 0-100 km/u zijn wat lastiger. Wij haalden telkens 6,3 tot 6,4 seconden in redelijke condities. die 6,1 zul je in de zomer op betere Michelin-banden zonder problemen halen.

Wel valt op dat de auto een tikkeltje onrustig wordt op slecht asfalt. Met slecht asfalt bedoelen we alles minder dan snaarstrak ZOAB. Het gaat veel te ver om te zeggen dat de 128ti instabiel is, maar je jaagt niet zo hard met vertrouwen door lange bochten. Het onderstel is ietwat straf, maar vooral iets te nerveus. Wellicht dat je met betere dempers hier wel iets kan bereiken. Zó laag ligt de auto niet en de banden hebben een behoorlijke wang. Als het regent wordt het alleen maar erger.

Wegligging

Dat komt mede door het rubber. De banden onder de 128ti zijn in dit geval Bridgestone Turanza’s in de maat 225/40 R18. Dat is een hele verstandige en capabele band, perfect voor een Toyota Avensis met trekhaak, niet voor een hot hatch. Optioneel kun je – kosteloos – kiezen voor de Michelin Pilot Sport 4-band. Doen!

Dat is een absolute aanrader. De sensaties bij de eerste hairpins zijn namelijk een beetje dubbel. De 128ti laat zich met kinderlijk gemak zetten. De wegligging is namelijk uit de kunst. Je kunt kiezen voor 19 inch wielen, maar houdt er rekening mee dat deze 18 inch runflats al behoorlijk hard zijn.

Sperdifferentieel

Dat klein beetje nerveuze gedrag vertaalt zich hier naar een auto die snel van richting verandert en zich vastbijt in het asfalt. Daarbij wordt je ook geholpen door het sperdifferentieel. Ten opzichte van de M135i is deze iets minder agressief afgesteld, de sper-werking is bij de 128ti iets meer dan 30 procent (ongeveer 50 procent in de M135i). In combinatie met de Bridgestones betekent het dat je telkens op de grens van grip en slip zit. Dat klinkt erg, maar het is stiekem zeer vermakelijk. Voor het mooie zou het sperdifferentieel wel iets eerder de boel mogen sperren.

De balans is verder erg goed gekozen. Het uitaccelereren van bochten doet ‘ie met een klein beetje wielspin zonder noemenswaardige torque-steer. Dat torque-steer kún je wel oproepen, maar dan moet je echt als een idioot rijden en te veel gas rijden. In de 128ti, net als andere voorwielaandrijvers, dien je je lijnen zorgvuldig te kiezen. De wegen bij Simonskal, Heinrich en Wolfgarten zijn geweldig, evenals de L218 naar Schmidt. Normaal gesproken kom je hier motorrijders tegen, maar die waren er (nog) niet.

Aandachtspunt 1: besturing

Is het dan allemaal perfect in de BMW 128ti? Niet helemaal. Er zijn twee dingen die afbreuk doen aan de rijervaring en beide komen min of meer door de milieupolitie. Ten eerste de besturing. Die is uiteraard elektrisch (want dat is zuiniger), maar dat merk je ook echt. De besturing is redelijk precies, maar iets te licht. Ten opzichte van de M135i is de besturing iets langzamer gemaakt.

Dat had BMW beter niet kunnen doen, want af en toe merk je dat je iets te veel moet corrigeren omdat de reactie juist iets te traag is. Het ergste is dat ‘ie een beetje gevoel simuleert. Dit moet echt beter kunnen, want bij een 3 Serie of MINI is het aanzienlijk prettiger.

De 128ti is verder bijzonder communicatief, maar dat komt door het onderstel, niet de besturing. Het chassis is duidelijk afwijkend van de M135i. De 128ti heeft namelijk een harder onderstel met stijvere veren en straffere dempers. Ook is de ophanging aan de achterzijde iets afwijkend ten opzichte van de M135. Onderstuur op B-wegen is de 128ti echt vreemd.

Aandachtspunt 2: transmissie

Een ander nadeel dat opviel tijdens de BMW 128ti roadtrip is de versnellingsbak. Althans, als je er even voor gaat zitten. Het is de achttraps-automaat van Aisin. Dat is een beetje een aparte unit. Tijdens normaal rijden komt deze over als een DSG-bak. Een tikkeltje nerveus en schokkerig. Maar op snelheid voelt het juist als een iets te trage automaat met koppelomvormer (wat het ook is).

Een gedeelte is ook software, maar het is niet de beste automaat ooit (wel een van de van de meest compacte en lichte, vandaar dat je ze overal ziet). Helaas is een handbak niet leverbaar dat zou een zeer welkome toevoeging zijn. Je kunt er prima mee rijden en zelfs wat lol mee hebben, maar als je er teveel van vraagt, reageert ‘ie te traag. Tot zo’n 70-80 procent van zijn kunnen is ‘ie in zijn element.

Uitstekende remmen!

Waar de 128ti dan wel terugslaat, is met de remmen. Op de vooras zitten twee flinke remmen die er maar net onder passen. De schijven zijn met 360 mm behoorlijk aan de maat. Van 100 naar 0 stoppen kost minder dan 3,3 seconden en lukt je binnen 40 meter. Let wel, de omstandigheden waren niet optimaal: het was koud en het asfalt nog vochtig. Dus met de Michelin Pilot Sport 4-banden op droog asfalt kun je met gemak 36 meter halen.

Niet alleen de remkracht is indrukwekkend, ook het gebrek aan fading. Zelfs na flink spelen kun je aanspraak blijven doen op de remmen. Echt een compliment waard, dat is bij snelle BMW’s van vroeger weleens anders geweest. Ze zien er ook nog eens gaaf uit, met die rode klauwen. Het is ook nog eens allemaal standaard voor deze uitvoering.

Motor BMW 128ti

Dan de motor. De B48B20 is een bekende unit die je in heel erg veel BMW’s en Mini’s terugziet. Ook de Toyota Supra en Morgan Plus Four hebben ‘m. Net als met veel viercilinders is het een rauwe doordouwer met diesel-esque capaciteiten. De motor sleurt er enorm vroeg aan. Voorbij de 1.000 toeren pakt ‘ie mooi op en vanaf 2.000 toeren gaat ‘ie er al vandoor en goed ook. Helaas gebeurt er na 5.000 toeren niet zoveel meer ‘extra’. Een sportieve auto mag echt iets spectaculairder zijn bovenin.

Het geluid is vrij keurig, alhoewel in Comfort- en Sport-modus de speakers ook een brom produceren. Het klinkt als een soort Subaru-boxermotor waarbij het uitlaatspruitstuk aan de ene kant nét ietsje langer is dan aan de andere kant. Het is niet een vervelend geluid en het draagt bij aan de beleving. Het klinkt als een auto in Forza Motorsport: een tikkeltje overdreven, maar het werkt wel.

Als je ‘m in Eco-modus zet, gaat automatisch het extra geluid uit. Het daadwerkelijke geluid is stiekem iets beter, zij het iets laag in volume.

We overnachten in Rurberg, bij het Genieser Wirtshaus. Aanradertje, evenals de L128 en L166 ernaartoe! Een keurig niveau qua eten en meer dan keurig niveau qua wijn. Ondanks de klassieke uitstraling van het hotel zijn de kamers gloednieuw.

Verbruik

De tweede dag zeggen we Duitsland vaarwel en gaan we op weg naar België, bij de grens bij Welchenhausse en het Belgische Oberhausen. Aangezien we ook moeten tanken (de 128ti verbruikt zo’n 1 op 14 als je normaal rijdt, maar 1 op 8 is prima mogelijk) gaan we via Luxemburg. Tevens zijn daar ook veel fijne wegen te vinden. Met name bij Vianden, Diekrich, Wiltz en Clerveaux. De kwaliteit is goed en lekker veel bochten en in Clerveaux kun je uitstekende pizza krijgen.

De laatste drie uurtjes gaan we even met beide 1 Series de snelheid iets verhogen. Het weer is namelijk ineens zonnig (in Nederland was er Storm Eunice…) en de wegen zijn verlaten. De kunst is niet om 140 km/u te rijden, maar juist om de bochten zo precies mogelijk te nemen.

Daarbij vallen een paar dingen op. De 128ti is namelijk perfect afgesteld qua onderstel, je voelt precies wanneer de voorkant lijkt op te geven. Als je dan doorzet, blijkt dat er nóg wat grip voorhanden is. Je hoeft niet van het gas, zoals bij veel voorwielaandrijvers. Het zorgt voor een Mini-esque-ervaring en maakt van de 128ti een serieus speelijzer.

Verschil met de vorige generatie

Wel valt op dat ik mijn ouweheer nauwelijks kan bijhouden in de korte en scherpe bochten. Met name bij de hele krappe hairpins is duidelijk dat de F20 een veel kleinere draaircirkel heeft. Groter dan de opgaven van BMW doen vermoeden (11,4 meter voor de 128ti, 10,9 voor de oude 1 Serie F20). Dat niet alleen, ik ZIE die groene 1 Serie van mijn pa eerder op het gas gaan. Deze is gekieteld tot 190 pk en 400 Nm en weegt dik 100 kg minder.

Terwijl de F20 al uit-accelereert, moet ik de bochten wijder nemen om niet te veel snelheid te verliezen. Hier is ook het punt dat de 128ti het niet meer kan bijbenen, gênant genoeg. Achterwielaandrijving wint het van voorwielaandrijving. Volgens mijn vader lag het ook aan het talent van de bestuurder. Dankjewel, pa.

Versnellingsbakverhoudingen

Je moet de 128ti echter niet rijden als een BMW, maar als een Hot Hatch. Zo laat mogelijk remmen en de bocht zo wijd mogelijk aanvangen. Je rijdt dan iets te snel in om dan met gas los de auto in het gareel te krijgen. Dan heb je alleen het moment dat je moet wachten voordat je op het gas kan, dankzij het sper kan dat relatief vroeg. Omdat het een torsen-sper is, kun je zelfs iets te vroeg op het gas stampen, het sper treedt pas in werking na het eerste beetje wielspin.

Dan nog even iets positiefs over de bak. De transmissie kan het weliswaar niet altijd bijhouden, maar de verhoudingen zijn wél goed gekozen. Met name van 2 naar 3 is hilarisch kort op elkaar en precies het moment dat je weer volgas je weg kan vervolgen. Op deze wegen kun je met een 128ti het een M3 of Z4 bijzonder lastig maken.

De laatste dag gaan we van het Duits-talige België naar het Vlaamse gedeelte. De wegen zijn hier duidelijk in een minder goede staat. Het weer wordt ook erger. De 128ti geeft echter geen krimp. Sterker nog, het onderstel is fantastisch. Ook in de regen op slecht wegdek is er enorm veel grip voorhanden. Het comfort valt tegen, maar om eerlijk te zijn ben ik daaraan gewend naar een paar dagen. Je ervaart de controle en communicatie als prettig.

Limburg

En dat is knap in België, want de wegen zijn niet overal denderend. Zo leuk sturen als Luxembourg en Duitsland is het niet, maar de route langs Stevalot, Francorchamps en Spa is historisch verantwoord. Dan het laatste stuk op weg naar Limburg, dat gewoon bij Nederland schijnt te horen. Dat bedoelen we niet cynisch, maar positief. De omgeving is namelijk on-Nederlands mooi met geweldige wegen rond de Vaalserberg. Vervolgens rijden we via de regen naar huis.

Aan al het mooie komt een einde en ook aan deze BMW 128ti roadtrip. Die gaat terug over de snelweg door Limburg. Het valt direct op hoe vreemd Nederlanders altijd rijden (een auto rechts, alle anderen op de linkerbaan).

Verder valt op dat de 128ti ook heel goed normaal kan doen. Er zijn hot hatches die speelser zijn dan de 128ti, zoals de Mégane R.S. of Civic Type-R. Maar je kan de 128ti prima dagelijks inzetten. Filerijden, parkeren, relaxt rijden op de cruise control: ook dan voel je thuis in de 128ti.

Opties testauto

Een prijs van 64 mille lijkt een hele hoop geld, maar dat valt relatief gezien best wel mee. Als je kijkt naar de luxe, prestaties en rij-eigenschappen krijg je er een fijne auto voor terug. Daarbij kun je behoorlijk de prijs verlagen door een paar opties weg te halen. Persoonlijk zou ik het heads-up display, panoramadak, elektrische bediening voor de stoelen en de kleur laten schieten. De sportkuipen zou ik wel selecteren, ze geven de auto een extra dimensie. Ze kosten 533,60 euro extra. Met leer bekleden kost nog eens 1.494,40 euro. Toegeven, het heeft een zekere wow-factor:

Al die opties overslaan scheelt dus wel een hele hoop euro’s. En vergeet niet: een standaard Golf GTI met minder vermogen dan de BMW 128ti kost tegenwoordig ook gewoon 54 mille.

De gehele optielijst voor de testauto is als volgt:

• BMW Individual lak (Storm Bay Metallic) | | (1.550 euro)
• Business Edition Plus (2.995 euro)
• Audio Media Pack (595 euri)
• Parking Pack (250 euro)
• Safety pack (849 euro)
• Bandenreperatieset (53 euro)
• Verwarmd stuurwiel (203 euro)
• M Koplampen Shadowline (267 euro)
• Comfort Acces (543 euro)
• Panoramadak (1.195 euro)
• Opbergpakket kofferbak (160 euro)
• Elektrisch bedienbare voorstoelen (1.014 euro)
• Isofix bevestiging (106 euro)
• Doorlaadopening (213 euro)
• M Hoogglans Shadow Line (267 euro)
• M Sportstoelen (534 euro)
• Head-Up Display (1.014 euro)
• M Achterspoiler (267 euro)
  Totaal (rijklaar) 63.885,22 euro

Conclusie BMW 128ti roadtrip

De BMW 128ti is een uitstekende rijdersauto, zoveel is duidelijk. Het is een prima totaalplaatje. Als het puur om fun gaat, is het een leukere auto dan de zwaardere en comfortabeler M135i. Boven de 80 km/u scheelt het qua snelheid tussen die twee niet eens zo heel erg veel. Wel merk je dat er ruimte is voor een ‘128tii’, inderdaad met twee ‘i’s.

De 128ti is uiteindelijk een heel beschaafde auto, van ons mag het scherpe randje iets meer aanwezig zijn. Gezien de positionering van de auto volkomen logisch, maar als de motor (iets meer vermogen, iets minder koppel graag), besturing (sneller en meer gevoel) en bak (gewoon een zesbak is prima) iets aangepast kunnen worden, heb je een winnaar in handen.

Mini en Golf

Maar voor wie is de BMW 128ti dan? Misschien niet voor de klassieke BMW-rijder, die rijdt immers een klassieke BMW. Het is perfecte concurrent voor de Volkswagen Golf GTI, uiteraard. Zeker nu het interieur van de Golf minder hoogwaardig is dan zijn voorganger, kunnen de liefhebbers van een goede allrounder bij BMW terecht. Een ander type klant is de Mini-rijder. Als je na een Mini Cooper S, JCW of GP toe bent aan een iets volwassenere auto, is dit een een perfect volgend station. Sterker nog, de 128ti voelt geregeld aan als een Mini met manieren.

Wellicht omdat het in technisch aspect ook het geval is, daar beiden op het UKL1-platform staan en gebruik maken van dezelfde techniek. Ja, er zijn een paar aandachtspunten waar BMW echt even naar moet kijken. Maar het zijn geen issues die bij de facelift niet aangepakt kunnen worden.

Daarbij is de 128ti een auto die overall erg goed scoort. Het is absoluut een hot hatch, er zijn veel BMW-kwaliteiten aanwezig en de prijs is aanvaardbaar mits je op de opties let. Het is misschien wel de betere allround hot hatch dan de Golf GTI. Missie geslaagd.

Einde BMW 128ti roadtrip

Een andere missie die geslaagd is: leuke wegen vinden in de buurt van Nederland. We hebben in ons land de meest saaie wegen te wereld. Hele goede kwaliteit, nul bochten, geen verschil in hoogtes en een maximumsnelheid die consequent 20-40 km/u te laag is.

Zonder meteen een week onderweg te zijn kun je al echt lol trappen in Duitsland, België en Luxemburg. Zeker vanuit het streng gereguleerde Nederland is het een verademing dat er ‘normaal’ gereden wordt. Zelf in een normale auto zijn deze wegen een aanrader en zul je een grijns op je gezicht hebben. In de BMW 128ti is die net even wat groter.

Meer lezen? Check hier de rijtest met de BMW 128ti!