Boxy Bentleys, deel I

Ze zijn hoekig. Dat is het eerste dat over deze auto’s te zeggen is. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ze allemaal wel èrg veel op elkaar lijken, maar wanneer men dieper in gaat op deze belangrijke serie modellen is te zien hoe details het verschil maken.

De jaren ’70 waren net achter de rug. Rolls-Royce had goed geboerd met zijn Silver Shadow, waarvan er in totaal méér dan dertigduizend waren gebouwd in vijftien jaar tijd. Bentley had toen nog niet het succes dat het nu heeft; de evenknie van de Silver Shadow, de T-series, bleef steken op nog geen tweeëneenhalfduizend exemplaren.

In 1980 werd deze reeks opgevolgd door wat aan Bentleys kant Mulsanne (-LWB) heette, en aan Rolls-Royce’s kant Silver Spirit en Silver Spur. Voor Bentley bleef het succes tijdelijk nog uit, maar dat maakt het spotten van de auto’s des te meer een uitdaging.

Mulsanne, 1980-1987

De term “Mulsanne” is bij veel mensen misschien pas bekend geworden bij de aankondiging van de huidige Mulsanne in het Bentley gamma, maar de naam is al meer dan dertig jaar geleden gebruikt voor de opvolger van de T2. Bentley refereert hiermee naar haar raceverleden op Circuit de la Sarthe, vlakbij Le Mans. Daar heet het lange rechte stuk “Mulsanne Straight”. Of je de naam letterlijk moet nemen is nog de vraag, want een echte sportauto is het natuurlijk niet; latere Boxy Bentleys zijn wel sportief georiënteerd. Aangezien Bentley en Rolls-Royce destijds nog redelijk behoudend waren op het gebied van techniek zijn er tot 1986 nog carburateurs onder de motorkap te vinden. De motor was de toen nog redelijk nieuwe 6.75 V8, want 10 jaar is niets op een leeftijd van inmiddels 42 jaar. In de huidige Mulsanne ligt hij nog steeds. In 1980 was het blok goed voor ongeveer 200 pk, hoewel daar destijds geheimzinnig over werd gedaan. Dit model was ook leverbaar met 10 cm extra beenruimte achterin, en tevens als limousine.

Voor verlengde Bentley’s was maar weinig markt omdat ze als rijdersauto’s werden gezien. Om gechauffeerd te worden moest je een Rolls-Royce hebben. Van de Mulsanne L.W.B. werden maar 49 exemplaren gebouwd.

Mulsanne Turbo, 1982-1985

Wellicht kreeg Bentley vaak van klanten te horen dat de referentie naar het snelste stuk op la Sarthe wel erg pretentieus was, want op een massa van 2.180 kg is 200 pk niet erg veel. Een turbo, -voor mij persoonlijk is het overigens nieuw dat een turbo kan worden gecombineerd met carburatie -, verhoogde het vermogen tot meer dan 300 pk. Rolls-Royce was destijds geheimzinnig over motorvermogen, en beschreef het al gauw als “sufficient”. 0-100 zou in minder dan 8 seconde moeten kunnen, en de topsnelheid was 217 km/u. Het is slechts om een indicatie te geven… In het laatste productiejaar was ook de Bentley Turbo R gelanceerd, wat duidelijk te merken was in de productie aantallen van de Mulsanne Turbo. Hoewel het niet gepland was de productie daarvan te stoppen werd dat toch snel gedaan.

Eight, 1984-1992

Voor de Eight moeten we weer een paar jaar terug in te tijd, want deze werd halverwege de hele Mulsanne reeks aangeboden als een goedkoper, utgekleed model voor de jonge consument. De prijs scheelde een slokje op een borrel; genoeg, maar eigenlijk niet zó veel dat de auto in een lagere prijsklasse terecht kwam. In 1988 kostte de Mulsanne S f.354.960 waar de Eight voor f.301.080 van de hand ging. Nog steeds werd je verwend in deze auto, want elektrisch verstelbare stoelen, airconditioning, cruise control, elektrisch bedienbare spiegels en ramen, en centrale deurvergrendeling met alarm zaten er gewoon op. De auto werd standaard geleverd met een gaasgrille in plaats van een spijlengrille, hoewel de auto zonder meerprijs met spijlengrille kon worden geleverd. Opvallend aan de Bentley Eight is het feit dat de auto maar als één versie leverbaar was, waar andere modellen vaak nog in verlengde uitvoeringen werden geleverd.

Mulsanne S, 1987-1992

Aangezien Rolls-Royce en Bentley niet erg dol zijn op het vervangen van modellen, worden deze gewoon vervangen door vernieuwde versies. Natuurlijk heeft dit ook te maken met ontwikkelingskosten aangezien de productie klein is. In 1987 volgde de Mulsanne S de Mulsanne op. Deze is nog steeds atmosferisch, maar heeft het injectiesysteem dat in 1986 carburatie verving. Het hogere vermogen van de Turbo verving wel, dus dat werd bij deze, nog steeds atmosferische motor, opgeschroefd tot ongeveer 240 pk. Omdat vermogen alléén nog niet echt telt werd ook de ophanging aangepast voor een betere wegligging. Het interieur is een ander punt, dat ik hier helaas maar zelden uitlicht omdat het lastig van buiten te fotograferen is. Dit werd vervangen door het modernere interieur van de Turbo R. Vanaf 1988 werd de auto met dubbele ronde koplampen geleverd, dus de meeste exemplaren zijn hiermee geleverd. De Mulsanne S was ook leverbaar met een lange wielbasis, maar dit was zeldzaam. Het zwarte exemplaar is één van de 61 exemplaren.

Ook de latere Mulsanne S werd maar zelden verlengd. Één van de 61 exemplaren is in 1991 nieuw verkocht door Hessing de Bilt. Op de foto is duidelijk te zien dat de achterdeur is verlengd.

Turbo R, 1985-1995

Boxy Bentleys zijn waarschijnlijk het meest bekend geworden door de Turbo R uit 1985, aangezien dit de meest geleverde variant is. De reeks hoekige Bentleys is niet zomaar een aantal willekeurige modellen, er zit een volgorde in. Zo werd de Mulsanne opgevolgd door de Mulsanne S. Hoewel het oorspronkelijk in de planning zat om de Mulsanne Turbo in productie te houden werd deze bij de in productie name van de Turbo R toch uit productie gehaald. De Turbo R was namelijk een veel betere auto aangezien de ophanging was verbeterd en de wegligging dus scherper was geworden. De goede verkoopcijfers van de Turbo R hielden aan, wat zelfs op ging voor de verlengde versie. Deze gingen weliswaar bijna allemaal naar de Verenigde Staten, maar met een totale productie van 1.211 exemplaren overtrof hij de 128 verlengde exemplaren die in totaal werden gebouwd op basis van de drie versies van de Mulsanne. In Europa is de Turbo RL dus een ware zeldzaamheid, zelfs in Londen is dit niet makkelijk te vindne in tegenstelling tot de New Turbo R L.W.B., waarover een volgende keer meer te zien zal zijn.

Ondanks het productieaantal van 1.211 exemplaren is de Bentley Turbo RL in Europa heel erg zeldzaam.

Wellicht is het nog niet heel duidelijk welke verschillen er allemaal tussen de auto’s zitten, dus deze zijn hieronder opgesomd voor de bovenstaande modellen.

Grille
Hoewel bij Bentley alles op bestelling kan worden aangepast, is de grille een handig herkenningspunt. Een gaasgrille, een verchroomede spijlengrille, en een meegespoten spijlengrille waren voor deze modellen de verschillende opties. De Bentley Eight was de enige Bentley uit deze serie die standaard met een gaasgrille werd aangeboden. Wel kon zonder meerprijs een spijengrille geleverd worden, zoals te zien is op het grijze exemplaar hieronder.

De Mulsanne werd standaard geleverd met een kale spijlengrille, net als de Mulsanne Turbo, maar de late Mulsanne S’en hebben een meegespoten grille. De Turbo R heeft vanaf het begin een meegespoten grille gehad.

Niet alleen een spijlengrill op een Eight was optioneel, óók een gaasgrille op een Turbo R:

Koplampunits
Hoekige koplampunits zijn geleverd tot en met modeljaar 1988, wat betekent dat enkele Turbo R’s óók nog hoekige koplampunits hebben. Alléén de eerste Mulsanne en de Mulsanne Turbo zijn uitsluitend met hoekige koplampunits geleverd. Vanaf 1989 hadden de Eight, Mulsanne S, en Turbo R dus dubbele ronde koplampen. Ga je dieper in op details, dan kun je letten op koplampwissers. Deze zijn vanaf 1985 geleverd, behalve op de Eight.

In 1987 en 1988 hadden Turbo R’s nog hoekige koplampunits. Dit is maar een erg klein deel van het totale aantal.

In een volgende post is te zien hoe dit model zich bleef ontwikkelen onder het mom van “Never change a winning team”; er veel veranderde er niet aan de koets.