Dit is de opvolger van een bijzondere supercar uit de nineties

Een merk waar we sinds de jaren ’90 niks meer van hebben gezien, lijkt tekenen van leven te geven middels een nieuwe supercar. Met de nadruk op ‘lijkt’.

Je zou zeggen dat het de droom is van elke autofanaat: je eigen automerk. En vele merken zijn begonnen vanwege die droom, alleen de rompslomp om jezelf te vestigen zorgt er vaak voor dat het eindigt in een nachtmerrie. En als je dan geen sentimentele waarde hebt kunnen kweken, dan is het verhaal snel klaar.

Supercarmerk starten

Neem het verhaal van Eberhard Schulz. Dat begon met een GT40-achtige auto in 1969 die hij zelf gebouwd had. Hij gebruikte het als elevator pitch om bij merken als Porsche en Mercedes een baan aangeboden te krijgen. Dat lukte bij Porsche, alleen later ging Schulz over naar bb van Rainer Buchmann. Die bouwden op eigen initiatief een supercar voor Mercedes die ze de ‘CW311’ noemden. Deze zou in productie moeten gaan als opvolger voor de 300SL, maar dan in de jaren ’80. Dat werd gedaan middels een bijzondere wigvormige supercar-koets voor de aerodynamica, met dezelfde vleugeldeuren. Geinig detail is een periscoop als binnenspiegel, om het probleem van zicht naar achter net zo op te lossen als Lamborghini met de Countach des tijds. Overigens had bb de Mercedes-naam en het logo gebruikt nog voordat de auto officieel aangeboden werd aan Das Haus. Omdat de CW311 direct neergezet werd als een auto die de strijd aan kon gaan met de BMW M1, had Mercedes toch wel interesse. Alleen in een wat vreemde vorm.

Er kwam namelijk goedkeuring om de CW311 in productie te nemen onder een nieuwe naam van Schulz: Isdera. Wat dan weer een afkorting is van Ingenieurbüro für Styling, Design und Racing. Het eerste wapenfeit van Isdera was eigenlijk gewoon een voor productie klaargemaakte CW311 met motoren van Mercedes. Dat viel overigens ietwat tegen: het ging om een zes-in-lijn met 182 pk. Dat kon beter en zo werd in 1984 de officieel voor productie bedoelde Isdera Imperator 108i bedacht.

En die had wel ‘de goede’ motor: de V8 van Mercedes in 5.0 of 6.0 liter grote vorm. Isdera bouwde de Imperator van 1984 tot 1993, maar het ging om slechts 30 auto’s in totaal. Wel kwam er een vervolg in 1993 die hetzelfde recept volgde als de Imperator: de Isdera Commendatore 112i.

Het ging wederom om een supercar met middenmotor, dit keer met een Mercedes V12 achter de cabine. Goed voor 402 pk en een topsnelheid van 342 km/u. Daarmee had je met de Commendatore 112i serieus geweld te pakken. Productie zou net als de Imperator mondjesmaat plaatsvinden, maar de combinatie van dure ontwikkelingskosten en vele investeerders uit Azië (waar in de jaren ’90 een economische crisis plaatsvond) zorgden ervoor dat Isdera moeite had met overleven. Vandaar dat er één 112i is omgebouwd naar de ‘Silver Arrow C112i’ waar de Isdera-logo’s vervangen werden door Mercedes-logo’s. Als een hommage aan de Silberpfeile-raceauto’s van vroeger, maar ook als een soort doekje voor het bloeden dat Mercedes de C112-supercar niet in productie nam. Vandaar dat ook de Commendatore een zeldzaam ding is geworden en Isdera daar geen opvolger van bouwde.

Isdera sinds de jaren ’00

En toen werd het chaotisch. Onder Schulz kwam er enkel in 2006 nog de Isdera Autobahnkurier 116i, die er juist uitziet alsof hij veel ouder is. Op basis van een Mercedes W126 werd een koets getekend geïnspireerd op de Mercedes Autobahnkurier uit de jaren ’30. Voorin liggen twee Mercedes V8’en aan elkaar geschroefd. Jawel, er ligt een 10.0 liter grote V16 voorin de Autobahnkurier. Omdat dit ging om een privébestelling, is er maar één gebouwd.

En toen kwamen de Chinezen. Alles wat ook maar een beetje een bekende naam is ligt te grabbel voor Chinese zakenmensen die hun bedenksels wat meer jeu willen geven. Zo ging Isdera samenwerken met WM Motor om onder de ‘bekende’ naam Isdera een nieuwe supercar uit te brengen: de Commendatore GT. Historische merk- en modelnaam, maar dan als nieuwe elektrische supercar.

En mocht dat te niche wezen: er was ook nog de Isdera EX5 Pro, een ietwat generieke SUV die zij-aan-zij met de Commendatore GT gebouwd moest worden. Ook al heeft de nieuwe Isdera-sportwagen qua proporties dingen gemeen met de Imperator en qua naam wat Commendatore-genen: het voelt toch een beetje halfbakken. Maar goed, als je er geld mee kan verdienen, waarom ook niet. Veel merken volgden het voorbeeld van een SUV aanbieden om iets meer de massa op te zoeken (letterlijk en figuurlijk).

Het mocht echter geen succes worden. Vandaar dat WM Motor er mee kapte in 2020 en Isdera opgekocht werd door een andere Chinese fabrikant. Sindsdien waren er wel stuiptrekkingen, maar niks concreets. En eigenlijk het laatste nieuws rondom Isdera is pijnlijk maar voorspelbaar: dit jaar nog heeft het merk faillissement aangevraagd. Dit gaat overigens om Isdera AG, de Duitse tak. Isdera bestaat nog als het Chinese Isdera Automotive, wat dan weer een ander bedrijf is uit de holding die Isdera opkocht na WM Motor. Snap je het nog? Het lijkt in ieder geval allemaal van geen kant meer op het ‘originele’ Isdera.

Toch een nieuwe Isdera?

Nu krijgen we toch een kijkje in de keuken. Via Reddit wordt een mysterieuze supercar gedeeld. Een reaguurder spot het Isdera-logo op het nummerbord voor en linkte het aan een gelekt filmpje op het Chinese social medium Weibo. Wat blijkt: dit is de Isdera L’Aquila, een supercar die de Commendatore GT en dus onofficieel de Commendatore 112i moe(s)t opvolgen. En in tegenstelling tot de ietwat vreemde GT lijkt deze toch iets klassieker vormgegeven te zijn, maar gezien de nieuwe naam niet helemaal terug te willen vallen op het verleden. En toch, zoals het een Isdera betaamt, wel met vleugeldeuren. Ook lijkt de spitse voorkant toch ook wat elementen van de Imperator mee te nemen. Het is best een gaaf ontwerp.

Iets wat niet duidelijk wordt: of we naar een stuiptrekking van het inmiddels failliete Isdera kijken, of iets wat nog gaat komen. Zoals gezegd is een divisie van Isdera nog levend, maar dat voelt een beetje als wat Apollo is voor wat vroeger Gumpert was. Of het één nog veel met het ander te maken heeft, moet nog blijken. Wellicht gaat deze L’Aquila voor altijd de ijskast in, terwijl hij zo in productie zou kunnen. Dat zou jammer zijn.