Ferrari Roma rijtest en video – de mooiste Ferrari van nu

La Dolce Vita. Misschien iets minder racy en een stuk chiquer. De Ferrari Roma van de rijtest mikt dan ook om een nieuwe kopersgroep.

Aan welke auto of welke type auto denk je bij het merk Ferrari. Grote kans dat dat één van de mid-engined modellen is, die al jaren het hart vormen van het productgamma van Ferrari. Niet dat Enzo Ferrari fan was van deze layout overigens. Die zag liever Ferrari’s met de motor voorin. Ergens snap ik de beste man daarin. De klassieke GT’s (zoals die Ferrari’s uit de jaren 50 en 60) heeft een lange vloeiende motorkap, aandrijving op de achterwielen en daartussen een vaak verrassend ruime plek voor de inzittenden. Bij iedere auto met middenmotor strijden technologie en de poppetjes die ook mee moeten om een plek. Fijn dat het middenmotor concept superieur is op het circuit, maar daar rijden we niet iedere dag. En zelfs niet iedere week. Heb ik je al overtuigd dat het geen F8 Tributo maar een Roma moet worden?

Portofino vs Roma

Met het versnellen van de lanceringen en het verbreden van het modellengamma is het wellicht niet vreemd dat je even hulp nodig hebt waar de Roma in het geheel past. Het is te eenvoudig om te zeggen dat de Roma een Portofino met een vast dak is, maar critici zullen dat zeker doen. Ze delen het aluminium platform, hebben dezelfde wielbasis en hebben allebei een V8. Genoeg overeenkomsten dus maar ook meer dan genoeg verschillen. De Roma is langer (70 mm), breder (36 mm), lager (17 mm) en lichter (94 kg) dan de Portofino (spots van de Portofino). De spoorbreedte van de Roma zijn ook groter. Maar het belangrijkste verschil is wat mij betreft het design: de Portofino vind ik heel erg mooi, de Roma schitterend. Baanbrekend gaat wellicht wat te ver, maar voor Ferrari is de Roma dat misschien wel. Het is duidelijker een andere auto.

A Formula 1 Car in evening attire….
…. which combines design, performance and comfort….
….to create “La Nuova Dolce Vita

Onder de motorkap

Daar vinden we geen grote verrassing: de V8 met twee turbo’s is een oude bekende. Het is een heerlijk blok wat al vier jaar op rij de International Engine of the Year verkiezing wist te winnen. De 3.9 liter grote V8 kreeg voor toepassing in de Roma weer een aantal wijzigingen aangemeten. Zo zijn de profielen van de nokkenas gewijzigd. En door het toevoegen van sensoren kunnen de turbo’s nu 5.000 tpm meer draaien. Voorheen werden de snelheden van de turbo’s berekend en dus moest er meer marge aan worden gehouden.

De kleppen aan de inlaatzijde hebben nieuwe veren en zijn nu hol uitgevoerd. Al deze maatregelen samen geeft de V8 wat meer paardenkrachten, die gedeeltelijk teniet zijn gedaan door de benzine partikelfilters die nu gemonteerd moeten worden om aan de EURO 6D norm te voldoen. Ten opzichte van de Portofino weet de V8 uit de Roma toch een mooi plusje van 20 pk te noteren en het maximale vermogen is ook nog over een groter deel van het toerenbereik beschikbaar. Dat geldt ook voor het (ongewijzigde) maximumkoppel van 760 Nm dat nu tussen 3.000 en 5.750 toeren per minuut beschikbaar is. En oh ja: maximaal draait de V8 7.500 toeren per minuut, best veel voor een turbo-blok.

Als het dan toch tijd wordt om te schakelen, dan gebeurt dat met een nieuwe achttraps automaat met dubbele koppeling die ook wordt toegepast in de SF90. De bak is 6 kg lichter en schakelt (nog) sneller door gebruik van olie met een lage viscositeit en een dry-sump configuratie. Goed nieuws voor tuners is dat de nieuwe achttraps DCT bak tot 1200 Nm koppel aan kan. De bak heeft een modulaire opbouw, voor de Roma heeft die een achteruitversnelling. Voor de SF90 niet, want die rijdt elektrisch achteruit. Ook de eindoverbrenging en versnellingsbakverhoudingen zijn aan te passen voor diverse toepassingen.

“Begin maar in de wet-modus”

Het waren bijna profetische woorden van de PR dame van Ferrari. Het asfalt in de Piemonte regio is niet al te denderend en onder normale omstandigheden al erg glad. Ondanks het verder prettige weer, rolden in de ochtend wat laaghangende bewolking tegen de heuvels op. Dauw klinkt altijd romantisch, maar voor een 620 pk sterke achterwielaandrijver had het net zo goed enorme stortbuien kunnen zijn. Alleen al de gedachten aan de bocht uit acceleren leverde wielspin, zijwaartse actie en een ingrijpend ESP op. Nadat het asfalt was opgedroogd was het op plekken nog steeds spekglad, dus je kunt de Roma bijna niet aanrekenen.

Naarmate de kilometers onder de Pirelli’s door roffelden, het asfalt opgedroogd was en mijn zelfvertrouwen met de Roma groeide, kon het grote genieten beginnen. Bij voorkeur doe je dat niet met de Manettino in de stand Wet, maar juist in één van de ruigere standen. Comfort is de normale stand, maar Sport en Track zijn natuurlijk nog leuker. Voor de volledigheid: er is ook nog een stand ESC Off, maar normale stervelingen hebben er meer aan om de elektronica een handje te laten helpen.

De elektronica

Ferrari heeft nogal wat systemen aan boord die van iedere bestuurder een kleine LeClerc of Vettel moeten maken: E-Diff, F1-Trac, SCM-E Frs en Ferrari Dynamic Enhancer. Wat het allemaal doet mag je op zich snel vergeten, het belangrijkste is dat het allemaal samen komt in Side Slip Control 6.0 concept. Dat algoritme laat een bepaalde hoek van zijslip toe en dat is wat je wilt in een sportieve auto. Geen nanny die bij het minste bandenpiepje het vermogen terug regelt en met de remmen de snelheid eruit haalt. Dat is prima voor tante Ans die vooral tegen zichzelf in bescherming moet worden genomen. Een bestuurder van een Ferrari mag iets meer actie verwachten en dat is ook exact wat er met de Manettino in stand Race gebeurt.

Grijp de Roma bij het nekvel en Ferrari toont een temeer waar ze zo goed in zijn. Zolang het niet te glad is, is de Roma een verbluffend snelle machine. Het stuurgevoel is subliem, onderstuur is afwezig en natuurlijk levert de V8 een enorme punch om de snelheden telkens weer naar belachelijke cijfers te schieten. In stand Race laat de elektronica net genoeg overstuur momentjes toe om in een lekkere flow te komen.

De wegen in het heuvelachtige noordwesten van Italie zijn dusdanig onvoorspelbaar dat je een auto moet hebben die je niet in de weg zit bij het maken van tempo. Sommige bochten knijpen opeens en het wegdek is zo’n beetje het tegenovergestelde van biljartlaken glad. Dat gaat ongetwijfeld tegen je verwachting in, maar tijdens de rijtest bleek de Ferrari Roma bijzonder goed met slecht wegdek om te gaan. En dan kan het onderstel ook nog in een stand speciaal voor Bumpy Roads.

Enige punt van kritiek is de grip van de achteras onder minder ideale omstandigheden. Zolang er goed, droog asfalt ligt, dan kan de Roma zijn power goed kwijt. Het is niet voor niets dat veel van de krachtige sedans tegenwoordig vierwielaandrijving hebben, het maakt de 400+ pk brigade veel bruikbaarder.

Ridicuul snel

Na tientallen kilometers lang over wegen te hebben gereden die als slierten spaghetti over de rollende heuvels waren gedrapeerd, ontvouwde zich voor mij het eerste echte rechte stuk. Een typisch stukje Italiaanse weg met twee keer twee banen, maar waar je nog wel eens een tractor zou kunnen tegenkomen. Nu was die er niet, een verdwaalde eerste generatie Panda reed een dikke kilometer voor me. Niet voor lang, want holy-moeder-van-vanalles, wat is de Ferrari Roma belachelijk snel als je het wilt. Het was het moment om even een inspirerende waarde met een 2 op de snelheidsmeter neer te zetten. Maar wat loopt de Roma daarna nog hard door, het is echt onvoorstelbaar. Er lijkt me dan ook niets aan gelogen dat de topsnelheid meer dan 320 km/u is.

Met alleen achterwielaandrijving zou je nog kunnen betogen dat de sprint naar de 100 nog niet eens zo snel is, maar 3.4 seconde is absoluut netjes. Van stilstand naar 200 (!) duurt 9,3 seconde, wat overigens 1.5 tel sneller is dan de Portofino.

“Eyes on the road, hands on the wheel”

Aan de begin van de rijtest met de Ferrari Roma was het nog even wennen, want Ferrari heeft de bediening op een andere manier ingericht. De meest gebruikte en/ of belangrijke functies zitten op het stuur, zodat je daar je handen nooit hoeft af te halen. Dat de richtingaanwijzers ook met knoppen op het stuur worden bediend, vind ik persoonlijk geen vooruitgang. De rest in de basis wel. Ferrari excuseerde zich dat er nog gewerkt aan de snelheid van de software, wat soms inderdaad te merken was.

Voor je neus zit een 16” curved scherm wat te bedienen is met twee touchpads op het stuur. Voor de bediening van het klimaatscherm staat in de middenconsole nog een scherm en optioneel kan de voorpassagier nog worden verblijd met een schermpje voor zijn/ haar neus. Op de achterbank zijn geen schermen te krijgen, maar dat lijkt me logisch voor een 2+2. Het bankje achter is zeker niet voor volwassenen geschikt, maar net als bij een 911 kan je met wat inschikken er wel twee kinderen op kwijt. Dat lijkt onbelangrijk, maar het maakt de Ferrari Roma net wat praktischer.

Prijs & conclusie Ferrari Roma rijtest

Voordelig of goedkoop is de Ferrari Roma natuurlijk niet, de vanafprijs is 232.512 euro. Maar goed, je had niet anders verwacht toch? Het maakt de Roma wel de instapper bij Ferrari, maar gelukkig is het geen gecastreerde, van een brommermotor voorziene bolide. Verre van zelfs: de Roma is explosief snel, rijdt goed en ik vind hem schitterend. De voorkant is niet onomstreden, maar ook dat vind ik weer een compliment. Niet iedereen hoeft het mooi te vinden toch?

Concurrentie is te vinden in Duitsland: M8, 911 Turbo en in mindere mate S-klasse coupé. Toch is wellicht de Aston Martin Vantage de auto die het dichts bij de Roma komt. Voor een Ferrari is de Roma relatief bescheiden gestyled. Eens kijken of het de Italianen hiermee lukt om een nieuwe kopersgroep aan te boren die een Ferrari normaal gesproken net even “too much” vindt. Ik denk van wel, alle ingrediënten voor succes zijn aanwezig.