Op Techno Classica staan meerdere Countachs, maar er gaat niks boven het oermodel.
Dit is een bijdrage van Robert van den Oever en Maarten van der Pas
De Lamborghini Countach uit de eerste productieserie van 150 stuks is de puurste vorm die ontwerper Marcello Gandini heeft getekend voor de Lamborghini Countach, voordat overmaatse spoilers en vleugels de aandacht gingen afleiden. Op de beursvloer van de Techno Classica, Europa’s grootste klassieker- en youngtimerbeurs in Essen (nog tot en met zondag open), treffen we bij Motikon een vroeg exemplaar aan. Eigenlijk heet hij LP400, naar de plaatsing van de motor longitudinale posteriore, ofwel in lengterichting, en 400 pk.
Hoe zuiver het ontwerp van Gandini is, blijkt des te meer bij het zien van latere uitvoeringen elders op de beursvloer. Zo heeft de Countach 5000 quattrovalvole uit 1988 een giga-achtervleugel, brede wielkasten en de kenmerkende velgen. Dat is zoals de meesten hem kennen: overdadig en extreem. De oer-Countach mag dan door de jaren heen uiterlijk zijn aangepakt (en technisch flink doorontwikkeld), het originele ontwerp is eigenlijk gewoon het mooist.
Het zilvergrijze exemplaar uit 1975 van de Zweedse klassiekerdealer en -restaurateur Motikon is er een uit de allereerste serie van 150 stuks, ook wel Periscopo genoemd vanwege het kleine achterraampje dat bij latere series verdween. De V12 achterin heeft bij deze vroege versie nog zes carburateurs.
Gandini’s wigvorm
Bij het overlijden van Marcello Gandini maakte Machiel al dit overzicht van zijn ontwerpen. Om de meester-ontwerper nogmaals te eren zetten we dit zilvergrijze exemplaar in het zonnetje. Gandini was al aan het experimenteren met de karakteristieke wigvorm in diverse concept-auto’s. Maar de Countach was de eerste auto met deze wigvorm die ook daadwerkelijk in productie ging.
Hoe revolutionair die wigvorm met zijn scherpe hoeken en vouwen is, valt in het bijzonder op te midden van auto’s die niet veel ouder zijn, maar wel totaal anders zijn gelijnd. Op de stand van Motikon staat naast de hoekige Countach een olijfgroene Jaguar E-type uit 1968 met zijn vloeiende lijnen. Een paar jaar later kwam de Countach en hij moet een verpletterende indruk hebben gemaakt.
Voor iets meer dan een miljoen euro kan dit vroege exemplaar van jou zijn, en dat is fors méér dan de prijzen voor de latere uitvoeringen (de rode Countach 5000 Quattrovalvole in de fotoserie mag voor 745.000 euro weg). En al helemaal veel meer dan een Lamborghini Diablo kost, de opvolger van de Countach.
Ik ga toch voor de tweede serie met uitgebouwde wielkasten en idiote achtervleugel. De allereerste supercar die ik in het wild tegenkwam als broekie van een jaar of 13. In het wit. Ik krijg er nog steeds kippenvel van als ik dit schrijf….
Yes, same here. Een 5000QV aub!
Als ik een mooie lambo wil ga ik voor een Miura.
De Countach is nooit echt mooi, dus dan zou ik liever voor de over de top widebody van de latere modellen gaan.
Ben zeker weten in de minderheid, maar ik vind de eerste serie Countach toch echt gaver dan de Miura. En ik denk ook dat de Diablo een ondergewaarde Lambo is. Zeker in het paars, als 30SE
Ik trek die schuine wielkast achter gewoon slecht, daarom vind ik de diablo eigenlijk ook niets.
Doe mij de rode maar.
Dit is nou nog eens een fijn artikel over een bijzonder fraaie auto.
Motikon stond ook op de Interclassics in Maastricht met een aantal gerestaureerde E-types. Voor mij een van de beste restaurateurs die aanwezig waren op de beurs. Bizar gedetailleerd gedaan en met veel stijl samengesteld. Het spuitwerk viel ook op in positieve zin.
De Miura is mooier, deze is technisch beter. Ook is hij flamboyanter en mooier dan de latere Diablo. Ja dit is het meest Lamborghini dat ooit gelamborghiniet heeft.
Robert van den Oever en Maarten van der Pas hebben gelijk. De eerste is daadwerkelijk de beste.
Helemaal niets aan toe te voegen.
Hij heet toch periscopio vanwege de originele ‘vreemde’ achteruitkijkspiegel ?
Ja
Is de mooiste op één na, de allereerste, de Countach LP500, maar eerlijk dat was het prototype, nog zonder de boxy air intakes die broodnodig bleken te zijn.
Amen
Ik dit by far de mooiste contact. Naar mate de jaren versterken werd hij steeds pooierachtige. Zeker mat al de plastic opzet stukken