Gespot: Van alles twee

Waar de ene nog wel meer zou willen zien van de Bentley Continental’s van vorige week zijn er genoeg mensen die liever afwisseling zien. Ik vind het wel leuk, wat bij elkaar zoeken, en zo komen we weer tot een mooi compromis. Zelfs zó dat er deze keer alsnog een Bentley Continental bij is. Wat zeg ik, zelfs twee! Maar welke?

Zie het zelf in een aflevering waarin we er twee per merk behandelen. Want na zelf te zijn gespot ben ik weer eens het-een-en-ander bij elkaar gaan rapen voor een nieuwe aflevering…

Bentley Continental

Het geheim blijft niet lang bewaard, er waren namelijk tientallen mogelijkheden met de term ‘Continental’. Dit is dan het model dat alleen maar ‘Continental’ heet, en dat is uniek voor Bentley’s, want doorgaans staat er nog een titel omheen die zo lang is dat de adel ervan onder de indruk zou zijn. Dit is gewoon heel kaal ‘Continental’ – ja, zelfs Drophead Coupé vond men nog net iets te veel, er is overigens geen dichte versie geleverd tijdens de productie van dit specifieke model – hoe puristisch je er ook naar kijkt. Een erg leuke toevalsspot in Amsterdam, in een pauze was ik richting huis gefietst om mijn labjas te zoeken –ik heb liever geen fosfaatbuffer of rattenlevermicrosomen over mijn trui heen– maar het enige resultaat was een vrij zeldzame spot. Why not. Van de 421 exemplaren zijn er maar heel weinig in Nederland te vinden, of überhaupt ergens. Een Rolls Corniche spotten is echter piece of cake hier.

Bentley Continental GT en FS

Met een tussenperiode van de in de vorige aflevering uitgebreid besproken Continental R/S/T/SC/Azure,- al dan niet aangevuld met ‘Mulliner’, ‘Le Mans’, ‘Finals Series’ of ‘Personal Commision’-, kwam er ergens in 2003 weer een model op de markt waar de illustere naam zijn zoveel-en-twintigste herintrede deed. Waarom niet, als je nog een beetje traditioneel over wilt komen met een dergelijke auto moet je hem ten minste een passende naam geven. Daarnaast kan ik ook vertellen dat het interieur er ook nog Brits uit ziet, het uiterlijk is gewoon weer Duits middle-of-the-road mooi, niets mis mee, maar als je net zo’n excentrieke purist bent als ik is het een lichte teleurstelling. En óók als je net zo’n productiecijferobsessie hebt als de schrijver van dit stuk is het wat jammer om ze regelmatig per duo tegen te komen, hoewel ‘jammer’ hier wel iets relatiefs betreft. Een buitengewoon succesvolle auto dus, en dat bewijst dat we te maken hebben met een erg goed concept!

Daimler SP250

Hier kick ik dan weer op, iets heel erg aparts uit de auto-oudheid. De auto is met zijn vormen een opvallende auto te noemen, maar je zal niet gauw zeggen dat het om een Daimler gaat. Hooguit herken je hem meteen als een Brit, een Triumph ofzo? Zoiets inderdaad, maar wel net iets meer dan bijvoorbeeld een TR4, uit dezelfde tijd. Voorin ligt zelfs een V8, zij het met redelijk bescheiden totale zuigerverplaatsing, 2,5 liter. De ranke vormen van de auto herbergen weinig massa, dus met 140 pk kom je best een eind. Ik zou me er niet voor schamen. Overigens is de massa niet alleen zo laag gebleven wegens de kunststof carrosserie, maar ook door de ietwat uit de hand gelopen gewichtsbesparing aan het chassis, waardoor de carrosserie regelmatig scheurtjes vertoonde. Waarschijnlijk dankzij dat is dit nu een behoorlijk zeldzaam model geworden, voor een klassieker met een productieaantal van maar 2.645 stuks valt de opbrengst in het wild wat tegen. Ik ben ook nog eens een witte tegen gekomen, in het bezit van een echte liefhebber die wel eens een gokje wilde wagen in de Amsterdam-Peking rallye van 2006, maar dat viel helaas bitter tegen…

Daimler Super Eight

Was het jullie al opgevallen? De gefacelifte Daimler Super Eight? Was het überhaupt iemand al opgevallen dat Daimler nog bestond? Ik kan het me goed voorstellen hoor, ze worden maar heel erg weinig verkocht. Het is een beetje zoals de Silver Seraph zich tot de Arnage verhield, en kijk eens welk model nog steeds wordt verkocht! Hoewel de Super Eight van Daimler het zo mogelijk nog slechter deed, kwam er toch een gefacelifte versie, en dat hadden ze eigenlijk best mogen laten zitten. Er zit nu een gapende voorbumper onder en zo’n Portfolio-style happer in elk zijscherm. Globaal blijft hij prachtig, met zijn chique velgen (love it or hate it… Same for the Seraph) en zijn subtiele ribbeltjes op de chroomstrippen (net als bij de SP250 overigens!) is het net dat kleine beetje anders dat je als exclusief-klant misschien wel erg interessant vindt. Of als spotter, want ik vind het een mooi detail. Overigens is het een leuke omgeving om te spotten, op dat moment was Sjaak van Vliet er in de weer met de ex-599 van Harry van de Moesdijk en was de locatie de start voor een achtervolging op de hierboven beschreven Bentley Continental (die oude dus).

Ferrari 348 GTS

Een wat? Wie opgelet heeft, ziet natuurlijk meteen iets vreemd in de naam. De ‘G’ was tussen de 328 en de 355 toch even absent? Inderdaad zijn veruit de meeste 348’s zonder de G in de naam geleverd, maar de TB en de TS zijn beide verschenen als GTB en GTS. Wat waren dat dan voor auto’s? Heel simpel, een soort interims tussen den 348 TB/TS en den F355 Berlinetta/GTS, uitgerust met 312 pk in plaats van de 300 van de ‘conventionele’ 348’s. Zo legde Wouter ook al een keer uit in een stuk van bijna twee jaar geleden, dus is er ten minste nog één persoon die weet waar ik het precies over heb. Van de 348 GTB werden er maar 620 gebouwd (vanaf 1993), van de GTS nog eens een stuk of duizend. In totaal zijn er ruim achtduizend 348’s gebouwd, wat zich geenszins afspiegelt in de huidige spotfrequentie van het model.

Ferrari 550 Maranello

Deze schitterende GT uit de jaren ’90 kom je bijvoorbeeld al veel vaker tegen dan een 348, er werden overigens niet meer dan 3.690 550’s gebouwd voor de overstap naar de 575. Na dinsdag de Bentley Continental te hebben vastgelegd en me keurig netjes op de VU weer had toegelegd op een metabolise van Tamoxifen middels rattenlevermicrosomen werd er in één van de vele pauzes gebeld door één van mijn vele net-niet anonieme tiplijnen (“Hoi, met puntjepuntje, er staat iets voor het Hilton”) voor een paar DB9’s en een donkerblauwe Ferrari voor het Hilton, met een Continental GT en een GTC van het wisselgeld, zeg maar. Het was fijn om weer eens met mijn favoriete stukje elektronica aan de gang te zijn, want er was maar weinig van spotten gekomen in de weken ervoor.

Porsche 996 GT3 RS

Als lekker tussendoortje trakteer ik mezelf zo nu en dan op een 997 Turbo en een 996 GT3 RS, vlakbij elkaar geparkeerd. Vooral die RS doet het hem natuurlijk, met aparte striping en zelfs met nog een beetje humor. Ik had het niet verwacht van de meestal wat stijve Duitsers, als het gaat om vormgeving van auto’s Maar wat is nou het geval, een 996 GT3 RS is zo hardcore dat er geen metalen logo op de neus zit, maar een sticker! Prachtig toch? Nog een manier om de auto van de grote massa te onderscheiden, en om de luchtstroom te optimaliseren. Daarvoor heeft de auto ook nog een strijkplank achterop, zo genoemd omdat de wind er bij hoge snelheden flink overheen strijkt en als het goed is downforce genereert, wat de wegligging ten goede komt. Dan is de auto voorzien van een dermate lelijke striping dat het mooi is, ook zoiets leuks. Het concept bestaat echt, zonder dollen! Zoiets hoort gewoon bij zo’n auto. Net als de knalrode velgen, erg fout maar het past in het totaalplaatje. Een ander leuk detail dat ze eventjes hebben aangepast is het uitlaatsysteem, er liggen andere pijpen onder die voor de afwisseling zuiver rond zijn, mooi! Van zo’n speciale uitvoering moet je er natuurlijk niet te veel maken, bij 200 hield men het voor gezien…

Porsche 997 Turbo

Dan één van de snelste niet-extreem-exclusieve auto’s van de laatste jaren, die zijn concurrenten uit Italië netjes voorblijft. En ook een auto als de 996 GT3 RS? Ik zou het niet precies weten, maar er zijn vast fanaten aanwezig die de rondetijden op The Ring nauwlettend in de gaten houden met het oog op interessante verdere ontwikkelingen. Wij beperken ons tot Amsterdam, om precies te zijn de Nederlandse Bank, die naar verluidt niet mag worden gefotografeerd. Overigens denk ik ook niet dat veel toeristen zich gedwongen voelen om tijdens hun trip door onze schitterende hoofdstad voor dit gebouw te poseren, noch inhabitants, dus het was meer de mededeling dan de consequenties die me enige verwerking heeft gekost. Omdat ik geen overzichtsfoto’s kan blijven maken van de 997 Turbo heb ik eens wat geprobeerd met logo’s en andere details, niet het allermakkelijkste als het gaat om een zwarte auto die in de schaduw staat, maar wel iets spannender dan tussen de halve metertjes vrij ruimte door fotograferen. Er is in ieder geval veel meer afwisseling mogelijk! Als je er zin in hebt…

Range Rover Sport HSE/Supercharged

Een interessante afsluiter is een combo van twee RR Sports. Heel verrassend, ja, ik ben nog steeds degene die dit schrijft. Mijn antiobsessie voor De SUV heeft een klein beetje plaats gemaakt voor wat vernieuwing, een Sport Supercharged is zo gek nog niet. Niet om zelf te hebben, maar voor een vierkante auto vind ik hem nog best netjes. Hoewel het geen übercombo is die we hier zien, is het zeker wel apart te noemen. Twee dezelfde modellen achter elkaar is net zo goed een zeldzame situatie, en dan in de kleuren zwart en wit, in wezen heel basic, aardig toch? De vormen zijn ook basic doch mooi, alles recht, maar spannend door de manier waarop, en de afwerking. Rond kan ik erg waarderen, zoals bij de vele klassiekers waarover ik mij hier al vol vreugde heb geuit, maar op SUV’s komt het vaak (toevallig?) nogal rommelig over. Moest ik er dan toch per sé ééntje kiezen, dan wist ik het wel ja…