Het verhaal van de originele Opel Frontera

Er is een nieuwe Opel Frontera, maar wij kijken eventjes naar de originele uit de jaren ’90.

Het was groot nieuws afgelopen week. Waarde collega @machielvdd kon jullie namelijk het heugelijke nieuws mede delen dat de nieuwe Opel Frontera weer terugkomt. Driewerf hoezee! De naam kennen we natuurlijk al uit de jaren ’90. Je weet wel, de periode dat de Scatman, La Bouche en Captain Hollywood Project de hitlijsten aanvoerden. Ja, qua popmuziek was het armoe troef.

In dit artikel gaan we eens ietsje dieper in op de Opel Frontera. Want bij die naam gaat absoluut een belletje rinkelen. Voor het ontstaan van de Frontera moeten we terug naar de vroege jaren ’90. In die periode heerste Opel in Nederland (en Europa). Opel was echt gigantisch. De Kadett E werd opgevolgd door de Astra A. Deze auto’s waren extreem populair. Om even een idee te geven, die 30.000 Tesla Model 3’s in 2019 is een mijlpaal, maar Opel deed gewoon 40.000 Kadetts per jaar. Opel verkocht in totaal rond de 70.000 auto’s per jaar eind jaren ’80 begin jaren ’90.

Ruige Opels

Ook in die periode was er wel degelijk vraag naar offroaders. Stoere auto’s waarin je lekker hoog zat. De Opel Frontera kwam in 1992 op de markt als onderdeel van een nieuw offensief van offroaders voor Opel. In de jaren ’90 wilde men – net als nu – in een hogere auto zitten met een stoer uiterlijk. Crossovers ware er niet, alleen ‘echte’ SUV’s. Dat wil zeggen: terreinwagens op een ladderchassis met daar de koets op gezet.

Met name de Japanse merken verkochten de compacte pickups en terrreinwagens met groot gemak. Auto’s als de Suzuki (Samurai, Vitara, Grand Vitara), Nissan (Terrano en Patrol), Toyota (diverse Land Cruisers), Mitsubishi (Pajero) en Daihatsu (Feroza en Rocky) waren relatief gezien best populair, zij het niet populair genoeg om een complete modellijn zelf te ontwikkelen.

Opel Monterey

In respons op die Japanse armada aan terreinwagens komt Opel met zijn eigen line-up. Dat zijn dan (niet geheel ontoevallig) ook Japanse auto’s. Het is niet de kleinste line-up, met maar liefst drie dikke offroaders: Monterey, Campo en Frontera. De Opel Monterey was in feite een Isuzu Trooper. Je kon ‘m krijgen als Monterey RS (korte wielbasis, drie deuren) of Monterey LTD (lange wielbasis, vijf deuren).

Opel Campo

Dan was er ook de Opel Campo. Een pickup op basis van een Isuzu Pickup (die wereldwijd veel namen heeft gehad). Deze kon je krijgen als Sports Cab of Double Cab. Die laatste was in Nederland best interessant, daar de grijs-kentekenregels vrij liberaal waren. De Campo kreeg in 1997 een facelift en verdween in 2001 stilletjes van de markt.

Opel Frontera

Maar de populairste van de drie ruige Opels was de Frontera. Deze kwam ook in 1992 op de markt. Ook nu was er een Isuzu-model dat aan de wieg stond: de Isuzu MU. Je zou zelfs kunnen stellen dat het een Opel-derivaat was van de Isuzu. Dat is was het ook namelijk. De Frontera was er in twee uitvoeringen: de normale vijfdeurs stationwagon en de Frontera Sport. Dat was een kortere driedeurs. Nu is een driedeurs in deze klasse niet ongewoon. Wat Opel (nou ja, eigenlijk Isuzu dus) slim aanpakte, was om de Frontera Sport een andere achterzijde mee te geven. De gewone vijfdeurs was voor de familieman met een paardentrailer, de Frontera Sport was de ultieme vrijetijdsmobiel.

Ondanks dat bescheiden Opel-badge, was de Frontera een bloedserieuze terreinwagen: inschakelbare vierwielaandrijving, ladderchassis, lage gearing: alles was aanwezig om in het terrein goed uit de voeten te kunnen. Dat zie je tegenwoordig alleen op auto’s als de Mercedes G-Klasse, Jeep Wrangler en Suzuki Jimny.

Isuzu MU

Zo’n specifieke auto ontwikkelen is natuurlijk heel erg duur. De terreinwagens waren redelijk populair, maar het was alsnog een niche. Daarom werd de auto geleverd onder een enorme hoeveelheid verschillende namen. Op deze manier konden veel merken zo’n auto aanbieden, zonder dat ze er eentje zelf moesten ontwikkelen. Sterker nog, in veel gevallen hoefden ze alleen even de grille en het logo aan te passen.

Vauxhall Frontera

De meest logische, uiteraard! De Frontera, maar dan voor de Britse markt. Stuur dus aan de rechterkant:

Holden Frontera:

Eveneens vrij logisch. De Holden Frontera was de variant voor de Australische markt. Ook hier het stuur aan de rechterkant:

Isuzu Amigo:

De Isuzu Amigo is de sportieve variant van de Isuzu MU. Dus zoals wij de Frontera Sport kenden, kende de rest van de wereld de Isuzu Amigo.

Honda Jazz:

Honda deed zelf niet aan terreinwagens, maar kon er wel eentje gebruiken. Ze hadden de naam ‘Jazz’ nog liggen en gebruikte die dus gewoon. De Honda Jazz was altijd een driedeurs versie en werd van 1993 tot 1996 geleverd in Japan.

Honda Passport:

De naam Honda Passport is geen nieuwe. Op dit moment kun je deze SUV in de VS kopen (hij wordt daar ook gebouwd). De eerste Honda Passport was vijfdeurs Frontera. Waar de Jazz in Japan leverbaar was, was de Honda Passport een SUV voor Honda in de VS. Een belangrijke, totdat het merk met de CR-V kwam.

Opel Frontera:

In Nederland hadden we gewoon de Opel Frontera. Aanvankelijk komt de Frontera er eerst als Wagon in 1992. Je kunt kiezen uit een 2.4 viercilinder benzine of een 2.3 liter viercilinder diesel (van Isuzu, uiteraard). Een jaar later verschijnt de Frontera Sport. Deze heet sport omdat je er sportieve dingen mee kunt doen, niet omdat je de Nürburgring in minder dan 10 minuten kunt doen. De motor is overigens afwijkend bij de Frontera Sport, je krijgt een 2.0i viercilinder benzine met 116 pk, de welbekende achtklepper van Opel-origine.

In 1995 krijgen de Frontera en Frontera Sport een kleine update. Hierdoor zien de auto’s er iets minder Isuzu-esque uit en passen ze beter in de Opel-line up. De vijfdeurs krijgt een nieuwe 2.2 benzinemotor, terwijl beide Frontera’s een nieuwe diesel krijgen.

Tweede generatie Opel Frontera

De tweede generatie verscheen in 1998. Uiteraard begint de auto zijn carrière als Isuzu MU en Isuzu Amigo. Ook nu verschenen er weer een hoop verschillende versies van, waaronder diverse Isuzu’s, Holdens en Vauxhalls. De Honda Jazz kreeg geen opvolger, de Honda Passport wel.

In Nederland mochten wij de auto als Opel Frontera verwelkomen. Ondanks dat deze aanzienlijk moderner was ten opzichte van zijn voorganger, was het een wat ouderwetse auto. De Toyota FunCruiser (RAV4), Subaru Forester, Honda CR-V en dergelijke onderstreepten dat. Die crossovers kon je ook met vierwielaandrijving krijgen, maar waren gewoon personenauto’s met een zelfdragend koetswerk.

De motoren waren wel puik

Op het gebied van motoren maakt de Frontera wel enorme stappen. De 2.2 16v benzinemotor was een fijne unit, maar de 3.2 V6 met 218 pk bracht een nieuw niveau van prestaties, beleving en laten we eerlijk zijn: verbruik. Dieselen kon met de nagelende 2.2 DTI-16v.

In 2002 krijgt de Frontera-line up nog eenmaal een facelift. Middels speciale actiemodellen in combinatie met lage prijzen en dikke uitrusting probeert Opel de laatste serie nog te slijten. Met weinig succes. De auto die in de jaren ’90 net mee kon komen met de concurrentie, is dan hopeloos verouderd.

Einde Frontera

In 2004 was het over en uit met de Opel Frontera. De reden is natuurlijk logisch: als je een dergelijke auto wilde, waren er betere alternatieven. Mensen willen het idee van een SUV, maar niet de nadelen ervan. Met de name Japanse merken pakten dit enorm snel op. Auto’s als de Honda CR-V, Mazda Tribute en Toyota RAV4 maakten de Opel Frontera (en alle naamgenoten) overbodig.

Opel verder met Antara (dat ook geen Opel is)

De Frontera werd in 2004 opgevolgd door de Opel Antara. Ondanks de naam Opel was dat eigenlijk een Zuid-Koreaan van GM Daewoo. Je kon de auto ook krijgen als Chevrolet Captiva. En nog een paar andere namen, maar dat is iets voor een volgend artikel.

Return of the Frontera, ook in Nederland

Oh, en one more thing… De Frontera maakte NA de Antara alsnog een comeback die Jaap zou omschrijven als LL Cool Jesque. Dat gebeurde met de Landwind X6. Deze auto toont aan hoe snel de Chinese automerken vooruitgang boeken.

De Landwind was namelijk intens slecht. Op het gebied van NVH (noise, vibration, harshness) was de Frontera niet al te denderend, de Landwind was erbarmelijk. De geur in de cabine was penetrant en zelfs voor doorgewinterde lijmsnuivers te chemisch.

Het grootste probleem was dat de auto LEEK op de Frontera, maar bij lange na niet zo goed was. De Landwind was zeldzaam onveilig. Voordeel: het ding kostte werkelijk waar geen drol. Met een prijs van 16.950 euro zou deze anno 2024 gewoon in het lijstje met goedkoopste auto’s van Nederland komen.

De Landwind blijft tot 2008 op onze markt, maar krijgt in 2012 op de thuismarkt nog een facelift en blijft tot 2016 in productie:

Nu zijn we in 2024 aanbeland in een nieuw automobiel landschap. Chinese automerken kloppen aan de deur, alles is een crossover en Opel lanceert een Frontera. Net als het origineel is het een echte Frontera, want in basis is het gewoon een Opel-derivaat van de Citroën C3 Aircross.

Tot zover mijn spreekbeurt over de Opel Frontera!

Meer lezen? Deze auto’s hebben 12 keer dezelfde naam, maar zijn een compleet andere auto!