De Ferrari F80 is af fabriek al geen goedkope jongen, maar je mag minstens zo diep in de buidel tasten voor één van zijn vijf voorgangers.
Gisteren stond helemaal in het teken van de Ferrari F80. De zesde telg in de geschiedenis van de über-Ferrari heeft weer genoeg superlatieven naast zijn naam staan. De snelste, de krachtigste en eigenlijk ook de duurste. Ferrari wil een niet zuinige 3,6 miljoen euro voor de F80 zien. Da’s veel geld! Veel meer dan zijn voorgangers.
Waardes Big Five
Is dat te duur? We pakten even de prijzen van de voorgangers erbij. En dan valt op dat je (bijna) elk lid van de Ferrari Big Five via veilingen en dergelijken goedkoper kan scoren. En dat terwijl het stuk voor stuk goede investeringen zijn en waren. We zochten even uit hoe het staat met de markt van de vijf voorgangers van de F80. Daarvoor gebruikten we verschillende bronnen, maar toch een groot bedankje aan Classic.com die het nauwlettend in de gaten hebben gehouden. Spelregels: de resultaten zijn van 2019 tot en met nu, prijzen zijn standaard in Amerikaanse dollar. Dat hebben we zo goed mogelijk geprobeerd om om te rekenen naar relatieve cijfers, inflatie in acht houdende. De echte extreem nauwkeurige cijfers kunnen dus ietwat afwijken, maar de essentie blijft hetzelfde. Op volgorde van ‘goedkoop’ naar duur:
Ferrari F40 (1987)
We zeggen niks geks als we denken dat juist de Ferrari F40 op de posters van veel van jullie kinderkamers hebben gehangen. En toch kan je die relatief gezien het voordeligst scoren. Dat heeft als hoofdreden dat de F40 veruit de minst zeldzame auto uit dit gezelschap is: er zijn meer dan 1.300 van gebouwd. Veel daarvan hebben de tand des tijds doorstaan, dus er zijn tussen 2019 en nu 47 stuks van verkocht. De duurste was een Amerikaans exemplaar voor bijna 3,7 miljoen euro met net 1.500 km op de klok. Gemiddeld gezien heb je je kapitaal met 200 procent verhoogd als je al sinds nieuw een Ferrari F40 hebt.
F40 in cijfers
| Productieaantal | 1.315 stuks |
| Aantal verkopen (sinds 2019) | 47 stuks |
| Nieuwprijs (1987) | ca. 370.000 euro* (1.000.000 euro met inflatie) |
| Laagste verkoopprijs | 1.012.000 euro |
| Hoogste verkoopprijs | 3.680.000 euro |
| Gemiddelde verkoopprijs | 2.116.000 euro |
| Stijging waarde t.o.v. nieuwprijs | 209,09 procent |
Ferrari Enzo (F60, 2002)
Twee generaties verder zien we de Ferrari Enzo waar de transacties goed zijn voor gemiddeld meer dan drie miljoen euro. Dit omdat er flink minder Enzo’s zijn en dus ook minder zijn verkocht. De duurste was een zwart exemplaar dat meer dan vier miljoen opleverde in Parijs. De Enzo stagneert ietsje meer dan de F40, maar alsnog hebben Enzo-eigenaren hun investering met 300 procent zien uitpakken tussen 2002 en nu.
Enzo in cijfers
| Productieaantal | 498 stuks |
| Aantal verkopen (sinds 2019) | 20 stuks |
| Nieuwprijs (2002) | ca. 606.000 euro* (1.060.000 euro met inflatie) |
| Laagste verkoopprijs | 2.024.000 euro |
| Hoogste verkoopprijs | 4.048.000 euro |
| Gemiddelde verkoopprijs | 3.128.000 euro |
| Stijging waarde t.o.v. nieuwprijs | 295,65 procent |
Ferrari LaFerrari (F70, 2015)
Aangezien er nog geen Aperta- en raceversies zijn van de Ferrari F80 (en nog niet bevestigd is of die komen), houden we het even bij de coupéversie van de LaFerrari. Deze kwam in 2015 op de markt als de meest recente telg uit de Ferrari Big Five vóór de F80. Deze was van zichzelf al astronomisch duur met een vanafprijs van bijna anderhalf miljoen euro, voor opties. Gemiddeld gezien is de stijging voor een LaFerrari dus net iets lager dan de F40, maar nog steeds vangen eigenaren zo’n 3,2 miljoen voor de ‘F70’. De allerduurste was goed voor bijna 4,5 miljoen euro. Rekenen we toch de Aperta mee: daar is er één van verkocht voor 4,97 miljoen euro.
LaFerrari in cijfers
| Productieaantal | 499 stuks (+1 voor aardbevingsslachtoffers Italië)* |
| Aantal verkopen (sinds 2019) | 12 stuks* |
| Nieuwprijs (2015) | ca. 1.400.000 euro* (1.610.000 euro met inflatie) |
| Laagste verkoopprijs | 2.024.000 euro |
| Hoogste verkoopprijs | 4.324.000 euro |
| Gemiddelde verkoopprijs | 3.128.000 euro |
| Stijging waarde t.o.v. nieuwprijs | 194,29 procent |
**geschat, omgerekend vanuit Amerikaanse dollar
Ferrari 288 GTO (1984)
De allereerste is níét de duurste, maar de Ferrari 288 GTO waarmee het allemaal begon had verder alle lichten op groen staan om een goede investering te zijn. De in oplage van 272 stuks gebouwde GTO is veruit de zeldzaamste auto van het vijftal en deze was relatief gezien het goedkoopst. Voor het equivalent van 233.000 euro had je er al één. Het feit dat we de 288 GTO pas tegenkomen als één na laatste, met een gemiddelde waarde van 3,4 miljoen euro, zegt genoeg over wat voor knotsgekke investering dit was in 1984. Dan heb je je geld zien toenemen met een factor van bijna 1.500. De duurste was meer dan vier miljoen euro.
288 GTO in cijfers
| Productieaantal | 272 stuks |
| Aantal verkopen (sinds 2019) | 6 stuks |
| Nieuwprijs (1984) | ca. 76.700 euro* (233.000 euro met inflatie) |
| Laagste verkoopprijs | 2.116.000 euro |
| Hoogste verkoopprijs | 4.048.000 euro |
| Gemiddelde verkoopprijs | 3.404.000 euro |
| Stijging waarde t.o.v. nieuwprijs | 1.461,93 procent |
Ferrari F50 (1995)
En dan de auto die de 90s Kids onder ons als heilig verklaren. De eerste van het vijftal met V12, eentje die op de Formule 1 geïnspireerd is. De styling is controversieel, maar wel absoluut uniek voor deze generatie van de Ferrari Big Five. In absolute getallen, met een gemiddelde van bijna vier miljoen euro en een verkooppiek van meer dan vijf miljoen(!) was de F50 toch de op één na beste investering, ondanks dat ‘ie nieuw ook al tegen het miljoen aan schuurde.
F50 in cijfers
| Productieaantal | 349 stuks |
| Aantal verkopen (sinds 2019) | 15 stuks |
| Nieuwprijs (1984) | ca. 437.000 euro* (904.000 euro met inflatie) |
| Laagste verkoopprijs | 1.932.000 euro |
| Hoogste verkoopprijs | 5.060.000 euro |
| Gemiddelde verkoopprijs | 3.864.000 euro |
| Stijging waarde t.o.v. nieuwprijs | 427,38 procent |
Leuk artikel.
Wat blijft de F40 toch prachtig. Al kan ik de F50 met de jaren meer en meer waarderen.
De Enzo heeft me nooit kunnen bekoren en wordt mijn inziens ook niet mooi oud. Ik heb ook altijd het idee gehad dat het verschil tussen de Enzo en de reguliere modellen niet groot genoeg was en redelijk snel voorbij gestreefd werd.
F40 en de 288GTO steken er wat mij betreft ver bovenuit. Ultieme auto’s. De rest is te gladjes, al zullen het vast hele goede auto’s zijn om in te rijden.
Binnen dit vijftal helemaal met je eens, hoewel de 288 voor mij sowieso echt wel de Heilige Graal is hoor. Rauw, bruut en vanuit de designtaal van die periode was deze GTO echt de ultieme evolutie qua vormgeving.
Als je deze prijzen ziet en ik dan nog eens dat videootje van TaxTheRich bekijk waarbij ze de 288 even ongenuanceerd hard de sporen geven… briljant.
De Enzo vind ik maar een buitenaards insect en de LaFerrari niet echt… overtuigend, zeg maar. De F50… tja… je moet ervan houden, wel episch qua rijbeleving met een direct aan het chassis vastgeschroefde motor.
Dit alles ook puur uiterlijk natuurlijk, de modernere auto’s zullen veel beter rijden.
ik heb chatgpt een zelfde soort berekening laten maken van de 250 GTO. Dan kom je uit op 24.900 tot 34.900% Waarde stijging
Ik heb ChatGPT een keer een rijtje hele getallen bij elkaar optellen en hij kwam met een antwoord van twee cijfers achter de komma aan, dus ik vertrouw hem niet meer zo met cijfers 😅 De tool kan heel veel maar rekenen is blijkbaar toch lastig voor AI.
Heb nooit gesnapt wat er mis is met het uiterlijk van de F50 het is een moderne interieur van de F40.
Er zijn een paar dingetjes met die F50. 1] hij ziet er uit als gesmolten gatenkaas, de te vloeiende lijm maakt het karakterloos. 2] De luchtgaten zijn bijzonder groot. 3] de overhang voor is te groot 4] de voorruit staat te stijl. Het is gewoon niet zo’n samenhangend ontwerp als de anderen.
Tot je er mee gaat rijden. Dan valt alles op z’n plaats. (voor je bijdehand reageert met “heb je er mee gereden”, Ferrari gaat echt niet een slechter concept neerzetten qua beleving).
Als ik Clarkson mag geloven was het een van de meest hardcore autos die hij ooit heeft gereden. Maar dat bedoelde hij niet positief. Het voelde alsof het motorblok in zijn ruggengraat zat geschroefd, zo hard kwamen alle bewegingen van de auto door in de cockpit. Je koopt een F50 niet om mee over de kinderkopjes te flaneren maar dit was ook voor hem te extreem.
https://youtube.com/shorts/vhWKWMLf_aw?si=hEVceR_HEsalVCsC
Leuk artikel! Mooiere beleggingen zijn er niet als autoliefhebber. Geld verdienen én kwijlen!
En op een druilerige herfstdag een driftje leggen op de lokale rotonde. Oh nee wacht …
Je vergeet rijden nog! 😉
Als alles in de toekomst elektrisch is en we met weemoed terugdenken aan de brandstof auto’s, dan vraag ik me af of we aan deze laatste generaties van brandstof auto’s denken. Het lijkt me dat ik de kleinkinderen dan vertel over de schreeuwende V12 van de P3 Daytona, LaFerrari, Enzo en F50, maar niet de V6 van de F80…
Hetzelfde geldt ook voor de M5, over 40 jaar zal ik misschien vertellen over de G30, E60 of E39 etc. maar over die nieuwste M5…ja over het gewicht misschien… flauw.
Ik heb het idee dat als je dan toch aan het dromen bent, je droomt van de auto’s uit de hoogtijdagen van de brandstof auto’s. En ik ben bang dat we daar in bepaalde model reeksen al voorbij zijn.
Tenzij er in de opvolger van de F80 opeens toch weer een V12 komt, maar ook dát lijkt me niet heel goed voor de restwaarde van de F80.
Gelukkig zullen we over een jaar of 5 zien dat ik er helemaal naast zit.
De F40 kostte toen het nieuw was fl750.000,-. Omgerekend is dat €340.335,16. Ik weet niet hoeveel het is met inflatie meegerekend maar ik weet wel zeker dat die nieuw fl.750.000 kostte.
Ik kan mij nog goed de cover van Autovisie herinneren toen de F40 werd geïntroduceerd en dat er bij werd vermeld dat het dus fl 750.000 kostte.
Er staat bij dat ze uit zijn gegaan van Amerikaanse prijzen
Mooi. Je hebt bewezen dat je kunt lezen.
Weet je ook waarom ze zijn uitgegaan van Amerikaanse prijzen?
Beetje goed nadenken nu. Beetje vreemd dat ze Amerikaanse prijzen gebruiken terwijl we in Nederland wonen, niet? Dat is mijn enige hint voor je.
Bespaar me je sarcasme. Ze hadden best kunnen uitleggen waarom ze de Amerikaanse prijzen hebben gebruikt. Maar voor de rest vind ik het niet zo boeiend. Gaat om het idee van de waardestijging en welke procentueel het meest gestegen is.
Weet je toevallig nog wat de F40 destijds in guldens kostte?
Ja, fl750.000.
Lekker bezig Loek, met bijzonder veel plezier gelezen!
Voor de gewone stervelingen met een wat kleinere beurs is dit misschien wat als belegging:
https://beursblog.nl/beurs-nieuws/deze-autos-zijn-een-goede-belegging/
Leuk artikel. Als ik de centen en de ruimte toch eens had… Blijven dromen. Dat deden de huidige eigenaren vast ook en die lachen nu het hardst. In mijn geval had er dan een F40 of 288GTO in de garage gestaan.
Ik vermoed dat de afdeling Pricing bij Ferrari ook dit soort analyses heeft gemaakt en derhalve op 3.5 mio uitkomt nu. Slim van ze, ze weten de wet van de schaarste maximaal uit te nutten.
Leuk artikel wel zo met de big five. Persoonlijk is de F40 voor mij de bigste van de five en dan de F50.
Leuk artikel Loek!
De F50 is wellicht glad en over-the-top, maar vind het wel een fraaie verschijning. Beter dan veel modernere Ferrari’s. De 288 GTO de mooiste wmb.
Het laatste blokje in de overzichten moet volgens mij heten “Waarde t.o.v. nieuwprijs (in %)”. De stijging is dit getal min 100%. Vergelijkbaar met “De F50 is 4,37 keer zoveel waard als het origineel = De F50 is 3,37 keer meer waard dan het origineel.” Dan is het dus -1. Het is misschien wat taalkundug geneuzel 🙄
Ik kan mij nog goed herinneren hoe ik als jong pikkie met mijn vader bij Hessing Automobielen kwam en daar in de showroom op een verhoogd podium een rode Ferrari 288 GTO zag staan. Die stond voor 300.000 gulden te koop en ik dacht, wat een ongelooflijk hoog bedrag ;)
Het valt mij trouwens bij dit artikel op dat de Ferrari F50 op de foto andere velgen heeft dan de velgen die er standaard op zitten…Was dit de conceptcar ofzo?
Ik heb nog een krantenknipsel van de introductie van de 288 GTO. De journalisten van die tijd, zoals Auto Motor und Sport waren in de zevende hemel.
Een factor 1500? Dat zou inderdaad nogal woest zijn…. ik zou dat nog eens narekenen, denk ik.