Kijk, zo spannend had een saaie crossover kunnen zijn

Deze kekke SUV met vleugeldeuren ging gewoon in productie, al werd vrijwel alles eraf gehaald.

In de min of meer terugkerende serie ‘kijken naar hoe cool concept cars waren ten opzichte van wat er wel in productie ging’, moeten we even naar Kia. We kunnen natuurlijk weer het verhaal ophangen dat ze vroeger saaie auto’s maakten en nu enorm interessant zijn, maar vandaag moeten we het even hebben over een auto die vooral erg nuttig was. Lees: een tikkeltje saai, maar wel uiterst populair.

Kia Niro

Het is de Kia Niro. Voordat het relaas over deze auto zijn saaiheid begint, willen we het toch weer even benoemen: ‘saai’ betekent absoluut niet ‘slecht’. Met het extreme aantal Niro’s dat je heden ten dage op straat ziet, kan het eigenlijk bijna geen slechte auto zijn. Dat is het dan ook niet. Het is een compacte crossover, exclusief aangeboden met hybride aandrijflijnen en later één van de eerste serieuze EV’s qua prijs-kwaliteitverhouding.

Maar echt flitsend is ‘ie niet. Dat geldt zowel voor het interieur als het exterieur. Het is typisch zo’n auto die eigenlijk geen indruk op je maakt. Ze bestaan, je weet wat het is, en daar blijft het bij. Collega @willeme heeft daar altijd een mooie benaming voor: het is een soort rijdende bak Brinta. Doet precies wat je ervan vraagt, niet veel meer. Waar Kia middenin een best coole periode zat met auto’s als de Stinger, was de Niro geen uitblinker. We moeten eerlijk zeggen: kijkend naar de persfoto’s heeft Kia er nog wel wat geinigs geprobeerd van te maken, maar dat wordt dan ook weer weggepoetst als je de basisversie neemt. Wat het overgrote merendeel dan ook deed.

Concept

Vandaar dat we eens de concept erbij pakken. Want meestal zijn dit soort auto’s het resultaat van een wat spannender concept, waar vervolgens alle spannende dingen afgepoetst worden. Dat klopt wat betreft de Kia Niro Concept, maar niet op de manier waarop wij bedoelen.

De Kia Niro Concept was namelijk bovenstaande crossover. Tenminste, wij durven het bijna een volledige SUV te noemen. Kia had er gewoon een dikke terreinwagen mee voor ogen! Dikke banden, robuuste bumpersets: heel gaaf. Een speciale vermelding voor de ‘rally-lampen’, waar ook nog eens de toen karakteristieke vier puntjes in zitten die Kia veel gebruikte als dagrijverlichting. En toch: de vorm van de koplampen en de Tiger Nose-grille komt aardig terug in de ‘echte’ Niro. Dat dan weer wel.

Aan de achterkant valt op dat Kia hier de Niro echt helemaal heeft aangepakt. De achterlichten werden hele andere units en uiteraard kreeg de Niro geen dubbele centrale uitlaat. Oh ja, en natuurlijk ook geen vleugeldeuren. Iets wat het productiestadium waarschijnlijk nooit gehaald had: zowel voor als achter zitten er uitgesproken felgroene haken, die op serieuze terreinwagens (lees: Humvees) altijd bedoeld zijn zodat ze vanuit een vliegtuig gedropt kunnen worden.

Kijk, we willen niet beweren dat Kia de Niro Concept klakkeloos in productie had moeten nemen, we denken zelfs dat ze het aan het juiste eind hebben gehad door de ‘saaie’ productieversie te bouwen. Maar er zijn een paar details die het vast gehaald hadden kunnen hebben. De two-tone tussen het dak en de koets, bijvoorbeeld. Of de groene accenten op een speciale editie? Misschien zelfs een zeer gelimiteerde offroad-versie. Leuk toch? Ook het interieur werd wel een hele saaie bedoening vergeleken met het simplistische interieur van de Niro Concept.

Het bleef echter bij de koplampen en grille. En het feit dat het een crossover is. Kia had nog nét niet genoeg lef. Jammer!