Privéleaseconcepten worden steeds vaker aangeboden, maar door de grote verschillen in dienstverlening is het moeilijk voor de consument om een bevredigend contract af te sluiten.
Vooral het verschil tussen operationele lease en huurkoop is onduidelijk. Volgens de wet mag dit allebei gewoon ‘lease’ worden genoemd, maar zijn het juridisch gezien wel twee compleet verschillende overeenkomsten. Bij de eerste behoudt de lessor (het leasebedrijf) een deel van het economische eigendom (de auto) door zelf verantwoordelijk te blijven voor het onderhoud. Na afloop van het contract wordt de auto dan ook weer bij het leasebedrijf ingeleverd. Huurkoop, daarentegen, is eigenlijk niets anders dan een betaling in termijnen. Uiteindelijk vindt er dan ook een eigendomsoverdracht plaats.
Een groot probleem, volgens Roel Hindriks van Lease Consult, is dat particulieren vaak impulsief hun ‘aankoop’ doen: “Men wil een inruiler kwijt, en gemiddeld worden er ook minder kilometers per jaar gereden dan door zakelijke gebruikers. En particulieren kunnen geen btw verrekenen.” Daarbij wordt snel over het hoofd gezien dat bij 30 procent van de privéleaseconcepten geen reparatie, onderhoud en banden (ROB) zijn inbegrepen. Bij 38 procent is er geen vervangende auto, bij 15 procent is er geen WA + casco inbegrepen en bij bijna 70 procent geen inzittendenverzekering. Ook de brandstofpas ontbreekt vaak.
Lekker volk wat tekent voor een auto waar ze geen weet van hebben welke rechten of plichten daar bij komen kijken…